Το Δημιούργημα του Gennady Golovkin, του Σιωπηλού Σούπερσταρ της Πυγμαχίας

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Sports .

Αυτή η γροθιά ανέβασε τον Golovkin στο υψηλότερο επίπεδο της πυγμαχίας. Η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από το άθλημα για δεκαετίες, αλλά σιγά-σιγά το άθλημα ξεκινά να περιστρέφεται γύρω από αυτόν.

Ο Gennady Gennadyevich Golovkin ήρθε στην Αμερική από τη Γερμανία, πριν από επτά χρόνια, αλλά γεννήθηκε στην Καραγκάντα, μια πόλη στο Καζακστάν, την ένατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, που είναι γεμάτη με ανθρακωρυχεία, τα οποία κάποτε τροφοδοτούσαν τα γρανάζια της σοβιετικής βιομηχανίας. Ήταν ερασιτέχνης πρωταθλητής στη χώρα του, κέρδισε το Ολυμπιακό ασημένιο μετάλλιο το 2004 και πέρασε χρόνια ρίχνοντας νοκ άουτ κάθε Ευρωπαίο πυγμάχο που του έφερναν μπροστά του, προτού εμφανιστεί στο γυμναστήριο του Αbel Sanchez, στην Καλιφόρνια, ψάχνοντας κάποιον να τον βοηθήσει, για να μπει στην αμερικανική αγορά.

Είναι αυθεντικός: ένας σούπερ σταρ, ένας καλλιτέχνης του νοκ άουτ, ένα brand που έχει όλο και περισσότερη στήριξη – το κατά παραγγελία ρολόι Hublot, τη διαφήμιση της Apple Watch, τον εξοπλισμό Air Jordan. Περπατάει με χαλαρή μαγκιά, μέσα και έξω από τα ρινγκ, σαν αρπακτικό σε ανάπαυση. Σε 38 επαγγελματικούς αγώνες πυγμαχίας, δεν έχασε ποτέ και ποτέ δεν βρέθηκε στο καναβάτσο.

Πριν από σχεδόν έναν μήνα, ο Golovkin αντιμετώπισε τον Μεξικανό Canelo Alvarez, σε ένα ματς 12 γύρων που πολλοί έλεγαν από πριν ότι είναι το κορυφαίο στην πυγμαχία, τα τελευταία χρόνια (ακόμη και από το Mayweather VS Mc Gregor). Οι κριτές είδαν ισοπαλία τελικά, γεγονός πάντως που δεν βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους που παρακολούθησαν το παιχνίδι, μιας και ο Καζάκος φάνηκε ανώτερος.

«Η πυγμαχία δεν είναι επιχείρηση», δήλωσε προσφάτως ο Golovkin σε έναν Μεξικανό ρεπόρτερ, κατά τη διάρκεια μιας μέρας γεμάτης συνεντεύξεις και μιας δημόσιας, σε εξωτερικό χώρο προπόνησης στο Λος Άντζελες, με θερμοκρασία 37,7 βαθμών Κελσίου. «Είναι άθλημα».

Τα ορυχεία της γενέτειρας του Golovkin χτίστηκαν σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες πλάτες και συντετριμμένες ελπίδες. Οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν εκεί και ο πληθυσμός που ήταν επιφορτισμένος να ταΐζει το εργατικό δυναμικό, ήταν πολίτες εξορισμένοι στο εσωτερικό, εθνικές μειονότητες από τις αχανείς περιοχές της αυτοκρατορίας, αγρότες που αντιστάθηκαν στην αναγκαστική κολεκτιβοποίηση της γεωργίας του Stalin, άνθρωποι που ίσως ήταν ύποπτοι πως σκέφτονταν κάτι αρνητικό για τη ζωή στη Σοβιετική Ένωση – στοιβάχθηκαν σε βαγόνια τρένων και υποχρεώθηκαν να δουλέψουν εκεί. Τα μωρά στην Καραγκάντα βρίσκονταν μισή ώρα μακριά από τις μητέρες τους, που έπρεπε να πάνε και να έρθουν πολλές φορές την ημέρα για να τα θηλάσουν, μέχρι να γίνουν δύο ετών, οπότε δίνονταν για υιοθεσία. Οι φυλακισμένοι βασανίζονταν. Κάποιους τους έδεναν και τους άφηναν έξω τον χειμώνα, σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν.

Τη δεκαετία του 1930, το γκουλάγκ (όπως λεγόταν το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας) μετατρέπεται σταδιακά σε μια εργατική πόλη, πνιγμένη από αιθάλη. Το 1982, σε μια γειτονιά που λεγόταν Μαϊκουντούκ, ένας Ρώσος και η κατά το ήμισυ Κορεάτισσα σύζυγός του απέκτησαν δίδυμα (το 1937, στη Σοβιετική Ένωση, σχεδόν όλοι οι κορεατικής καταγωγής κάτοικοι στέλνονταν στην Καραγκάντα. Οποιοσδήποτε με δεσμούς με μια άλλη χώρα θεωρούνταν απειλή, ανεξαρτήτως της σοβιετικής ιθαγένειάς του).

Ξεκίνησε να κάνει πυγμαχία στην ηλικία των δέκα ετών. Στέφθηκε πρωταθλητής πόλης, πρωταθλητής της περιφέρειας, πρωταθλητής της Δημοκρατίας του Καζακστάν, πρωταθλητής Ασίας, πρωταθλητής νέων στους Πανασιατικούς Αγώνες –κάτι σαν τους Ολυμπιακούς της Ασίας–, παγκόσμιος πρωταθλητής ερασιτεχνών, ολυμπιονίκης. Είναι σαν καθηγητής. Τα δίδυμα, ο Maxim και ο Gennady, είχαν δύο μεγαλύτερους αδερφούς, τους Sergey και Vadim, που εξήγησαν στα νεότερα αδέρφια τους την ανάγκη να υπερασπίζονται τον εαυτό τους: Η Καραγκάντα, τις τελευταίες μέρες του Σιδηρούν Παραπετάσματος, ήταν ένας σκληρός τόπος και έγινε πολύ πιο σκληρός, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Μια μικρή ομάδα πολιτών με αρκετή προνοητικότητα σε αυτό τον ασταθή, ληστρικό καπιταλισμό κατάφεραν να χειραγωγήσουν τον πλούτο για προσωπικό τους όφελος, ενώ οι συμπατριώτες τους δεν μπορούσαν καν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, δεν είχαν δουλειές και τα όποια χρήματά τους δεν είχαν καμιά αξία. Τη δεκαετία του 1990, το τελευταίο νοσοκομείο της πόλης μετατράπηκε σε καζίνο.

Τα δίδυμα προτιμούσαν το ποδόσφαιρο, αλλά ο Sergey και ο Vadim τους πήγαιναν σε γυμναστήριο πυγμαχίας. Χρόνια αργότερα, οι Sergey και Vadim θα πέθαναν και οι δύο πολεμώντας με τον Ρωσικό Στρατό – το πού, πώς και πότε εξακολουθούν να είναι άγνωστα στην οικογένεια.

Ο Maxim ήταν ο καλύτερος πυγμάχος, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, αλλά ο Gennady πίεσε σκληρότερα τον εαυτό του ως ερασιτέχνης, χάνοντας μόνο πέντε από τους 350 αγώνες, σε μια χώρα με ένα από τα πιο δυνατά προγράμματα πυγμαχίας στον κόσμο. Μολονότι κέρδισε αργυρό μετάλλιο για το Καζακστάν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ήθελε να φύγει από το ερασιτεχνικό κομμάτι. Αφού υπέγραψε με έναν χρηματοδότη και μετακόμισε στη Γερμανία, πέρασε χρόνια ως επαγγελματίας ρίχνοντας κόσμο νοκ άουτ στην Ευρώπη.

Αλλά ο Gennady δεν είχε τις προκλήσεις που ένιωθε ότι άξιζε και δεν είχε την ευκαιρία να μπει στη μεγαλύτερη αγορά πυγμαχίας. Έτσι, οι Γερμανοί μάνατζέρ του ξεκίνησαν να διερευνούν τις επιλογές στις ΗΠΑ. Το 2010, έφθασαν στην Καλιφόρνια και συναντήθηκαν με τον Sanchez, του οποίου το γυμναστήριο με το όνομα Summit στο Βig Bear ήταν ένα απομονωμένο μέρος, 2.133 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, όπου θα μπορούσε να ακολουθήσει ένα μοναστικό πρόγραμμα εκπαίδευσης. Είδαν μερικά βίντεο από τους αγώνες του Golovkin. Ο Sanchez δεν μιλούσε ρωσικά και ο Golovkin δεν μιλούσε αγγλικά. Η επικοινωνία ήταν πρωτίστως σωματική, μέσω παντομίμας. Έπειτα, ο Sanchez του έδειξε ένα βίντεο του Julio Cesar Chavez, του αγαπημένου Μεξικανού πρωταθλητή, που πάλευε με τον Edwin Rosario, το 1987.

[VICE Video] Πώς να Δέσεις Σωστά τα Χέρια σου με Μπαντάζ

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Chavez κυνηγούσε τον Rosario σε όλο τον αγώνα, τον στρίμωχνε στη γωνία, ρίχνοντάς τον επανειλημμένα στα σχοινιά. Η καρδιά του Rosario, το έλεγε. Έμεινε όρθιος όλη την ώρα, αλλά τα χείλια και η μύτη του ήταν σκισμένα και μέχρι τον δέκατο γύρο πρήστηκε και το ένα του μάτι. «Ο Chavez μετατρέπει το παιχνίδι σε σφαγή του Rosario», είπε ο Larry Merchant, που περιέγραφε τον αγώνα για το HBO. Για τον Sanchez, έναν προπονητή του οποίου οι υπερβολικοί έπαινοι για τους μαχητές του είναι ένα από τα εργαλεία που βοηθούν στην επίτευξη του μυθικού κύρους του Golovkin, αυτό ήταν το είδος της βίας που πίστευε ότι ο Golovkin ήταν σε θέση να μοιράσει.

«Του είπα, "εάν μου δώσεις τρία χρόνια, υπόσχομαι ότι θα είσαι ο καλύτερος αθλητής μεσαίων βαρών, θα είσαι ανίκητος, θα είσαι ο παγκόσμιος πρωταθλητής και δεν θα μπορούμε να σου βρίσκουμε αγώνες για να παλέψεις. Δώσε μου τρία χρόνια, χωρίς παρεμβολές". Ακόμη, μέχρι σήμερα, δεν διαφωνεί, δεν αμφισβητεί, κάνει αυτό που του λένε», είπε ο Sanchez. «Τα τρία χρόνια πέρασαν και έγινε όπως ακριβώς είπα, ήταν ο ανίκητος πρωταθλητής μεσαίων βαρών και κανένας δεν ήθελε να πυγμαχήσει εναντίον του». Ο Golovkin, υπό την καθοδήγηση του Sanchez, δεν άργησε πολύ να τραβήξει την προσοχή. Η προτίμησή του να βγάζει νοκ άουτ τους αντιπάλους του (33 νοκ άουτ σε 38 αγώνες) είναι αυτή που τον έχει κάνει αγαπητό στους θαυμαστές που πληρώνουν μεγάλα ποσά, για να τον παρακολουθήσουν. Η ευγενική συμπεριφορά του και το εκθαμβωτικό χαμόγελό του τον έκαναν αγαπητό στις εταιρείες που τον χρησιμοποιούν ως πρόσωπο των προϊόντων τους: εκτός των μυριάδων χορηγών του στο Καζακστάν, είναι ο πρώτος μποξέρ που έχει χορηγό το Chivas, ενώ του ράβει κοστούμια η Bijan, η μπουτίκ ραπτικής στο Ρόντεο Ντράιβ. Σε μια εποχή που η ικανότητα της πυγμαχίας να προσελκύει νέους οπαδούς επισκιάζεται από την αυξανόμενη δημοφιλία των μικτών πολεμικών τεχνών, το να συνδέουν τέτοιες εταιρείες το όνομά τους με τον Golovkin είναι απόδειξη του πόσο εμπορικός είναι.

Για κάποιο διάστημα, η φήμη του έκανε πολλούς αντιπάλους του να τον αποφεύγουν. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν έχει φανεί ταραγμένος, έχει επιλέξει να υιοθετήσει μια ψυχρή, σταθερή πίεση που οδηγεί σε σπάσιμο του ηθικού. Ένα αρπακτικό δεν επενδύει συναισθηματικά σε σένα. Απλώς, θέλει να φάει. «Αναστατώνει πολύ τους αντιπάλους», λέει ο Lampley, ο σχολιαστής του HBO, που συχνά φωνάζει «καζάκικος κεραυνός», όταν ο Golovkin αναπόφευκτα διαλύει έναν αντίπαλο. «Όλοι μιλούν για το γεγονός ότι βρίσκεται συνεχώς μπροστά τους, πάντα τους κοιτάει με το βλέμμα του αρπακτικού, δεν φαίνεται να βρίσκουν χώρο για να του το σκάσουν και όλο αυτό γίνεται ένα δύσκολο εμπόδιο, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά». Στον αγώνα του κατά του Golovkin, πέρυσι το φθινόπωρο, ο Kell Brook, ένας αήττητος Βρετανός πρωταθλητής ημιμεσαίων βαρών που ανέβηκε δύο κατηγορίες βάρους για το ματς, απάντησε χτυπώντας τον Golovkin στο κεφάλι. Αυτό είναι σπάνιο θέαμα. Οι αντίπαλοι του Golovkin σχεδόν πάντα τρέχουν να φύγουν μακριά του. Ο Brook, διαισθανόμενος μια σπάνια αδυναμία του Golovkin, τον χτύπησε με αρκετούς διαφορετικούς συνδυασμούς. Οι θεατές, στο 02 Arena στο Λονδίνο, σηκώθηκαν όρθιοι, φωνάζοντας. Φημολογούνταν ότι ήταν άρρωστος τις μέρες που προηγήθηκαν του αγώνα, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτήν την εμφάνιση. Ή ίσως, απλώς, έκανε τον Κινέζο.

Ο Golovkin έσπασε την κόγχη στο δεξί μάτι του Brook στον επόμενο γύρο. Η πλευρά του Brook σταμάτησε τον αγώνα στον πέμπτο γύρο. Έχοντας πυγμαχήσει στο κέντρο της δεύτερης μεγαλύτερης αρένας της χώρας του, ο Brook μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Ο Curtis Stevens, ένας πυγμάχος μεσαίων βαρών από το Μπράουνσβιλ, στο Μπρούκλιν, τη γειτονιά που έβγαλε τον Mike Tyson και τον Zab Judah, ανταπέδωσε τα χτυπήματα πολλές φορές στον Golovkin κατά τη διάρκεια της αναμέτρησής τους, το 2013. Αλλά αυτές ήταν μικρές νίκες. Αργότερα, ο Stevens έγειρε στα σχοινιά, με το συκώτι του να δέχεται σφοδρά χτυπήματα. Στον έκτο γύρο, η μητέρα του έφυγε από το γήπεδο. Στον όγδοο γύρο, όπου ο Golovkin έπαιζε πια μαζί του, όπως η γάτα με το τραυματισμένο ποντίκι, η πλευρά του Stevens σταμάτησε τον αγώνα. Ο Matthew Macklin, που έπαιξε εναντίον του Golovkin, το 2013, πέρασε τον πρώτο γύρο προσπαθώντας να τον απωθήσει. Ο Golovkin άφησε τον Macklin να κουραστεί και στον τρίτο γύρο του έσπασε δύο από τα πλευρά, τελειώνοντας και τον αγώνα. «Ήταν εξαιρετικά καλός σε κοντινή απόσταση», είπε ο Macklin. «Το να μείνω κοντά και να προσπαθήσω να κινηθώ για να πυγμαχήσω, ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω. Απλώς, προκαλούσε περισσότερη πίεση».

Το 2015, ο γρήγορος στα πόδια Willie Monroe Jr. προσπάθησε με χορευτικές κινήσεις να αποφύγει την επίθεση του Golovkin, για αρκετούς γύρους. Όταν αυτό δεν είχε αποτέλεσμα, ο Monroe μετέφερε τη μάχη μέσα, θέτοντας τα εσωτερικά όργανά του σε κίνδυνο: Στο τρίτο νοκ ντάουν, στον έκτο γύρο, μόλις που κατάφερε να σηκωθεί, προτού ακουστεί το «δέκα» στο μέτρημα.

«Γλίτωσες οριακά. ΟΡΙΑΚΑ. Πρέπει να σηκώνεσαι ταχύτερα», είπε στον Monroe ο διαιτητής Jack Reiss. «Θέλεις να συνεχίσεις;». Ο Monroe, προσπαθώντας να διατηρήσει την ηρεμία στο πρόσωπό του, μουρμούρισε κάτι που δεν ακούστηκε, σαν να μην ήθελε να το παραδεχθεί. «ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ;», ρώτησε ξανά ο Reiss - έπρεπε εκείνος να αποφασίσει εάν η συνέχεια του αγώνα θα ήταν επικίνδυνη για τον Monroe. Ο Monroe περίμενε λίγο, σκεπτόμενος την επιλογή. «Τέλειωσα», είπε κοιτώντας κάτω.

Για τους περισσότερους από τους πολίτες της, το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ένα οικονομικό τραύμα. Το νόμισμα υποτιμήθηκε σε μια νύχτα. Τα κρατικά συστήματα υποστήριξης κατέρρευσαν. Αλλά οι άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Καζακστάν, το βοήθησαν να ανακάμψει λίγο πιο γρήγορα από άλλες δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας - και κατά την τελευταία δεκαετία, επένδυσε στον Gennady Golovkin. Σήμερα, είναι ήρωας διεθνώς. Οι ολοένα αυξανόμενοι μετανάστες από το Καζακστάν παρακολουθούν τους αγώνες του και κρατούν τη σημαία της χώρας ψηλά. Εμφανίζεται σε μεγάλες διαφημιστικές καταχωρήσεις στις πόλεις. Προσφάτως, βοήθησε στα εγκαίνια ενός αθλητικού συγκροτήματος για παιδιά στη γενέτειρά του. Έγινε πρέσβης της Astana EXPO2017, μια συνάντηση κορυφής για το εμπόριο και την ενέργεια, στην πρωτεύουσα της χώρας. «Είναι σαν τον Elvis εκεί πέρα. Τα κορίτσια τον βλέπουν στους δρόμους, στο πεζοδρόμιο και ουρλιάζουν», είπε ο Tom Loeffler, υπεύθυνος προώθησης του Golovkin.

«Το Καζακστάν, δεν ήταν πραγματικά τόσο γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα. Υπήρχε όλο αυτό με τον Borat και το Καζακστάν και ο Gennady έσβησε σχεδόν ολοκληρωτικά εκείνη την εικόνα. Σήμερα είναι ο καλύτερος πρωταθλητής μεσαίων βαρών στον κόσμο, αντιπροσωπεύει τη χώρα του και κάθε φορά που μπαίνει στο ρινγκ, φέρει τη σημαία της». Ο Sanchez λαμβάνει mail από οπαδούς από το Καζακστάν: «"Φρόντισε την υπερηφάνεια σου και διασφάλισε ότι η περηφάνια μας είναι ΟΚ, σε ευχαριστούμε για όλα όσα έχεις κάνει για τη δική μας υπερηφάνεια". Είναι το ίδιο το Καζακστάν». Ο Golovkin έρχεται στα πάρτι μετά τους αγώνες του φορώντας σμόκιν. Αποτελεί είδωλο για τους συμπατριώτες του, ροκ σταρ σε μια πρώην σοβιετική δημοκρατία. Λέγεται ότι κάνει 2.000 κοιλιακούς την ημέρα. Αλλά ο άνθρωπος που κατέχει αυτές τις περγαμηνές, δεν ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για να τις συζητήσει.

Καθισμένος σε ένα τραπέζι γεμάτο δημοσιογράφους, λίγες ώρες προτού ανέβει σε ένα εξωτερικό ρινγκ στο κέντρο του Λος Άντζελες, για μια ανοιχτή δημόσια προπόνηση, ο Golovkin φαινόταν ανήσυχος - πράγμα που δεν συμβαίνει στη διάρκεια ενός αγώνα. Εάν κανείς ήθελε να δει αυτό το σπάνιο θέαμα, ήταν εδώ, ο Golovkin ανήσυχος μπροστά από έναν διαφημιστικό πίνακα γεμάτο λογότυπους από σπόνσορες, να δέχεται ερωτήσεις. Νιώθει την πίεση; Γιατί σταμάτησε το εντατικό πρόγραμμα άσκησης που έκανε; Ήταν σημαντικό να αντιμετωπίσει αντιξοότητες στον αγώνα του, κατά του Daniel Jacobs (έναν από τους λίγους πυγμάχους που απέφευγε το νοκ άουτ από τον Golovkin); «Πού είναι καλύτερος ο Canelo;» (σ.σ. αναφερόμενος στον Alvarez που επρόκειτο να αντιμετωπίσει τελικά, μετά από μερικές μέρες). Ο Golovkin ανασήκωσε τους ώμους του. Άφησε το ερώτημα να αιωρείται στον αέρα, όπως μια γροθιά που δεν σεβάστηκε αρκετά, για να κάνει ελιγμό να την αποφύγει.

Περισσότερα από το VICE

«Στα Εξάρχεια Ένιωσα σαν Ερωτευμένος Έφηβος»: Το Γράμμα Ενός 28χρονου Πρόσφυγα Προς την Ελλάδα

Αυτή Είναι η πιο Ωραία Πολυκατοικία της Αθήνας - με Διαφορά

Βασίλη Τσιάρτα, Καλύτερα να Κλωτσάς Παρά να Ποστάρεις