Ξεκινώντας να γράφω αυτό το άρθρο νιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω κάτι. Είμαι από τους αθρώπους που όταν βγαίνουν θέλουν η βραδιά να τελειώσει αργά, πραγματικά αργά. Μπορεί να έχει βγει ο ήλιος, μπορεί να έχει ανοίξει το μετρό, μπορεί η παρέα να υπνοβατεί αλλά τίποτα από αυτά δεν αρκεί για να με στείλει στο κρεβάτι μου. Λαμβάνοντας υπ' όψιν την παραπάνω δήλωση είναι εύκολο να καταλάβει κανέις ότι τα αφτεράδικα είναι η Μέκκα μου μέσα στο χάος της νυχτερινής Αθήνας, και νίωθω ευγνώμων απέναντι στους ανθρώπους που κρατάνε τα μαγαζία τους ανοιχτά μέχρι τις 10 το πρωί για τους τρελούς αυτής της πόλης.Ένας από τους αφανείς ήρωες που επιτελούν το θεάρεστο τούτο έργο είναι και ο «Μπάτμαν», ήρωας στα κόμιξ ήρωας και στην πονεμένη νυχτερινή μου ζωή. Ο Μπάτμαν ή αλλιώς, Γιώργος Νάσιος, άνοιξε το ομώνυμο μπάρ στον Νέο Κόσμο στις 10 Οκτωβρίου το 1989, μίλάμε για ένα μαγαζί μεγαλύτερο σε ηλικία από εμένα. Αν αναρωτιέσαι πως έχει εξασφαλίσει τέτοια μακροβιότητα πρέπει να γνωρίσεις τον Γιώργο. Το μπαρ του γι'αυτόν είναι το δημιούργημά του και παράλληλα το σπίτι του. Τώρα ποιος θα ήθελε να βάλει στο σπίτι του 40 μεθυσμένους δεν ξέρω, πάντως αυτός μας βάζει και μας κερνάει και σφηνάκια.Η μουσική που θα σου παίξει είναι τόσο απρόβλεπτη όσο η κατάσταση στο κεφάλι σου μετά τις πρώτες μπύρες, γιατί όπως μου είπε και ο ίδιος «Έχω όλη τη δισκογραφία των Pink Floyd του Tom Waits αλλά και του Χατζιδάκι». Εγώ προσωπικά έχω περάσει το βράδυ μου εκεί ακούγοντας ρεμπέτικα και τη στιγμή που μιλούσαμε έπαιζε Mamas and Papas, «Μα και οι Mamas and Papas λαϊκή μουσική δεν είναι;» μου λέει. Αν τον πλησιάσεις την ώρα που παίζει να τον ρωτήσεις κάτι για ένα τραγούδι θα σου πιάσει κουβέντα και μπόρει να πάρεις και ένα μίνι σεμινάριο γνώσεων γύρω από αυτό που ακούς. «Καλά και δεν βαριέσαι να το κάνεις αυτό;» τον ρωτάω έχοντας συνηθίσει να αντιμετωπίζω djs που ξινίζουν και μόνο που τόλμησες να τους διακόψεις την ώρα που παίζουν. «Πλάκα μου κάνεις; Παλιά έκοβα και τη μουσική για να τους διαβάσω αποσπάσματα για τη μουσική που άκουγαν» μου λέει με μεγάλη φυσικότητα.Παλιά έπαιζε μονο γραμμόφωνο, τώρα τα πέρασε όλα σε ψηφιακή μορφή, καμιά φορά μου λέει μπορεί να ακούσεις το scratching στη μέση ενός κομματιού επειδή είναι από βυνίλιο. Βέβαια εκτός από dj ο Μπάτμαν είναι και μπάρμαν (Μπάρτμαν –γέλια-) και μετά από 25 χρόνια στη νύχτα έχει πολλές ιστορίες να πει. 'Εχει παρηγορήσει χωρισμένους, έχει δεί νεόνυμφους να το σκάνε από την Παιανία για να πιούν το ποτό τους στο μπαρ που γνωρίστηκαν, έχει γνωρίσει μάγκες τις παλιάς γενιάς που κοιμούνται πάνω στη μπάρα, έχει αράξει και με ρεμπέτες που παίζουν μουσική εκεί μέχρι το πρωί. Τον καιρό που ανακαινιζόταν το μαγάζι ο Χαρούλης και ο Θηβαίος του ζήτησαν να κάνουν αφίσα τους μια φωτογραφία του μαγαζιού «Μου είπαν 'κάτσε να βάλουμε το τραπεζάκι του Μπάτμαν!' καθυστέρησαμε τις εργασίες του μαγαζιού για μια εβδομάδα και βγήκε η αφίσα ». Έχει έναν αγαπημένο φίλο ψυχολόγο που δούλευε στο μαγαζί 3 χρόνια, όπως λέει «Έκανε την πρακτική του εδώ». Λογικό, αν σκεφτείς τι θα 'χει ζήσει στη ζώνη του αλκοολικόφωτος.Όσο για το αν το μαγαζί του έχει προκαλέσει ποτέ μπελάδες, μου μιλάει για απαρχαιωμένους νόμους που θέλουν τα μαγαζιά να κλείνουν την ώρα που μάλλον εσύ ετοιμάζεσαι να βγείς και για τα 36 αυτόφωρα που έχει πάει γι αυτό το λόγο. «Και να σου πω κάτι; Και γράψ'το» μου λέει «Οι μεγαλύτεροι απολίτιστοι γίνονται υπουργοί πολιτισμού» (Το γράφω Μπάτμαν και σου φωνάζω «Πες τα χρυσόστομε» κι ας ακούγομαι σαν την γιαγιά μου μπροστά στην Tv). Όχι ότι μάσησε ποτέ, έρχονταν και τον έπαιρναν και η μουσική συνέχιζε. Παλιά ήταν 7 μέρες την εβδομάδα εκεί τώρα του λένε οι γιατροί ότι μεγαλώνει και πρέπει να κόψει τα ξενύχτια αλλά τα σαββατοκύριακα πάλι στο Μπάτμαν θα τον βρεις, στο μυαλό μου φαντάζει ήδη υπερήρωας και φοράει τη μάσκα με τα αυτιά της νυχτερίδας. Ξέροντας ήδη την απάντηση τον ρωτάω αν ποτέ είπε «Κουράστηκα, τα παρατάω», και γελάει. Και γιατί να τα παρατήσει; Αφού όταν τον ρώτησα για ποιό λόγο άνοιξε το Μπάτμαν μου απάντησε «Για να έχω ένα μπαράκι να παίζω μουσική». Έχει αλλάξει αυτό; Έχει περάσει μια 25ετία και το Μπάτμαν είναι ακόμα μια τρύπα που τους χωράει όλους, νέους, παλιούς, straight, gay (έχει και σημαία gay friendly),τρελούς,λογικούς γνωστούς και άγνωστους αλλά κυρίως πάνω απ' όλα έιναι ένα γαμάτο μπαρ.Πήγαινε, χόρεψε, μέθα. Απλά πράγματα.Ακολουθήστε το VICE στοTwitter, Facebook και Instagram.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ