Ρισπέκτ

Παιδιά Δεύτερης Γενιάς για Πρώτη Φορά στην Κάλπη

«Tο διπλωμένο χαρτί στον φάκελο θα είναι το δυνατό μου χαρτί».
VICE Staff
Κείμενο VICE Staff
Campaign-Photo-

Το VICE Greece δίνει βήμα σε επιλεγμένες ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη δημιουργία της νέας στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα θα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα, με τα οποία καταπιάνονται οι συγκεκριμένες οργανώσεις και αξίζουν την προσοχή όλων.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Εκτάκτως, με αφορμή τις εκλογές δημοσιεύουμε σήμερα το συγκεκριμένο άρθρο του Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity που υπογράφει η Ναταλία Ρεντίνα, μέλος του οργανισμού. Η προσωπική ιστορία της Ναταλίας γράφτηκε με αφορμή την καμπάνια #ToDynatoMasXarti, που απευθύνεται κυρίως σε άτομα, που απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια, είτε μέσω της διαδικασίας για την δεύτερη γενιά, είτε μέσω της πολιτογράφησης. Σκοπός της είναι η κατανόηση τη βαρύτητα της ψήφου μας και η άσκηση του πολιτικού δικαιώματος που μόλις αποκτήθηκε. Όπως όλες οι δράσεις του Generation 2.0 RED έτσι και η συγκεκριμένη καμπάνια δε συνδέεται και δεν προωθεί κανένα πολιτικό κόμμα ή υποψήφιο.


Έπειτα από τον εξελληνισμό του ονόματός μου, στην ταυτότητα γράφει πως είμαι η Ν.Ρ., γεννημένη στην Ουκρανία πριν από 32 χρόνια. Αποκτώντας το γαλάζιο πλαστικοποιημένο εισιτήριο, απέκτησα αυτά που προσδοκούσα 25 χρόνια να μου προσφέρει η χώρα μου: ελευθερίες και δικαιώματα. Όλα τα χρόνια που στεκόμουν στις ουρές αναμονής, ήλπιζα κάτι να αλλάξει σε αυτήν τη χώρα. Δεν είχα αναρωτηθεί όμως ποτέ ποιος είναι αυτός που μπορεί να το αλλάξει, μέχρι σήμερα που πλησιάζουν οι εκλογές και ξέρω πως πια είμαι κι εγώ ένα κομμάτι της τελικής εκλογικής απόφασης. Μιας απόφασης που θα μικρύνει ή θα μεγαλώσει την ουρά αναμονής για τους επόμενους. Μιας εκλογικής απόφασης που θα δώσει ή θα αφαιρέσει δικαιώματα. Μιας απόφασης που θα κάνει την εκπαίδευση εμπόρευμα ή πρωταρχικό όπλο κατά της κοινωνικής κρίσης. Μιας απόφασης που θα φουσκώσει τα μητρώα ανέργων ή θα εκτινάξει στα ύψη την ανάγκη των νέων να χτίσουν το μέλλον τους. Κομμάτι μιας απόφασης που ή θα δώσει βήμα στις φωνές των ανθρώπων ή θα τους μπουκώσει με ανισότητα και προκατάληψη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Leon of Athens Μιλά για τη Μουσική, τον Γιώργο Λάνθιμο και την Eurovision

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Πάντα πίστευα ότι κανείς δεν μπορεί να χειραγωγήσει κανέναν, αν ο ίδιος δεν σταυρώσει τα χέρια. Τώρα όμως πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να απέχεις, μπορείς να φιμωθείς κι απλά γιατί δεν σε νοιάζει, απλά επειδή «δεν βαριέσαι;», απλά επειδή «θα έχει καλό καιρό και θέλω να πάω για μπάνιο», απλά «πού να τρέχω τώρα;» και όλα τα κλισέ που φοριούνται την μέρα των εκλογών. Φιμωμένη όμως για χρόνια, εκείνο το πρωί θα βρω χρόνο να συμμετέχω στις εκλογές που το αποτέλεσμα τους θα περιέχει κομμάτι της δικής μου φωνής. Και τώρα όμως πώς ψηφίζουμε; Οι συνάδελφοι έμοιαζαν να μιλάνε μια πρωτόγονη νεκρή γλώσσα – χειρότερη κι από τα Λατινικά του Λυκείου. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Η πρώτη μου αντίδραση ήταν απλή –«Δεν θα πάω να ψηφίσω γιατί δεν ξέρω πώς»– και η ιστορία θα τελείωνε εκεί. Το επόμενο πρωί στο γραφείο κοίταζα τους συναδέλφους μου που ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, να προχωρούν ξεχορταριάζοντας το μονοπάτι της διαφορετικότητας και της ισότητας στην εργασία, την παιδεία και τα νομικά δικαιώματα. Ο καθένας στο κομμάτι του, ο καθένας από λίγο, όλο μαζί είναι μια δύναμη που μου φέρνει δέος. Συζητώντας εκτενώς την παντελή μου άγνοια άρχισα να σχηματίζω μια αόριστη άποψη επί της διαδικασίας, μέχρι που είδα κολλημένη μια αφίσα από τη νέα καμπάνια του Generation 2.0 RED «Το Δυνατό Μας Χαρτί». Ήταν σαν χάρτης για αρχάριους – 1.2.3. και είσαι μπροστά στην κάλπη-. Άρχισα περιχαρής να ενημερώνω φίλους και γνωστούς ότι θα ψηφίσω -ότι ξέρω πώς να ψηφίσω-, μετά λύπης μου συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν η μόνη που λόγω άγνοιας σκεφτόμουν να απέχω, ήμασταν πολλοί. Πολλοί από τους πολλούς όμως έμειναν στο «δεν», μην συνειδητοποιώντας την σημαντικότητα της «μονάδας» στο «σύνολο». Εγώ ίσως στάθηκα τυχερή γιατί είμαι ανάμεσα σε δημιουργικούς ανθρώπους που προωθούν την αλλαγή και με πλουτίζουν νέα γνώση. Όσο πιο πολύ ακούω, τόσο πιο πολύ ψάχνω και τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πως αυτό το διπλωμένο χαρτί στον φάκελο θα είναι το δυνατό μου χαρτί. Το χρωστάω σε αυτούς που ακόμα περιμένουν στην ουρά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

Ο Toquel Είναι Star Επειδή Μάλλον Κάτι Κάνει Σωστά

Γιατί στις Γυναίκες Αρέσουν οι DILF

Η Κλέλια Ρένεση, οι Στίχοι της, ο Manu Chao και ο Σωκράτης Μάλαμας

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.