Ένα Πανεπιστήμιο στην Ταϊλάνδη σε Μαθαίνει να Ραπάρεις

Όλα τα μαθήματά του αρχίζουν με παρόμοιο τρόπο. Αρχικά ζητάει από τους μαθητές να νιώσουν άνετα κι ύστερα να δείξουν δημιουργικότητα. Βάζει να ακούσουν κάποιο ραπ κομμάτι και να το αναλύσουν, άλλες φορές κάνουν μονομαχίες ραπαρίσματος όπου συμμετέχουν οι φοιτητές και σχολιάζουν. Κάθε μάθημα έχει μια θεματική για την οποία γράφουν στίχους και ο NLHz σχεδιάζει τα μαθήματα του με βάση τις δεξιότητες, τη διασκέδαση και το στιλ.

«Θέλω να είναι διασκεδαστικό το μάθημα, αλλά και να διδάσκει πολύτιμες δεξιότητες για να φτιάξεις ραπ μουσική», λέει στο VICE. «Κυρίως όμως θέλω οι φοιτητές να ανακαλύψουν το δικό της στιλ μέσα από το μάθημα. Δεν χρειάζεται να αφορά μόνο τη μουσική, αλλά ό,τι κάνουν στο μέλλον.

Για τις εργασίες τους οι φοιτητές «γράφουν» σε βίντεο τον εαυτό τους καθώς ραπάρουν και τα ανεβάζουν στοYouTube.

Είναι ένα αντισυμβατικό μάθημα, δεδομένης ιδίως της φήμης του ραπ στην Ταϊλάνδη. Οι περισσότεροι συσχετίζουν το είδος με έγκλημα και ναρκωτικά – επιθετική μουσική για προβληματικά παιδιά. Ωστόσο μοιάζει πολύ με το παραδοσιακό ταϊλανδέζικο Lhae, μια μορφή ρυθμικής ποίησης που μοιάζει με το freestyle rap. Το Lhae ήταν δημοφιλές στις αγροτικές περιοχές της χώρας όπου οι άνθρωποι τα απάγγελλαν σε πανηγύρια συνήθως σχολίαζε στοιχεία της καθημερινής ζωής όπως την καλλιέργεια ρυζιού, την ύπαιθρο και τις βουδιστικές διδαχές.

«Η ραπ είναι άλλη μια μορφή αυτοέκφρασης που αναπαριστά την κοινωνική κατάσταση μιας συγκεκριμένης εποχής», λέει ο NLHz. «Κάποιοι μπορεί να πουν ότι είναι επιθετική μουσική αλλά το τέλος η μουσική είναι αντικατοπτρισμός των συναισθημάτων μας».

Το μάθημα είναι στο πλαίσιο ενός πανεπιστημιακού προγράμματος που στόχο έχει να διδάξει στους φοιτητές soft skills που μπορούν να χρησιμοποιήσουν στον πραγματικό κόσμο. Ένα τέτοιο μάθημα είναι το Dorm Chef, όπου οι φοιτητές μαθαίνουν την επιστήμη των τροφίμων και πώς να μαγειρεύουν χρησιμοποιώντας περιορισμένο εξοπλισμό. Το Happiness Skills τούς μαθαίνει πώς να είναι ευτυχισμένοι και το Fail-able είναι ένα μάθημα για τη διαχείριση των απογοητεύσεων. Αν και δεν είναι ακαδημαϊκά, οι φοιτητές εξετάζονται και βαθμολογούνται.

Το Rap Appreciation μαθαίνει στους φοιτητές να έχουν κριτική σκέψη μέσα από τη δημιουργικότητα. Ενθαρρύνονται να εξερευνούν ιδέες χωρίς να έχουν έναν δάσκαλο από πάνω τους να τους λέει τι να κάνουν. Στόχος είναι οι φοιτητές να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους, όχι μόνο στη ραπ αλλά και σε άλλους τομείς.

«Εκτός από τις ακαδημαϊκές ικανότητες, τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ένα μέρος που θα προετοιμάζει τα παιδιά για τον πραγματικο κόσμο, διδάσκοντάς τους δεξιότητες που θα ήταν χρήσιμες για να ζουν με άλλους ανθρώπους στην κοινωνία», είπε στο VICE ο αναπληρωτής καθηγητής Prasan Choomjaihan, υποδιεθυντής του Office of General Education στο KMITL και ένας από τους ιδρυτές του προγράμματος. «Δεν έχει να κάνει με το ραπ – είναι μια ενθάρρυνση να ανακαλύψουν οι φοιτητές τις αξίες τους και να σέβονται τον εαυτό τους».

Η ιδέα για τέτοια μαθήματα προήλθε από τον καθηγητή Suchatvee Suwansawat (PhD), πρύτανη της σχολής, που ήθελε να εκσυγχρονίσει το πρόγραμμα. Μάλιστα έγινε και viral επειδή ράπαρε στην ενημέρωση των καινούργιων φοιτητών, φορώντας καπελάκι του μπέιζμπολ με σχέδιο δράκου.

Η μουσική –εν προκειμένω η ραπ– δημιουργεί πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις στην τάξη. Ο NLHz αναθέτει λέξεις στους φοιτητές για κάθε βδομάδα, όπως «πικρός», «άσχημος» και «COVID», και τους ζητάει να τις ενσωματώσουν στους στίχους τους.

«Ο καθηγητής δεν μας μαθαίνει μόνο πώς να φτιάχνουμε μουσική αλλά το θέμα προάγει την κριτική μας σκέψη», είπε στο VICE ο 22χρονος Pitchaporn Funsuk. «Δεν μας λέει τι είναι σωστό και τι λάθος. Μας αφήνει να εξερευνάμε ελεύθερα τη δημιουργικότητά μας».

Η Ταϊλάνδη βιώνει μια ραπ αναγέννηση. Το 2018 η ομάδα Rap Against Dictatorship κυκλοφόρησε το τραγούδι “Prathet Ku Mee” (Η χώρα μου έχει), που επέκρινε τις αδικίες στην ταϊλανδέζικη κοινωνία.

«Η χώρα μου έχει διαφθορά που δεν μπορεί να ελεγχθεί. Η χώρα μου έχει Σύνταγμα που επιτρέπει στον Στρατό να καταστρέφει τα πάντα. Η χώρα μου έχει ανθρώπους που σκοτώνουν άλλους ανθρώπους αρκεί να έχουν λεφτά», λέει το τραγούδι. Οι στίχοι  αντικατοπτρίζουν τις εκκλήσεις των νεαρών ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας στην Ταιλάνδη. Η ομάδα εξακολουθεί να κυκλοφορεί τραγούδια που σχολιάζουν την ταϊλανδέζικη πολιτική και ένα από τα μέλη συνελήφθη για συμμετοχή στις περσινές διαδηλώσεις.

Υπάρχουν επίσης οι Thaitanium, Gancore Club και Dajim, που ανήκουν στη ραπ σκηνή από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και η κολλεκτίβα Rap Is Now, που προωθεί νέους Ταϊλανδούς ράπερ μέσα από το label YUPP! Entertainment.

«Η ραπ είναι μια κουλτούρα που αντικατοπτρίζει την τρέχουσα κατάσταση της εποχής μας», είπε στο VICE ο Sakkapit Makun (aka Artistryx), creative producer της Rap Is Now.

Δεν είναι όμως μόνο το πανεπιστήμιο που στρέφεται στη δύναμη της ραπ. To Sati Foundation, μία MKO για την εκπαίδευση και την υγεία αδικημένων νέων που διατρέχουν κίνδυνο, έχει επίσης τη ραπ μουσική στο πρόγραμμα.

Πολλοί φοιτητές εκεί δεν πηγαίνουν σε επίσημα σχολεία. Σύμφωνα με τον διευθυντή και ιδρυτή, Sakson Rouypirom, η ραπ είναι ένας τρόπος να φέρεις κοντά τους νέους αυτούς στην ποίηση. Τους μαθαίνει να γράφουν και βελτιώνει την αυτοπεποίθησή τους μέσα από τα performance τους.

«Στόχος μας είναι να δώσουμε επιλογές στους νέους και να τους κάνουμε να νιώσουν δυνατοί και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση», είπε στο VICE ο Sakson.

Το μάθημα ραπ στο Sati Foundation το διδάσκει ο Natee Ekwijit (aka Oui Buddha Bless) από το δημοφιλές συγκρότημα Buddha Bless. Εκτός από ράπερ, έχει μελετήσει διαλογισμό με μοναχούς και το ενσωματώνει αυτό στα μαθήματά του.

«Εκτός από το ότι μαθαίνει πώς να ραπάρει και αποκτά καινούργιες δεξιότητες, είναι ένα μάθημα ταϊλανδέζικης γλώσσας αλλά όχι βαρετό», λέει ο Tik, ένας 16χρονος φοιτητής.

Τα μαθήματα έχουν βοηθήσει τους φοιτητές να αντιμετωπίσουν διάφορες δυσκολίες στη ζωή. Για παράδειγμα, ο Tik το χρησιμοποίησε για να πενθήσει τον πατέρα του που σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα με μηχανή. Τώρα θεωρεί τον Oui μέντορά του και έχει υπογράψει σε ένα hip hop label στην Ταϊλάνδη.

«Στόχος μας μαζί του και με άλλα παιδιά είναι όχι να γίνουν πλούσιοι και διάσημοι», λέει ο Sakson, «αλλά να καταλάβουν ότι μπορούν να ζήσουν με άλλους τρόπους εκτός από αυτούς που τους έχει διδάξει η παραδοσιακή κοινωνία, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση μέσα από τις δεξιότητες και το ταλέντο τους».

Περισσότερα από το VICE

Ένας στους Δύο Gen Zers Γνωρίζει Κάποιο Περιστατικό Σεξουαλικής Παρενόχλησης στον Κύκλο του

«Μη με Σκοτώσετε» - Η Μαφία της Χωματερής στα Άνω Λιόσια

Unplugged: Άκουσε το Podcast του VICE Greece

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.