Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στα Τίρανα, ένας καλός φίλος με έφερε σε επαφή με τον Σοφοκλή Καλί. Ο Σοφοκλής έχει τη φήμη ότι είναι ο ιδιοκτήτς του καλύτερου μπαρ των Τιράνων. Και είναι αλήθεια. Έχοντας ζήσει στην Ελλάδα για πολλά χρόνια, επέστρεψε στη γενέτειρά του και μαζί με τον αδελφό του έφτιαξαν το Nouvelle Vague, ένα μέρος ανοιχτό σε όλους, με εξαιρετική λίστα κοκτέιλ, premium ετικέτες, ωραία μουσική και ζεστή ατμόσφαιρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Πώς αποφάσισες να γυρίσεις στα Τίρανα και να ανοίξεις μπαρ;
Σοφοκλής Καλί: Όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι ξεκίνησε πίσω στο 2010, όταν είχα ήδη μετακομίσει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Εργαζόμουν λοιπόν ως μπάρμαν τότε (μπαρτέντερ γίναμε με τα χρόνια!) και πάντα φανταζόμουν και ονειρευόμουν ασταμάτητα για το πότε θα ανοίξω τον δικό μου χώρο. Οι γονείς μου είχαν ήδη επιστρέψει στη Χειμάρρα, που είναι κι ο τόπος καταγωγής μας γνωστός για τις υπέροχες παραλίες (μιλάμε για νότια Αλβανία, απέναντι από την Κέρκυρα για όσους δεν γνωρίζουν). Τότε είχαμε ξεκινήσει, μαζί με τον αδερφό μου -25 χρονών εγώ, 22 αυτός- το «πρήξιμο» επί καθημερινής βάσης, τύπου «έλα ρε μπαμπά βοήθησέ μας να ανοιξουμε ένα beach bar, αφού μπορείς, γιατί δεν το κάνεις, σε παρακαλούμε, είναι το όνειρό μας, το θέλουμε πολύ, θα στα επιστρέψουμε τα λεφτά, δεν θα κάνουμε μαλακίες, θα ήμασταν σοβαροί, έλα ρε μπαμπά, σε παρακαλούμε», κι ο μπαμπάς ευτυχώς λύγισε.
Ανοίγουμε λοιπόν το BOSSA NOVA cocktail beach bar κι από την πρώτη του χρονιά πήγε πάρα πολύ καλά, άρεσε πολύ. Περνάει λοιπόν η σεζόν και όταν ξαναέρχομαι μετά από έναν χρόνο σχεδόν, συναντάω τον αδερφό μου και έναν φίλο μας στα Τίρανα. Ενώ είμαστε έξω και πίνουμε, τους λέω «παιδιά, αν ποτέ ανοίξουμε χειμωνιάτικο μπαρ μέσα στην πόλη θα το βγάλουμε Nouvelle Vague, το οποίο θα είναι η urban εκδοχή του Bossa Nova». Περνάει λοιπόν και η δεύτερη σεζόν (απρόσμενα καλά) και με βρίσκει τον Σεπτέμβρη αποφασισμένο να φύγω από τη Θεσσαλονικη, αλλά αναποφάσιστο στο αν θέλω να ξανακατέβω Αθήνα, ή μήπως να έρθω Τίρανα και να βάλουμε μπροστά το Nouvelle Vague που λέγαμε. Την Αθήνα τη λάτρευα και συνεχίζω να τη λατρεύω, αλλά βάζοντας κάτω τα μαθηματικά δεν μου έβγαινε το Nouvelle στην Αθήνα πιο γρήγορα από τα Τίρανα, μάλλον και λόγω της κρίσης τότε που περνούσε όχι μόνο ο κλάδος αλλά ολόκληρη η χώρα. Γι’ αυτό, λοιπόν, χωρίς δεύτερη σκέψη ακολούθησα το όνειρό μου στα Τίρανα.
Τι κάνει το μπαρ σου το καλύτερο των Τιράνων; Έχετε πάρει μέρος σε διαγωνισμούς;
Να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν ποτέ στόχος μας να γίνουμε το καλύτερο μπαρ της πόλης αφού θεωρώ ότι σαν όρος δεν υφίσταται καν. Αυτό που ανέκαθεν θέλαμε, συνεχίζουμε να θέλουμε και επιδιώκουμε, είναι η εξέλιξη. Όπως έχει πει πολύ σωστά ο αδερφός μου, είμαστε πολύ τυχεροί αφού απέχουμε μόνο μια ώρα από την Αθήνα και την Ρώμη όπου υπάρχει αφθονία επαγγελματισμού και έμπνευσης για να ακολουθήσεις. Δεν ξέρω λοιπόν αν είμαστε το καλύτερο μπαρ, ξέρω σίγουρα όμως ότι έχουμε συμβάλει κατά πολύ στο να ανέβει επίπεδο η μπαρ σκηνή της πόλης. Όλα τα guest που έχουμε κάνει με μπαρ και επαγγελματίες, έχουν ως απώτερο σκοπό να ακουστούν τα Τίρανα, να μαθευτεί ότι υπάρχει μπαρ σκηνή και γιατί όχι κάποια στιγμή να γίνει και αυτή γαστρονομικός προορισμός για τους τουρίστες;
Σε ό,τι αφορά τους διαγωνισμούς είμαστε πολύ πίσω. Δυστυχώς και σε αυτό φταίνε πολύ οι αντιπρόσωποι των μεγάλων εταιρειών. Δεν έχουμε “World Class” ούτε και “Bacardi Legacy”, ούτε και κάποιον άλλον διαγωνισμό με κύρος. Γι’ αυτό λοιπόν, παίζουμε σόλο στο να κάνουμε την πόλη γνωστή για την μπαρ σκηνή της, δυστυχώς. Αλλά μην ξεχνάμε, όπως υποστηρίζουν και οι infuencers, “impossible is nothing” .
Σοφοκλής Καλί: Όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι ξεκίνησε πίσω στο 2010, όταν είχα ήδη μετακομίσει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Εργαζόμουν λοιπόν ως μπάρμαν τότε (μπαρτέντερ γίναμε με τα χρόνια!) και πάντα φανταζόμουν και ονειρευόμουν ασταμάτητα για το πότε θα ανοίξω τον δικό μου χώρο. Οι γονείς μου είχαν ήδη επιστρέψει στη Χειμάρρα, που είναι κι ο τόπος καταγωγής μας γνωστός για τις υπέροχες παραλίες (μιλάμε για νότια Αλβανία, απέναντι από την Κέρκυρα για όσους δεν γνωρίζουν). Τότε είχαμε ξεκινήσει, μαζί με τον αδερφό μου -25 χρονών εγώ, 22 αυτός- το «πρήξιμο» επί καθημερινής βάσης, τύπου «έλα ρε μπαμπά βοήθησέ μας να ανοιξουμε ένα beach bar, αφού μπορείς, γιατί δεν το κάνεις, σε παρακαλούμε, είναι το όνειρό μας, το θέλουμε πολύ, θα στα επιστρέψουμε τα λεφτά, δεν θα κάνουμε μαλακίες, θα ήμασταν σοβαροί, έλα ρε μπαμπά, σε παρακαλούμε», κι ο μπαμπάς ευτυχώς λύγισε.
Ανοίγουμε λοιπόν το BOSSA NOVA cocktail beach bar κι από την πρώτη του χρονιά πήγε πάρα πολύ καλά, άρεσε πολύ. Περνάει λοιπόν η σεζόν και όταν ξαναέρχομαι μετά από έναν χρόνο σχεδόν, συναντάω τον αδερφό μου και έναν φίλο μας στα Τίρανα. Ενώ είμαστε έξω και πίνουμε, τους λέω «παιδιά, αν ποτέ ανοίξουμε χειμωνιάτικο μπαρ μέσα στην πόλη θα το βγάλουμε Nouvelle Vague, το οποίο θα είναι η urban εκδοχή του Bossa Nova». Περνάει λοιπόν και η δεύτερη σεζόν (απρόσμενα καλά) και με βρίσκει τον Σεπτέμβρη αποφασισμένο να φύγω από τη Θεσσαλονικη, αλλά αναποφάσιστο στο αν θέλω να ξανακατέβω Αθήνα, ή μήπως να έρθω Τίρανα και να βάλουμε μπροστά το Nouvelle Vague που λέγαμε. Την Αθήνα τη λάτρευα και συνεχίζω να τη λατρεύω, αλλά βάζοντας κάτω τα μαθηματικά δεν μου έβγαινε το Nouvelle στην Αθήνα πιο γρήγορα από τα Τίρανα, μάλλον και λόγω της κρίσης τότε που περνούσε όχι μόνο ο κλάδος αλλά ολόκληρη η χώρα. Γι’ αυτό, λοιπόν, χωρίς δεύτερη σκέψη ακολούθησα το όνειρό μου στα Τίρανα.
Τι κάνει το μπαρ σου το καλύτερο των Τιράνων; Έχετε πάρει μέρος σε διαγωνισμούς;
Να σου πω την αλήθεια, δεν ήταν ποτέ στόχος μας να γίνουμε το καλύτερο μπαρ της πόλης αφού θεωρώ ότι σαν όρος δεν υφίσταται καν. Αυτό που ανέκαθεν θέλαμε, συνεχίζουμε να θέλουμε και επιδιώκουμε, είναι η εξέλιξη. Όπως έχει πει πολύ σωστά ο αδερφός μου, είμαστε πολύ τυχεροί αφού απέχουμε μόνο μια ώρα από την Αθήνα και την Ρώμη όπου υπάρχει αφθονία επαγγελματισμού και έμπνευσης για να ακολουθήσεις. Δεν ξέρω λοιπόν αν είμαστε το καλύτερο μπαρ, ξέρω σίγουρα όμως ότι έχουμε συμβάλει κατά πολύ στο να ανέβει επίπεδο η μπαρ σκηνή της πόλης. Όλα τα guest που έχουμε κάνει με μπαρ και επαγγελματίες, έχουν ως απώτερο σκοπό να ακουστούν τα Τίρανα, να μαθευτεί ότι υπάρχει μπαρ σκηνή και γιατί όχι κάποια στιγμή να γίνει και αυτή γαστρονομικός προορισμός για τους τουρίστες;
Σε ό,τι αφορά τους διαγωνισμούς είμαστε πολύ πίσω. Δυστυχώς και σε αυτό φταίνε πολύ οι αντιπρόσωποι των μεγάλων εταιρειών. Δεν έχουμε “World Class” ούτε και “Bacardi Legacy”, ούτε και κάποιον άλλον διαγωνισμό με κύρος. Γι’ αυτό λοιπόν, παίζουμε σόλο στο να κάνουμε την πόλη γνωστή για την μπαρ σκηνή της, δυστυχώς. Αλλά μην ξεχνάμε, όπως υποστηρίζουν και οι infuencers, “impossible is nothing” .
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι ισχύει αυτήν τη στιγμή με τα μπαρ στην Αλβανία, σε σχέση με τα μέτρα covid;
Αυτή η ερώτηση πονάει πολύ. Λοιπόν, από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις; Η κατάσταση είναι τραγική. Υπάρχει lockdown 23:00 με 06:00, αλλά δεν θα δεις κανέναν να σε σταματάει στον δρόμο να σε ρωτήσει που πάς. Είναι όλο νορμάλ. Θα δεις όμως «μπάτσους» να σου έρχονται 23:00 η ώρα στο μαγαζί να εξακριβώσουν ότι έχεις κλείσει. Τα καζίνο τα οποία έχουν και μπαρ μέσα δουλεύουν κανονικά, τα ιδιωτικά πάρτι σε βίλες της περιφέρειας επίσης, τα μπαρ όμως όχι, πρέπει να κλείνουν. Ε, καταλαβαίνετε ότι αυτό μας έχει καταστρέψει. Οικονομικά δεν οδηγεί πουθενά, βγαίνουμε ίσα-ίσα, αφού υπολειτουργούμε. Παράλληλα όμως έχουμε υποχρεώσεις, φόρους, ενοίκια και και πληρώνουμε κανονικότατα. Η κατάσταση είναι για γερά νεύρα.
Τι μπαρ σκηνή υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Αλβανία;
Κακά τα ψέματα οι υπόλοιπες πόλεις υστερούν στο κομμάτι του μπαρ, από την άλλη όμως έχουμε να υποδείξουμε τα Τίρανα, που πιστεύω αναπληρώνουν αξιολογότατα το κενό. Τα τελευταία επτά-οκτώ χρόνια η πόλη έχει κάνει τεράστια άλματα εξέλιξης, με την μπαρ σκηνή να ηγείται. Cocktail bars, all day bars, raki bars, spirit bars, after bars - πιστέψτε με δεν θα σας λείψει τίποτα, κάθε άλλο. Κάτι άλλο που επίσης με χαροποιεί πολύ είναι το ότι βλέπω και αισθάνομαι προσπάθειες εξέλιξης από όλους τους συναδέλφους. Τους βλέπεις να ψάχνονται, να προσπαθούν να βελτιώνονται, να τρέχουν να πιάσουν τον ρυθμό. Έναν μαραθώνιο δεν θα είχε ποτέ νόημα να τον τρέξεις μοναχός σου, όσους περισσότερους συμμετέχοντες έχει τόσο μεγαλύτερο απόηχο θα κάνει.
Όταν δούλευες στην Ελλάδα στην εστίαση, είχες αντιμετωπίσει ρατσισμό από τους συναδέλφους ή τους πελάτες;
Όχι, δεν μπορώ να θυμηθώ καμία απολύτως στιγμή. Ήμουν τυχερός. Στο κάτω-κάτω δεν θα μπορούσε να ‘ναι διαφορετικά, αν φανταστείτε μια ομάδα ανθρώπων (εγώ και οι συνάδελφοι) που αφιερώνονται εξ ολοκλήρου στο να φιλοξενήσουν κόσμο και να τον κάνουν να αισθανθεί υπέροχα, να περάσει όμορφα, να ξεφύγει, να γδυθεί από τη «στολή» που υποχρεούται να φορά, να επιτρέψει στο υποσυνείδητό του να ξυπνήσει, να κοινωνικοποιηθεί, είναι ακατόρθωτο λοιπόν να υπάρξει ρατσισμός μεταξύ μας όταν μας συνδέουν όλα τα παραπάνω. Από την άλλη, φανταστείτε τώρα τους παραλήπτες. Πώς θα μπορούσαν να είναι ρατσιστές απέναντί σου όταν εσύ είσαι ο κύριος λόγος για να τα βιώσουν όλα αυτά;
Αυτή η ερώτηση πονάει πολύ. Λοιπόν, από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις; Η κατάσταση είναι τραγική. Υπάρχει lockdown 23:00 με 06:00, αλλά δεν θα δεις κανέναν να σε σταματάει στον δρόμο να σε ρωτήσει που πάς. Είναι όλο νορμάλ. Θα δεις όμως «μπάτσους» να σου έρχονται 23:00 η ώρα στο μαγαζί να εξακριβώσουν ότι έχεις κλείσει. Τα καζίνο τα οποία έχουν και μπαρ μέσα δουλεύουν κανονικά, τα ιδιωτικά πάρτι σε βίλες της περιφέρειας επίσης, τα μπαρ όμως όχι, πρέπει να κλείνουν. Ε, καταλαβαίνετε ότι αυτό μας έχει καταστρέψει. Οικονομικά δεν οδηγεί πουθενά, βγαίνουμε ίσα-ίσα, αφού υπολειτουργούμε. Παράλληλα όμως έχουμε υποχρεώσεις, φόρους, ενοίκια και και πληρώνουμε κανονικότατα. Η κατάσταση είναι για γερά νεύρα.
Τι μπαρ σκηνή υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Αλβανία;
Κακά τα ψέματα οι υπόλοιπες πόλεις υστερούν στο κομμάτι του μπαρ, από την άλλη όμως έχουμε να υποδείξουμε τα Τίρανα, που πιστεύω αναπληρώνουν αξιολογότατα το κενό. Τα τελευταία επτά-οκτώ χρόνια η πόλη έχει κάνει τεράστια άλματα εξέλιξης, με την μπαρ σκηνή να ηγείται. Cocktail bars, all day bars, raki bars, spirit bars, after bars - πιστέψτε με δεν θα σας λείψει τίποτα, κάθε άλλο. Κάτι άλλο που επίσης με χαροποιεί πολύ είναι το ότι βλέπω και αισθάνομαι προσπάθειες εξέλιξης από όλους τους συναδέλφους. Τους βλέπεις να ψάχνονται, να προσπαθούν να βελτιώνονται, να τρέχουν να πιάσουν τον ρυθμό. Έναν μαραθώνιο δεν θα είχε ποτέ νόημα να τον τρέξεις μοναχός σου, όσους περισσότερους συμμετέχοντες έχει τόσο μεγαλύτερο απόηχο θα κάνει.
Όταν δούλευες στην Ελλάδα στην εστίαση, είχες αντιμετωπίσει ρατσισμό από τους συναδέλφους ή τους πελάτες;
Όχι, δεν μπορώ να θυμηθώ καμία απολύτως στιγμή. Ήμουν τυχερός. Στο κάτω-κάτω δεν θα μπορούσε να ‘ναι διαφορετικά, αν φανταστείτε μια ομάδα ανθρώπων (εγώ και οι συνάδελφοι) που αφιερώνονται εξ ολοκλήρου στο να φιλοξενήσουν κόσμο και να τον κάνουν να αισθανθεί υπέροχα, να περάσει όμορφα, να ξεφύγει, να γδυθεί από τη «στολή» που υποχρεούται να φορά, να επιτρέψει στο υποσυνείδητό του να ξυπνήσει, να κοινωνικοποιηθεί, είναι ακατόρθωτο λοιπόν να υπάρξει ρατσισμός μεταξύ μας όταν μας συνδέουν όλα τα παραπάνω. Από την άλλη, φανταστείτε τώρα τους παραλήπτες. Πώς θα μπορούσαν να είναι ρατσιστές απέναντί σου όταν εσύ είσαι ο κύριος λόγος για να τα βιώσουν όλα αυτά;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πόσο στοιχίζει το πιο ακριβό κοκτέιλ που κάνεις στα Τίρανα;
Αυτή η ερώτηση πονάει λίγο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πουλήσουμε σε ικανοποιητικά ποσά, γιατί ούτως ή άλλως δεν το επιτρέπει η οικονομία της χώρας. Τα κέρδη είναι το σημαντικότερο κομμάτι σε οποιαδήποτε επιχείρηση. Το να μην καταφέρνεις να κερδίζεις εξίσου με τους συναδέλφους σου από τις γειτονικές χώρες, τους οποίους παρακολουθείς και προσπαθεις να βαδίσεις στα χνάρια τους, σε επιβραδύνει. Καλούμαστε λοιπόν να βρούμε την τέλεια ισορροπία στο να εισάγουμε στο Nouvelle τα τελευταία bar trends και να τα προωθήσουμε στους επισκέπτες μας σε μια λογική τιμή γι’ αυτούς, βγάζοντας παράλληλα και κάποιο αξιόλογο κέρδος. Στον κατάλογό μας αυτήν τη στιγμή, το πιο ακριβό signature cocktail μας κυμαίνεται στο αμύθητο ποσό των 700 λεκ, που σημαίνει 6 ευρώ.Έχεις Έλληνες τουρίστες; Πώς αντιδρούν όταν τους μιλάς Ελληνικά;
Συγκριτικά με τις υπόλοιπες εθνικότητες της Ευρώπης είναι λιγότεροι, αλλά και αυτό με την πάροδο των χρόνων αλλάζει. Βλέπω όλο και περισσότερους να περνούν απ’ το μπαρ μας και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Όταν είμαι πίσω από το μπαρ και μου τυχαίνουν Έλληνες τους καταλαβαίνω από το πρώτο «hello», ούτε το «γεια σας» δεν προφέρεται πιο ελληνικά. Το κρατάω και εγώ λοιπόν το “hello”, σαφώς όχι με την ίδια προφορά αφού απουσιάζοντας τόσα χρόνια από την χώρα έχει αλλοιωθεί. Παραγγέλνουν λοιπόν, ΟΚ; Ξεκινάω να φτιάχνω τα ποτά τους ακούγοντας παράλληλα τι συζητάνε (αυτό παιδιά είναι σαν να κρυφακούς, δεν είναι όμορφο, μην το κάνετε). Σε κάποια φάση λοιπόν από το πουθενά και χωρίς ακόμα να έχω τελειώσει τα ποτά τους, πετάγομαι στη συζήτηση. Τρελαίνομαι για την απορία στο βλέμμα τους εξαρχής με το που με ακούνε, και για το «αχ, το είχα καταλάβει ρε συ, η προφορά σου, κτλ», που ακολουθεί.
Ποιο είναι το καλύτερο αλβανικό ποτό;
Εδώ θα έπρεπε να πω για το ρακί, αλλά όχι, είναι το κρασί. Δυστυχώς το ρακί είναι υποτιμημένο αν και είναι το εθνικό μας ποτό. Θα το βρεις σε κάθε σπίτι, στο συνοικιακό καφέ, θα δεις άνδρες τρίτης ηλικίας να συνοδεύουν τον πρωινό «τουρκικό/ελληνικό» τους καφέ με μια καλή δόση ρακί, θα τους δεις επίσης να το κουβαλάνε σε μικρά πλαστικά μπουκαλάκια νερού και να το πίνουν με γουλίτσες, θα το δεις να είναι παρόν σε κάθε οικογενειακό τραπέζι, αλλά δυστυχώς για να μπει στα μπαρ σαν απόσταγμα ροής δεν λειτουργεί.
Το κρασί αντίθετα έχει κάποιους παραγωγούς που κάνουν πολύ καλή δουλειά και συνήθως αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις εξαγωγές. Υπάρχουν ετικέτες που παράγουν κρασί, με αλβανικής ποικιλίας σταφύλι πάντα και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν έχουν κρασί για την εγχώρια αγορά, έχουν ξεπουλήσει.
Αυτή η ερώτηση πονάει λίγο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πουλήσουμε σε ικανοποιητικά ποσά, γιατί ούτως ή άλλως δεν το επιτρέπει η οικονομία της χώρας. Τα κέρδη είναι το σημαντικότερο κομμάτι σε οποιαδήποτε επιχείρηση. Το να μην καταφέρνεις να κερδίζεις εξίσου με τους συναδέλφους σου από τις γειτονικές χώρες, τους οποίους παρακολουθείς και προσπαθεις να βαδίσεις στα χνάρια τους, σε επιβραδύνει. Καλούμαστε λοιπόν να βρούμε την τέλεια ισορροπία στο να εισάγουμε στο Nouvelle τα τελευταία bar trends και να τα προωθήσουμε στους επισκέπτες μας σε μια λογική τιμή γι’ αυτούς, βγάζοντας παράλληλα και κάποιο αξιόλογο κέρδος. Στον κατάλογό μας αυτήν τη στιγμή, το πιο ακριβό signature cocktail μας κυμαίνεται στο αμύθητο ποσό των 700 λεκ, που σημαίνει 6 ευρώ.Έχεις Έλληνες τουρίστες; Πώς αντιδρούν όταν τους μιλάς Ελληνικά;
Συγκριτικά με τις υπόλοιπες εθνικότητες της Ευρώπης είναι λιγότεροι, αλλά και αυτό με την πάροδο των χρόνων αλλάζει. Βλέπω όλο και περισσότερους να περνούν απ’ το μπαρ μας και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Όταν είμαι πίσω από το μπαρ και μου τυχαίνουν Έλληνες τους καταλαβαίνω από το πρώτο «hello», ούτε το «γεια σας» δεν προφέρεται πιο ελληνικά. Το κρατάω και εγώ λοιπόν το “hello”, σαφώς όχι με την ίδια προφορά αφού απουσιάζοντας τόσα χρόνια από την χώρα έχει αλλοιωθεί. Παραγγέλνουν λοιπόν, ΟΚ; Ξεκινάω να φτιάχνω τα ποτά τους ακούγοντας παράλληλα τι συζητάνε (αυτό παιδιά είναι σαν να κρυφακούς, δεν είναι όμορφο, μην το κάνετε). Σε κάποια φάση λοιπόν από το πουθενά και χωρίς ακόμα να έχω τελειώσει τα ποτά τους, πετάγομαι στη συζήτηση. Τρελαίνομαι για την απορία στο βλέμμα τους εξαρχής με το που με ακούνε, και για το «αχ, το είχα καταλάβει ρε συ, η προφορά σου, κτλ», που ακολουθεί.
Ποιο είναι το καλύτερο αλβανικό ποτό;
Εδώ θα έπρεπε να πω για το ρακί, αλλά όχι, είναι το κρασί. Δυστυχώς το ρακί είναι υποτιμημένο αν και είναι το εθνικό μας ποτό. Θα το βρεις σε κάθε σπίτι, στο συνοικιακό καφέ, θα δεις άνδρες τρίτης ηλικίας να συνοδεύουν τον πρωινό «τουρκικό/ελληνικό» τους καφέ με μια καλή δόση ρακί, θα τους δεις επίσης να το κουβαλάνε σε μικρά πλαστικά μπουκαλάκια νερού και να το πίνουν με γουλίτσες, θα το δεις να είναι παρόν σε κάθε οικογενειακό τραπέζι, αλλά δυστυχώς για να μπει στα μπαρ σαν απόσταγμα ροής δεν λειτουργεί.
Το κρασί αντίθετα έχει κάποιους παραγωγούς που κάνουν πολύ καλή δουλειά και συνήθως αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις εξαγωγές. Υπάρχουν ετικέτες που παράγουν κρασί, με αλβανικής ποικιλίας σταφύλι πάντα και αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν έχουν κρασί για την εγχώρια αγορά, έχουν ξεπουλήσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιο είναι το ποτό σου;
Δεν έχω αγαπημένο, μου αρέσουν πολλά. Σαν παντρεμένος που είμαι έχω επιτρέψει στον εαυτό μου τουλάχιστον με τα ποτά να μην έχω μονογαμική σχέση, αλλά ας πούμε να έχω διάφορες σχέσεις σε διάφορες περιστάσεις που τις λατρεύω εξίσου το ίδιο.Για παράδειγμα για μια διετία είχα αποκλειστική σχέση πάθους με το νεγκρόνι. Με τη μαργαρίτα είμαστε μαζί πολλά χρόνια, μεγαλώνοντας όμως βρισκόμαστε πιο αραιά, αλλά όταν το κάνουμε ζούμε αξέχαστες βραδιές.Τις κρύες βραδιές του χειμώνα με χαμηλό φωτισμό και jazz-funk μουσική συνευρίσκομαι με το ντράι μαρτίνι και ξεφεύγουμε σε άλλες διαστάσεις, δεν θα το κάνουμε ποτέ δεύτερη μέρα σερί. Από την άλλη έχω κι έναν λατίνο έρωτα που τον πρωτογνώρισα στην Αθήνα και όποτε κατεβαίνω βρισκόμαστε και του δίνουμε να καταλάβει, το ντάκιρι.
Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου ‘χει συμβεί στο μπαρ;
Θα το πω και αυτό αλλα βασικά για ένα μπαρ δεν ξέρω καν αν είναι περίεργο. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή, μία κανονική μέρα στο Nouvelle Vague, Αύγουστος μήνας, πανικός μέσα έξω, πολλοί τουρίστες (ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι μήνες με τους περισσότερους τουρίστες), εγώ είμαι πίσω απ’ το μπαρ στην κάτω αίθουσα, ο αδερφός μου στο επάνω μπαρ και κάποια στιγμή ακούγεται όλο το μαγαζί να φωνάζει και να γιουχάρει, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω έναν τύπο (τουρίστας) να φέρνει γύρα το μαγαζί γυμνός τσιτσίδι μόνο με τα αθλητικά του πάνω του και η παρέα του να τον χειροκροτεί. Ε, εντάξει τώρα συμβαίνουν αυτά στα bars.
Δεν έχω αγαπημένο, μου αρέσουν πολλά. Σαν παντρεμένος που είμαι έχω επιτρέψει στον εαυτό μου τουλάχιστον με τα ποτά να μην έχω μονογαμική σχέση, αλλά ας πούμε να έχω διάφορες σχέσεις σε διάφορες περιστάσεις που τις λατρεύω εξίσου το ίδιο.Για παράδειγμα για μια διετία είχα αποκλειστική σχέση πάθους με το νεγκρόνι. Με τη μαργαρίτα είμαστε μαζί πολλά χρόνια, μεγαλώνοντας όμως βρισκόμαστε πιο αραιά, αλλά όταν το κάνουμε ζούμε αξέχαστες βραδιές.Τις κρύες βραδιές του χειμώνα με χαμηλό φωτισμό και jazz-funk μουσική συνευρίσκομαι με το ντράι μαρτίνι και ξεφεύγουμε σε άλλες διαστάσεις, δεν θα το κάνουμε ποτέ δεύτερη μέρα σερί. Από την άλλη έχω κι έναν λατίνο έρωτα που τον πρωτογνώρισα στην Αθήνα και όποτε κατεβαίνω βρισκόμαστε και του δίνουμε να καταλάβει, το ντάκιρι.
Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σου ‘χει συμβεί στο μπαρ;
Θα το πω και αυτό αλλα βασικά για ένα μπαρ δεν ξέρω καν αν είναι περίεργο. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή, μία κανονική μέρα στο Nouvelle Vague, Αύγουστος μήνας, πανικός μέσα έξω, πολλοί τουρίστες (ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι μήνες με τους περισσότερους τουρίστες), εγώ είμαι πίσω απ’ το μπαρ στην κάτω αίθουσα, ο αδερφός μου στο επάνω μπαρ και κάποια στιγμή ακούγεται όλο το μαγαζί να φωνάζει και να γιουχάρει, σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω έναν τύπο (τουρίστας) να φέρνει γύρα το μαγαζί γυμνός τσιτσίδι μόνο με τα αθλητικά του πάνω του και η παρέα του να τον χειροκροτεί. Ε, εντάξει τώρα συμβαίνουν αυτά στα bars.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μαζική, Ειρηνική και Αστυνομοκρατούμενη η Πορεία για την Επέτειο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα«Μη Φωνάξεις, Έτσι Αγριεύει Περισσότερο» - Τι να Κάνεις αν Δεις Αρκούδα Μπροστά σουΤι Συνέβη Όταν ο Πραγματικός El Chapo Συνάντησε τον Ηθοποιό που τον Υποδύεται στο "Narcos"Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.Περισσότερα από το VICE