Ένας Ειδικός Εξηγεί τι θα Συνέβαινε αν ο Trump Έχανε τις Εκλογές και δεν Αποδεχόταν το Αποτέλεσμα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US. Στη διάρκεια της τελευταίας τηλεμαχίας, την περασμένη Τετάρτη, ο Donald Trump είπε στον συντονιστή Chris Wallace ότι δεν είναι υποχρεωτικό να αποδεχθεί ότι έχασε τις εκλογές. «Θα σας κρατήσω σε αγωνία, ΟΚ;» είπε, ενώ ένα εκατομμύριο δημοσιογράφοι άρχισαν να γράφουν τις ανακεφαλαιώσεις τους για την τηλεμαχία.

Όπως είπε ο Chris Wallace στον Trump, το να χάσεις με αξιοπρέπεια και να σεβαστείς το αποτέλεσμα των εκλογών είναι μακρά παράδοση στην Αμερική. Οι ηττημένοι πάντα κάνουν σχόλια για το πόσο σημαντική και σπουδαία είναι η διαδικασία – ακόμα κι αν έχουν υποστεί αμφιλεγόμενη ήττα ή με πολύ μικρή διαφορά, τύπου Al Gore, έστω κι αν συμπάσχουν με τον Dick Tuck (αλήθεια, αυτό ήταν το όνομά του), ο οποίος αφού έχασε την κούρσα του 1966 για τη Γερουσία της πολιτείας της Καλιφόρνιας, είπε χαριτολογώντας «οι ψηφοφόροι μίλησαν, οι μπάσταρδοι».

Έχει ποτέ κανείς αρνηθεί ευθέως να αποδεχθεί το αποτέλεσμα και τι θα συνέβαινε εάν κάποιος το έκανε; Για να απαντήσω αυτές τις ερωτήσεις, τηλεφώνησα στον James McCann, πολιτικό επιστήμονα από το Πανεπιστήμιο Purdue, ο οποίος ειδικεύεται στις ομιλίες παραδοχής ήττας και στη συγκριτική πολιτική. Ορίστε τι μου είπε:

VICE: Είχαμε ποτέ κάποιον σημαντικό προεδρικό υποψήφιο που δεν αποδέχθηκε την ήττα του μετά τις εκλογές;
James McCann: Πάντα γίνεται ομιλία παραδοχής ήττας, αλλά ένας υποψήφιος έχει επιλογές για το πώς θα την κάνει. Οπότε, ένας τρόπος να το κάνει είναι ακολουθώντας το παράδειγμα του Al Gore. Ακόμα κι όταν συμβαίνει το πιο ασυνήθιστο πράγμα, δείχνεις ένα είδος πολιτικής ευψυχίας αποδεχόμενος δημοσίως την ήττα και αναγνωρίζοντας τη σημασία της δημοκρατίας κ.λπ., ακόμα κι αν υπήρχαν παρατυπίες ή συνέβησαν πολύ ασυνήθιστα πράγματα στη διάρκεια των εκλογών και την καταμέτρηση των ψήφων που ακολούθησε. Για άλλους, η ομιλία αποδοχής της ήττας έχει στόχο να προϊδεάσει για μεταγενέστερη αναμέτρηση. Έτσι, όταν μιλάς, λες «ναι, γνωρίζω ότι χάσαμε, αλλά η μάχη συνεχίζεται. Οι ιδέες μας δεν έχασαν. Θα έχουμε την ευκαιρία να λάμψουμε άλλη μέρα». Κάτι τέτοιο. Και είναι επίσης πολύ κατανοητό. Οι άνθρωποι στον δημόσιο βίο, ως επί το πλείστον, είναι καριερίστες. Και πάντα θέλεις να σκέφτεσαι το επόμενο που θα κάνεις.

Αλλά ο Trump δεν είναι καριερίστας αυτού του είδους. Δεν είχε ποτέ δημόσιο αξίωμα.
Στην περίπτωση του Trump, δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο πράγμα που θα έκανε. Δεν έχει το ίδιο κίνητρο για να είναι μεγαλόψυχος. Εάν πει ότι αυτή είναι η πρώτη και η τελευταία προσπάθεια και πως δεν θα είναι ξανά υποψήφιος αλλά θέλει να ξεκινήσει μια καινούργια επαγγελματική δραστηριότητα, όπως το να ξεκινήσει ένα νέο δίκτυο μέσων ενημέρωσης που θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστικό του Fox News, μπορείς να καταλάβεις ότι θα είχε κίνητρο για να είναι εξαιρετικά προκλητικός.

Τι συμβαίνει εάν απλώς δεν αποδεχθεί την ήττα του ή πει ότι οι εκλογές ήταν νοθευμένες;
Ας πούμε ότι υποστηρίζει πως υπήρξε απάτη ή έγιναν παρατυπίες στην ψηφοφορία ή σφετερισμός ή κατασκοπεία ή κάποιοι έκαναν νοθεία. Εάν ισχυριστεί κάτι τέτοιο, τότε θα έχει τη βαριά ευθύνη να το αποδείξει. Δεν μπορείς απλώς να πεις κάτι τέτοιο. Χρειάζεσαι αποδείξεις εάν πρόκειται να κάνεις κάτι τόσο δραστικό.

Το λέω αυτό ως άτομο που έχει υπάρξει παρατηρητής εκλογών και είναι εξοικειωμένος με το σύστημα εδώ στις ΗΠΑ – θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να έχουμε εκτεταμένη εκλογική νοθεία. Το σύστημα της προεκλογικής εκστρατείας που έχουμε είναι τόσο κατακερματισμένο. Έχουμε την αρχή του φεντεραλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε βλέπεις την εκλογική διαχείριση σε πραγματικά τοπικό επίπεδο. Μπορεί να υπάρξουν κάθε είδους σφάλματα: ο ψηφοφόρος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ψηφίσει κατά λάθος έναν υποψήφιο που δεν του/της αρέσει. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ οποιαδήποτε συστηματική αναταραχή.

Θα μπορούσε να μηνύσει τον φορέα διαχείρισης των εκλογών και αυτό να «παγώσει» τη διαδικασία;
Θα μπορούσε να προσφύγει στη δικαιοσύνη και θα γινόταν μια δίκη αναλόγως τη φύση των κατηγοριών. Όλα είναι αντικείμενο προσφυγής εάν θέλεις να απαγγείλεις κατηγορίες. Εάν ο Trump θέλει να εμπλέξει δικηγόρους σε διάφορα σημεία και έχει βαθιές τσέπες για να χρηματοδοτήσει εκτεταμένες νομικές διαδικασίες, θα μπορούσαμε να δούμε πολλές προκλήσεις. Όμως στο τέλος της ημέρας χρειάζεσαι αποδείξεις. Κατά κάποιον τρόπο κάνει καταγγελία ενώπιον της κοινής γνώμης αυτήν τη στιγμή. Προσπαθεί να πει ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι εναντίον του και αυτό είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι για το οποίο κάνεις προσφυγή. Είναι ένας ρητορικός ισχυρισμός.

Αλλά δεν υπάρχει αναστάτωση την οποία θα μπορούσα να προβλέψω. Στην πραγματικότητα, η εκλογική ψήφος (ΣτΕ: εννοεί την ψήφο του Σώματος των Εκλογέων και όχι οποιουδήποτε ψηφοφόρου) είναι αυτό που μετράει. Και οι εκλογείς, καταρχήν, σε ενός είδους αφηρημένο πλαίσιο, έχουν την ελευθερία να ψηφίσουν οποιονδήποτε θέλουν. Υποθέτω ότι υπάρχει ο δρόμος της προσφυγής εάν ο Trump θα ήθελε να επιλέξει προσεκτικά και να αμφισβητήσει κάποια αποτελέσματα. Όλα εξαρτώνται από το πώς διαμορφώνεται η ψηφοφορία.

Έχω σοβαρές αμφιβολίες ότι η άρνηση του Trump να αποδεχθεί το αποτέλεσμα θα προκαλέσει καθυστέρηση. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να προκαλέσει αποσταθεροποίηση. Έχουμε ήδη δει αναταραχή, έκρηξη εμπρηστικών μηχανισμών κ.ά. στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας. Οπότε είναι πιθανό το χειρότερο σενάριο να είναι ο Trump να ισχυριστεί χωρίς να είναι συγκεκριμένος ότι το σύστημα ήταν στημένο και ότι τον λήστεψαν και να ενθαρρύνει ανθρώπους με διάφορους τρόπους να είναι βίαιοι – τότε θα πρόκειται για πρόβλημα στη δημόσια τάξη. Και δεν έχω αμφιβολία ότι οι αρχές θα αντιδρούσαν σε οποιαδήποτε περίπτωση πρόκλησης ταραχών.

Τότε, η μη αποδοχή του εκλογικού αποτελέσματος είναι μια συμβολική κίνηση;
Λοιπόν, πιστεύω ότι μια συμβολική χειρονομία είναι σημαντική. Είναι όπως όταν μερικοί παίκτες του αμερικανικού ποδοσφαίρου δεν σηκώνονται όρθιοι στον εθνικό ύμνο – αυτό σημαίνει κάτι, μεταφέρει σημαντικές πληροφορίες για μια άποψη που έχουν και κάνει τους ανθρώπους να μιλούν. Αλλά η συναίνεση του ηττημένου στις δημοκρατικές νόρμες είναι μεγάλη υπόθεση.

Ας το θέσουμε ως εξής: εάν ήσουν συγκριτικός πολιτικός επιστήμονας που αξιολογούσε την ποιότητα της δημοκρατίας στο εξωτερικό, σε μια από αυτές τις νεότερες δημοκρατίες, ένας από τους δείκτες που θα λάμβανες υπόψη είναι εάν οι ηττημένοι παραμένουν ηττημένοι ή εάν προκαλούν έξω από τους επίσημους θεσμούς. Εάν έβλεπες το τελευταίο, αυτό θα ήταν ενδεικτικό ότι η δημοκρατία μετατρέπεται σε κάτι άλλο – απολυταρχισμό ή κάτι κακό. Υπάρχει ένα τελετουργικό τμήμα στις εκλογές που νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό από την άποψη διατήρησης του δημοκρατικού συστήματος, γιατί στο τέλος της ημέρας πρέπει να υπάρχει μια δεξαμενή εμπιστοσύνης και καλή θέληση και ικανότητα να πεις πως ό,τι έγινε, έγινε.

Περισσότερα από το VICE

Το Μικροσκοπικό Χωριό της Ισλανδίας Όπου Έχει «Παγώσει» ο Χρόνος

Τι Έμαθα ως Σωματοφύλακας Πρωτοκλασάτων Διασημοτήτων

Είμαι μια Φεμινίστρια που Λατρεύει το Άγριο Σεξ