Εννέα συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια «αμπαλαρισμένα» σε έναν «γυαλιστερό» και απροκάλυπτα ξεκάθαρο '80s ήχο, σχηματίζουν μια διαδρομή που μας μεταφέρει σε ορισμένα από τα πιο σκοτεινά και βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα.

To self titled lp των Sad Disco (Undo Records) κυκλοφόρησε και μαζί του το βίντεο του Beat (σκηνοθεσία: thecOre) το οποίο και σας παρουσιάσαμε πρώτοι τον Σεπτέμβριο του 2014. Τώρα κυκλοφόρησε και το νέο video από το LP, το "Only Like It". Ένα τραγούδι για την ενοχή, την ανάγκη για αγάπη, την εξάρτηση από κάποιον, να θέλεις να ουρλιάξεις αυτά που νοιώθεις, να βγεις έξω, να χορέψεις, να σπάσεις πράγματα…

«Μουσικά ήταν ένα πείραμα» αποκρίνεται ο Δημήτρης Μπινιάρης ή αλλιώς η φωνή των Sad Disco. Και συνεχίζει καθώς ετοιμαζόμαστε να κατηφορίσουμε προς το Φάληρο για τις απαραίτητες φωτογραφίες «Θέλαμε να γράψουμε μουσική σαν να ήταν το 1984. Έτσι μας βγήκε και απολαύσαμε κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό ήταν πολύ ωραίο για μένα γιατί από το 1983 μέχρι το 1989 ήταν τα καλύτερα χρόνια που έχω ζήσει, οπότε έβγαλα τον καλύτερο μου εαυτό».

Έχουμε φτάσει στο σημείο της φωτογράφησης και καθώς ο μεσημεριανός ήλιος έχει αρχίσει να μας «σιγοψήνει» ο Δημήτρης συνεχίζει να μου εξηγεί το concept πάνω στο οποίο βασίστηκε ο δίσκος: «οι στίχοι είναι τελείως αυτοβιογραφικοί. Όλα τα κομμάτια είναι προσωπικές εμπειρίες κυρίως από στιγμές που ήμουν τελείως μα τελείως χάλια»… λέει και ξεσπάει σε γέλια. Αυτή ήταν και η φράση του που μου έδειξε το «δρόμο» για την πρώτη μου ερώτηση.

Vice: Αν η ζωή σου ήταν καταγεγραμμένη σε ένα ημερολόγιο ποιες σελίδες του θα έδινες να διαβαστούν από έναν άλλο καλλιτέχνη –ανεξαρτήτως πεδίου– ώστε να τροφοδοτηθεί με την απαιτούμενη έμπνευση;
Δημήτρης Μπινιάρης: Νομίζω εκεί που ανατρέχω κι εγω, στα δεκαέξι μου, η πρώτη φορά που ερωτεύτηκα, η πρώτη φορά που ενδιαφερόμουν για κάποιον άλλον περισσότερο από μένα, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα τότε… Καλή περίοδος για να ανατρέξεις για έμπνευση. Όλα καινούργια, παράξενα και πολύ έντονα.

Σε τι βαθμό το mood του δίσκου πηγάζει από τον εσωτερικό σου ψυχικό κόσμο;
100%. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αλλά δεν θα το ήθελα. Είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι απόλυτα αληθινό, από μέσα μου και το εκμεταλλεύτικα. Βασικά είχα ανάγκη να το εξωτερικεύσω αλλιώς θα έσκαγα.

Παρά το χορευτικό προσανατολισμό της μουσικής του δίσκου, τι είναι αυτό που σε ωθεί να γράψεις στοίχους που αποκαλύπτουν μια πιο σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου ψυχισμού;
Ίσως, το πως εχω συνδυάσει τα συναισθήματα μου με τη χορευτική μουσική στις βραδυνές εξόδους. Δεν νοιώθω άνετα ανάμεσα σε πολύ κόσμο που διασκεδάζει. Δεν λέω ότι ποτέ δεν περνάω καλά, αλλά συνήθως νοιώθω απίστευτα μόνος και μετά πέφτω. Ίσως ακόμα είναι ότι τις περισσότερες φορές που θα εχω ιδέα για κομμάτι είναι γιατί έχω κακή διάθεση. Όσο πιο χάλια είμαι τόσο πιο πολλές ιδέες. Θυμάμαι τον Κοπούλ (ο ντράμερ) να ρωτάει «τι έγινε χώρισες για να γράψεις κανένα τραγούδι;» (γέλια). Η μουσική μας είναι προϊόν θλίψης, απογοήτευσης, μοναξιάς, ότι κόμπλέξ υπάρχει, ε, και λίγης αγάπης, λίγης διασκέδασης κάπου εκεί μέσα. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε και τον fun τύπο στην μπάντα.

Όταν κανείς «σκαλίζει» μερικές από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής του μήπως εν τέλει το κάνει γιατί αντλεί και κάποια ευχαρίστηση από αυτό;
Σου 'χει τύχει να δεις μια ταινία δεύτερη φορά που έχει μια δυσάρεστη σκηνή και να ελπίζεις μαγικά να αλλάξει; Ή να ξαναπαίξεις μια σκηνή της ζωής σου στο μυαλό σου προσπαθώντας να την αλλάξεις με τη φαντασία σου; Επίσης, όταν έχει περάσει καιρός και κοιτάς από μακριά και με ασφάλεια, μπορείς να πάρεις μόνο κάτι καλό από τα σκατά που πέρασες. Τώρα για ευχαρίστηση δεν ξέρω. Ίσως το γεγονός ότι έζησες για να τα θυμάσαι…

Εάν περιέγραφες το δίσκο με δύο λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
«Sad Disco» (γέλια). Δύσκολο, αλλά θα το επιχειρήσω. Νομίζω «screwed» και «love». Αν είχα πάντως παραπάνω λέξεις θα χρησιμοποιούσα το τραγούδι των Ultravox «dancing with tears in my eyes», ή καλύτερα «dancing, wanting to cry, but I won't, assholes».

Η σειρά των κομματιών του δίσκου είναι τυχαία;
Όχι. Το αντίθετο μάλιστα. Όλος ο δίσκος είναι σαν μία ζωή σε ένα 24ωρο. Η πρώτη πλευρά κλείνει βραδιάζοντας και η δεύτερη με το ξημέρωμα.

Για να φτάσει αυτός ο δίσκος στα χέρια μας έχουν περάσει αρκετές ώρες δουλειάς! Πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα μπορείς να συντηρείσαι οικονομικά κάνοντας μόνο μουσική;
Γενικά είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Δεν πιστεύω πως θα συμβεί ποτέ κάτι καλό ή αν συμβεί, ότι θα κρατήσει για πολύ. Σχεδόν νοιώθω πως είναι η φυσική ροή των πραγμάτων, ότι έτσι δουλεύει ο κόσμος. Μην με παρεξηγήσεις, θα ήθελα να συμβεί κάτι καλό και υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι «What if…». Απλά μου είναι αδύνατον να το πιστέψω. Πάντως πραγματικά πολλές ώρες δουλειάς. Όμορφες ώρες, λίγο πιεστικές, αγχωτικές, δημιουργικές, ευχάριστες ώρες, ώρες που ήθελα να τα παρατήσω… Για εννέα τραγούδια… Είναι απίστευτο πόσες ώρες κρύβονται πίσω από 48 λεπτά.

Η σύμπλευση απόψεων και γενικότερα η συνύπαρξη των μελών ενός γκρουπ δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση. Εσύ πως βιώνεις τη δική σου συνεργασία με τον Θοδωρή (Κοπούλ) το ντράμερ, των Sad Disco.
Υπάρχουν στιγμές που θέλω να τον πάρω τηλέφωνο και να τον βρίσω ή να του πετάξω κάτι στο κεφάλι όταν τον δω. Νομίζω τα έχω κάνει και τα δύο έτσι κι αλλιώς. Έχουμε περάσει αρκετά μαζί και τον αγαπάω κατά βάθος. Αλλά με κάνει να θέλω να εκραγώ. Έχει συσσωρευμένα όλα όσα με εκνευρίζουν σε έναν άνθρωπο. Δεν ξέρω μπορεί και να τον ζηλεύω τελικά. Είναι πάντα cool ακόμα κι αν καίγεται ο κόσμος, ευχάριστη παρέα για να βγεις για διασκέδαση, με μια έξυπνη ατάκα στο στόμα. Εγώ ποτέ δεν είμαι έτσι. Μπορεί στην πραγματικότητα να μου την σπάω εγώ ο ίδιος. Είδες; Αυτός ο τύπος είναι ικανός να μου διαλύσει το μυαλό και να ξεχάσω ποιος είμαι στο τέλος. Αλλά δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς αυτόν. Καλύτερα να σταματήσω εδώ, ποιος ξέρει τι άλλο θα πω…

Υπάρχει κάτι που θα έκανες αλλιώς;
Α, ναι με βρήκες. Είμαι αυτός που μετανιώνει για τα πάντα. Νομίζω και αυτά που σου λέω τώρα αύριο θα θέλω να τα αλλάξω (γέλια). Αν ρωτάς για το δίσκο, ναι, ακόμα κι εκεί θα ήθελα να αλλάξω πράγματα γιατί δεν ικανοποιούμαι ποτέ! Αλλά όταν τον γράψαμε, εκείνη τη στιγμή, όλα έγιναν ακριβώς όπως τα ήθελα οπότε προτιμώ να κρατήσω αυτή τη σκέψη γιατί με κάνει να νοιώθω λιγότερο άσχημα (γέλια).

Αν ρωτάς γενικά για τη ζωη μου, είναι τόσα πολλά… Να μην είχα κάνει κάποιες μαλακίες όταν δεν έπρεπε, και να είχα κάνει κάποιες όταν έπρεπε. Να μην μπλέξω με κάποιους και να μην ξεμπλέξω με κάποιους άλλους. Να μην είχα ζητήσει τόσα πράγματα από δικούς μου ανθρώπους, να μην είχα πληγώσει κάποιους, να ήμουν καλύτερος φίλος, να είχα διαλέξει διαφορετικό τρόπο ζωής… Πραγματικά νομίζω ότι θα τα άλλαζα όλα!

Εάν έβαζες ένα wallpaper στο «In the dark» τι θα ήταν;
Εικόνα; Δύσκολο. Κάτι σε video ίσως. Ένας τύπος αφήνει μια κοπέλα στο σπίτι της. Την αγκαλιάζει και τη χαιρετάει φιλώντας τη γλυκά. Μετά εκείνη μπαίνει μεσα κι εκείνος καθώς απομακρύνεται ξεφυσάει με ανακούφιση και σχηματίζει ένα μικρό χαμόγελο με λίγη δόση κακίας στο πρόσωπο του. Does it make any sense;

Είναι τα drugs απαραίτητο κομμάτι της δημιουργικότητας ενός μουσικού;
Όχι, αλλά μερικές φορές βοηθάνε. Άλλες φορές βέβαια γίνονται όλα χειρότερα. Αλλά οταν βοηθάνε το αποτέλεσμα είναι μεγαλειώδες. Όσοι λένε ότι δεν προσφέρουν στην δημιουργικότητα ας σκεφτούν τα αριστουργήματα που έχουν φτιαχτεί υπό την επήρεια…

Τι είναι αυτό που πονάει περισσότερο στις σχέσεις των ανθρώπων;
Great expectations… όταν δεν πραγματοποιούνται…

Πιστεύεις ότι υπάρχει διαφορά στο πως βιώνουν τα δύο φύλα την ερωτική απογοήτευση;
Ίσως μικρή. Ξέρω, πολλοί θα διαφωνούσαν με αυτό, αλλά πραγματικά όλοι πονάμε το ίδιο. Περισσότερο έχει να κάνει με το στυλ του καθενός παρά με το φύλο. Όσο είναι πιθανό ένας άνδρας να θέλει να μείνει μόνος του άλλο τόσο είναι πιθανό να το θέλει και μια γυναίκα πχ. Άλλοι προτιμούν να επικοινωνούν πολύ με κόσμο. Άλλοι ψάχνουν κάτι άλλο για να ξεχαστούν. Άλλοι τα πίνουν. Άλλοι τρώνε συνέχεια (γέλια). Δεν έχει να κάνει με το φύλο για μένα. Εγώ προσωπικά γίνομαι απίστευτα κυκλοθυμικός.

Στο τέλος έρχεται πάντα η αυγή;
Μεταφορικά έρχεται αλλά όχι για όλους. Κάποιοι δεν θα την προλάβουν ποτέ. Κάποιοι δεν θα αγαπηθούν ποτέ, δεν θα κάνουν ποτέ αυτά που ήθελαν και μια μέρα θα πεθάνουν έτσι απλά χωρίς να έχουν δεί την αυγή. Κατά τα άλλα η αυγή είναι εκεί κάθε μέρα από τις 5:00 μέχρι τις 7:30 περίπου ανάλογα την εποχή. Ίσως κι αυτό να είναι κάτι.