Όταν το BDSM Ξεφεύγει από τα Όρια

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Στην κοινότητα του BDSM, η συναίνεση υποτίθεται ότι είναι το κλειδί. Αλλά, όταν οι γυναίκες προσπαθούν να σταματήσουν τους βασανιστές τους, συχνά τις αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση ή με ολοκληρωτική απόρριψη.

Η Miss Jackie* κάθεται στο πίσω μέρος ενός σκοτεινού καφέ στο Leeds στην Αγγλία, πίνει τσάι και μιλάει βιαστικά. Περιγράφει τον εαυτό της ως Τ-κορίτσι (διαφυλική γυναίκα) η οποία είναι βετεράνος στον χώρο του BDSM για περισσότερα από 20 χρόνια, εκτός από ένα διάλειμμα επτά ετών που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Όταν επέστρεψε στον χώρο το 2010, μόλις και μετά βίας τον αναγνώρισε. Η Jackie μετακόμισε σε νέα πόλη και άρχισε να πηγαίνει σε έναν χώρο, τύπου παμπ, όπου συναντώνταν τα μέλη της κοινότητας για να γνωριστούν και να παίξουν. «Στην αρχή, το παιχνίδι ήταν πολύ ήπιο, οι άνθρωποι ελάχιστα χτυπούσαν ο ένας τον άλλον. Μετά από λίγο καιρό, εμφανίστηκε ένα ζευγάρι που προερχόταν από μια άλλη παμπ της κομητείας και φάνηκε να παίρνει τα ηνία», λέει. «Η γυναίκα τραυμάτισε το πόδι μου και με μαστίγωσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού, κάτι που είναι εντελώς απαγορευμένο. Παραπατούσε φορώντας τα ψηλοτάκουνά της, επειδή ήταν μεθυσμένη, αλλά λίγο-πολύ είχε αυτοδιοριστεί ως ελεγκτής ασφαλείας».

Αυτή η συμπεριφορά πέρασε απαρατήρητη από άλλα, άπειρα μέλη που έμαθαν το BDSM κυρίως από το Διαδικτυακό πορνό. Η Jackie ανατριχιάζει όταν μιλάει για το ζευγάρι. «Ξεπερνούσαν τα όρια». Στον άνδρα έχει απαγορευτεί πλέον η είσοδος σε πολλά βρετανικά κλαμπ, μετά από περιστατικό όπου έδεσε και άγγιξε γυναίκα χωρίς άδεια.

Η Miss Jackie γρήγορα κατάλαβε ότι πολλά είχαν αλλάξει από τότε που είχε αποχωρήσει από τον χώρο. «Έπαιζα την αφέντρα για μια φίλη που ήταν πόρνη και φάνηκε να εκπλήσσεται που μετά το σκηνικό ήμουν ευγενική μαζί της» λέει, με μια ιδέα ειρωνείας στη φωνή της. «Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτός ήταν ο κανόνας. Είχε εμπειρίες στο Λονδίνο, όπου της χορήγησαν κεταμίνη με το ζόρι, η οποία είναι αναισθητικό και την κράτησαν παρά τη θέλησή της για μέρες».

Στην κοινότητα του BDSM εάν «καταδώσεις» ή διώξεις σεξουαλικούς βασανιστές, απομονώνεσαι. Όταν η Jackie απηύθυνε έκκληση σε εξέχοντα πρόσωπα για να βοηθήσουν, την αντιμετώπισαν με απερίφραστη εχθρότητα. Κατά την ανταλλαγή μηνυμάτων -το Broadly τα έχει διαβάσει- ένα από τα πλέον σημαίνοντα πρόσωπα του χώρου, της είπε ότι κάθε «θεωρούμενη ως κακοποίηση» ήταν πιθανώς απλά μέρος του παιχνιδιού αφέντη/σκλάβου. «Ένας αξιοπρεπής αφέντης δεν θα θέλει να βλάψει την περιουσία του σε οποιοδήποτε επίπεδο» της έγραψε, προς μεγάλη φρίκη της Jackie.

«Από τότε που διάβασα την απάντησή του, δεν υπήρξα ποτέ ξανά η ίδια», λέει. «Εάν ένας κυρίαρχος παραβιάσει τον κανόνα, θεωρείται κάτι σαν φυσιολογικό και κανένας δεν θα το αναγνωρίσει».

Η διαπόμπευση του θύματος είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα στην κουλτούρα του BDSM. Το 2011, η γεννημένη στην Καλιφόρνια συγγραφέας και ηθοποιός πορνό Kitty Stryker έγραψε για το blog της ένα δοκίμιο με τίτλο «Ποτέ δεν το είπα βιασμό», το οποίο περιγράφει την κακοποίησή της. Οι βασανιστές της, έβαζαν μέσα της σεξουαλικά παιχνίδια, κάτι στο οποίο κατηγορηματικά δεν είχε συναινέσει. Ο στόχος της Stryker ήταν να ενημερώσει τον κόσμο για το ταμπού που κάνει τα θύματα να ντρέπονται και να παραμένουν σιωπηλά.

«Δυστυχώς, τότε, η κοινότητα του BDSM παίζει τον ρόλο εκείνου που κλείνει το στόμα για θέματα συναίνεσης», εξηγεί στο Broadly. «Όταν κάποιος παραβιάζει την εμπιστοσύνη ή εγκαλείται για κακοποιητική συμπεριφορά, δεν κάνουμε αρκετά για να υποστηρίξουμε τα θύματα ή να διορθώσουμε την κατάσταση, ειδικά όταν ο δράστης είναι μια δημοφιλή προσωπικότητα στην τοπική κοινότητα».

«Προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, αρχίσαμε να ακούμε για την ανταλλαγή ισχύος. Κατά τη γνώμη μου ήταν η λάθος κατεύθυνση να κινηθούμε», λέει η Jackie. Ο όρος ανταλλαγή ισχύος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει το ψυχολογικό μαρτύριο με πρωταγωνιστές τον Πετρούκιο και την Κατερίνα στο The Taming of the Shrew (Το ημέρωμα της στρίγγλας), δηλαδή στο Σαιξπηρ-ικό αντίπαλο δέος του 50 Αποχρώσεις του Γκρι. Η Jackie αναγνώρισε την κακοποίηση όταν την είδε και το ένστικτό της, της είπε ότι το θέμα της συναίνεσης ήταν κάπως θολό όταν γίνονται δυσδιάκριτα τα όρια σε αυτή τη φάση. «Όταν υπάρχουν πραγματικοί κυρίαρχοι οι οποίοι έχουν πραγματικά τον έλεγχο, τα όρια ξεπερνιούνται. Χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως "σιωπηρή συναίνεση" και "ημι-συναίνεση". Αυτό είναι που πήγε στραβά».

Σύμφωνα με τη Stryker, οι δράστες είναι συνήθως έμπειροι αφέντες που θα έπρεπε να ξέρουν τους όρους. Αλλά καθώς το BDSM γίνεται κι αυτό mainstream, ο χώρος μπορεί να φτάσει στο άλλο άκρο και να γεμίσει με «τουρίστες» που έχουν έλλειψη κατανόησης της δυναμικής μεταξύ κυρίαρχων/υποτακτικών (dom/sub). «Μεγάλα events γεμίζουν από άτομα που μπαίνουν στο παιχνίδι επειδή είναι εναλλακτικό και κατά κάποιο τρόπο ένα "άντε γαμήσου" στη συμμόρφωση» εξηγεί η Rachel*, τακτικό μέλος στο BDSM κλαμπ του Λονδίνου. «Σήμερα, οι άνθρωποι πηγαίνουν στα event σκεφτόμενοι ότι είναι κυρίαρχοι ή μαζοχιστές, χωρίς να έχουν ιδέα τι κάνουν και κάνουν τα πάντα πολύ έντονα, πολύ γρήγορα».

Τα ασφαλέστερα clubs είναι εκείνα που ακόμα προσελκύουν κόσμο από τον πυρήνα του κινήματος BDSM. «Έχουμε έναν σωρό αφέντες, αφέντρες και dungeon monitors. Ποτέ δεν είχαμε παράπονα ότι κάτι πήγε στραβά» αναφέρει ο ιδιοκτήτης του Decadence, ενός κλαμπ στο Λονδίνο. Αυτή είναι η άποψη που επικρατεί στην κοινότητα BDSM του Λονδίνου, πολλά μέλη της οποίας χρησιμοποιούν το Fetlife για να κανονίσουν συναντήσεις. Επονομαζόμενο και «σέξι Facebook», το Fetlife επιτρέπει στους χρήστες να κάνουν ανώνυμες αναρτήσεις σε τοίχους συζητήσεων.

«Το club Decadence είναι ένας ασφαλής χώρος. Παρόλο που κάποια παιχνίδια μπορεί να φαίνονται ακραία, όλα είναι συναινετικά και όλοι δέχονται την άρνηση συμμετοχής καλή τη πίστη», γράφει ένας χρήστης.

Ωστόσο, το Fetlife είναι αυστηρό στο ποιοι χρήστες επιτρέπεται να κάνουν αναρτήσεις, οπότε κάποια σχόλια πρέπει να ακούγονται με σκεπτικισμό. «Εάν θέλεις την αληθινή μου άποψη, το Decadence ήταν καλό αλλά οι τακτικοί θαμώνες σταμάτησαν να συμμετέχουν. Περνάς καλά μόνο εάν είσαι με κάποιον» σημειώνει ένας χρήστης σε προσωπικό μήνυμα. Ένας άλλος επισήμανε πως το Decadence έχει ένα μικρό θέμα τελευταία αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι «δεν θέλω να πω τίποτα πολύ κακό μήπως και μου απαγορεύσουν να γράφω!».

Η αυτολογοκρισία αυτού του τύπου είναι κλασσική στο Fetlife. Η ιστοσελίδα έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις σχετικά με την πολιτική της να μην μιλούν οι χρήστες εναντίον εκείνων που κακοποιούν ή να ονομάσουν και να ντροπιάσουν οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας. Οι αναρτήσεις που επιχειρούν κάτι από τα παραπάνω διαγράφονται αυτομάτως, ενώ οι πολλές προσπάθειες για να στηλιτευτεί η πολιτική αντιμετωπίζονται με σιωπή. Κυρίως λόγω της άρνησης του δημιουργού του John Baku να ταράξει τα νερά.

«Δεν επιτρέπουμε στον κόσμο να επιτίθεται σε άλλους ανθρώπους στην ιστοσελίδα. Η κοινότητα είναι πολύ μικρή, σωστά; Έτσι μπορείς να χάσεις όλους τους φίλους σου» δήλωσε στο Salon. «Ζούμε σε μια κοινωνία όπου είσαι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίον». Οπότε, είναι ο λόγος σου εναντίον εκείνου των βασανιστών σου και στα φόρουμ του Fetlife συζητείται εντόνως το ζήτημα.

«Εκτός Fetlife έχουμε ελευθερία λόγου. Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει τα θύματα από το να κατονομάσουν τους βασανιστές τους στις pub, στα πάρτι παιχνιδιού ή φωνάζοντας από την ταράτσα» γράφει ένας θυμωμένος χρήστης σε ένα νήμα συζήτησης. Ένας άλλος ισχυρίζεται ότι «όλοι θεωρούνται αθώοι μέχρι να βρεθούν ένοχοι από δικαστήριο και όχι ενώπιον ενός θυμωμένου πλήθους kinkster. Εάν ποτέ εφαρμοστεί αυτός ο κανόνας έχω φύγει από εδώ μέσα. Όχι επειδή νιώθω ένοχη, αλλά επειδή θα ένιωθα ντροπή να είμαι μέλος μιας συμμορίας κακοποιών που λιντσάρουν».

Πόσο εύκολο είναι, όμως, να βρεθεί ένοχος ένας σεξουαλικός βασανιστής ενώπιον του δικαστηρίου; Στις ΗΠΑ, οι συναινετικές BDSM δραστηριότητες δεν απαγορεύονται ρητά από τον νόμο, αλλά μερικές πολιτείες θεωρούν παράνομες κάποιες συγκεκριμένες σαδομαζοχιστικές πράξεις εντός των συνόρων τους. Στη Βρετανία, τα δικαστήρια δεν αναγνωρίζουν ότι η σωματική βλάβη μπορεί να είναι συναινετική και δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν τι είναι κακοποίηση και τι παιχνίδι. Σε αντίθεση με τον νόμο για τους βιασμούς στη Βρετανία, με την επίθεση στη διάρκεια BDSM το σώμα των ενόρκων θα επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία στην κατ' αντιπαράσταση εξέταση παρελθούσες συμπεριφορές, για παράδειγμα προηγούμενες συναινετικές σχέσεις, ώστε να αποφανθεί εάν η υπόθεση θα φτάσει στο δικαστήριο.

Η ποινικοποίηση των πρακτικών του BDSM σε Αγγλία και Ουαλία έχει μακρά ιστορία, με πιο γνωστή την υπόθεση Spanner. Μια ομάδα ανδρών είχε καταδικαστεί για επιθέσεις που προκαλούσαν πραγματικά σωματική βλάβη ως συνέπεια συναινετικής σαδομαζοχιστικής δραστηριότητας σε μια περίοδο 10 ετών. Όπως επισημαίνει ο ακτιβιστής και δικηγόρος Thomas McAlauy Miller, τα θύματα συχνά στιγματίζονται ή αντιμετωπίζουν πιθανές κατηγορίες εάν κάνουν καταγγελία σε βάρος κάποιου θύτη στην αστυνομία. «Οι μόνες υποθέσεις που διώκονται ποινικά απαιτούν οπτικοακουστικά στοιχεία και φωτογραφίες, ενώ τα σωματικά ευρήματα θα πρέπει να είναι τόσο σοβαρά που το σώμα των ενόρκων δύσκολα να μπορεί να δεχθεί ότι όλο αυτό ήταν συναινετικό» εξηγεί.

Ο Miller έχει αφιερωθεί στη δημιουργία το δικού ποινικού συστήματος δικαιοσύνης και καταγγέλλει τα προβλήματα της σεξουαλικής κακοποίησης δημοσίως στο blog του, Yes Means Yes. Πιστεύει ότι το τρέχον σύστημα δικαιοσύνης είναι ανέτοιμο να αντιμετωπίσει θέματα τέτοιου τύπου. «Πώς διάβολο περιμένουμε να λειτουργήσει το σύστημα για ένα φυλοακαθόριστο (genderqueer) άτομο που καταγράφηκε ως θήλυ τη στιγμή της γέννησης και το οποίο διαπραγματεύεται να το χαστουκίσουν και να ουρήσουν πάνω του, αλλά δεν δέχεται καμία απολύτως διείσδυση από την μπροστινή τρύπα; Πιστεύετε ότι θα βρεθούν δικαστής, εισαγγελέας και ένορκοι που θα πάρουν στα σοβαρά μια τέτοια υπόθεση και θα αποφανθούν εάν πράγματι αυτή ήταν η προς διαπραγμάτευση συμφωνία και εάν η συμφωνία παραβιάστηκε;».

Θα μπορούσε να υπάρξει μια παραδειγματική στροφή στο μέλλον; «Απολύτως, αλλά η αλλαγή δεν έχει τη μορφή άμεσης βελτίωσης» λέει ο Miller. «Έχει περάσει από άτομα που αγνοούν το πρόβλημα σε άτομα που διαφωνούν για το πρόβλημα. Είναι πρόοδος, αλλά ένα απογοητευτικό και δυσάρεστο είδος προόδου». Στο μεταξύ, η Miss Jackie σχεδόν εκδιώχθηκε από την κοινότητα επειδή έσπασε τον κανόνα της σιωπής, αλλά παραμένει στις επάλξεις.

«Υπάρχουν άνθρωποι που το πολεμούν αυτό», λέει. «Υπάρχει επικεφαλής παμπ, που αγωνίζεται για να πετάξει εκτός αυτούς που βασανίζουν με άγριο τρόπο εδώ και 2-3 χρόνια. Μοιάζει με ανταρτοπόλεμο. Ιδρύει έναν καινούριο χώρο και αυτοί της τον κλείνουν, έτσι ξεφυτρώνει σε άλλη πόλη». Η επικεφαλής της παμπ, που προτιμά να παραμείνει ανώνυμη, έχει πλέον την υποστήριξη κάποιων ιδιοκτητών κλαμπ και μπαρ, οι οποίοι επενδύουν χρήματα στις εκδηλώσεις της.

Προς το παρόν, η κοινότητα προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο για να αυτοαστυνομευτεί. Το Consent Counts είναι ένα δίκτυο ακτιβιστών του χώρου που έχει στόχο να κάνει αυτό ακριβώς· να ανοίξει διάλογο και να εισάγει ένα ηθικό σύστημα φροντίδας στην κοινότητα. «Οι υποκουλτούρες του BDSM πρέπει να αναπτύξουν μια ηθική που θα μας κάνει να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας και τους άλλους κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω των συλλογικών προσπαθειών και των δικτύων υποστήριξης», εξηγεί εκπρόσωπος. «Εν μέρει, όλο αυτό θα λειτουργήσει και ως αποτρεπτικός παράγοντας για να κακοποιηθεί κάποιος και θα δείξει στους υποψήφιους βασανιστές ότι η συμπεριφορά τους δεν θα θαφτεί στην άμμο και δεν ξεχαστεί εύκολα. Μια συλλογική φωνή είναι πολύ πιο ισχυρή από αυτή του ενός ατόμου».

*Το όνομα έχει αλλαχθεί

Περισσότερα από το VICE

Οι πιο Περίεργοι Λόγοι που έχουν Συλληφθεί Παπάδες στην Ελλάδα

Μιλήσαμε με τον Άνδρα που Είναι Ερωτευμένος με την Αδερφή του εδώ και 20 Χρόνια

Η Γυναικεία Κοινότητα του Cosplay στη Ρωσία