Στην Τοράγια της Ινδονησίας, οι νεκροί σηκώνονται κάθε τρία χρόνια - και όταν λέμε «σηκώνονται» εννοούμε κυριολεκτικά, στέκονται στα πόδια τους. Οι κάτοικοι της Τοράγια έχουν μια περίπλοκη σχέση με τον θάνατο: Οι κηδείες τους είναι εντυπωσιακά γεγονότα που κορυφώνονται με τη μαζική σφαγή βουβαλιών, τόσο ακριβές, που μερικές οικογένειες μαζεύουν χρήματα όλη τους τη ζωή, για να τις πληρώσουν. Έπειτα, κάθε τρία χρόνια, οι αυτόχθονες κάτοικοι της Τοράγια βγάζουν τα μουμιοποιοημένα λείψανα των αγαπημένων τους και τα καθαρίζουν, σε ένα τελετουργικό που λέγεται «Μάνενε».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η χαλαρή σχέση με τον θάνατο έχει δημιουργήσει μια τοπική κουλτούρα που για τους απ’ έξω μπορεί να φαίνεται λίγο μακάβρια. Όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι, καθώς έκαναν την τελετή πλάι στα πτώματα των συγγενών τους. Οι περισσότεροι έβγαζαν και οικογενειακές φωτογραφίες ή selfies με τα πτώματα. Παρατηρούσα ένα 13χρονο αγόρι που έχασε τη μητέρα του από καρδιακή προσβολή πριν από πέντε χρόνια να χαϊδεύει ήρεμα το κρανίο της. Αργότερα, τον είδα κοντά στο φέρετρο, καθώς έβαζαν και πάλι το σώμα της μέσα.
Μακεδονικό για Αρχάριους
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Η μητέρα του λεγόταν Jenny Rongrean. Ήταν ένα από τα δέκα λείψανα που έβγαλαν από τον τελευταίο τόπο ανάπαυσής τους –ένα μαυσωλείο που λέγεται «πάτανε»- και τα καθάρισαν οι συγγενείς τους. Η τελετή διαρκεί μόνο μερικές ώρες: Βγάζουν τα λείψανα από τους τάφους, τα καθαρίζουν, τους φοράνε καινούργια ρούχα και ύστερα τα θάβουν σε καινούργιο τάφο.
Μακεδονικό για Αρχάριους
Η μητέρα του λεγόταν Jenny Rongrean. Ήταν ένα από τα δέκα λείψανα που έβγαλαν από τον τελευταίο τόπο ανάπαυσής τους –ένα μαυσωλείο που λέγεται «πάτανε»- και τα καθάρισαν οι συγγενείς τους. Η τελετή διαρκεί μόνο μερικές ώρες: Βγάζουν τα λείψανα από τους τάφους, τα καθαρίζουν, τους φοράνε καινούργια ρούχα και ύστερα τα θάβουν σε καινούργιο τάφο.
Όλοι κλοτσάνε ο ένας τον άλλον σε ένα τελετουργικό που λέγεται «σι σέμπα».
Έπειτα, είναι ώρα για το μεγάλο φαγοπότι. Όλοι οι συγγενείς φέρνουν το φαγητό τους και η ιστορία τελειώνει με ένα τελετουργικό όπου όλοι κλοτσάνε ο ένας τον άλλον και λέγεται «σι σέμπα» (υποτίθεται ότι φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά).Ήταν μια ξεχωριστή Μάνανε φέτος. Ενώ το τελετουργικό έχει τις ρίζες του στη βόρεια Τοράγια, γίνεται τακτικά μόνο σε μερικές κοινότητες, όπως οι Ριντινγκάλο, Μπαρούπου και Καπάλα Πίτου. Φέτος, όμως, οι κάτοικοι του Παμιμπάκ, ενός μικρού χωριού στο Καπάλα Πίτου έκαναν τη δική τους Μάνανε για πρώτη φορά εδώ και 42 χρόνια. Να τι είδα εκεί:
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η οικογένεια τρώει, αφού καθάρισε και έθαψε ξανά τα λείψανα των συγγενών της.
Δύο άνδρες κοιτάζουν τους τάφους που είναι χτισμένοι στο πλάι ενός βράχου από ασβεστόλιθο, στη βόρεια Τοράγια. Κάποιοι ενταφιάζονται στις πλευρές βράχων όπως αυτοί.
Άλλοι ενταφιάζονται σε τέτοια μαυσωλεία. Η οικογένεια Rongrean ετοιμάζει δέκα λείψανα, για να καθαριστούν και να ντυθούν.
Ένα ανοιχτό φέρετρο.
Οι συγγενείς κρατούν όρθια το λείψανα για οικογενειακές φωτογραφίες.
Ένα αγόρι χαϊδεύει το κρανίο της νεκρής μητέρας του.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE IDΠερισσότερα από το VICEBest Stoner Films: Δέκα Ταινίες που Πρέπει να ΔειςΖώα-Θεραπευτές Δίνουν Αγάπη σε Ηλικιωμένους στην ΑθήναΕργαστήριο Τινάζεται στον Αέρα από το Ισχυρότερο Μαγνητικό Πεδίο Ever σε Εσωτερικό Χώρο