Πώς Είναι να Γεννάς ένα Τρομακτικά Μεγάλο Μωρό

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Broadly.

Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπη με την πιθανότητα να κάνεις ένα τεράστιο μωρό, είναι φυσικό να έχεις εκείνη τη συμπεριφορά αποφυγής που συνήθως επιδεικνύεις παρουσία πωλητών ασφάλειας ζωής και Μαρτύρων του Ιεχωβά: κλείνεις τα μάτια και ελπίζεις να περάσει η στιγμή.

Είναι δελεαστικό να σκεφτείς ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις ένα μωρό-γίγαντα. Ούτως ή άλλως, το να φέρεις ένα μέσο μωρό με βάρος 3,4 κιλά στον κόσμο είναι από μόνο του μια τρομακτική προοπτική που φέρνει αναστάτωση. Οι αγχωμένες μητέρες που μπαίνουν σε φόρουμ εγκυμοσύνης για να καθησυχαστούν βρίσκουν ελάχιστη παρηγοριά. Η γέννα, συμβουλεύει μια μητέρα, είναι σαν να «χέζεις ένα ψυγείο Smeg». «Ένιωσα ότι ο πισινός μου ήταν έτοιμος να εκραγεί», ισχυρίζεται μια άλλη. Μια βετεράνος στις γέννες προτείνει ένα σχέδιο τοκετού βασισμένο σε ναρκωτικά-φάρμακα: «ΠΑΡΤΕ ΦΑΡΜΑΚΑ! Πάρτε τα πάντα, κυριολεκτικά».

Σύμφωνα με το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, γύρω στο 11 τοις εκατό των γυναικών γεννούν μωρά με μακροσωμία, ή αλλιώς μωρά που ζυγίζουν 3,7 κιλά ή και παραπάνω. Αν αυτό ακούγεται «τσίτα», σκεφτείτε το 1,5 τοις εκατό των γυναικών που γεννούν βρέφη τα οποία ζυγίζουν πάνω από 4,5 κιλά. Οι γυναίκες που γεννούν αυτά τα μωρά (που έχουν το βάρος μιας μέσης σπιτικής γάτας ή μιας μεσαίας μπάλας του μπόουλινγκ) αξίζουν τον σεβασμό μας, καθώς και ράμματα.

Αν το να βγάλεις μια κατοικίδια γάτα από τον κώλο σου μοιάζει με μεγάλο κατόρθωμα και επίδειξη αντοχής και ανθεκτικότητας, σκεφτείτε τα ολύμπια μωρά με μακροσωμία αυτού του κόσμου. Σύμφωνα με το Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, το βαρύτερο μωρό που έφτασε ποτέ στον κόσμο και επέζησε γεννήθηκε από την Carmelina Fedele στην Ιταλία το 1955. Το αγοράκι ζύγιζε 10,3 κιλά, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν μεγαλύτερο από αυτή την τηλεόραση Samsung με επίπεδη οθόνη 43 ιντσών. Πιο πρόσφατα, το 2009, μια γυναίκα από την Ινδονησία, η οποία ονομάζεται Ani, γέννησε ένα μωρό που ζύγιζε 8,7 κιλά (με καισαρική τομή, προς μεγάλη ανακούφιση όλων).

Το 2014, η 38χρονη Andrea Schrimp από την Καλιφόρνια γέννησε την κόρη της, Viviane Bliss: 5 κιλά νταρντάνα. «Με πόνεσε λιγότερο από τις άλλες μου γέννες», λέει στο Broadly. «Ήταν η ιδανική γέννα. Άρχισα να έχω συσπάσεις, έβαλα τον γιο μου για ύπνο, πήγα για φαγητό στο κέντρο, μπήκα στην μπανιέρα τοκετού και τη γέννησα δύο ώρες αργότερα».

Η Viviane, με έναν εκπληκτικό τρόπο, γεννήθηκε χωρίς τη λήψη παυσίπονων. Βάζοντας την προσωπική της πινελιά, βγήκε με απλωμένες τις γροθιές της, σαν ένας υπέρβαρος μίνι σούπερ ήρωας.

«Είχε τις γροθιές της τεντωμένες δίπλα στο κεφάλι της, οπότε ήταν ένας γιγάντιος όγκος μωρουδίσιου κεφαλιού και χεριών που έπρεπε να βγει. Όταν έδωσα την τελευταία σπρωξιά έσπασα την ουρίτσα μου. Η μαία μού έδωσε συγχαρητήρια που μόλις είχα γεννήσει ένα βρέφος που ζύγιζε όσο ένα μωρό τριών μηνών». Τη ρώτησα ποια ήταν η κατάστασή της μετά τη γέννα. «Σκίστηκα ελαφρώς, αλλά δεν χρειάστηκαν ράμματα. Τραυμάτισα όλους μου τους μυς από τη μέση και κάτω, όμως».

Η γιατρός Daghni Rajasingam του Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων διευκρινίζει ότι υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για το αυξημένο βάρος ενός νεογέννητου. «Ο σημαντικότερος παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο να γεννηθεί ένα μεγάλο μωρό είναι ο διαβήτης κύησης ή ο προϋπάρχων διαβήτης. Άλλοι παράγοντες επικινδυνότητας συμπεριλαμβάνουν την παχυσαρκία, την αύξηση του βάρους κατά την εγκυμοσύνη ή ανάμεσα στις εγκυμοσύνες. Η γέννηση ενός μεγάλου μωρού μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τόσο τη μητέρα όσο και το ίδιο το μωρό και αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρξουν επιπλοκές κατά τη γέννα και να χρειαστεί καισαρική τομή ή υποβοηθούμενος τοκετός».

Αν στο οικογενειακό ιστορικό σας δεν υπάρχουν γιγάντια μωρά ή αν δεν έχετε διαγνωστεί με διαβήτη κύησης, είναι δύσκολο να καθοριστεί με ακρίβεια το μέγεθος του βρέφους πριν από τον τοκετό. «Σε περίπτωση που η μαία η οποία ψηλαφεί την κοιλιακή χώρα δεν γνωρίζει καλά το ιστορικό της ασθενούς και δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς αγγίζει με τα χέρια της, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει», λέει η Michelle Lyne από το Βασιλικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων. «Όταν έχουμε υποψίες ότι θα γεννηθεί μεγάλο μωρό, μπορεί να παραπέμψουμε τις γυναίκες σε υπερηχογράφημα, το οποίο μπορεί να εκτιμήσει κατά προσέγγιση το βάρος του εμβρύου, αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι απολύτως αξιόπιστο».

Η 27χρονη Annabel* από το New Jersey κυοφορεί αυτήν τη στιγμή το τρίτο της παιδί, αλλά την τρομοκρατεί η προοπτική να γεννήσει ένα υπερβολικά μεγάλο μωρό. «Είχα προγεννητική κατάθλιψη κατά την τελευταία μου εγκυμοσύνη και ο γυναικολόγος/μαιευτήρας μου αδιαφορούσε από την αρχή». Η Annabel είχε και διαβήτη στο ιστορικό της, η διάγνωση του οποίου, όπως λέει, έγινε την 32η εβδομάδα της εγκυμοσύνης. «Σε αυτό το σημείο, ο γυναικολόγος/μαιευτήρας μου μου φώναξε που δεν είχα διαχειριστεί τον διαβήτη μου καλύτερα και μου είπε ότι θα γεννούσα ένα μωρό 4,5 κιλών».

Μετά την πρόωρη πρόκληση τοκετού, δύο εβδομάδες νωρίτερα, η Annabel έφερε στον κόσμο το παιδί της. «Περιμέναμε να γεννηθεί 4,4 κιλά και εμφάνισε δυστοκία ώμου [κατά την οποία καθυστερεί η γέννα επειδή ο ώμος του μωρού κολλάει πίσω από το ηβικό οστό της μητέρας] κατά τον τοκετό». Η ίδια η γέννα ήταν τραυματική εμπειρία. «Ήμουν τρομοκρατημένη και ένιωθα ανήμπορη. Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ, αισθανόμουν απομονωμένη και εγκαταλελειμμένη. Ειλικρινά ένιωσα ότι ήταν το θέλημα του Θεού που μας κράτησε και τις δύο ζωντανές. Έσπασα την ουρίτσα μου στη διάρκεια του τοκετού και έχω πόνους κατά τη συνουσία, ενώ η περιοχή έχει μουδιάσει, πράγμα που επηρεάζει την ικανότητά μου να αδειάζω την κύστη μου και να αντιλαμβάνομαι πότε θέλω να ουρήσω».

Η Annabel τρομοκρατείται στην ιδέα ότι μπορεί να γεννήσει ένα ακόμα μεγαλύτερο μωρό. «Από το ένα ως το δέκα, θα έλεγα ότι ο φόβος μου να γεννήσω μεγάλο μωρό είναι στο οκτώ. Νιώθω ότι τώρα έχω όλη τη στήριξη που χρειάζομαι, αφού άλλαξα γιατρό. Όμως εξακολουθώ να φοβάμαι. Συχνά αισθάνομαι ότι έκανα λάθος που ξαναέμεινα έγκυος, παρόλο που ο άντρας μου κι εγώ θέλαμε κι άλλο παιδί».

Αν και η τοκοφοβία, ή αλλιώς ο παθολογικός φόβος του τοκετού, μπορεί να επηρεάσει όλες τις γυναίκες, συνήθως ο φόβος εντείνεται αν έχει υπάρξει προηγούμενη τραυματική εμπειρία. «Συχνά το τραύμα φτάνει στο αποκορύφωμα μετά την ανάρρωση, αρκετά χρόνια μετά», εξηγεί η Maureen Treadwell από τον Σύνδεσμο για τα Ψυχολογικά Τραύματα μετά τον Τοκετό (Birth Trauma Association). «Το σκέφτονται να κάνουν το επόμενο παιδί και να ξαναπεράσουν από όλο αυτό. Ειδικά αν έχεις κάνει μεγάλο μωρό στο παρελθόν, υπάρχει πολύ μεγάλος κίνδυνος να κάνεις άλλο ένα».

H ειδική στην ανατροφή των παιδιών Sarah Ockwell-Smith έχει γεννήσει δύο παιδιά και αμφότερα ζύγιζαν πάνω από 5 κιλά. Το τελευταίο της μωρό ήταν 5,1 κιλά, το οποίο ισοδυναμεί με ένα γαλόνι μπογιάς («δεν σκίστηκα ούτε είχα προβλήματα», με πληροφόρησε).

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα μεγάλα μωρά σε δυσκολεύουν περισσότερο στη γέννα», λέει στο Broadly. «Εγώ πάλι πιστεύω ότι επειδή είναι πιο βαριά, έχεις τη βαρύτητα στο πλευρό σου! Έχεις τις ίδιες πιθανότητες να σκιστείς με ένα μωρό 2,7 κιλών όσες και όταν γεννάς ένα πεντόκιλο».

Ένας εκπρόσωπος του Βασιλικού Κολεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων λέει ότι αυτό δεν είναι απολύτως αληθές. «Δεν ισχύει κάτι τέτοιο από ιατρικής άποψης. Το σκίσιμο κατά τον τοκετό δεν εξαρτάται πάντα από το βάρος του μωρού, αλλά από το πώς προχωρά ο τοκετός της μητέρας. Κάθε γυναίκα είναι διαφορετική˙ το σώμα και ο τοκετός της θα είναι επίσης διαφορετικά».

Αν το μωρό σας γεννηθεί σε μέγεθος Hodor, είναι λίγες οι επιλογές που υπάρχουν κατά τον τοκετό. Η προφανής; Καισαρική. Ή, αν θέλετε κολπικό τοκετό, μπορεί να χρειαστεί περινεοτομή (χειρουργική επέμβαση μεταξύ του κόλπου και του πρωκτού, η οποία μεγεθύνει την περιοχή από την οποία θα βγει το μωρό).

Όπως είναι αναμενόμενο, η διαδικασία δεν έχει και πολλή πλάκα. «Αν κάνεις μεγάλο μωρό, ειδικά στην περίπτωση που υπήρξαν σημάδια διαρροής κοπράνων σε προηγούμενες εγκυμοσύνες, πρέπει οπωσδήποτε να απευθυνθείς σε κάποιον μαιευτήρα», λέει η Treadwell. «Γιατί αν αυτά τα συμπτώματα γίνουν μόνιμα, είναι αφάνταστα φρικαλέο. Σου τρέχουν συνεχώς καφετιά πράγματα από πίσω. Είναι φριχτό».

Όπως η κυκλοφορία ενός album της Beyoncé ή ένα δεύτερο πλαστικό παιχνίδι σε κουτί με δημητριακά Lucky Charms, η γέννα ενός τεράστιου μωρού μπορεί να είναι μια απροσδόκητη αλλά όχι εντελώς ανεπιθύμητη έκπληξη. Για κάθε τραυματική γέννα υπάρχουν πολλές γυναίκες που τη γλιτώνουν χωρίς να υπάρξει καν ένα σπασιματάκι στον κόκκυγα. Η 25χρονη Amber Robohm από το Σακραμέντο γέννησε το 4,7 κιλών μωρό της μέσα σε μία ώρα και 55 λεπτά – όσο κρατάει ένα χολιγουντιανό blockbuster κατά μέσο όρο.

«Ο τοκετός μου ήταν τόσο σύντομος που δεν χρειάστηκε καν να σπρώξω. Βγήκε γρήγορα έξω από μόνη της. Δεν σκίστηκα, δεν πρήστηκα ούτε υπήρξαν επιπλοκές». Περιέργως, η Robohm δεν είχε διαβήτη ούτε και ιστορικό μεγάλων μωρών στην οικογένειά της, γι' αυτό και δεν έχει ιδέα γιατί το μωρό της –η Emma– ήταν τόσο μεγάλο».

Καθώς τα αυξημένα επίπεδα παχυσαρκίας, η μείωση του καπνίσματος και γενικά η βελτιωμένη διατροφή οδηγούν στη γέννα μεγαλύτερων μωρών από πολλές γυναίκες, οι υπέρμαχοι των γεννήσεων πιστεύουν ότι οι γυναίκες, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να ενημερώνονται για την πιθανότητα απόκτησης ενός νεογνού σε μέγεθος γάτας.

«Οι γυναίκες πρέπει να είναι απολύτως ενήμερες πριν από τον τοκετό», λέει η Treadwell. «Δεν πρέπει να υποστηρίζουμε κάποιον συγκεκριμένο τρόπο τοκετού –με καισαρική ή με κολπικό τοκετό, στο σπίτι ή στο νοσοκομείο–, αλλά πρέπει να βεβαιωνόμαστε ότι οι γυναίκες γνωρίζουν όλες τις παραμέτρους».

*Τα ονόματα είναι αλλαγμένα.

Περισσότερα από το VICE

Ελληνάρες Σταματήστε να Είστε Μαλάκες με τα Γκαρσόνια

Oι Τύποι των «Κανίβαλων» που θα Συναντήσεις στο 122 με Προορισμό τη Σαρωνίδα

O «Kakos» μάς Εισάγει στον Ηλεκτρισμένο Κόσμο των Εsports