Η Audrey Tautou Μπαίνει σε ένα Αυτοκίνητο-Σύννεφο στο «Mood Indigo»

Η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά του Michel Gondry

Η Audrey Tautou, γνωστή από το ρόλο της στο Amélie, δεν είναι ο ευκολότερος άνθρωπος για casting. Έτσι, όταν ο Michel Godry ήταν έτοιμος για τα γυρίσματα του Mood Indigo, μια ευφάνταστη προσαρμογή του βιβλίου του Boris Vian, Ο Αφρός των Ημερών (1947), προβληματίστηκε για το πως θα τη ρώταγε αν ήθελε να παίξει το ρόλο της Chloé. Τελικά της έκανε την πρόταση σε μορφή κινουμένων σχεδίων. Η Tautou δέχτηκε. Μόνο που δεν είχε καταλάβει από το καρτούν του Godry, ότι τα γυρίσματα είχαν ήδη ξεκινήσει.

Στην ταινία, η Chloé είναι το αντικείμενο ενός φευγάτου και μαγευτικού ειδυλλίου. Τα φτιάχνει με τον Colin (Romain Duris), ένα όμορφο, αργόσχολο πλουσιόπαιδο, που έκανε μια άσκοπη εφεύρεση: ένα πιάνο, που ανακατεύει ποτά, ανάλογα με τη νότα που παίζει. H Chloé, παθαίνει μια αρρώστια που μπορεί να θεραπευτεί μόνο αν βρίσκεται συνέχεια ανάμεσα σε φρέσκα λουλούδια, και ο Colin, πρέπει να δουλέψει ως κατασκευαστής όπλων, που πρέπει να βάζει το πουλί του μέσα σε βρώμικα αναχώματα.

Το ζευγάρι συναντιέται πρώτη φορά στο πιο άσχημο μέρος του Παρισιού, το Forum Des Halles: ένα εμπορικό κέντρο, που κατασκευάζεται επί δεκαετίες. Ανέβηκαν σε ένα αμάξι-σύννεφο, και το ραντεβού τους ξεκίνησε με ένα ψυχεδελικό ταξίδι. Τι άλλο θα περίμενες από τον άνθρωπο που έκανε το Eternal Sunshine of the Spotless Mind;

Συνάντησα τον Michel στον ξενοδοχείο SoHo, στη Νέα Υόρκη. 20 λεπτά αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η Audrey Tautou, κάθισε ανάμεσά μας στο κρεβάτι, και μπήκε στην συζήτηση.

VICE: Είχες πολλά ερωτήματα για το βιβλίο;

Michel Godry: Δεν θα ήθελα να ξεκινήσουμε με ερωτήσεις σχετικά με το βιβλίο.

Όλοι διαβάζουν ως έφηβοι, στη Γαλλία;

Ναι. Μια από τις δυσκολίες που αντιμετώπισα, ήταν η προσαρμογή του βιβλίου από τα γαλλικά, γιατί πρόκειται για ένα βιβλίο που γνωρίζουν, ή έχουν διαβάσει, όλοι. Οι πάντες.

Έχουν υπάρξει και άλλες προσαρμογές στο παρελθόν;

Ναι, αλλά όχι ιδιαίτερα γνωστές.

Ποιες πιστεύεις ότι θα είναι οι εντυπώσεις, αυτών που έχουν διαβάσει το βιβλίο, ως παιδιά;

Για κάποιους, θα είναι όπως το περιμένουν, και για άλλους, που περίμεναν κάτι άλλο, θα το δουν ως μια φανταστική παρέμβαση. Είναι περίπλοκο γιατί το έκανα όπως το είχα φανταστεί, και καταλαβαίνω ότι πολύς κόσμος, το είχε φανταστεί αλλιώς.

Οι χαρακτήρες του βιβλίου δεν είναι νεότεροι απ’ αυτούς της ταινίας;

Ισχύει. Ήταν δύσκολο να το φανταστώ. Ήταν κάποιοι πολύ νέοι ηθοποιοί, 20άρηδες, από τη γαλλική σκηνή, που ήταν, λίγο εως πολύ, εγωκεντρικοί. Δεν γνωρίζω το γιατί, ίσως επειδή όταν μπαίνουν σε μια ταινία, κοιτάζονται πολύ στον καθρέφτη. Δεν μπορούσα να σκεφτώ έναν ηθοποιό, αυτής της γενιάς, που θα ήθελα να δουλέψω μαζί του, οπότε απευθύνθηκα σε λίγο μεγαλύτερους, την Audrey και τον Romain, γιατί δεν είχαν τέτοια θέματα.

Michel Gondry και Romain Duris. Η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά του Michel Gondry.

Δεν ξέρω τι να περιμένω από το Mood Indigo, επειδή δεν έχω διαβάσει το βιβλίο. Όταν είδα την αφίσα, θυμήθηκα την προηγούμενη ταινία σου,  και σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να πάω στην πρεμιέρα τριπαρισμένος.

Το έκανες;

Όχι, όταν ξεκίνησε η ταινία, κατάλαβα ότι δεν χρειαζόταν. Θα έπρεπε;

Δεν θα ήταν κακή ιδέα αλλά δεν εννοώ να πέσεις στα ναρκωτικά. Καμιά φορά, με ρωτάνε αν παίρνω ναρκωτικά, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα φοβάμαι.

Πριν από λίγα χρόνια, στο Μπρούκλιν, ήμουν σε μια καλλιτεχνική έκθεση, όπου υπήρχε ένα πιάνο-κοκτέιλ, σαν αυτό που έφτιαχνε ο Colin, στην ταινία. Το είδες;

Το πιάνο-κοκτέιλ είναι γνωστό από το βιβλίο. Θυμάμαι κάτι που είχε να κάνει μ’ αυτό, αλλά υπήρχε και μια σκατομηχανή, που την τάιζες φαγητό και λειτουργούσε όπως το σώμα. Ήταν πολύ αστείο. Έκανε μια κουράδα. Είναι κάτι παρόμοιο. Είναι μια μηχανή, που κάνει κάτι όπως ο άνθρωπος.

Σωστά.

Εννοείται ότι δεν πίνεις τα σκατά, αλλά υπάρχουν ομοιότητες.

Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία, σε ένα δωμάτιο γεμάτο γυναίκες, που κάθονται μπροστά σε έναν ιμάντα με γραφομηχανές, και κάθε μια γράφει κάτι, πριν προχωρήσει η μηχανή στην επόμενη. Μου θύμισε το Tout Va Bien, του Jean Luc Goddard, και αναρωτιόμουν αν είναι κάτι συνηθισμένο στις γαλλικές ταινίες.

Το βιβλίο, το κοροϊδεύει αυτό. Ο Bertrand Russell, έγραψε ένα βιβλίο για την τεμπελιά ως αξία. Έχεις πειστεί από την κοινωνία, ότι η εργασία είναι απαραίτητη και σου κάνει καλό. Θεωρώ ότι είναι ωραίο να σου αρέσει η δουλειά σου, αλλά δεν σου κάνει καλό όταν δεν σου αρέσει. Είναι πολύ απλό. Υπάρχει ένα σχόλιο για την εργασία, στο βιβλίο, και συμφωνώ απόλυτα. Ο Colin, για παράδειγμα, δεν μπορούσε να φτιάξει το πιάνο-κοκτέηλ, ή να δουλέψει στο εργοστάσιο κατασκευής όπλων.

Michel Gondry

Ο Colin, περιπλανιέται με έναν αποταμιευτικό λογαριασμό; 

Είναι σε κόντρα με την εργασία, είναι ταπεινωτική γι’ αυτόν. Φτάνει σε ένα σημείο που λέει «Άσχημα τα νέα. Πρέπει να βρω δουλειά». Δεν έχει το ίδιο βάρος, ως κακό νέο, με την αρρώστια της Chloé. Η ειρωνεία όμως βρίσκεται στο ότι ήταν χειρότερο που ο Colin έπρεπε να δουλέψει.

Γίνεται, όμως, λιγότερο εγωκεντρικός.

Ναι. Αφοσιώνεται στην Chloé, αλλά στην αρχή είναι πολύ εγωκεντρικός. Θέλει να επιδείξει την εφεύρεσή του (το πιάνο-κοκτέιλ), βρίσκει την αγάπη, οπότε το κέντρο γίνεται η φίλη του.

Ο Colin και η Chloé πάνε στο Forum Des Halles, μια υπόγεια αγορά του Παρισιού, στο πρώτο τους ραντεβού. Έχω πάει σ’ αυτό το μέρος, και είναι μια τρύπα. Γιατί διάλεξες αυτό το μέρος;

Είναι ειρωνικό. Όταν ήμουν νέος, υπήρχε μια μεγάλη αγορά εκεί, και μετά, για χρόνια, τη δεκαετία του ’80, ήταν μια τρύπα. Τους πήρε χρόνια για να φτιάξουν το εμπορικό. Ύστερα, το άλλαξαν πάλι. Μετά από 20 με 30 χρόνια, το άλλαξαν ξανά. Γι’ αυτό λέει η Chloé (Audrey Tautou), ότι το Des Halles επέστρεψε.

Η Chloé (Audrey Tautou), και ο Colin (Romain Duris) πετούν πάνω από το Les Forum Des Halles, στο Paris. Η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά του Drafthouse Films.

Η αγαπημένη σου σκηνή ήταν αυτή, όπου η Chloé με τον Colin μπαίνουν στο αμάξι-σύννεφο, πάνω από το Des Halles;

Ήταν ένας εφιάλτης. Πολύ δύσκολη.

Η σκηνή που υπήρχε επικοινωνία μεταξύ των ηθοποιών, ήταν μια όμορφη σκηνή, πολύ σκοτεινή, όπου η Alise, επισκέπτεται την Chloé, και όσο προσπαθεί ν’ ανοίξει το παράθυρο, μικραίνουν. Δίνει ένα λουλούδι στην Chloé, και κάνουν μια κουβεντούλα για τους εραστές. Ήταν μια όμορφη στιγμή. Έβλεπες τη φιλία, μέσα σε έναν τρελό κόσμο, όπου όλα συρρικνώνονται, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κάτι τόσο δυνατό.

Ήταν κάποιες σκηνές πολύ ζωντανές, παρά την τρέλα που επικρατούσε γύρω.

Η Chloé (Audrey Tautou) περιτριγυρισμένη από λουλούδια για τη θεραπεία της αρρώστιάς της. Η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά του Drafthouse Films.

Μετά, ακολουθεί ο Jean Paul Sartre, ή μάλλον ο Jean-Sol Partre. Τον είχες γνωρίσει ποτέ;

Διάβασα τη Ναυτία, και ήταν εξαιρετικό βιβλίο, αλλά είχα διαβάσει και άλλα, που ήταν πολύ βαριά. Πιστεύω πως είναι κάπως υπερεκτιμημένος. Πίστευε ότι ο κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ ήταν ωφέλιμος, και ήθελε να πείσει τον κόσμο γι’ αυτό. Διαφωνούσε με τον Albert Camus, ο οποίος ήταν πιο ειλικρινής, και θεωρώ, ότι ο Camus ήταν μεγαλύτερος φιλόσοφος και καλύτερος συγγραφέας.

[Η Audrey μπαίνει στο δωμάτιο]

Audrey Tautou: Γεια σας! Εγώ θα πάρω έναν υπνάκο.

Είναι πολύ περίεργο το ότι υπάρχουν άνθρωποι που μαζεύουν τις τρίχες του Sartre. Δεν το περίμενα.

Πάντα έτσι ήταν! Ο Boris Vian κορόιδευε αυτούς τους οπαδούς του Jean Paul Sartre. Αργότερα, ο Sartre, έκλεψε τη γυναίκα του Vian, Michelle. Αυτό έγινε παλιότερα, αλλά ο Vian τον κορόιδευε, γιατί ήταν πάντα σνομπ.

Φανατικός του σκαθαριού;

Ναι! Αυτοί που θα έφτιαχναν το ομοιότερο, τώρα θα ήταν όπως ο Steve Jobs και η Apple, και ο κόσμος θα περίμενε το επόμενο μοντέλο.

Το έχω κάνει παλιότερα.

Ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, αλλά μετά σκέφτηκα ότι απείχε πολύ από το βιβλίο.

Audrey, πώς σε έπεισε ο Michel να παίξεις στην ταινία;

Tautou: Μου έστειλε ένα καρτούν, μια ταινία κινουμένων σχεδίων, που είχε φτιάξει για να μου ζητήσει να παίξω στην ταινία του. Αλλά δεν κατάλαβα ότι είχε ήδη ξεκινήσει κάτι. Του ζήτησα να μου το εξηγήσει πιο απλά -και του το χάλασα! [Γέλια] Όχι, όχι, όχι! Το βρήκα πολύ όμορφο, και πολλά υποσχόμενο.

Gondry: Το τελευταίο καρτούν, στο τέλος της ταινίας, το έφτιαξε η Audrey, καρέ-καρέ.

Audrey Tautou και Michel Gondry. Φωτογραφία: του συγγραφέως.

Αλήθεια;

Tautou: Ναι, έφτιαξε αυτός ένα για ‘μένα, έκανα και ‘γώ ένα, γι’ αυτόν.

Gondry: Η φιγούρα που ζωγράφισε είναι η ίδια, και το φτιάξαμε σε ένα Σαββατοκύριακο.

Tautou: Για να μην βαριέμαι, μεταξύ των γυρισμάτων.

Πόσα καρέ;

Gondry: Πολλά. Έχει όμορφη ροή, πολύ εντυπωσιακό. Ήθελε σπρώξιμο. Είμαι καλός στο να σπρώχνω τους ανθρώπους να γίνονται δημιουργικοί. Υπάρχει και κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος: παίζει ο Paul McCartney στο soundtrack. Παίζει μπάσο, στα μισά κομμάτια.

Αλήθεια;

Δεν σε νοιάζει. Κανέναν δεν νοιάζει.

Κανέναν δεν νοιάζει;

Δεν σου έκανε καμία εντύπωση.

[Γέλια]

Αλλιώς θα έλεγες «ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΣ;!» Περίμενα ότι θα τον εντυπωσιάσω, Audrey. Λυπάμαι που δεν τα κατάφερα, αλλά είμαι πραγματικά περήφανος.

Ποια ήταν η αγαπημένη σου σκηνή, Audrey; Σου άρεσε στο αμάξι-σύννεφο;

Tautou: Όλα ήταν καινούργια και κάθε μέρα ήταν μια έκπληξη. Είχα τροφή για έναν ολόκληρο χρόνο. (Στα γαλλικά ) Νομίζω πως δεν κατάλαβε τίποτα απ’ ό,τι του είπα.

Δεν μπορώ να διαλέξω την αγαπημένη μου σκηνή, αλλά μπορώ να σου πω τη χειρότερή μου.

Ποια ήταν;

Tautou: Αυτή στο αμάξι-σύννεφο, γιατί φοβόμουν. Ήταν πολύ τρομακτική.

Gondry: Φοβόταν πολύ γιατί βρισκόταν ψηλά. Ήταν πάρα πολύ ψηλά και την έπιανε ίλιγγος, και όταν μίλαγε στον Romain (ως Colin), στην θέση του καθόταν ο πρώτος κάμεραμαν. Σχετικά με τον ίλιγγο, στη σκηνή έβγαινε το σωστό συναίσθημα.

Η Chloé (Audrey Tautou) και ο Colin (Romain Duris) κάθονται σε παγκάκι. Η φωτογραφία είναι μια ευγενική προσφορά του Drafthouse Fims.

Αν αυτό ήταν φρικτό, ποιο ήταν τον καλύτερο ραντεβού που έχεις πάει;

Tautou: Το καλύτερο ραντεβού;!

Ναι.

Tautou: Δεν βγαίνουμε ραντεβού στη Γαλλία.

Gondry: Πάμε για σεξ, κατευθείαν

Tautou: Πας και φεύγεις. [Γέλια]

Gondry: Στέλνεις ένα μήνυμα, συναντιέστε και κάνετε σεξ. Δεν κάνουμε τέτοιες μαλακίες εμείς.

Tautou: Είναι πιο οικονομικό, καταλαβαίνεις.

Gondry: Και μετά, μένεις έγκυος.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.