Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE UK.

Το περασμένο σαββατοκύριακο, οι περισσότεροι στο Ηνωμένο Βασίλειο γιόρτασαν την Ανάσταση του Χριστού κρύβοντας σοκολατένια αυγά στους κήπους τους. Γιατί, αυτό έχει καταλήξει να είναι η Κυριακή του Πάσχα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού: γλυκά, φαγητό, λαγουδάκια και μια αξιοπρεπής δικαιολογία για να κατεβάσουν έξι μπουκάλια κρασί επειδή ξέρουν ότι την Δευτέρα του Πάσχα ακολουθεί ρεπό.

Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το αληθινό πνεύμα του Πάσχα – όπου με το «αληθινό» εννοούμε έναν πνεύμα του Πάσχα είναι ένας άνθρωπος που έχει τα άνθρωπο καρφωμένο σε ένα σταυρό, να αφήνεται σε μια σπηλιά για λίγες μέρες και έπειτα με κάποιο τρόπο να βγαίνει από τη σπηλιά, να εμφανίζεται μυστηριωδώς μπροστά στον κόσμο που πιστεύουν ότι αυτός είναι ο γιος του Θεού.

Για να αποτίσουν φόρο τιμής, μια ομάδα ευσεβών Χριστιανών στο Croydon, στο Λονδίνο, περνούν τη Μεγάλη Παρασκευή αναβιώνοντας τη σταύρωση του Χριστού με μερικούς ντόπιους εθελοντές. Σχεδίαζαν να συναντηθούν μπροστά από τρεις διαφορετικές εκκλησίες, οπότε διάλεξα μία και εμφανίστηκα στις 10 π.μ.

Η ηλικία των παρευρισκομένων ήταν κατά μέσο όρο γύρω στα 89. Όπως υπέθεσα, δεν είχα τίποτα κοινό με κανέναν από αυτούς, αλλά καταφέραμε να καλύψουμε αυτή την κλασσική περίοδο κάθαρσης πριν από την σταύρωση με λίγη συζήτηση για τον καιρό και για το πώς οι πιέτες σε ολονών τα παντελόνια ήταν τέλειες.

Περίπου πέντε λεπτά μετά από αυτό, άκουσα επευφημίες και είδα μπροστά μου τον Χριστό – όχι φαντάρο. Φορούσε ανθεκτικά ορθοπεδικά σανδάλια, το χαρακτηριστικό λευκό χιτώνα, ψεύτικο αίμα, ένα ακάνθινο στεφάνι και ένα βαρύ ξύλινο σταυρό: ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας, Ιησούς Χριστός.

Καραφλός και ξυρισμένος, δεν έμοιαζε καθόλου με τον Υιό του Θεού που βλέπεις στα περιοδικά, αλλά μια υγιής δόση φαντασίας πάντα είναι σημαντική όταν πρόκειται για ανθρώπους που κυριολεκτικά επιστρέφουν στη ζωή αφού αιμορραγούν από τα άκρα τους.

Μια γυναίκα που ονομάζεται Celia, η οποία φαινόταν να έχει έντονη διάθεση να προσηλυτίσει μου είπε, «Πέθανε για ολόκληρο τον κόσμο, ξέρεις, κι αυτό είναι το αντίτιμο που πλήρωσε για μας. Για να είμαστε ελεύθεροι από τον διάβολο, από το κακό, από τις αξιόποινες πράξεις, κι όλα αυτά. Πήρε όλες τις αμαρτίες μας, τις αρρώστιες μας και όλα τ' άλλα στο σταυρό έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι».

«Το να είμαι Χριστιανή είναι η πεποίθησή μου: πέθανε για εμένα, για τις αμαρτίες μου. Έτσι, πρέπει να τον ακολουθήσουμε μέχρι τον σταυρό και να γίνουμε μάρτυρες του πόσο υπέφερε για μας, την ανθρώπινη φυλή. Ο Χριστός πέθανε για μας και, έχε υπόψη σου, τρεις μέρες αργότερα, την Κυριακή του Πάσχα, θα αναστηθεί και θα είναι ελεύθερος. Έπειτα χαιρόμαστε που δεν πέθανε μάταια. Πέθανε για τις αμαρτίες μας και τώρα ο Θεός τον ανέστησε, έτσι ώστε να γιορτάζουμε».

Ο Χριστός του Croydon άρχισε να τραβάει το σταυρό στο δρόμο, περνώντας από τα φανάρια κυκλοφορίας. Και έτσι ξεκίνησε: οι Χριστιανοί και εγώ αρχίσαμε να ακολουθούμε, μαθητές αυτού του περίεργου θεάματος ερασιτεχνικού θεάτρου. Καθώς βαδίζαμε, θεατές μας κοιτούσαν με βλέμματα απορίας, γελούσαν ή τραβούσαν φωτογραφίες. Ο Ιησούς έκανε φανταστική δουλειά υπηρετώντας το ρόλο του ενώπιον όλων των θεατών, στενάζοντας και κάνοντας γκριμάτσες καθώς τραβούσε το σταυρό.

Όταν τελικά φθάσαμε στο κέντρο της πόλης πήραν τον Ιησού σε ένα απόμερο δρομάκι και μας είπαν να περπατήσουμε προς τη σκηνή. Καθώς περιμέναμε να αρχίσει η σταύρωση μου έδωσαν ένα φυλλάδιο με ύμνους. Η χορωδία άρχισε να τραγουδάει και όλοι ακολούθησαν.

Σε αυτό το σημείο γνώρισα τον Gary, ο οποίος μου είπε ότι πηγαίνει στις αναπαραστάσεις εδώ και 20 χρόνια. «Είναι καλά - θέλουμε να θυμόμαστε τη σταύρωση του Ιησού και το πάθος του και ότι συμβολίζει την αγάπη του για μας» είπε. «Προετοιμάστηκε για να θυσιαστεί για μας, για να αποζημιώσει την ανθρωπότητα. Ελπίζουμε ότι περπατώντας σε αυτή τη διαδρομή, μέσα από το κέντρο του Croydon, θα κάνουμε τουλάχιστον μερικούς ανθρώπους να καταλάβουν ότι σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη μέρα για τους Χριστιανούς».

«Δεν είναι μόνο η σημερινή. Είναι χθες, σήμερα-Μεγάλη Παρασκευή-και έπειτα η Κυριακή του Πάσχα, επειδή πρόκειται για όλο την ιστορία του Ιησού που προσέφερε τον εαυτό του μέσω των Αποστόλων του την Πέμπτη, έπειτα η αγωνία του, μετά ο θάνατός του τη Μεγάλη Παρασκευή και στη συνέχεια η Ανάστασή του την Κυριακή. Εάν είχε απλώς πεθάνει χωρίς να αναστηθεί, τότε το όλο πράγμα θα είχε χάσει τη σπουδαιότητά του. Ο θάνατός του θα έμοιαζε με το θάνατο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.

«Η εμπειρία μου με το πέρασμα των χρόνων έχει αποδείξει ότι πολλοί άνθρωποι απλά συνεχίζουν ότι έκαναν [ενώ συμβαίνει η αναπαράσταση]. Έρχονται εδώ για να ψωνίσουν, αλλά αρκετοί από αυτούς σταματούν και παρακολουθούν. Μερικές φορές θα πάρουν ένα φυλλάδιο και θα το διαβάσουν, αλλά δεν μπορώ να πω ότι κάποτε συνάντησα κάποιον που στη συνέχεια είπε "αυτό με έφερε κοντά στο Χριστιανισμό".».

«Νομίζω ότι η κοινωνία γίνεται περισσότερο κοσμική και νομίζω πως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους Χριστιανούς είναι πολύ πιο δεσμευμένοι».

Μετά από μερικούς ύμνους άρχισε η σταύρωση. Ωστόσο, συνέβη ένα θαύμα-εμφανίστηκε ένα διαφορετικός Ιησούς. Αυτός είχε μαλλιά και φορούσε ένα από εκείνα τα μικρόφωνα που σε κάνουν να φαίνεσαι ότι έχεις μια μεγάλη κρεατοελιά στο πρόσωπο σου. Εάν αυτό δεν ήταν αρκετό, το γεγονός πως άρχισε να τραγουδάει (στην πραγματικότητα πολύ καλά) έκανε το όλο πράγμα να μοιάζει με ένα τεράστιο σκηνικό οντισιόν του West End αντί θρησκευτικού αφιερώματος.

Οι ηθοποιοί που παίζουν τους στρατιώτες οι οποίοι τον σταύρωσαν, τον πήραν αμέσως και άρχισαν να προσποιούνται ότι καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια του. Έντονο κόκκινο ψεύτικο αίμα χύθηκε από κάτω του. Η διάθεση έγινε μελαγχολική καθώς ο ψεύτικος Ιησούς έκλαιγε από τον πόνο.

Μια γυναίκα, που την έλεγαν Roberta μου είπε «είμαι εδώ γιατί είναι Μεγάλη Παρασκευή και είναι πολύ σημαντική μέρα. Πιστεύω ότι είναι αληθινό γεγονός και νομίζω ότι είναι καλό οι άνθρωποι να το γνωρίζουν. Ο Ιησούς πέθανε για να ανοίξει το δρόμο σε μας για την αιώνια ζωή στον Παράδεισο».

Καθώς η σταύρωση τελείωσε, ο Χριστός του Croydon υποδυόμενος τον νεκρό μεταφέρθηκε σε ένα μονοπάτι πίσω από το Lush and Sports Direct, μέχρι που έφθασε στο τέλος του δρόμου όπου σηκώθηκε και ξεσκονίστηκε.

Η όλη εμπειρία ήταν αρκετά παράξενη. Σε ολοένα και περισσότερο κοσμική Βρετανία, η θέα ανθρώπου (ατόμου που πιστεύει πραγματικά ότι ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν προϊόν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, πέθανε και αναστήθηκε, πριν να ανέλθει στους ουρανούς) που ντύνεται όπως κάποιος πριν από 2.000 χρόνια και σέρνει έναν ξύλινο σταυρό διασχίζοντας ένα προάστιο του Λονδίνου είναι σίγουρα κάτι που θα δούμε όλο και λιγότερο τα χρόνια που έρχονται.

Έχετε υπόψη ότι ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη τα σχέδια την σταύρωση της επόμενης χρονιάς, οπότε εάν θέλετε να γίνετε μάρτυρες του τι έπρεπε να περάσει ο Σωτήρας σας όλα αυτά τα χρόνια, ξέρετε που πρέπει να πάτε.