Συνέντευξη

Από τον Σακχαρώδη Διαβήτη στα Ρινγκ και Από το Κιλκίς στην Αμερική

Λεωνίδας Σωπρανίδης: «Θέλω να αποδείξω κάποια πράγματα στους γιατρούς, που μου έλεγαν ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να αθληθώ σε επαγγελματικό επίπεδο».
74666191_424700018481625_1083193500830269440_n
Οι φωτογραφίες αποτελούν ευγενική παραχώρηση του Λεωνίδα Σωπρανίδη.

Ο Λεωνίδας Σωπρανίδης είναι 22 ετών, κατάγεται από το Κιλκίς και από μικρή ηλικία ξεκίνησε να ασχολείται με το kickboxing -αρχικά- και -αργότερα- την πυγμαχία. Σε πολύ μικρότερη ηλικία όμως, στα δύο του, διαγνώσθηκε με σακχαρώδη διαβήτη, έπεσε σε κώμα και ήταν κλινικά νεκρός για κάποιο διάστημα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, κατέκτησε μία πρώτη και μια δεύτερη θέση σε πανελλήνια πρωταθλήματα, αλλά και μια τρίτη θέση στο διεθνές πρωτάθλημα kickboxing της ISKA. Σε πυγμαχία και kickboxing, συνολικά, έχει παίξει 65 αγώνες και έχει κερδίσει τους 61.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Πλέον, παίζει αποκλειστικά μποξ, σε επαγγελματικό επίπεδο. Μάλιστα, πέρυσι, ταξίδεψε στις ΗΠΑ και προπονήθηκε για τέσσερις μήνες σε ομάδα της Φιλαδέλφεια. Επέστρεψε στην Ελλάδα και μόλις πριν λίγες ημέρες, αναχώρησε ξανά. Αυτήν την περίοδο προετοιμάζεται για τον επόμενο αγώνα του στην Αμερική, ο οποίος θα γίνει μάλλον τον Ιανουάριο. Θαυμάζει τον Vasyl Lomachenko και παρακάτω θα διαβάσετε την ιστορία του, όπως τη διηγήθηκε στον Παύλο Τουμπέκη.


Όταν ήμουν περίπου εννέα χρονών, ξεκίνησα Tae Kwon Do στο Κιλκίς. Τα ερεθίσματα μου τα έδωσε ο πατέρας μου, που στο παρελθόν ήταν πυγμάχος στη Γερμανία. Στην πορεία, σε ηλικία περίπου 12 ετών, ξεκίνησε να με μαθαίνει πυγμαχία στο σπίτι, όταν είχαμε ελεύθερο χρόνο. Έτσι, ξεκίνησα kickboxing αρχικά και το ακολούθησα για αρκετά χρόνια. Πλέον, παίζω μόνο πυγμαχία.

Από μικρή ηλικία, βέβαια, είχα έρωτα και με το ποδόσφαιρο. Ήμουν πάρα πολύ καλός, αλλά ο πατέρας μου διέκρινε το ταλέντο μου στην πυγμαχία και με παρότρυνε συνέχεια να πάω προς τα εκεί. Υπήρχαν στιγμές που μου έβαζε πολύ αυστηρά όρια, για παράδειγμα «αν δεν κάνεις προπόνηση, δεν θα βγεις με τους φίλους σου». Τότε τον παρεξηγούσα, πλέον του είμαι ευγνώμων.

1574169377179-71515707_461482144721535_2916606329575440384_n

Μεγάλωσα στα νοσοκομεία, προσπαθώντας να είμαι υγιής για να αποδίδω όλο και καλύτερα. Αυτό που με στιγμάτισε είναι ότι από μικρή ηλικία δεν μου επιτρεπόταν να τρώω γλυκά, ενώ όλοι οι φίλοι μου έτρωγαν κανονικά μπροστά μου. Οι γονείς μου ξενυχτούσαν πάνω από το κεφάλι μου κάθε βράδυ, ώστε να μην πέσω σε κώμα στον ύπνο μου, από την υπογλυκαιμία. Δεν πέρασα εύκολα, αλλά έμαθα να εκτιμάω πολλά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχω περάσει πολλές δυσκολίες και περνάω ακόμα, αλλά τίποτα δεν μου φαίνεται ακατόρθωτο μετά από τόσες «καταιγίδες». Τον σακχαρώδη διαβήτη τον έχω 20 χρόνια, πλέον έχω συνηθίσει. Είμαι ένας φυσιολογικός πυγμάχος, απλώς καταβάλλω διπλάσια προσπάθεια και προσοχή, σε αντίθεση με έναν 100% υγιή άνθρωπο. Όταν πέφτω στα κιλά, θέλει ιδιαίτερη προσοχή διότι η διατροφή παίζει τον κυριότερο ρόλο στον διαβήτη.

Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή είπα ότι δεν θα ήθελα να εστιάσει κανείς πάνω στο κομμάτι της υγείας μου. Από την άλλη, όμως, είναι κάτι που με κάνει ξεχωριστό και βγάζει στην επιφάνεια την προσπάθεια που έχω καταβάλλει από πολύ μικρή ηλικία.


Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Τώρα βρίσκομαι ξανά στην Αμερική. Είναι ένα όνειρο. Το ταξίδι ξεκίνησε πολύ δύσκολα, παίρνοντας την πρωτοβουλία από μόνος μου, χωρίς να έχω κανέναν εκεί, πέρα από έναν φίλο που με φιλοξένησε. Γυρνούσα μόνος μου τα γυμναστήρια, ρωτούσα, έψαχνα. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, είχαν διώξει τον πατέρα μου από τη δουλειά και η Αμερική ήταν το τελευταίο μου «χαρτί». Η ομάδα που τελικά με κράτησε ονομάζεται Loyal Boyz - μια ομάδα που γνωρίζει πολύς κόσμος.

Οι προπονήσεις εκεί είναι σε άλλο επίπεδο. Κάνω sparring με μεγάλους πρωταθλητές, όπως ο Stephen Fulton και πολλοί ακόμη. Η καθημερινότητά μου είναι απλά προπόνηση και ύπνος. Δεν υπάρχουν γιορτές, καφές, ξεκούραση και ταξίδια. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, κυρίως επιβίωση θα έλεγα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
1574169349405-74599566_407271176607705_2197465973424914432_n

Ο στόχος μου είναι ένας και είναι η κορυφή του κόσμου. Θέλω να διεκδικήσω τους μεγαλύτερους τίτλους, να σηκώσω την ελληνική σημαία όσο πιο ψηλά γίνεται, αλλά κυρίως θέλω να αποδείξω μερικά πράγματα σε κάποιους, όπως στους γιατρούς που μου έλεγαν ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να αθληθώ σε επαγγελματικό επίπεδο.

Τίποτα δεν μας έρχεται βολικά και μόνο με την προσπάθεια μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Ο μόνος μας αντίπαλος είναι ο εαυτός μας, κανένας άλλος. Ας πιστέψουμε όλοι στους εαυτούς μας, για να αποδώσουμε καλύτερα.

Ακολουθήστε τον Παύλο Τουμπέκη στο Instagram.

Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.

Περισσότερα από το VICE

«Θέλουμε τα Παιδιά μας να Έχουν Υγεία» - Η Ζωή για τους Ρομά στην Ελλάδα

Άνδρες, Πίνετε Νερό;

«Άρχισα να Δοκιμάζω Πράγματα Μετά το Ατύχημα» - Πώς Κάνω Σεξ Αφότου Έμεινα Παράλυτη

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.