Με Λιγότερους Υποστηρικτές των Νεοναζί Ξημέρωσε η Σημερινή Ημέρα

Με 4,86% (με την ενσωμάτωση να βρίσκεται στο 76%), τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής συρρικνώθηκαν στις φετινές Ευρωκλογές. Ο υπόδικος Ηλίας Κασιδιάρης -που κάποιοι φοβούνταν μήπως περάσει στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών της Αθήνας- βρίσκεται στην τέταρτη θέση, ενώ στην περιφέρεια Αττικής ο επίσης υπόδικος Ηλίας Παναγιώταρος στην πέμπτη. Την ίδια ώρα, το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου, Ελληνική Λύση, σημειώνει 4,12% στέλνοντας για πρώτη φορά στην Ευρωβουλή έναν εκπρόσωπο. Παράλληλα, η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη κάνει την κατάσταση αρκετά ανησυχητική. Σε αυτό το κλίμα, ζητήσαμε από ανθρώπους που ασχολούνται με το φαινόμενο της ακροδεξιάς να σχολιάσουν στο VICE τα πρώτα συμπεράσματα που βγάζουν από τα αποτελέσματα τόσο για τη Χρυσή Αυγή, τον Βελόπουλο αλλά και την άνοδο της ακροδεξιάς συνολικά στην Ευρώπη.

Βασιλική Γεωργιάδου, Αναπληρώτρια καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο. Συγγραφέας του βιβλίου «Η Άκρα Δεξιά στην Ελλάδα» (1965-2018), Εκδόσεις Καστανιώτη

Εστιάζοντας στην Ελλάδα, η πολυεπίπεδη εκλογική αναμέτρηση της 26ης Μαΐου έφερε σημαντικές ανατροπές που δρομολόγησαν ήδη την πρόωρη προσφυγή στις εθνικές κάλπες. Η νίκη της ΝΔ ήταν αναμενόμενη, όχι όμως και το εύρος της εκλογικής υποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ και της απόστασης στην εκλογική δύναμη των δύο κομμάτων.

Ωστόσο, εκτός από πολιτικές ανατροπές που αφορούν την κεντρική πολιτική αρένα, η ψήφος στις Ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και στις δημοτικές εκλογές έφερε μια σαφή υποχώρηση της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής. Οι ενδείξεις υπήρχαν εδώ και καιρό, ότι δηλαδή η Χρυσή Αυγή -παρότι συντηρούσε τις εκλογικές της δυνάμεις- είχε χάσει τη δυναμική της. Ενώ έως και ένα χρόνο μετά τις διπλές εθνικές εκλογές του 2012 η Χρυσή Αυγή είχε μια ασταμάτητη ανοδική πορεία που καταγραφόταν δημοσκοπικά αλλά και ως αίσθηση πολιτικού κλίματος, η κατάσταση αυτή άλλαξε αφότου η οργάνωση βρέθηκε στο στόχαστρο της δικαιοσύνης, γεγονός που έβαλε φρένο στον ανοικτό βίαιο ακτιβισμό της και περιόρισε την (άτυπη) υποστήριξή της από θεσμικά και εξωθεσμικά δίκτυα.

Η συρρίκνωση της Χρυσής Αυγής συνοδεύεται ωστόσο από την άνοδο ενός εθνικο-λαϊκιστικού σχήματος που –σε μεγάλο βαθμό– τροφοδοτήθηκε από ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι στην παρούσα φάση την εγκατέλειψαν. Η Ελληνική Λύση, όπως ονομάζεται το νέο αυτό σχήμα, δεν φαίνεται να ακολουθεί παραστρατιωτικές πρακτικές, όπως έκανε η Χρυσή Αυγή όσον αφορά τον τρόπο δράσης και αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων. Βέβαια, σε επίπεδο πιστεύω, υπάρχουν πολλά ιδεολογικά κοινά μεταξύ τους, με την Ελληνική Λύση να παντρεύει τις εθνικο-σοβινιστικές, ελληνοκεντρικές και ψευδο-χριστιανικές ιδέες που πρεσβεύει με ισχυρές δόσεις ανορθολογισμού, συνομωσιολογίας και δαιμονοληψίας.

Στο ερώτημα αν η αποδυνάμωση της Χρυσής Αυγής έχει να κάτι με ευρύτερες διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο κομματικό σύστημα, η απάντηση είναι καταφατική, καθότι η χώρα –και κατ’επέκτασιν ο προσανατολισμός των εκλογέων– κινούνται πλέον σε μια τροχιά «συστημική», έχοντας τα προηγούμενα χρόνια εκβάλλει σημαντικό μέρος από τα έντονα συναισθηματικά φορτία απογοήτευσης, θυμού ή και οργής προπάντων εναντίον του κατεστημένου. Να το πούμε διαφορετικά: όσο θα επανέρχεται η αίσθηση πολιτικής και κοινωνικής εμπιστοσύνης και θα περιορίζονται τα εναντιωματικά συναισθήματα, τόσο θα μειώνεται η επιρροή και αποδοχή των εξτρεμιστικών και αντιδραστικών δυνάμεων.

Το επόμενο διάστημα και καθ’οδόν προς τις εθνικές εκλογές έχει σημασία να τεστάρουμε τις παραπάνω διεργασίες, προκειμένου δηλαδή να διαπιστώσουμε αν είναι συγκυριακές ή αν έχουν μονιμότερα χαρακτηριστικά. Παρότι η Χρυσή Αυγή έχει ένα σε ποσοστά μικρό αλλά παγιωμένο εκλογικό κοινό, θα πρέπει να δούμε αν η απώλεια της δυναμικής της και η εκλογική αποτύπωση αυτής της απώλειας στις τελευταίες ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελεί και μια ένδειξη αποευθυγράμμισης του εκλογικού της σώματος, γεγονός που θα σήμαινε ότι η εντυπωσιακή συρρίκνωση της δύναμής της στην παρούσα φάση είναι μονιμότερο και πιθανώς μη αναστρέψιμη.

Κωστής Παπαϊωάννου, τ. ΓΓ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Παρατηρητήριο Δίκης ΧΑ

Έχουμε βαριά ήττα της ΧΑ σε όλα τα επίπεδα, όχι απλή υποχώρηση ή συρρίκνωση. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του 2014-15 την εγκατέλειψαν. Αποτέλεσμα της εικόνας διάλυσης από την ποινική διαδικασία, αποχωρήσεις, αλλαγές συνηγόρων, καρφώματα, απειλές για αποκαλύψεις. Οι κάλπες έδειξαν αυτό που συμβαίνει ήδη μέσα στο δικαστήριο και έξω από αυτό. Επέδρασε καταλυτικά και η απομόνωση, η κοινωνική και πολιτική πίεση. Όπως και η οικονομική δυσπραγία. Το παραμύθι της παντοδυναμίας του αρχηγού τελείωσε. Η φθορά θα επιταχυνθεί, μια καταδίκη για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης μπορεί να επιβεβαιώσει το τέλος.

Πρόκειται για την αρχή της μετεξέλιξης της ελληνικής ακροδεξιάς. Δεν είναι για εφησυχασμό, είναι ωστόσο θετική εξέλιξη. Άλλο νεοναζί τάγματα εφόδου, άλλο γκροτέσκος βαλκανικός ρωσοκίνητος εθνικισμός. Ο Βελόπουλος επιδιώκει να γίνει ο Έλληνας Σαλβίνι αλλά δεν είναι δεδομένο ότι θα είναι οριστικός κυρίαρχος του χώρου. Σίγουρα ένα τμήμα της ακροδεξιάς βάσης μετακινήθηκε στη ΝΔ. Μένει να δούμε πώς θα διαμορφωθεί η εικόνα εντός και εκτός ΝΔ εάν έχουμε κυβερνητική αποδοχή των Πρεσπών από τη ΝΔ, καταδίκη ηγεσίας ΧΑ σε πολύχρονες ποινές, κοινωνική δυσφορία από νεοφιλελεύθερη πολιτική ΝΔ και συνθήκες υποχώρησης της Αριστεράς. Τότε κινδυνεύουμε σε μια μακρά ηγεμονία των ιδεών μιας κλειστής εσωστρεφούς κοινωνίας.

Βάλ' τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Αθήνας. Κοινή καμπάνια του HumanRights360 και του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ

Τα νέα συνολικά για την Ευρώπη δεν είναι καλά, με την ακροδεξιά να σαρώνει σε Αγγλία, Γαλλία και Ιταλία. Στην Ελλάδα, η σαφής υποχώρηση του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής έχει μία αυτόνομη θετική αξία, τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στον Δήμο της Αθήνας. Η ήττα της Χρυσής Αυγής δεν προσφέρεται για εφησυχασμό, κάθε άλλο: πρέπει να μας προβληματίσει πολύ η διαφαινόμενη αυξημένη ψήφος στη Χρυσή Αυγή ανάμεσα στους νέους. Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε, τόσο στη δίκη όσο και στην κοινωνία, αλλά και ενόψει των εθνικών εκλογών όπου η ήττα αυτή πρέπει να παγιωθεί και να βαθύνει.

«Τα Παιδιά της Οθόνης»

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

Γιάννης Φ. Ιωαννίδης, δικηγόρος, Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια μας αφορά όλους. Πρωτίστως γιατί, αν έχουν κάτι κοινό κόμματα και ηγέτες με διαφορές, όπως η Λεπέν με το Βελόπουλο ή ο Όρμπαν με την «Εναλλακτική για τη Γερμανία», και όλοι αυτοί με τη Χρυσή Αυγή, είναι ότι σε όλες τις εκδοχές της πάντως η Ακροδεξιά επιχειρεί να μεταβάλλει τον τρόπο που ζούμε. Να συρρικνώσει τα δικαιώματά μας και να μετατρέψει χώρες όπου έχουμε μάθει να συμβιώνουμε δημοκρατικά, παρά τα προβλήματα και τις αντιθέσεις, σε καθεστώτα δυσανεκτικά ή και αυταρχικά ή ακόμα και να καταλύσει βασικούς θεσμούς του Κράτους Δικαίου. Στις Ευρωεκλογές είδαμε αποτελέσματα που δικαιώνουν την ανησυχία όσων ασχολούνται σοβαρά με το φαινόμενο. Αφενός μεν επιτυχίες σε μεγάλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ουγγαρία, όπου ακροδεξιοί σχηματισμοί κατακτούν την πρωτιά. Αφετέρου υποχώρηση ή στασιμότητα κάποιων κομμάτων, ορισμένων μάλιστα από τα πιο «ακραία ακροδεξιά», όπως η Χρυσή Αυγή σε μας. Το στοίχημα τώρα για την Ευρώπη είναι να συνειδητοποιηθεί κάτι που λογικά θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο: ότι δεν κερδίζεις την Ακροδεξιά υιοθετώντας τις θέσεις της, έστω σε πιο ήπια μορφή και με ένα ευπαρουσίαστο περιτύλιγμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι αγνοείς την «ατζέντα» της, δηλαδή τα ερωτήματα που θέτει. Αντιθέτως σημαίνει ότι δεν σνομπάρεις τους φόβους και την ανασφάλεια των πολιτών για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αλλά δίνεις τη μάχη της αλήθειας με τις δικές σου ιδέες, στο κέντρο των οποίων πρέπει να είναι η καταπολέμηση της φτώχειας, των ανισοτήτων, του κοινωνικού αποκλεισμού. Σημαίνει όμως και κάτι άλλο: ότι οι πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία οφείλουν να απομονώσουν την Ακροδεξιά με μια υγειονομική ζώνη. Που θα αποκλείει και το κλείσιμο του ματιού στους «κακούς», και τους συμψηφισμούς και την φτηνή εργαλειοποίησή τους για μικροκομματικούς λόγους.

Λευτέρης Παπαγιαννάκης, Αντιδήμαρχος Αθηναίων

Το αποτέλεσμα της εκλογικής βραδιάς έχασε μεγάλο μέρος της σημασίας του από την στιγμή που ο Πρωθυπουργός προκήρυξε εκλογές για το τέλος Ιουνίου. Παρόλα αυτά μπορούμε να κάνουμε κάποια σχόλια. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη και πρέπει να γίνει μια εκτίμηση για τις πολιτικές επιλογές του (κεντροαριστερή διεύρυνση, παροχές κτλ), ενώ θα πρέπει να δούμε και ποιοι θα εκλεγούν ευρωβουλευτές, καθώς υπάρχει πιθανότητα να εκλεγούν κατά πλειοψηφία πρόσωπα μη μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση αυτή, ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για ένα “άλλο” κόμμα, με άλλα χαρακτηριστικά και διαφορετικές πολιτικές επιλογές με στόχο τις βουλευτικές. Η ΝΔ είναι η μεγάλη νικήτρια των εκλογών και πρέπει να δούμε πως θα διαχειριστεί τον ρόλο του φαβορί με το βλέμμα στις εθνικές εκλογές και την “προετοιμασία” για εξουσία. Η τρίτη θέση του Κιναλ είναι θετική σε σχέση με την χρυσή αυγή, αλλά δεν ξεπέρασε την Ελιά και μετά από όλες τις διαδικασίες συγκρότησης του (εσωτερικές διαδικασίες για την ηγεσία, αποχωρήσεις και προσχωρήσεις σχημάτων κα) μοιάζει να έγινε μια τρύπα στο νερό, με τον κίνδυνο της εσωστρέφειας να ελλοχεύει. Η χρυσή αυγή έχασε καθαρά και πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα σε συνδυασμό με την δίκη. Θα πρέπει να δούμε βέβαια τι σημαίνει η ενίσχυση κομμάτων, ειδικά αυτό του Βελόπουλου μέσα στο πολιτικό περιβάλλον όπως αυτό που διαμορφώνεται. Πάντως η μετατόπιση από ένα βίαιο εγκληματικό ναζιστικό κόμμα σε ένα σχήμα λίγο πολύ γραφικό εντάσσεται σε μια λογική του μη χείρον βέλτιστον. Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο στοιχεία που τα θεωρώ πολύ σημαντικά σε προσωπικό πολιτικό επίπεδο. Το ένα είναι η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, με τις διάφορες μορφές της, η οποία σε βάθος χρόνου θα επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ και όχι σε θετική κατεύθυνση. Το δεύτερο έχει να κάνει με την σαφέστατη υποχώρηση της χρυσής αυγής στον δήμο Αθηναίων με την παράταξη να συγκεντρώνει περίπου 11%. Είναι σαφώς μια θετική εξέλιξη αλλά όχι αρκετή.

Στρατής Μπουρνάζος, επιμελητής βιβλίων, ιστορικός

Η Χρυσή Αυγή υπέστη χθες χοντρή ήττα, καθώς είδε τα ποσοστά της να μειώνονται στο μισό σχεδόν (4,85% από 9,30% στις ευρωεκλογές του 2014). Και αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να χαιρόμαστε. Παρεμπιπτόντως, εγώ είναι και ο μόνος που χαίρομαι: Με τι άλλο να χαρεί κανείς, αν μιλάει από τη σκοπιά της Αριστεράς τουλάχιστον; Με τον Βελόπουλο; Με τον χάρτη που βάφτηκε όλος σχεδόν μπλε; Με τα ελέω Πρεσπών αποτελέσματα στη Βόρεια Ελλάδα; Με τα καταθλιπτικά ποσοστά της εκτός των τειχών αριστεράς; Με το προβάδισμα της ΝΔ κατά 9 μονάδες; Με την (εκλογική και πολιτική) καθήλωση του ΚΚΕ; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε από τα δεξιά, και τα αποτελέσματα είναι συνολικά μια νίκη της Δεξιάς. Το αποτέλεσμα Βαρουφάκη (που με κάνει να σκάω ένα χαμόγελο, έστω λιγάκι, καθώς ασφαλώς δεν εγγράφεται στη γενική μαυρίλα), όπως και κάποια αποτελέσματα σε δημοτικές εκλογές (λ.χ. Πελετίδης, Ρούσος στο Χαλάνδρι, Βρεττάκος στο Κερατσίνι) δεν αρκούν για να τροποποιήσουν τη γενική εικόνα. Αν βάλουμε και τα ευρωπαϊκά στο πλάνο, με τη Λεπέν λ.χ., η εικόνα μαυρίζει ακόμα πιο πολύ.

Σε αυτό το απογοητευτικό τοπίο, η ήττα της Χρυσής Αυγής είναι μια σπουδαία είδηση. Οι νεοναζί τρώνε μια γερή σφαλιάρα για πρώτη φορά, καθώς από το 2012 και μετά βρίσκονταν σταθερά πάνω από το 7%. Και η ήττα αυτή επιβεβαιώνεται και από τα τις αυτοδιοικητικές εκλογές, τη μεγάλη πτώση των ποσοστών Κασιδιάρη και Παναγιώταρου, για να δώσω δύο εμβληματικά παραδείγματα.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτα από όλα, η συνεχιζόμενη δίκη της ΧΑ παίζει καθοριστικό ρόλο. Όχι μόνο, και όχι τόσο, άμεσα και πρωτογενώς (με τα αποκαλυπτικά στοιχεία για την εγκληματική της δράση που έρχονται καθημερινά στο φως, μέσα από τη δίκη – αυτά είναι αμφίβολο αν έχουν άμεση απήχηση στους ψηφοφόρους), αλλά κυρίως δευτερογενώς: η εξελισσόμενη δικαστική διαδικασία και η επικείμενες καταδίκες έχουν κάνει μια σειρά εκπροσώπους του κατεστημένου και του κρατικού μηχανσισμού (επιχειρηματίες, ιεράρχες, στρατιωτικούς) να αποστασιοποιηθούν από τη ΧΑ. Ταυτόχρονα, πίεση που ασκεί η δίκη, έχει οδηγήσει σε πολλές παραιτήσεις αποχωρήσεις και εσωτερικές διαμάχες στη ΧΑ.

Ένας δεύτερος λόγος για την πτώση της ΧΑ, ασφαλώς, είναι η εμφάνιση του ακροδεξιού και εθνικιστή (για την ακρίβεια ακροδεξιότατου και υπερεθνικιστή) Κυριάκου Βελλόπουλου. Αν αθροίσει άλλωστε κανείς τα ποσοστά (4,8% ΧΑ +4,12% Ελληνική Λύση) φτάνουμε στο 9% που είχε πάρει η ΧΑ στις ευρωεκλογές του 2014.

Ούτε γάτα ούτε ζημιά λοιπόν για την ακροδεξιά, όπως έγραψαν αρκετοί, αφού αυτή κρατάει τη δύναμή της, ίσως και την αυξάνει αν βάλουμε και το ΛΑΟΣ και τους ΑΝΕΛ (που πλέον περπατάνε σταθερά σε αυτό το μονοπάτι); Κάθε άλλο, κατά τη γνώμη μου, η ήττα είναι πρώτης τάξης γεγονός. Κι αυτό για τρεις λόγους.

Πρώτον, η ΧΑ δεν είναι απλώς ακροδεξιά, είναι νεοναζιστική και εγκληματική οργάνωση. Και αυτό δημιουργεί μια ποιοτική διαφορά. Η ήττα της, με όποιες συνεπαγωγές και τίμημα, είναι αυτοτελώς καλοδεχούμενη και σημαντική.

Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η ΧΑ θα μπορέσει εύκολα να ανακάμψει εκλογικά ούτε ότι η Ελληνική Λύση θα κρατήσει τα ποσοστά της. Ακροδεξιές, μισσαλλόδοξες ξενοφοβικές και ρατσιστικές δυνάμεις υπήρχαν από πολύ παλιά στην ελληνική κοινωνία. Είναι όμως άλλο αν είναι διάχυτες εντός μεγάλων κομμάτων (όπως συνέβαινε πριν το 2012), άλλο αν μια νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση τις οργανώνει και τις εκφράζει (όπως συνέβη μετά το 2012) και άλλο αν είναι πολυδιασπασμένες (όπως ελπίζω να συμβεί τώρα). Ας το σκεφτούμε και με ένα αντίπαλο παράδειγμα (προς θεού δεν κάνω καμιά αναλογία, για να μην παρεξηγηθώ): είναι το ίδιο οι αριστερές δυνάμεις να είναι κατακερματισμένες σε 2, 3, 4 κόμματα και το ίδιο να τις εκφράζει ένα κόμμα. που τις συγκεντρώνει όλες και είναι ισχυρό;

Τρίτον, η εκλογική ήττα είναι και πολιτική για τη ΧΑ. Το είπε επιγραμματικά ο Θανάσης Καμπαγιάννης, συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη της ΧΑ, ένας άνθρωπος στον οποίο το αντιφασιστικό κίνημα και η δημοκρατία οφείλουν πολλά: « Η ήττα της Χρυσής Αυγής είναι σήμερα συντριπτική, όχι τόσο για τα νούμερα όσο για την πτώση και την απώλεια της τρίτης θέσης: ένα ναζιστικό μόρφωμα υπάρχει μόνον “πουλώντας” στον πυρήνα των μελών του ένα διαρκή καλπασμό προς τα εμπρός. Αυτός ο καλπασμός σήμερα τσαλακώθηκε».

Με λίγα λόγια, πιστεύω απολύτως ότι το χθεσινό αποτέλεσμα μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους για τη Χρυσή Αυγή. Με μια, εκ των ων ουκ άνευ, προϋπόθεση: να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας, όσοι και όσες μας καίει το θέμα, και να μην περιοριστούμε σε αναλύσεις και κόντρα αναλύσεις ή σε οιμωγές, νουθεσίες και διδακτισμούς για τους νέους που (σύμφωνα με τα exit polls πάντα) ψηφίζουν ΧΑ σε ποσοστό 13%. Και πρέπει να βάλουμε το χεράκι μας παντού: στους δρόμους, στις γειτονιές, πηγαίνοντας στη δίκη, στο χώρο δουλειάς μας, στα σχολεία. Αυτό που ήδη κάνουν κάποιοι και κάποιες, να το κάνουμε πολλοί και πολλές περισσότερες. Από σήμερα κιόλας.

Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής

Το χτεσινό εκλογικό αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγης αποτελεί πλήγμα στην προσπάθεια της οργάνωσης να ενισχύσει την πολιτική/κοινοβουλευτική της βιτρίνα και να κανονικοποιηθεί εκ νέου ως “νόμιμο πολιτικό κόμμα”, σε μια συγκυρία που επίκεινται οι απολογίες των ηγετικών στελεχών, κατηγορούμενων για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Οι συγκρίσεις με το 2014 είναι καταλυτικές: από το 9,4% και την τρίτη θέση (ευρωεκλογές 2014) στο 4,8% και την πέμπτη πλέον θέση, με την πτώση να μετριέται σε εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους. Παρόμοια είναι η εικόνα και όσον αφορά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, με την εκκωφαντική αποτυχία Κασιδιάρη έστω και να πλησιάσει τον δεύτερο γύρο στο Δήμο της Αθήνας. Η ανάδυση της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου δεν συγκρίνεται ούτε κατά διάνοια με το πολιτικό και οργανωτικό σχέδιο ενός νεοναζιστικού κόμματος όπως η Χρυσή Αυγή, την οικοδόμηση δηλαδή ομάδων κρούσης που επιτίθενται φυσικά σε αλλοδαπούς και αντιφρονούντες, σχέδιο που κατέληξε στην οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013. Τα εκλογικά αυτά αποτελέσματα δεν θα είχαν καταστεί εφικτά χωρίς την αδιάκοπη δράση του αντιφασιστικού κινήματος και της κινητοποίησης των δημοκρατικών πολιτών, που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απομόνωση της Χρυσής Αυγής. Η ναζιστική συμμορία είναι πλέον στριμωγμένη. Η ήττα της δεν την κάνει λιγότερο επικίνδυνη, κάθε άλλο. Γι΄αυτό δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Στις επικείμενες εκλογές, η απομόνωσή της πρέπει να βαθύνει, με στόχο να μην εκλεγεί ξανά στη Βουλή. Έτσι, είναι δυνατόν να συμβεί αυτό που ισχυριζόμασταν εξαρχής: η δικαστική απόφαση – που αναμένεται στο τέλος της χρονιάς – να αποτελέσει επισφράγιση της ήττας που θα έχει υποστεί το ναζιστικό μόρφωμα έξω από τη δικαστική αίθουσα, στην ίδια την κοινωνία.

Περισσότερα από το VICE

H Κατερίνα Περιγράφει τη Ζωή στη Χεβρώνα, Εκεί που σε Σημαδεύουν Κάθε Μέρα με Όπλο

Ένας Τηλεπλασιέ, Ερωτευμένος με τον Πούτιν

Η Ζωή Μέσα στα Τσοντάδικα της Θεσσαλονίκης