Δοκίμασα τη Γυμνή Γιόγκα και Επανασυνδέθηκα με το Σώμα μου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Germany .

Μετακόμισα στο Βερολίνο τον Απρίλιο του 2017, μετά από έναν χωρισμό. Είδα την αλλαγή στο περιβάλλον μου ως μια ευκαιρία να αναλογιστώ ποια πραγματικά είμαι και ξεκίνησα να δοκιμάζω νέα πράγματα, σε μια προσπάθεια να «βρω τον εαυτό μου», όπως λένε κάποιοι. Πάντως, προτιμώ να λέω: Επιτέλους έκανα ένα ταξίδι που ήθελα από καιρό, πήγα στο πρώτο μου χίπικο φεστιβάλ και συμμετείχα σε βουδιστικές συνεδρίες διαλογισμού. Επίσης, έκανα μια σύντομη προσπάθεια να γίνω vegan. Το επόμενο πράγμα στη λίστα μου ήταν η γυμνή γιόγκα.

Την πρώτη φορά που έμαθα για τη γυμνή γιόγκα ήταν μέσα από έναν λογαριασμό στο Instagram, το @nude_yogagirl. Πάντα λάτρευα τη γιόγκα – όχι μόνο είναι εντυπωσιακή, είναι επίσης μια καλή μέθοδος να δυναμώσεις, να αποκτήσεις ευλυγισία και περισσότερη ισορροπία. Με το που βρεθώ πάνω σε ένα στρώμα για γιόγκα, νιώθω ότι έρχομαι σε επαφή με τον εαυτό μου.

Πώς όμως επηρεάζεται όλο αυτό με το να είσαι γυμνή και ευάλωτη; Ήθελα να το διαπιστώσω.

Δεν μου πήρε καιρό για να βρω και να εγγραφώ σε μια σχολή γιόγκα κοντά στο σπίτι μου, ενώ με το που είδα την περιγραφή της συνεδρίας στα event του Facebook ετοιμάστηκα κατευθείαν. για να πάω. Ρίξτε μια ματιά εδώ και πείτε μου, αν δεν θα κάνατε και εσείς το ίδιο: «Ας αξιοποιήσουμε τις βαθύτερες ευαισθησίες του σώματος, του μυαλού και της ψυχής μας. Ας κολυμπήσουμε στους χυμούς που κρύβονται κάτω από τις “μάσκες” που φοράμε καθημερινά».

[VICE Video] Τα Σπάσαμε σε Ένα Δωμάτιο Θυμού

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αυτός είναι ο λόγος που τώρα, λίγες μέρες αργότερα, βρέθηκα να κάθομαι σε ένα στούντιο γιόγκα στο Κρόισμπεργκ του νότιου Βερολίνου. Είναι 7:45 μ.μ. και είμαι ακόμη ντυμένη, ρουφώντας νευρικά γουλιές από τσάι. Είμαστε πέντε γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της δασκάλας μας, ηλικιών 25 έως 35. Τα στρώματα στο πάτωμα είναι στρωμένα σε ημικύκλιο – για προφανείς λόγους, δεν θέλεις να βρίσκεσαι πίσω από κάποιον άλλο, όταν κάνετε γιόγκα τσιτσίδι. Στη μια γωνιά του τεράστιου, λευκού χώρου βρίσκεται μια συλλογή από κεριά ρεσό και βουδιστικά αγαλματάκια, ενώ μια έντονη μυρωδιά από θυμίαμα αναδύεται από εκεί. Όλο αυτό κάνει την τύπου ζεν ατμόσφαιρα του χώρου να φαίνεται λίγο βεβιασμένη, όμως δεν πειράζει, το προσπερνάω.

Κάθομαι στην κουβέρτα της γιόγκα μου. Η γυναίκα δίπλα μου ξέχασε να φέρει τη δική της, οπότε της δανείζω την πετσέτα μου. «Σίγουρα δεν έχεις πρόβλημα;», με ρωτάει, ξέροντας τι θα κάνει σε λίγο πάνω της. Σίγουρα. Ελαφρώς αμήχανα, απλώνει το σαν φλοκάτη ύφασμα πάνω στο μπλε στρώμα που μόλις έβγαλε από το ντουλάπι. Έξω έχει σκοτεινιάσει. Κλείνουμε τις κουρτίνες και το μοναδικό φως που μπαίνει μέσα προέρχεται από μια κόκκινη λάμπα από το απέναντι κτίριο. Κλείνω τα μάτια μου και ακούω τους ηλεκτρονικούς σαμάνικους ήχους που βγαίνουν από ένα μικρό ηχείο. Η μόνη μου σκέψη είναι το πόσο γυμνή θα είμαι σε λίγο.

Προς το παρόν, η δασκάλα μας, η Danielle, φοράει ακόμη το λεοπάρ κολάν της και τις ροζ της γκέτες. Μου λέει ότι η γυμνή γιόγκα τη βοήθησε να μάθει καλύτερα το σώμα της και την έκανε να αγαπήσει τις καμπύλες της. Μέσα από τα μαθήματά της, ελπίζει να μεταδώσει «τη μεταμορφωτική δύναμη της γυμνής γιόγκα» και σε άλλες γυναίκες.

Λίγα λεπτά αργότερα, έρχεται η μεγάλη στιγμή. «Μπορείτε να ξεντύνεστε σιγά-σιγά», λέει η Danielle. Ειλικρινά, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Αποφασίζω να βγάλω πρώτα το μπουφάν μου και έπειτα να συνεχίσω με το κοντομάνικο, το αθλητικό μου μπουστάκι, το κολάν, τις κάλτσες και το εσώρουχο. Οι υπόλοιπες έχουν ξεγυμνωθεί σε δευτερόλεπτα, ενώ εγώ απομακρύνω σιγά-σιγά το κάθε στρώμα ρούχου που φοράω.

Όταν τελειώνω, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να χαμογελάω αμήχανα. Δεν υπάρχει τίποτα για να με κρύψει και η όλη κατάσταση μου φαίνεται πού περίεργη ξαφνικά. Ας μου θυμίσει κάποιος γιατί βρέθηκα με ένα τσούρμο γυμνές άγνωστες πάνω σε στρώματα για γιόγκα. Αυτόματα, το βλέμμα μου ξεκινάει να πλανάται στον χώρο, πέφτοντας πάνω σε τατουάζ, περίεργα εκ γενετής σημάδια και ρώγες κάθε σχήματος και μεγέθους.

«Αγγίξτε με τα χέρια σας όλο σας το κορμί», μας λέει η Danielle. «Δώστε προσοχή στην αίσθηση που δίνει το δέρμα σας». Σύντομα νιώθω πιο άνετα, όσο συνεχίζεται η συνεδρία, όμως το μάθημα είναι αρκετά δύσκολο, οπότε το αμήχανο χαμόγελό μου δίνει γρήγορα τη θέση του σε μια έκφραση απόλυτης αποφασιστικότητας. Προτού το καταλάβω καλά-καλά, έχω απορροφηθεί εντελώς στη στιγμή, χωρίς να με απασχολεί καθόλου που απλώνω τα γυμνά μου άκρα μπροστά σε αγνώστους. Μόνο στη διάρκεια της στάσης Χαρούμενο Μωρό –όπου ξαπλώνεις ανάσκελα και πιάνεις με τα χέρια τα πόδια σου, την ώρα που τα ανοίγεις στον αέρα– θυμάμαι ότι είμαι εκτεθειμένη μπροστά στις νέες μου φίλες.

Πολλοί από τους φίλους μου που κάνουν γιόγκα, εξοργίστηκαν όταν τους είπα ότι θα δοκίμαζα τη γυμνή γιόγκα, καθώς τη θεωρούσαν μια μανία του Instagram για προνομιούχα, λευκά κορίτσια. Αυτό είναι μια πολύ άδικη εκτίμηση και η γυμνή γιόγκα σημαίνει πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό. Όπως μας εξηγεί η Danielle, η πρακτική σε βοηθάει επίσης να γνωρίσεις καλύτερα το σώμα σου και να αποκτήσεις μια υγιή σχέση μαζί του. Αν και μπορεί να προσελκύει πολλούς διεστραμμένους και ηδονοβλεψίες στα social media, δεν έχει να κάνει με το σεξ – πράγμα που συνειδητοποιείς γρήγορα, όταν βρεθείς γυμνή και σχεδόν παθαίνεις νευροκαβαλίκεμα προσπαθώντας να κάνεις μια ακατόρθωτη στάση. Δεδομένου ότι τόσες γυναίκες στον κόσμο είναι δυσαρεστημένες με το σώμα τους, το να θεωρείς απευθείας ότι τέτοιου είδους ασκήσεις ενίσχυσης της εμπιστοσύνης είναι ανούσιες μόδες, είναι ισοπεδωτικό.

Παρατηρώ ότι οι πόζες που παίρνουμε έχουν πιο έντονη αίσθηση, όταν είσαι γυμνή. Επίσης, δείχνουν διαφορετικές. Μπορείς να δεις πώς κινείται η κοιλιά σου και πώς αλλάζει με κάθε στροφή, πώς τσιτώνουν οι μύες και πώς τεντώνονται οι τένοντες. Επίσης, αντιλαμβάνομαι καλύτερα τις ατέλειες του κορμιού μου.

Στο δωμάτιο έχει περίπου 25 βαθμούς Κελσίου – η Danielle άνοιξε τη θέρμανση στο φουλ, όταν ξεκινήσαμε, για να μην παγώσουμε. Μια λεπτή στρώση ιδρώτα καλύπτει όλο μου το κορμί. Καθώς εκτελούμε μια στάση μπρούμυτα, αφήνω ένα σημάδι στο στρώμα μου που μου θυμίζει πίνακα του Yves Klein. Κάποιες από τις υπόλοιπες γυναίκες αναστενάζουν την ώρα που τεντώνονται – το οποίο είναι απολύτως φυσιολογικό στη γιόγκα, όμως συνειδητοποιώ ότι ξαφνικά μου φαίνεται λίγο too much, τώρα που καμία μας δεν φοράει ρούχα. Παραδόξως, δεν με πειράζει καθόλου που η δασκάλα μας, μας αγγίζει για να διορθώσει τη στάση μας.

Στη διάρκεια της τελικής χαλαρωτικής στάσης, η Danielle μας λέει να φορέσουμε τις κάλτσες μας, πράγμα που σημαίνει ότι –για μια στιγμή– είμαστε πέντε γυναίκες που κάνουν τη στάση Σαβασάνα ανάσκελα, με τα πόδια και τα χέρια απλωμένα, γυμνές, φορώντας μόνο κάλτσες.

Στη συνέχεια, φοράμε και τα υπόλοιπα ρούχα μας. Βάζω ξανά το κολάν μου, τα αθλητικά μου και το τεράστιο μπουφάν που έχω, για να με προστατεύει από τον χειμώνα του Βερολίνου. Όμως κάτι έχει αλλάξει. Μπορεί να ακουστεί γελοίο, όμως νιώθω ότι είμαι πιο εναρμονισμένη με τον κόσμο γύρω μου, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Νιώθω όμορφα και, παραδόξως, σέξι. Μάλλον την άκουσα από τους χυμούς κάτω από τις μάσκες.

Περισσότερα από το VICE

Το Μεγάλο και Πικρό «Φαγοπότι» με την Ελληνική Ζάχαρη

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε μια Ελληνίδα Influencer του Instagram

Συζητώντας για το Ρεμπέτικο, την Εκκλησία και τη Μακεδονία με τον Δημήτρη Μυστακίδη στα Εξάρχεια