Πέρασα μια Μέρα σαν τη Gwyneth Paltrow

(Thumbnail via)

Στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας, η κάτοχος ενός καταραμένου αιδοίου και μητέρα της Gwyneth Paltrow, Blythe Danner, είπε ότι ένιωθε πως οι επικρίσεις κατά της κόρης της ήταν άδικες και τροφοδοτημένες από τον φθόνο. Μιλώντας σε κάτι που λέγεται Naughty But Nice Rob, η Βlythe είπε ότι «Νιώθω πως είναι εξαιρετικά καταξιωμένη σε κάθε τομέα και στον κόσμο δεν αρέσει αυτό, σε κάποιους δεν αρέσει αυτό, σε κάποιους που βαριούνται και κωλοβαράνε όλη μέρα και απλά πληκτρολογούν. Δηλαδή, εγώ δεν διαβάζω τίποτα από αυτά, απλά τα βρίσκω τόσο σιχαμένα». Το ένστικτό μου έλεγε ότι τα λόγια της Blythe ήταν μαλακίες και ότι οποιαδήποτε έχθρα απέναντι στην Gwyneth είναι δικαιολογημένη. Αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ κανένα συγκεκριμένο λόγο που την αντιπαθούσα. Όπως είχε πει κάποτε ο Einstein ή ο Shakespeare: «Μην κρίνεις κάποιον προτού περπατήσεις ένα μίλι με τα παπούτσια του». Προκειμένου λοιπόν να κατανοήσω καλύτερα την Gwyneth και να καταλάβω αν τα αισθήματα καθαρού μίσους προς το άτομό της ήταν δικαιολογημένα ή όχι, αποφάσισα να περάσω μια μέρα περπατώντας με τα παπούτσια της. Όχι κυριολεκτικά, προφανώς. Ένα ζευγάρι παπούτσια της κοστίζει ίσως περισσότερο από όσα θα ξοδέψω για ρούχα κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής μου. Ευτυχώς, η Gwyneth κυκλοφόρησε πρόσφατα κάτι που ονομάζεται Goop City Guides app. Goop, για τους αμύητους είναι το lifestyle εμπορικό σήμα που έφτιαξε η Gwyneth, φαινομενικά με την πρόθεση να τρίβει την γοητευτική ύπαρξή της στα μούτρα αυτών που γράφτηκαν στην εβδομαδιαία λίστα αλληλογραφίας της, έχοντας την ελπίδα ότι θα είναι τόσο γελοία που θα καταντάει αστεία. Ποτέ δεν είναι. Η πιο πρόσφατη προσθήκη στην αυτοκρατορία της Goop είναι αυτή η εφαρμογή, η οποία καταγράφει όλα τα αγαπημένα σημεία της Gwyneth στο Λος Άντζελες, στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Μια που αυτή τη στιγμή είμαι στο Λος Άντζελες, αποφάσισα να δω τι θα πρότεινε για εδώ. Το τμήμα της εφαρμογής που είναι αφιερωμένο στο Λος Άντζελες, έχει ένα εισαγωγικό βίντεο -με την Gwyneth στην αφήγηση- που σε καλωσορίζει στο Λος Άντζελες, ένα μέρος στο οποίο αναφέρεται ως «η πόλη όπου γεννήθηκα, η πόλη στην οποία πάντα θα επιστρέφω και που πάντα θα κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου». Ενώ τα λέει αυτά, βλέπουμε ονειρικά, ξεθωριασμένα από τον ήλιο πλάνα από φοίνικες, ανθοπωλεία και αγορές που βρίσκονται στο Λος Άντζελες της Gwyneth - και καθόλου άστεγους, σκουπίδια και τοίχους βαμμένους με κακάκια που γεμίζουν το δικό μου - και όλων των άλλων.

Η εφαρμογή είναι χωρισμένη σε διαφορετικές συνοικίες - ή, όπως τις ονομάζει η Goop, «hoods».  Αποφάσισα να ξεκινήσω τη μέρα μου στο Silver Lake γιατί αυτή είναι η περιοχή που σύμφωνα με τη Goop είναι η «πιο cool». Πρώτος σταθμός ένα μαγαζί που λέγεται Yolk. Ένα μέρος που αυτοχαρακτηρίζεται ως «ελεύθερου εύρους design», κάτι που μετά από σκληρή σκέψη 10 λεπτών μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν σημαίνει τίποτα. H Gwyneth το προτείνει ως το μαγαζί από το οποίο της αρέσει να διαλέγει τα «αξιαγάπητα αξεσουάρ και δώρα για παιδιά». Πουλάει ένα σωρό πράγματα σαν αυτά που βλέπετε στην φωτογραφία πιο πάνω: Παιχνίδια που μοιάζουν κατασκευασμένα για να φωτογραφηθούν σε εξώφυλλο άλμπουμ της Regina Spector.

Είναι τo είδος των παιχνιδιών που αγοράζονται από ανθρώπους που επενδύουν περισσότερο στο πως φαίνεται το σπίτι τους παρά στο πως νιώθουν τα παιδιά τους. Παλιακά πράγματα όπως ξύλινοι κύβοι και αυτά τα ζώα με τροχάκια που τα τραβάς από ένα σχοινί - η αγορά των οποίων είναι στην πραγματικότητα ένας πολύ ήπιος, πολύ σαχλός τύπος παιδικής κακοποίησης. Λες και το γεγονός ότι θέτουν κυριολεκτικά τη ζωή των παιδιών τους σε κίνδυνο δίνοντάς τους ονόματα αρκετά ηλίθια ώστε να αποτελούν από μόνα τους εγγύηση ότι θα περάσουν τα πρώτα τους χρόνια στον πλανήτη ως υπάρξεις λίγο καλύτερες από ατάκες του Jay Leno, τώρα τα υποχρεώνουν και να παίξουν με αυτά τα σκουπίδια. Στην εφαρμογή, η Gwyneth, η οποία είναι μια πολυεκατομμυριούχος σταρ της σειράς της Disney: Iron Man, λέει επίσης ότι είναι φαν της «εμπειρίας του καταστήματος παιχνιδιών όπως ήταν τις παλιές, καλές μέρες, προτού εμφανιστούν τα καταστήματα-μεγαθήρια και οι αλυσίδες». Μπορεί κανείς να ξεκινήσει ένα Kickstarter για να αγοράσει στα παιδιά της ένα PS4 ή κάτι τέτοιο; Καημενούλια μου.

Υπήρχε επίσης ένα κομμάτι του καταστήματος στοχευμένο στους ενήλικες, που πουλούσε εν μέρει πρακτικά και εντελώς εξωφρενικά πράγματα. Κυρίως προϊόντα που ήταν κάτι, αλλά σε σχήμα, ήταν κάτι άλλο.  Όπως σουβέρ στο σχήμα των Πολιτειών (€26), διάφορα κολιέ σε σχήματα σκυλιών (€100) και μικροσκοπικά κουτάκια σε σχήμα πεταλούδας (€12). Τα πάντα έμοιαζαν κατασκευασμένα από εταιρείες που γράφουν την επωνυμία τους μόνο με πεζά.

Στη συνέχεια πήγα σε μια καφετέρια που συνιστά η εφαρμογή, η οποία ονομάζεται Intelligentsia. Ξέρετε τι σημαίνει Intelligentsia; (Διανόηση) Σύμφωνα με το λεξικό Merriam-Webster, είναι «μια ομάδα έξυπνων και καλά μορφωμένων ανθρώπων που είτε καθοδηγούν είτε προσπαθούν να καθοδηγήσουν την πολιτική, καλλιτεχνική ή κοινωνική ανάπτυξη της κοινωνίας στην οποία ζουν». Πράγμα που σημαίνει ότι όποιος και αν είναι ο ιδιοκτήτης αυτού του μέρους, πρέπει να είχε κοιτάξει τη λίστα με τα πιθανά ονόματα, έψαξε στο google το «Ιntelligentsia»,  είδε τι σημαίνει και σκέφτηκε: «Τέλεια!» Ααααααααααα! Τέλος πάντων, αυτή ήταν η ουρά για να πάρεις καφέ. Μετά από αναμονή μερικών λεπτών, έφυγα. Καθώς απομακρυνόμουν, ένας άνδρας με σταμάτησε στο δρόμο για να μου ζητήσει χωρίς ίχνος ειρωνείας, να υπογράψω μια αίτηση με στόχο την «διακοπή του εξευγενισμού της γειτονιάς από τη μεσαία τάξη».

Χρειαζόμουν μια δόση καφεΐνης, έτσι αποφάσισα να χτυπήσω το εστιατόριο στην απέναντι μεριά του δρόμου, που ονομάζεται «Forage». (Ζωοτροφές ή Βοσκή) Αυτό που κάνει το «Forage» τόσο ξεχωριστό είναι ότι οι πελάτες είναι σε θέση να φέρουν τα δικά τους -σπιτικά καλλιεργημένα- λαχανικά, ώστε αυτά να χρησιμοποιηθούν σε πιάτα του εστιατορίου. Σύμφωνα με τον κατάλογο των «ζωοτροφών» που ήταν γραμμένος σε ένα μαυροπίνακα πίσω από τον πάγκο, τα τρόφιμα εκείνης της ημέρας είχαν παρασχεθεί από ανθρώπους με ονόματα όπως Rupert, Ethel και Una. Το ντεκόρ ήταν ακριβώς όπως θα είχατε φανταστεί ότι θα ήταν διακοσμημένος ένας χώρος στον οποίο τρέφεται η Gwyneth: γυμνά πατώματα από σκυρόδεμα, κυριολεκτικά old school καρέκλες και αχρείαστες συνθέσεις από μίνι κολοκύθες. Αγόρασα ένα καφέ και ένα μπισκότο. Το μπισκότο είχε γεύση κάπως σαν πριονίδι- η γεύση που φαντάζομαι πως έχουν οι περισσότερες γλυκές απολαύσεις που καταναλώνει η Gwyneth. Δίπλα ήταν ένα δισκάδικο που συνιστά η Goop που ονομάζεται «Vacation». Δεν χρειάζεται καν να σας το πω αυτό, όπως έχετε ήδη μαντέψει, πουλάει μόνο βινύλια. Και ένα συναρπαστικό πραγματάκι που αφορά στη σχέση της Gwyneth με τη μουσική: Είχε γράψει κάποτε μια λίστα με τα «καλοκαιρινά χιτάκια» της για την ιστοσελίδα του Jay-Z (το θυμόσασταν αυτό;) όπου ονόμασε το «Don't Like» του Chief Keef ως ένα από τα αγαπημένα της. Έγραψε: «περιμένω την καθαρή εκδοχή του να κυκλοφορήσει. Μέχρι τότε θα το παίζω μόνο στο αυτοκίνητό μου.» Δεν είμαι σίγουρος αν είστε εξοικειωμένοι με το τραγούδι, αλλά περιέχει τη λέξη «nigga» 24 φορές. Ένα γεγονός το οποίο, αν είστε έστω και λίγο σαν εμένα, θα σας αναγκάσει να σκεφτείτε τη Gwyneth να τραγουδά χαρούμενα τη λέξη που ξεκινά από Ν, 24 φορές, ενώ βολτάρει στην πόλη με το αυτοκίνητό της. Στη συνέχεια περπάτησα μέχρι λίγο πιο κάτω, μέχρι το Παντοπωλείο Mohawk. Το οποίο -απογοητευτικά- αποδείχθηκε ότι δεν είναι καθόλου παντοπωλείο, αλλά ένα κατάστημα εξεζητημένων ρούχων με πειραγμένο όνομα. Ήλπιζα να αγοράσω καραμέλες ή κάτι τέτοιο, αλλά μέσα στο κατάστημα αντίκρισα να παίζει μια βίντατζ ταινία σε μια βίντατζ τηλεόραση πάνω σε ένα vintage ράφι, περικυκλωμένο από ψεύτικα βίντατζ κασκόλ που κοστίζουν €142. Το κατάστημα, όπως και όλοι οι χώροι στους οποίους συχνάζει η Gwyneth μύριζαν σαν τα αρωματικά κεριά που αγοράζουν οι πλούσιοι. Κυδώνι, κέδρο, φύλλα χρυσού και άλλα πράγματα που μπορεί να υπάρχουν (ή και όχι) στην πραγματικότητα ή έστω να έχουν (ή όχι) μυρωδιές. Όντας αλλεργικός στα αρωματικά κεριά, ο συνεχής καταιγισμός από σικ μυρωδιές είχε αρχίσει να μου προκαλεί πονοκέφαλο. Καθώς αναζητούσα ένα Nurofen αναρωτήθηκα: «Τι θα έκανε η Gwyneth; Και τσέκαρα την ενότητα «Υγεία» στην εφαρμογή της Goop. Μεταξύ των προτάσεων για σημεία που προσφέρουν φαρμακευτική μαριχουάνα (Gwyneth!), «ήπια κλύσματα»  και ολιστική οδοντιατρική (ωχ) υπήρχε ένας χώρος που ειδικεύεται στην «ανάμιξη της Ανατολικής και της Δυτικής θεραπείας για την ολιστική υγεία». Τους πήρα τηλέφωνο. Μια υπάλληλος μου είπε ότι προτιμούν να βλέπουν το ιστορικό των ανθρώπων και και τον τρόπο ζωής τους, παρά να χρησιμοποιούν φάρμακα, ώστε να κατανοούν τα βαθύτερα αίτια, αλλά - αν ήθελα να περάσω για μια συμβουλευτική επίσκεψη των $296 - θα μπορούσαν να με συμβουλέψουν σχετικά με τον καλύτερο τρόπο για να προχωρήσουμε . Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα ένα Nurofen. Στη συνέχεια, πήγα στο Δυτικό Χόλιγουντ, πατρίδα του «Tweak», ενός καταστήματος που αυτοαποκαλείται «το ορίτζιναλ κατάστημα δώρων». Πράγμα που προφανώς σημαίνει ότι ήταν εκεί για τουλάχιστον μια χιλιετία. Μου έδωσε μια συναρπαστική εικόνα για το είδος των πραγμάτων που θα έπαιρνα ως δώρα, αν ήμουν φίλος με την Gwyneth: περισσότερα καθόλου διασκεδαστικά παιχνίδια και εκκεντρικά βιβλία με ονόματα όπως Haikus Για Εβραίους. Πουλάειι επίσης κούπες με κειμενάκια, που αντί να λένε τα παραδοσιακά, αστεία πράγματα όπως: «Η δουλειά μου είναι απόρρητο μυστικό! Ούτε εγώ ο ίδιος δεν ξέρω τι κάνω» ή «Μέλλουσα κυρία Brad Pitt» ή οτιδήποτε άλλο, ήταν κάπως: «Είναι μεταξύ εμένα και αυτού, ή εσένα και αυτής, ή αυτής και εμένα, ή εμάς και αυτών». Δηλαδή πράγματα που προσποιούνται ότι είναι αστεία οι άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι υπεράνω χιούμορ. Κοιτάζοντάς τα, αναγκάστηκα να σκεφτώ την Gwyneth να γραπώνει ένα και να καγχάζει, μόνη της.

Στη συνέχεια, επιχείρησα να επισκεφθώ ένα κατάστημα που ονομάζεται «Feal Mor», το οποίο -σύμφωνα με το σάιτ του- πουλάει μια επιμελημένη συλλογή Γαλλικών και Ιαπωνικών ανδρικών ρούχων, βίντατζ στρατιωτικά, ρούχα για το σπίτι και άλλα» Η Goop είτε έχει λάθος διεύθυνση ή το μαγαζί δεν υπάρχει πια, μια που δεν ήμουν σε θέση να το βρω. Κρίμα, πραγματικά, γιατί ψάχνω για μερικά βίντατζ Ιαπωνικά στρατιωτικά ρούχα για το σπίτι. Αντ 'αυτού, πήγα σε ένα κατάστημα που πουλάει «casual ρούχα με indie ρίζες» που ονομάζεται American Rag. Μην αφήσετε το όνομα να σας ξεγελάσει - τα εμπορεύματα προς πώληση δεν είναι ούτε «Αμερικάνικα», ούτε «κουρέλια». Μια πιο ακριβής ονομασία για το κατάστημα θα ήταν  «τζιν των $500 που κατασκευάστηκαν στην Ασία.» Πήγα παρακάτω.

Κατευθύνθηκα προς ένα κατάστημα χαρτικών στο Δυτικό Χόλιγουντ που ονομάζεται Jonathan Wright. Όλα όσα πρέπει να ξέρετε σχετικά με αυτό το μέρος είναι ότι αυτοαποκαλούνται «κατάστημαν» και περηφανεύονται για το  «κέφι» και την «κοσμιότητα» τους.

Και, επίσης, το ότι πουλούν ευχετήριες κάρτες τόσο αηδιαστικά καλαίσθητες είναι πραγματικά λίγο σοκαριστικό. Στη συνέχεια πήγα δίπλα, στο Venice, το οποίο αρέσει στην Goop, λόγω της «old school παραλιακής διάθεσής του». Πήγα σε ένα μέρος για καφέ και σνακ που ονομάζεται «GTA». Είχα όρεξη για κάτι γλυκό, γι 'αυτό προσπάθησα να παραγγείλω καφέ μόκα. «Φοβάμαι πως δεν μπορώ να το κάνω αυτό», μου είπε ο barrista. «Τότε ένα παγωμένο latte;» Ρώτησα. Μετά μου πρόσφερε μια ιταλική λέξη που δεν κατάλαβα ακριβώς. Του ζήτησα να το επαναλάβει και ήταν κάτι που δεν είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου. «Carbanzo» ή «cortina» ή κάτι τέτοιο. Πανικοβλήθηκα και κατέληξα να παραγγείλω τη δεύτερη πρότασή του: ένα matcha latte. Latte με σκόνη από πράσινο τσάι. Όπως και το μπισκότο που έφαγα νωρίτερα, είχε γεύση πριονίδι.

Και αυτά μου έφαγαν λίγο πολύ μια ολόκληρη μέρα. Τελείωσα την (Goopventure) περιπέτειά μου στον κόσμο της Goop κάνοντας Check-in σε ένα από τα ξενοδοχεία τα οποία η εφαρμογή θεώρησε ότι θα μου άρεσαν, ένα μέρος στο Χόλιγουντ που λέγεται «Andaz». Ήταν σχετικά μέτριο. Αν και δεν υπήρχε ρεσεψιόν, μερικά όμορφα μέλη του προσωπικού που φόραγαν πολιτικά, αλώνιζαν στο λόμπι κρατώντας iPads. Κάτι που ήταν αρκετά ενοχλητικό. Στους τοίχους ήταν σκιαγραφημένο το μοτίβο ενός πουλιού που εξαπλωνόταν σε όλο το κτίριο. Προφανώς αυτός που το διακόσμησε δεν είχε δει ποτέ αυτό το σκετσάκι των Portlandia. Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησα ότι σχεδόν όλα τα πράγματα που προτείνει η Gwyneth, έχουν να κάνουν με την αγορά κάτι ακριβού και μη απαραίτητου - πράγμα που με έκανε να στεναχωριέμαι λίγο γι' αυτήν.

Ξύπνησα το επόμενο πρωί για να δω αυτό -ένα εμπνευσμένο ρητό- να αναγράφεται στο παράθυρο του δωματίου του ξενοδοχείου μου, που είχε γίνει σχεδόν δυσανάγνωστο λόγω των ανθρώπων που το πείραζαν. Ένα ρητό το οποίο αν το σκεφτείς, αποτελεί μια τέλεια οπτική μεταφορά για την Gwyneth και όλα όσα αντιπροσωπεύει.