FYI.

This story is over 5 years old.

Μουσική

Ακούγοντας Μετά από Χρόνια τα Τραγούδια που Λέγαμε στις Σχολικές Γιορτές της 28ης Οκτωβρίου

Τελικά, δεν είναι τόσο άσχημα, όπως μας φαίνονταν τότε.

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν τρελαινόμουν με τις εθνικές γιορτές. Αυτή η αδιαφορία πηγάζει από τις μέρες που πήγαινα σχολείο, όταν και μας ανάγκαζαν –τουλάχιστον στο σχολείο που πήγαινα εγώ– να αισθανόμαστε περήφανοι με το ζόρι. Επίσης, ήταν και η φάση που ενώ υπήρχαν πολλά κορίτσια τα οποία δήλωναν πρόθυμα να συμμετάσχουν στις σχολικές εορτές, υπήρχε έλλειψη από αγορίστικες φωνές. Έτσι, μάζευαν εμάς τα γαϊδούρια και μας ανάγκαζαν να μπούμε στη χορωδία. Ειδικά στο γυμνάσιο, η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να παίζω μπάλα και να ακούω Offspring, αλλά πάντα κατέληγα στο πίσω μέρος του σχολικού αμφιθεάτρου να παπαγαλίζω τα ίδια επαναστατικά τραγούδια μπροστά σε βαριεστημένους τοπικούς φορείς και γονείς. Πάντα το ίδιο πράγμα˙ από τη βαρεμάρα μου ξέχναγα να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου και κοίταζα το κενό ακριβώς όπως το κοιτάς λίγα λεπτά αφότου έχεις ξυπνήσει, τραγουδώντας «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Βέβαια, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως επρόκειτο για τραγούδια που γράφτηκαν με σκοπό να υμνήσουν κάποιους αφανείς ήρωες που πολέμησαν ώστε να μπορώ εγώ να ακούω punk rock και να βαριέμαι στις σχολικές γιορτές. Αποφάσισα, λοιπόν, ένεκα της ημέρας, να κάνω μια πιο ώριμη αναδρομή σε όλα αυτά τα κομμάτια που θα μου θυμίζουν για πάντα τις παραπάνω καταστάσεις και να τα αναλύσω με τα σημερινά –όχι και τόσο εξελιγμένα, η αλήθεια είναι– μυαλά μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σοφία Βέμπο - Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά

Δεν γίνεται να ξεκινήσεις έναν απολογισμό των κομματιών που «έντυσαν» μουσικά την Ελλάδα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με άλλο κομμάτι. Γραμμένο από τον Μίμη Τραϊφόρο –μετέπειτα σύζυγο της Βέμπο– και τον Μιχάλη Σουγιούλ, ο οποίος έχει γράψει πασίγνωστα κομμάτια, όπως τα «Άσ' τα τα Μαλλάκια σου», «Ο Μήνας Έχει Εννιά» και το «Μια Ζωή την Έχουμε». Η Σοφία Βέμπο έχει το παρατσούκλι «η τραγουδίστρια της νίκης», μιας και με τα τραγούδια της εμψύχωνε τους Έλληνες μαχητές, ενώ, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα έφτασαν στην Αθήνα, αναγκάστηκε να φυγαδευτεί προς τη Μέση Ανατολή, όπου και συνέχισε ακάθεκτη το έργο της. Στιχουργικά, το κομμάτι προσπαθεί να δώσει κουράγιο τόσο στους άντρες που έχουν φύγει για να πολεμήσουν όσο και στις γυναίκες –μανάδες, αδερφές, συζύγους– που έχουν μείνει πίσω αγωνιώντας για τους αγαπημένους τους. Η φωνή της Βέμπο εδώ είναι αψεγάδιαστη και, μουσικά, ακούμε ξεκάθαρα τις επιρροές του Σογιούλ από το γαλλικό ελαφρύ τραγούδι, «παράσημο» από την εποχή που σπούδαζε μουσική στη Μασσαλία. Ειλικρινά, νιώθω πολύ άσχημα που τόσα χρόνια «εκτελούσαμε» αυτό το κομμάτι με τις άθλιες φωνές μας.

Σοφία Βέμπο - Στον πόλεμο Βγαίνει ο Ιταλός

Ένα λίγο πιο σπάνιο τραγούδι - παρωδία ενός δημοτικού τραγουδιού που είχε διασκευάσει και στο παρελθόν η πασίγνωστη ερμηνεύτρια με τίτλο, «Στη Λαρσα βγαίν΄ο Αυγερινός». Τους νέους, επαναστατικούς στίχους έγραψε ο Γιώργος Θίσβιος, στον οποίο θα αναφερθώ κι αργότερα. Εδώ, η Βέμπο τραγουδά με αστεία προφορά για έναν Ιταλό που κατεβαίνει στον πόλεμο, που–φυσικά– ο Έλληνας είναι πιο μάγκας απ' αυτόν και τον ψάχνει. Όπως καταλαβαίνετε, τα κλασικά, βασισμένα στα στερεότυπα αστεία δίνουν «πόνο», με τον μάγκα Έλληνα να ενημερώνει τον εχθρό πως «τα τανκς και τα κανόνια δεν είναι μακαρόνια». Εντάξει, πόλεμο είχαμε, αν σκεφτείς το το trash talking που έριχνε ο Michael Jordan για λιγότερο σοβαρούς λόγους, μπορείς να πεις ότι και λίγα του είπε. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η μουσική είναι του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, ενός από τους πρωτεργάτες της ελληνικής οπερέτας και πασίγνωστου μουσικού της εποχής.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Σοφία Βέμπο - Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του

Τραγούδι που έδινε πόνο κατά του Duce (στα ιταλικά, ο αρχηγός), που δεν είναι άλλος από τον Benito Mussolini. Πάντα γέλαγα με το εν λόγω κομμάτι επειδή οι στίχοι είναι όντως αστείοι. Θυμάμαι πως πάντα σκεφτόμουν «ποιος σκατά πάει να πολεμήσει με ψηλή σκούφια που έχει φτερά;» Κλασικά, ο «μακαρονάς» έρχεται να πάρει την Ελλάδα, αλλά «τρώει πόρτα» από τον τσολιά που προτίμησε, αντί για φτερά, την πιο σίγουρη λύση της φούντας στο τσαρούχι. Όπως αναφέρω και πιο πάνω, τους στίχους έχει γράψει ο Γιώργος Θίσβιος, ο οποίος, όπως φαίνεται, το «είχε» με το σατιρικό τραγούδι. Θεωρώ πως είναι το δεύτερο πιο γνωστό κομμάτι της εποχής, μετά το «Παιδιά, της Ελλάδος Παιδιά».

Νίκος Γούναρης - Κορόιδο Μουσολίνι

Άλλο ένα κομμάτι που δεν πρέπει να λείπει από καμία σχολική γιορτή που σέβεται τον εαυτό της. Το συγκεκριμένο τραγούδι, βέβαια, έχει τεράστια ιστορία, η οποία, «πόνεσε» αρκετά το φασιστικό καθεστώς σε επίπεδο προπαγάνδας. Ξεκινάω από το γεγονός πως πρόκειται για ένα Ιταλικό, ερωτικό μεν, προπαγανδιστικό δε, κομμάτι που υμνεί κατά κάποιο τρόπο την «αγνή» ζωή της Ιταλικής υπαίθρου. Γράφτηκε τη δεκαετία του '30 και ερμηνεύτηκε από τον Carlo Buti, ο οποίος, τραγούδησε και τον ύμνο του φασιστικού καθεστώτος με τίτλο, «Faccetta Nera». Το κομμάτι γίνεται επιτυχία, ταξιδεύει εκτός των συνόρων της Ιταλίας και μεταφράζεται σε διάφορες γλώσσες. Στην Ελλάδα, τους στίχους γράφει ο Πωλ Μενεστρέλ (κατά κόσμον, Ιωάννης Σιδίρογλου) και παίρνει το όνομα, «Μικρή Χωριατοπούλα». Ο ερωτικού περιεχομένου στίχος παραμένει και ερμηνεύεται από τον Φώτη Πολυμέρη. Υπάρχει η φήμη πως αρχικά είχε προταθεί στην Ρένα Βλαχοπούλου, χωρίς να προκύψει εν τέλει κάποια συνεργασία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου όμως, ο πολυτάλαντος Γιώργος Οικονομίδης -γνωστός για τους στίχους του ύμνου του Παναθηναϊκού- γράφει το τραγούδι «Στη Ρώμη», που οι περισσότεροι το λέμε «Κορόιδο Μουσολίνι». Ηχογραφείται με τον Νίκο Γούναρη στα φωνητικά, αλλά, λέγεται πως είχε ήδη ηχογραφηθεί από την -σωστά μαντέψατε- Σοφία Βέμπο με τις ταινίες να καταστρέφονται από τους Ιταλούς. Το γεγονός, ότι, ένα κομμάτι φασιστικής προπαγάνδας γύρισε σαν «μπούμερανγκ» εναντίον της, δεν άρεσε καθόλου στους ιθύνοντες αυτής.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μαρινέλλα - Γυναίκες Ηπειρώτισσες

Το άφησα για το τέλος επειδή είναι μεταγενέστερο. Θα το πετύχετε όμως σε σχολική γιορτή που έχει στηθεί από «μοντέρνα» καθηγήτρια μουσικής. Αν νομίζετε πως στις μάχες συμμετείχαν μόνο άντρες κάνετε τεράστιο λάθος και ευτυχώς υπάρχουν τραγούδια όπως αυτό, που παρουσιάζουν μέσω των στίχων τους τη συνεισφορά των γυναικών που μετέφεραν πολεμοφόδια στο πεδίο της μάχης. Οι στίχοι ανήκουν στον Πυθαγόρα και η μουσική στον Γιώργο Κατσαρό – ναι, αυτόν με το σαξόφωνο.

Περισσότερα από το VICE

Aπόγονοι Θυμάτων των Ναζί Έγιναν Χρυσαυγίτες

Ρωτήσαμε έναν Ειδικό Πώς η Προσφυγιά Επηρεάζει την Ψυχική Υγεία ενός Ανήλικου Παιδιού

Dekmantel Festival: Μιλήσαμε με Έναν από τους Διοργανωτές του Ολλανδικού Φεστιβάλ Λίγο Πριν Προσγειωθούν στη Θεσσαλονίκη

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.