Μια Γυναίκα Φωτογραφίζει την Αγάπη και τη Μοναξιά

Το νέο φωτογραφικό fanzine της Sam Hellmann, με τίτλο Love and Loneliness (Αγάπη και Μοναξιά), ξεκίνησε με μια φωτογραφία που έβγαλε πριν από μερικά καλοκαίρια και έδειχνε τον αδελφό της Liam ξαπλωμένο δίπλα σε μια πισίνα. «Κοιμόταν και μου φάνηκε πολύ γλυκός. Η σκιά του χεριού μου φαίνεται στο πρόσωπό του, το έβαλα εκεί εντελώς αυθόρμητα», εξηγεί, λίγες μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του fanzine στο βιβλιοπωλείο Ofr, στο Παρίσι. «Για μια στιγμή, μού βγήκε να χαϊδέψω το μάγουλό του, αλλά δεν ήθελα να τον ξυπνήσω». Η ασπρόμαυρη εικόνα που προέκυψε, η οποία σηματοδότησε τη γέννηση του project της, είχε ένα βάθος που η Sam αισθάνθηκε ότι θα μπορούσε να συνδυάσει με άλλες δουλειές που είχε κάνει στο παρελθόν: «Η σκιά μεταφράζεται ως πράξη παρουσίας και απουσίας ταυτόχρονα».

Η αγάπη και η μοναξιά είναι συναισθήματα που έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο της σύγχρονης ζωής και παρόλο που ξέρουμε πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους μπορούμε όλοι να αισθανθούμε εντελώς συνδεδεμένοι και αποκομμένοι από τους γύρω μας ταυτόχρονα, ο τρόπος με τον οποίο το βιώνουμε αυτό δεν αρθρώνεται πάντα πειστικά. Γιατί, κάποιες φορές, νιώθουμε πιο απομονωμένοι από ποτέ, όταν μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ; «Η αίσθηση της μοναξιάς ενώ κάποιος είναι ερωτευμένος, είναι σίγουρα ένας συνδυασμός που εμπνέει, τον οποίο βιώνω για αρκετά χρόνια και είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί σε μερικές φωτογραφίες μου. Η σειρά αντανακλά, επίσης, τα διαφορετικά είδη αγάπης που έχω βιώσει - αδελφική αγάπη, αγάπη της στιγμής, αγάπη μιας ανάμνησης, αγάπη της μοναξιάς. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια συλλογή στην οποία κάθε φωτογραφία να αντικατοπτρίζει κάτι που αισθάνομαι ή που έχω αισθανθεί γύρω από το θέμα της αγάπης και της μοναξιάς».

Η ιστορία που προκύπτει περικλείει ένα φάσμα διαφορετικών εμπειριών. Ένα κοιμισμένο σώμα τυλιγμένο σε ένα πάπλωμα, ένα πολυσύχναστο κλαμπ, ένα παιδί που κλαίει στο τραπέζι. Η ιστορία που η Sam επιδιώκει να διηγηθεί σε αυτές τις εικόνες είναι ότι, ανεξάρτητα από το πού βρίσκεσαι στη ζωή σου, ανεξάρτητα από το περιβάλλον, η αγάπη και η μοναξιά τέμνονται με περίεργους και απρόβλεπτους τρόπους. «Διάβασα κάπου ότι το ήσυχο κομμάτι ενός τραγουδιού είναι και αυτό μέρος του τραγουδιού – είναι κάτι που αντιπροσωπεύει πολύ καλά αυτό το project και είναι αυτό που προσπαθώ να πω με τις εικόνες μου.

»Πιστεύω ότι, τελικά, η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα είναι να δημιουργήσω κάτι αληθινό και προσωπικό, αλλά όχι τόσο προσωπικό, που να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται αποκλεισμένοι από αυτό. Αφορά την εύρεση ενός τρόπου να μεταφράσεις ένα συναίσθημα που είναι προσωπικό και συγκεκριμένο στην ιστορία σου, με τρόπο που να κάνει τον άνθρωπο που κοιτάζει το έργο να βλέπει εκεί τη δική του ιστορία».

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες:

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Ο Γιάννης Μπούκης Αγαπάει το Kickboxing, τη Hip Hop και τον Πειραιά

Οι Διαπραγματευτές της Αστυνομίας Δεν Λένε Ψέματα και Δεν Δίνουν Υποσχέσεις

«Tα Πάντα Ρει» στα Παραδοσιακά Τσιπουράδικα της Μακεδονίας