Το σεξ είναι παντού. Από τις αφίσες κινηματογραφικών ταινιών, μέχρι τις μουσικές που ακούμε στο ραδιόφωνο και τις διαφημίσεις για αμάξια, ρούχα και ό,τι άλλο μπορούμε να σκεφτούμε, είναι παντού και παίζει κεντρικό ρόλο στα marketing πλάνα των εταιρικών «εγκεφάλων». Όσο και να προσπαθούν να αγνοήσουν το γεγονός οι παρθένοι αυτού του κόσμου, το σεξ τρίβει τα διεφθαρμένα του παπάρια μέσα στις αθώες μάπες μας. Μόνο που εγώ δεν μασάω. Δεν λυγίζω. Είμαι 25 ετών και είμαι ακόμα παρθένος.

Για πολλούς που έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο της ζωής τους χωρίς να το «έχουν κάνει», είναι θέμα επιλογής: ή «φυλάνε τον εαυτό τους» για θρησκευτικούς λόγους, ή περιμένουν το «κατάλληλο» άτομο. Για αυτούς τους ανθρώπους μπορεί η πρώτη φορά να είναι μια ευχάριστη εμπειρία. Αν όμως είσαι σαν εμένα – που δεν είχα ποτέ τον στόχο να μείνω παρθένος – τότε συνειδητοποιείς πως η πρώτη σου σεξουαλική εμπειρία θα είναι άβολη, βιαστική και θα πνιγεί απο λανθασμένες προσδοκίες.

Το ταξίδι προς την σεξουαλική επαφή είναι γεμάτο και από άλλες αλήθειες όμως. Να μερικές από αυτές:

Όταν άρχιζα και συνήθιζα τα μεσαία 20-κάτι μου, πίστευα πως δεν θα με επηρέαζε το άγχος του παιδιά-μεγαλώνω-σας-λέω. Δεν είχα θέμα με τα πρώτα σημάδια καράφλας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, ούτε και με τα έξτρα κιλάκια που πλέον κουβαλούσα. Αλλά όταν σκέφτομαι την σεξουαλική μου ζωή, ή πιο σωστά την απόλυτη ανυπαρξία της, αρχίζει και με πιάνει πανικός. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩ ΓΡΗΓΟΡΑ, σκέφτομαι, κάτι που είναι τελείως λάθος για την περίσταση.

Ο εν λόγω πανικός σε ωθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα ραντεβού με διάφορα άτομα, με τα οποία δεν μοιράζεσαι ούτε μια στοιχειώδη σύνδεση, άσχετα με το αν θα ήθελες πολύ να υπάρχει. Φαντάζομαι ότι είναι ο ίδιος πανικός που αισθάνονται και οι γυναίκες όταν αρχίζουν και νιώθουν το «βιολογικό τους ρολόι να χτυπάει».

Όταν είσαι ένας παρθένος 20-κάτι ετών, το καλύτερο σενάριο που μπορεί να σου κάτσει σε βρίσκει απέναντι σε γυναίκες που θα σου αρνηθούν κάθε πρόσκληση για one-night stand. Αν η γυναίκα με την οποία βγαίνεις είναι φιλική, κινδυνεύεις να φας «σκάλωμα». Όταν κι αυτή τελικά θα σου την σερβίρει την «πίτα», θα νιώσεις το ίδιο που νιώθει κάποιος που βγαίνει από μια μακροχρόνια σχέση, μόνο που στην δική σου περίπτωση δεν είναι μακροχρόνια η σχέση. Αυτού του είδους τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα σε κάνουν να θες να μην ασχοληθείς ποτέ ξανά με τις σχέσεις, ενώ σε κάνουν να θες να «σκοτώσεις» την παρθενιά σου με οποιοδήποτε τρόπο, μόνο και μόνο για να σταματήσει το δούλεμα των φίλων σου.

Ο κόσμος πάντα εκπλήσσεται όταν μαθαίνει ότι είμαι παρθένος και τους βλέπω να προσπαθούν να σκεφτούν μια κατάλληλη αντίδραση όταν τους το λέω. Είναι λες και τους λέω πως δεν έχω δει ποτέ τηλεόραση. Τους είναι τόσο απίστευτο, τόσο ξένο, που χρειάζονται λίγο χρόνο για να φανταστούν πως είναι. Τελικά, ηρεμούν λίγο από όλες αυτές τις σκέψεις και αρχίζουν να σκέφτονται με ποια από τις φίλες τους μπορούν να μου κάνουν συνοικέσιο.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως αυτοί που με ξέρουν, οι φίλοι μου, καταλαβαίνουν το ΓΙΑΤΙ είμαι παρθένος. Για αυτούς δεν είναι κάτι το πολύπλοκο, μιας και ξεμπέρδεψαν με αυτό από την εποχή της εφηβείας, τότε που άκουγαν Postal Service ή κάτι τέτοιο. Εν τέλει, όμως κανείς δεν κόπτεται ιδιαίτερα για αυτή σου την κατάσταση. Δεν θα σε πειράξουν και τόσο. Στην χειρότερη οι κουβέντες περιέχουν κάτι του στυλ «κοίτα, είναι οκ να είσαι παρθένος, αργά ή γρήγορα θα βρεις κάποια», κάτι που είναι αντίστοιχο με το να λες σε κάποιον που πάσχει από κατάθλιψη, ότι έχει πολλά πράγματα στην ζωή του για τα οποία θα έπρεπε να νιώθει καλά, να νιώθει ευγνωμοσύνη. Κάτι τέτοιες επιβεβαιώσεις φαντάζουν κάπως ψεύτικες, άσε που δεν έχουν και ιδιαίτερο νόημα.

Κάτσε λίγο, μου λες δηλαδή ότι οι κοπέλες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΕΣ τέλεια βυζιά, τέλειους κώλους και στομάχια και δεν γουστάρουν όλες αυτές τις περίεργες πόζες που βλέπω στις τσόντες; Σε λίγο θα μου πεις ότι οι κινήσεις που έμαθα μικρός από τις ταινίες kung fu με τον Jackie Chan δεν πιάνουν αν παίξω ξύλο στον δρόμο.

Η σχέση μου με την πορνογραφία έχει υπάρξει θυελλώδης και το πώς την χρησιμοποιώ, εξαρτάται συνήθως με το πόσο χάλια αισθάνομαι ψυχολογικά. Αν είμαι καλά και χαίρομαι τις χαρές της single ζωής, τότε πιθανόν να μην παρακολουθήσω κάποια τσόντα. Καμιά φορά όμως, όταν με πλακώνει όλη η αρνητική ενέργεια της μοναξιάς, οτιδήποτε κάνω μου φαίνεται άσκοπο.

Σε εκείνες τις στιγμές, η τσόντα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει ένας παρθένος. Είναι το ψηφιακό αντίστοιχο του booty call για εκείνους που δεν μπορούν να βρουν «αληθινό σεξ». Αν και δεν έχω ιδέα του τι να περιμένω από το «αληθινό σεξ», δεν χρειάζομαι τις ιστορίες των φίλων μου για να καταλάβω πως οι τσόντες είναι μια υπερβολή της πραγματικότητας.

Όταν περιμένεις τόσο καιρό για να χάσεις την παρθενιά σου, χτίζεται γύρω της ένα hype σχετικά με το πώς τελικά θα «θυσιαστεί». Τα one-night stands ουσιαστικά δεν είναι στο τραπέζι. Ένα κομμάτι μου βέβαια σκέφτεται ότι θα ήθελα να χάσω την παρθενιά μου με μια άγνωστη, μόνο και μόνο για να τελειώνω με όλο αυτό, αλλά τελικά δεν μπορώ να το κάνω. Μου φαίνεται περίεργο να πάω με μια κοπέλα – που μάλλον θα έχει πολύ περισσότερη εμπειρία από εμένα – μόνο μια φορά, γνωρίζοντας ότι αυτή μας η εμπειρία δεν θα ικανοποιήσει κανέναν από τους δύο μας. Δεν είναι ότι περιμένω την «κατάλληλη», την «ιδανική», απλά περιμένω να βρω μια κοπέλα που μπορεί να καταλάβει.

Α, θέλεις την συμβουλή μου σχετικά με την κατάλληλη στιγμή που μπορείς να αποκαλύψεις το μυστικό σου; Κοίτα. Εγώ ακόμα το δουλεύω. Σπάνια βγαίνω για δεύτερη φορά με την ίδια κοπέλα και την τελευταία φορά που αποκάλυψα το μυστικό μου σε κάποια, καταλήξαμε να γίνουμε καλοί φίλοι. Έστω κι έτσι όμως, θα προτιμήσω να συνεχίσω να ψάχνω για κάποια κοπέλα που μπορεί να με καταλάβει, παρά να ακολουθήσω τον δρόμο του one-night stand.

Έχεις ακούσει ποτέ ανθρώπους να μιλάνε για το σεξ; Ή ακόμα καλύτερα, έχεις ακούσει ποτέ τον εαυτό σου να μιλάει για το σεξ; Οτιδήποτε (σχεδόν) έχει να πει ο μέσος άνθρωπος για το σεξ είναι παντελώς κοινότυπο, είναι ουσιαστικά ένας τρόπος για να αποσυντονίσεις ουσιώδεις συζητήσεις:

- Και για πες, πώς σου φάνηκε η ταινία;

- Καλοφτιαγμένη ιστορία με εξαιρετική παραγωγή.

- Άσε που ο Channing Tatum είναι και ΠΟΛΥ γκόμενος

Βέβαια, πρέπει να παραδεχτώ ότι καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα ήθελα να μπορώ να μπαίνω σε αυτές τις κουβέντες πιο άνετα. Θα ήθελα να μπορώ να πετάω κι εγώ ένα σεξουαλικό αστείο χωρίς να αισθάνομαι γλίτσας και ψεύτης. Δεν είναι καν θέμα του αν ο άλλος ξέρει ή εικάζει ότι είμαι παρθένος. Είναι απλά η αίσθηση που έχω ότι εκπέμπω κάποια σημάδια εμφανούς παρθενιάς.

Καταλαβαίνω πόσο ωραία είναι η αίσθηση του να νιώθεις σαν το θύμα, σαν να είσαι κάποιος από τον οποίο έκλεψαν κάτι που του ανήκει. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι εύκολο να πιστέψεις πως ΟΛΟΙ μας αξίζουμε κάποια ποσότητα οικειότητας και σεξ και ότι αν δεν έρχονται προς το μέρος σου, τότε έχεις δικαίωμα να έχεις νεύρα με όλον τον κόσμο. Σε γενικές γραμμές όμως, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Εσύ είσαι αυτός που δεν τον βγάζεις από το παντελόνι σου.

Στην διάρκεια της ζωής μου, ο βασικός λόγος που έχω μείνει παρθένος έχει να κάνει με την χαμηλή μου αυτοεκτίμηση. Σε εκείνα τα χρόνια όπου η παρθενιά «χάνεται» πιο εύκολα, τα κορίτσια πλησίαζαν τους φίλους μου, αλλά εμένα ποτέ, κάτι που διέλυσε την αυτοπεποίθησή μου. Πλέον πάσχω από μια αγχώδη διαταραχή, η οποία οδηγεί κάθε πιθανή ρομαντική ή σεξουαλική συνάντηση να «παίζει» έτσι στο μυαλό μου:

«Α, βλέπω ότι συνάντησες έναν όμορφο άνθρωπο. Πιστεύεις ότι θα σου κάτσει; Χαχα! Πάρτο αλλιώς μαλάκα!»

Είναι μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά και πρέπει πραγματικά να την ξεπεράσω, αν θέλω κάποια στιγμή να δημιουργήσω μια συναισθηματική – πόσο μάλλον μια σεξουαλική – επαφή.

Για να τα λέμε όλα. Υπάρχουν άφθονοι καλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να κρατήσει την παρθενιά του. Ίσως το κάνεις για θρησκευτικούς λόγους. Ίσως την φυλάς μέχρι να σου έρθει η κατάλληλη οικονομική προσφορά ή ίσως την θες για κάποιο καλλιτεχνικό project. Ίσως προσπαθείς να σώσεις τον πλανήτη ή κάτι τέτοιο και δεν θες να σε αποσυντονίσει το σεξ. Ακόμα και ο Hugh Hefner άργησε να χάσει τη παρθενιά του, μιας και την έχασε στα 22 του, οπότε ας δείξουμε στους εαυτούς μας μια παραπάνω κατανόηση.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.