Ο Rusty Young είναι ένας Αυστραλός συγγραφέας, ευρύτερα γνωστός για το βιβλίο του Marching Powder (εκδ. Ρan Macmillan), στο οποίο περιγράφει τον εθελοντικό εγκλεισμό του για τρεις μήνες στην περιβόητη φυλακή του Σαν Πέντρο της Βολιβίας. Το γεγονός ότι πλήρωσε, για να τον κλειδώσουν σε μια φυλακή της Νότιας Αμερικής, λέει από μόνο του αρκετά για το τι είδους άτομο είναι ο Young.
Του μιλώ στη συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του Wildlands, ενός νέου ντοκιμαντέρ που εστιάζει στον συνεχιζόμενο πόλεμο των ΗΠΑ εναντίον του εμπορίου ναρκωτικών στη Νότια Αμερική, το οποίο κυκλοφόρησε, για να συνοδέψει το τελευταίο video game της Ubisoft από τη σειρά Ghost Recon. Τον επέλεξαν ως τον αφηγητή του ντοκιμαντέρ, καθώς ο ίδιος πέρασε τα τελευταία επτά χρόνια στην Κολομβία, ερευνώντας το εμπόριο ναρκωτικών και την τρομοκρατία. Εντούτοις, ο Young είναι ένας ασυνήθιστος ειδικός πάνω στο θέμα των βαρόνων ναρκωτικών.
Πριν από μερικές δεκαετίες, ήταν ένας 20κάτι Αυστραλός backpacker όπως όλοι οι άλλοι και έκανε το πρώτο του ταξίδι στη Νότια Αμερική, έχοντας αποφοιτήσει από τη Νομική στο Σίδνεϊ. «Μεγάλωσα σε ένα σταθερό, μεσοαστικό περιβάλλον και σπούδασα νομικά», εξηγεί. Ταξιδεύοντας όμως, ξεκίνησαν να τον ενδιαφέρουν οι φήμες που άκουγε σχετικά με τις τεράστιες ποσότητες κοκαΐνης που παράγονται στα χωριά της Βολιβίας, κάτι που τον οδήγησε να επισκεφτεί τη λεγόμενη «φυλακή της κοκαΐνης» του Σαν Πέντρο. Εκεί, γνώρισε τον Thomas McFadden, έναν καταδικασμένο έμπορο ηρωίνης και κοκαΐνης από το Ηνωμένο Βασίλειο, με ρίζες στην Τανζανία.
«Μπήκα σε αυτόν τον κόσμο κατά λάθος και ήταν μάλιστα η τελευταία μέρα του ταξιδιού μου στη Βολιβία, όταν είπα να επισκεφτώ τη φυλακή. Αλλά τότε γνώρισα τον Thomas και άλλαξε πλήρως την κατεύθυνση της ζωής μου», λέει χαρακτηριστικά.
Στο Wildlands, ο Young μιλάει με μια σειρά από άτομα που αναμειγνύονται στο εμπόριο ναρκωτικών της Νοτίου Αμερικής. Μιλά με δύο πρώην πράκτορες της DEA (Drug Enforcement Administration/Αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών) που δούλεψαν μυστικά για δεκαετίες, διεισδύοντας σε θανατηφόρα κυκλώματα εμπορίας ναρκωτικών και παίζοντας κομβικό ρόλο στην κατάσχεση τεράστιων ποσοτήτων ηρωίνης και κοκαΐνης που είχαν τελικό προορισμό τις ΗΠΑ. Μιλά επίσης με τον Adam Newbold, ένα πρώην μέλος των Navy SEAL που έδρασε στη Βολιβία, τον Παναμά, το Μέξικο και την Κολομβία ως μέρος των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ στις δεκαετίες του '90 και του 2000, εκτελώντας διακινητές ναρκωτικών και εκπαιδεύοντας στρατιωτικό προσωπικό στις μεθόδους κατάσχεσης ναρκωτικών.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετά, βέβαια, υπάρχουν και οι ίδιοι οι διακινητές ναρκωτικών, ανάμεσα στους οποίους είναι ο βετεράνος εκτελεστής John Jairo "Popeye" Velasquez, ο άνθρωπος που αποτελούσε τον αγαπημένο δολοφόνο του Pablo Escobar, στο διαβόητο καρτέλ του Μεντεγίν, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Ένας άλλος από τους σημαντικούς παίκτες του καρτέλ, ο Carlos Toro, ο οποίος συνεργάστηκε με την DEA ως πληροφοριοδότης για περισσότερα από 20 χρόνια, κάνει και αυτός την εμφάνισή του. Το ίδιο κάνει και η Pilar Angel, που έδρασε ως βαποράκι διαφόρων κυκλωμάτων ναρκωτικών, υποδυόμενη την αθώα αεροσυνοδό στις δεκαετίες του '70 και του '80. Η Pilar μετέφερε μεγάλες ποσότητες κοκαΐνης προς τις ΗΠΑ και εν τέλει συνεργάστηκε με την DEA ως πληροφοριοδότρια, όταν συνελήφθη.
Ο Popeye, ο παλιός εκτελεστής του Pablo Escobar,έχει ομολογήσει πως διέπραξε πάνω από 250 δολοφονίες, ενώ είναι υπεύθυνος για τους θανάτους τουλάχιστον 3.000 ανθρώπων.
Όλα τα παραπάνω άτομα βοηθούν στην αποκάλυψη της διαδρομής της κοκαΐνης από τη Νότια Αμερική στις ΗΠΑ. To ντοκιμαντέρ ξεκινά με μια κουβέντα με τον George Jung, τον άνθρωπο που ουσιαστικά εισήγαγε την κοκαΐνη στη Βόρεια Αμερική. Με την ιστορία του να περιγράφεται στην ταινία Blow, ο Jung ήταν ο σύνδεσμος του καρτέλ του Μεντεγίν στις ΗΠΑ, ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για το 85% της κοκαΐνης που έμπαινε στις ΗΠΑ τις δεκαετίες του '70 και του '80. Αν και εν τέλει πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη φυλακή, ο Jung δείχνει να θυμάται τα χρόνια του ως διακινητής με αγάπη, ίσως όμως αυτό έχει να κάνει περισσότερο με το κοκτέιλ που έχει στα χέρια του σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης.
«Βασικά, ήταν μεθυσμένος όλη την ώρα, έπρεπε να κάνουμε τη συνέντευξη σε ξαπλώστρες, επειδή δεν μπορούσε να σταθεί», εξηγεί ο Young. «Είναι όμως ένας πολύ έξυπνος και εύγλωττος τύπος, οπότε λειτούργησε καλά».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλα αυτά θυμίζουν έντονα Hunter S. Thompson και ο Jung κάνει τη ζωή ενός διακινητή ναρκωτικών να ακούγεται ιδιαίτερα λαμπερή. «Έχω την αίσθηση πως τον καιρό που έκανε αυτήν τη δουλειά, ήταν για εκείνον ένα παιχνίδι, γεμάτο περιπέτειες και διασκέδαση», λέει ο Young. «Δεν είχε φανταστεί όλες τις επιπτώσεις. Όταν είχε πρωτοβγεί η κοκαΐνη, ήταν απλώς ένα διασκεδαστικό ναρκωτικό, αλλά όταν το ζεύγος Reagan ξεκίνησε την καμπάνια "Just Say No" στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '80, η χώρα ξεκίνησε να βλέπει την ουσία ως ένα σοβαρό πρόβλημα. Δεν νομίζω, λοιπόν, ότι τότε το έβλεπε ως κάτι κακό. Μετά από 20 χρόνια στη φυλακή, βέβαια, ξέρω ότι το έχει μετανιώσει, αλλά σίγουρα διατηρεί μια φιλοσοφική στάση σχετικά με ό,τι έκανε».
Ο Jung παρέχει μια πιο ήπια εισαγωγή στον παράνομο κόσμο του εμπορίου κοκαΐνης. Οι άλλες συνεντεύξεις του ντοκιμαντέρ όμως, ίσως να σας κάνουν να σκεφτείτε ξανά εκείνη τη γραμμή που κάνατε στην τουαλέτα του κλαμπ το προηγούμενο σαββατοκύριακο. Ειδικά αυτή με τον Popeye, τον παλιό εκτελεστή του Pablo Escobar, o οποίος έχει ομολογήσει πως διέπραξε πάνω από 250 δολοφονίες, ενώ είναι υπεύθυνος για τους θανάτους τουλάχιστον 3.000 ανθρώπων. Είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα μέλη του καρτέλ του Μεντεγίν, με τους περισσότερους να είναι είτε νεκροί είτε στη φυλακή.
Την περίοδο της συνέντευξης, ο Popeye είχε μόλις αποφυλακιστεί. Δηλώνει πλέον ότι έχει εξιλεωθεί για τα εγκλήματά του, σε σημείο μάλιστα που έχει ένα κανάλι στο YouTube με εξομολογήσεις του, το οποίο λέγεται Popeye Arrepentido (O Μετανοιωμένος Popeye). Εντούτοις, το συνεργείο του ντοκιμαντέρ είναι δικαιολογημένα προσεκτικό, όταν τον συναντά και παρά τα πλάνα που δείχνουν τον Popeye να χαμογελά σε κάποια παιδιά, δεν παύει να είναι κάπως τρομακτικός.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Έχοντας σκοτώσει τόσους ανθρώπους, ξέραμε ότι θα ήταν στόχος και όντως εμφανίστηκε στη συνέντευξη μαζί με κάποιους sicarios (σ.σ. εκτελεστές, μπράβους) με μηχανές», λέει ο Young. «Δεν υπήρχε ποτέ καμία επιθετικότητα από πλευράς του. Ήταν πολύ ευγενικός, αλλά και πάλι ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία να μιλάς με έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, που ήταν υπεύθυνος για τόσους θανάτους. Ξεκίνησα λοιπόν τη συνέντευξη με αρκετά εύκολες ερωτήσεις και τον άφησα να μιλήσει, να μας πει τη δική εκδοχή των γεγονότων. Προς το τέλος, του έκανα όλο και περισσότερες ερωτήσεις και έτρεμα. Χάρηκα που έφυγα από εκεί».
Ο Popeye, πολύ απλά, δεν είναι ένας πολύ καλός τύπος. Το ντοκιμαντέρ όμως δείχνει και πως οι ενέργειες των πρακτόρων της DEA είναι στην καλύτερη περίπτωση ηθικά αμφισβητούμενες. Ο πληροφοριοδότης της DEA, Carlos Toro, κλαίει μπροστά στην κάμερα, καθώς περιγράφει το πώς τον κακομεταχειρίστηκε η υπηρεσία επί 20 χρόνια και εν τέλει αρνήθηκε να του δώσει την αμερικάνικη υπηκοότητα, παρά το ότι ήταν ακριβώς αυτό που του είχε υποσχεθεί ως αντάλλαγμα για όλα εκείνα τα χρόνια ασύλληπτα επικίνδυνης δουλειάς. Εντωμεταξύ, οι πράκτορες της DEA που μιλούν στο ντοκιμαντέρ προσφέρουν και τη δική τους οπτική, χωρίς να παρουσιάζονται ιδιαίτερα πεπεισμένοι πως οι πράξεις τους είχαν κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα.
«Δεν ξεκινήσαμε για να λύσουμε το πρόβλημα ή να προτείνουμε κάποιες λύσεις», λέει ο Young. «Ο στόχος ήταν να προσφέρουμε στον κόσμο μια σύνθετη ματιά στον κόσμο του εμπορίου ναρκωτικών. Είναι όμως σίγουρο πως το να επιτίθεσαι μόνο στην πλευρά της τροφοδοσίας, είναι τελείως χωρίς λογική. Πρέπει να δούμε και την καταναλωτική πλευρά και σίγουρα οι χώρες της Δύσης πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ελπίζω πως ντοκιμαντέρ όπως αυτό θα δώσουν στον κόσμο να καταλάβει πως οι πράξεις του εδώ έχουν θανατηφόρες συνέπειες στην άλλη άκρη του κόσμου. Μπορεί να μην πιστεύεις ότι κάτι που κάνεις για τη διασκέδασή σου έχει κάποιες επιπτώσεις, αλλά έχει».
Αφού τον άκουσα να μιλάει για τη ζωή που πέρασε αναμεμειγμένος στον κόσμο του εμπορίου ναρκωτικών, δεν μπορώ τον φανταστώ να γυρίζει σε μια ήσυχη ζωή. Αλλά μετά από χρόνια επικοινωνία με εγκληματίες, σκέφτεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του Jung και να αράξει σε μια ξαπλώστρα κάπου στη Νότια Αμερική.
«Νομίζω πως μετά από αυτό το ντοκιμαντέρ και το βιβλίο που θα ακολουθήσει, δεν θα είμαι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος εκεί για λίγο. Ίσως βρω μια αιώρα και πάω να ζήσω σε ένα ερημικό νησί κάπου», καταλήγει.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
