FYI.

This story is over 5 years old.

News

Η Μέρα που τα Προσφυγόπουλα Έκαναν Skate

Ένα ξένοιαστο απόγευμα στο Κέντρο Φιλοξενίας Διαβατών, όπου πάντως η διαβίωση των προσφύγων είναι πολύ δύσκολη.

Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση του Βασίλη Μπαραχάνου

Μπορεί το skate να κάνει τον κόσμο καλύτερο; Σίγουρα, πάντως, ανέτρεψε για λίγες ώρες τη αβάσταχτη ρουτίνα δεκάδων προσφυγόπουλων στο Κέντρο Φιλοξενίας Διαβατών. Το απόγευμα της Τρίτης κι ενώ ο ήλιος τσιγάριζε τα βλέφαρα στη Δυτική Θεσσαλονίκη, ο Χάρης Καζαντίδης, ένας από τους παλαιότερους Έλληνες skaters, μαζί με τέσσερις τύπους που δεν αποχωρίζονται τα επτά λεπτά «φύλλα» της σανίδας, καθάρισαν με σκούπες τα πετραδάκια σε ένα τσιμεντένιο άνοιγμα, τοποθέτησαν ολόγυρα πλαστικά προστατευτικά και μοίρασαν στα προσφυγόπουλα σανίδες και κράνη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Πιτσιρίκια κύκλωσαν σαν μελίσσι τους skaters, σπρώχνονταν στην ουρά για την επόμενη βόλτα πάνω στη σανίδα, κάποια ρόλαραν και άλλα γλιστρούσαν, και τριγύρω οι γονείς τους και οι μεγαλύτεροι χαμογελούσαν. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να μπει τάξη σε όλο αυτό το παιδομάνι, κυρίως για να προλάβουν να ανέβουν όλα τα προσφυγόπουλα στη σανίδα. Κάποια στιγμή, τα παιδιά χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, όσοι και οι skaters, κι έπειτα ένα-ένα ρόλαραν δειλά πάνω στο τσιμεντένιο άπλωμα, πιάνοντας από το χέρι για να μην πέσουν τους ανθρώπους που έσπασαν για ένα απόγευμα τη ρουτίνα τους.

Η ωραία ιδέα ήταν του Χάρη, εμπνευστή μεταξύ άλλων του 7ply Project Festival, της ετήσιας γιορτής των «παιδιών» με τις σανίδες. Έγινε πράξη με τη συμβολή της Ελεάννας Ιωαννίδου, βοηθού συντονίστριας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, και των ανθρώπων της οργάνωσης Άρσις που αναπτύσσουν δράσεις για τα παιδιά και τους εφήβους πρόσφυγες. «Είναι φοβερή εμπειρία. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ κι έστω για λίγο αυτά τα παιδιά χαμογελούν», είπε ο Χάρης Καζαντζίδης, που βρέθηκε στα Διαβατά μαζί με τους skaters Τάσο Μαραπίδη, Τάσο Παπαγεωργόπουλο, Θεονίτσα Κινδίνη και τον φωτογράφο-filmmaker Βασίλη Μπαραχάνο. Μέχρι που έπεσε ο ήλιος το απόγευμα της Τετάρτης, θα συνέχιζαν μούσκεμα στον ιδρώτα τα κόλπα με τις σανίδες και τις βόλτες με τα προσφυγόπουλα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι συνθήκες στο Κέντρο Φιλοξενίας στα Διαβατά, το παλιό στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου, δεν είναι καλές παρ' όλο που θεωρείται από τα πιο οργανωμένα καμπ στη Βόρεια Ελλάδα. Σε άλλο σημείο χθες, πρόσφυγες που ζουν στη Σίνδο απέκλεισαν τη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εκεί. Στα Διαβατά ζουν 1.840 πρόσφυγες, το 80% εξ αυτών από τη Συρία, το 10% από το Αφγανιστάν και το 10% από το Ιράκ. Η πλειονότητά τους είναι οικογένειες, έτσι υπάρχουν περίπου 700 παιδιά και έφηβοι. Πνίγονται στη σκόνη και είναι αναγκασμένοι να μένουν σε μεγάλες τέντες του ΟΗΕ που βράζουν από τη ζέστη. Άνθρωποι αναζητούν σκιά κάτω από τα δέντρα, ενώ τα λιγοστά κτίσματα του πρώην στρατοπέδου είτε είναι σφραγισμένα είτε στεγάζουν διοικητικές υπηρεσίες. Σε κάθε πρόσφυγα μοιράζεται 1,5 λίτρο εμφιαλωμένο νερό την ημέρα, ελάχιστη ποσότητα για τις ανάγκες τους. Βρύσες τοποθετήθηκαν μεν από την αρχή, όμως χρειάστηκαν αναλύσεις, ώστε να διαπιστωθεί ότι το νερό είναι πόσιμο. Το φαγητό που διανέμεται από εταιρεία κούριερ πολλές φορές είναι κακό. Μια σκάρτη μερίδα μακαρόνια ή πέντε πατάτες φούρνου. Το κέντρο δεν είναι κλειστού τύπου, τουλάχιστον έτσι κάθε Δευτέρα και Παρασκευή οι πρόσφυγες κατεβαίνουν στη λαϊκή αγορά των Διαβατών.

Στο μεταξύ, κι ενόσω το παιχνίδι με τα skate συνεχίζεται, η Γιώτα Γάτση, υπεύθυνη προγραμμάτων για παιδιά της Άρσις μου εξηγεί πόσο σημαντικές είναι τέτοιες δράσεις για τα προσφυγόπουλα: «Τα παιδιά έχουν ενθουσιαστεί. Προσπαθούμε να κρατάμε το ενδιαφέρον τους με εκπαιδευτικά προγράμματα και δημιουργική απασχόληση. Κάνουμε μαθήματα γερμανικών, αγγλικών και ελληνικών, θεατρική αγωγή, εργαστήρια κατασκευών. Επίσης, βγαίνουμε στην πόλη. Πήγαμε στο μουσείο, στο θέατρο, αλλά και στη θάλασσα. Υπήρχαν παιδιά που γνώρισαν τη θάλασσα μόνο ως βασανιστήριο και τραγωδία. Έβαζαν το δάχτυλο στο νερό και μετά στο στόμα τους για να δουν τη γεύση του».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στα Διαβατά ζουν επίσης 32 ασυνόδευτοι ανήλικοι, αγόρια ηλικίας 14-17 ετών. Ο Μοχάμεντ, 17 ετών από την πόλη Idlip της Συρίας, παρακολουθούσε από μακριά το παιχνίδι των μικρότερων προσφυγόπουλων με τις σανίδες. Από τη Συρία ως τη Σμύρνη ο ίδιος έπεσε θύμα ξυλοδαρμών και κακομεταχείρισης από διακινητές. Είπε ότι πέρασε από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα με τον αδερφό του, επίσης ανήλικο, μόνοι μεταξύ αγνώστων σε μια φουσκωτή βάρκα. Τα δύο αγόρια έφθασαν στην Ειδομένη, αλλά δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν το ταξίδι προς την Κεντρική Ευρώπη. Έμειναν εγκλωβισμένοι για δύο μήνες δίπλα στον φράχτη στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ κι έπειτα μεταφέρθηκαν στα Διαβατά. Ο Μοχάμεντ ονειρεύεται να ταξιδέψει στη Φρανκφούρτη, όπου ζει ο μεγαλύτερος αδερφός του, που είχε κάνει το ταξίδι νωρίτερα. Ονειρεύεται να σπουδάσει. Χρειάζεται χρήματα για να ταξιδέψει παράνομα στη Γερμανία · έπειτα κι εκεί τίποτα δεν είναι σίγουρο. Πρόσφυγες που μίλησαν ανώνυμα, υποστήριξαν ότι φίλοι τους κατάφεραν να ταξιδέψουν με πλαστά χαρτιά από ελληνικά αεροδρόμια για την Κεντρική Ευρώπη. Οι περισσότεροι εντοπίστηκαν και μεταφέρθηκαν πίσω. Επίσης, κάποιοι λένε ότι αναζητούν διακινητή, ώστε να γυρίσουν στην Τουρκία.

Μετά την εκκένωση της Ειδομένης, το προσφυγικό φαίνεται σχεδόν να έχει ξεχαστεί. Υπάρχουν όμως άνθρωποι, εγκλωβισμένοι εδώ και μήνες στην Ελλάδα, που βλέπουν να χάνεται το όνειρο της Ευρώπης και ταυτόχρονα να σέρνονται οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για τα προγράμματα μετεγκατάστασης και την προ-καταγραφή για το άσυλο με βραχιολάκια. Την Τρίτη επισκέφθηκε τα Διαβατά ο Υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος. «Θέλω να βλέπω μισογεμάτο το ποτήρι γιατί, αν και οι συνθήκες είναι δύσκολες και χρειάζονται ακόμα πράγματα για να γίνουν, εντούτοις έγινε δουλειά στο πλαίσιο της αξιοπρεπούς διαβίωσης», δήλωσε. Το προηγούμενο διάστημα στα Διαβατά είχαν σημειωθεί εντάσεις και επεισόδια, μέχρι και μεγάλη πυρκαγιά. Ωστόσο, τελευταία η κατάσταση είναι «ήρεμη», όπως τη χαρακτήρισε η υπεύθυνη του Κέντρου, υπάλληλος της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης, Γιώτα Δρογγίτη, στο περιθώριο της επίσκεψης Παρασκευόπουλου. «Επειδή ήδη έχει αρχίσει και μεταφέρεται πληθυσμός, μέσω των προγραμμάτων της Ύπατης Αρμοστείας, έχουμε ηρεμία καθώς οι πρόσφυγες βλέπουν ότι υπάρχει κινητικότητα», σημείωσε η ίδια.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η Κορίνα Κανιστρά, συντονίστρια των Γιατρών του Κόσμου στα Κέντρα Φιλοξενίας Διαβατών και Ωραιοκάστρου στη Θεσσαλονίκη, είπε ότι τα συχνότερα περιστατικά που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γιατροί αφορούν λοιμώξεις του αναπνευστικού και δερματοπάθειες. «Υπάρχουν επίσης λιγότερο σοβαρά προβλήματα, που όμως είναι ενδεικτικά των συνθηκών διαβίωσης, όπως είναι τα τσιμπήματα από κουνούπια» σημείωσε. Ο μεγάλος πονοκέφαλος των γιατρών είναι οι χρονίως πάσχοντες στα Κέντρα Φιλοξενίας, δηλαδή οι διαβητικοί ή οι καρδιοπαθείς, κι επίσης όσοι χρειάζεται να χειρουργηθούν. Θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται δύσκολα, και τότε όμως δεν υπάρχουν διερμηνείς. «Τελευταία, υπάρχει αύξηση και των περιστατικών ψυχικής υγείας. Οι καταθλίψεις και οι κρίσεις πανικού πληθαίνουν όσο υπάρχει έλλειψη δραστηριοτήτων στα καμπ και μηδενική προοπτική», σημείωσε η κ. Κανιστρά.

Περισσότερα από το VICE

Οι Μαστουρωμένοι του Φεστιβάλ Κάνναβης στο Άμστερνταμ

Η πιο Μαζική Ρίψη Χρωμάτων στην Ελλάδα

Έτσι Ζει ο Ακροδεξιός Παππούς μου

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.