Μιλώντας για τη Μουσική και τη Γυναίκα με την Angelika Dusk

Άκουγα το όνομά της εδώ και αρκετό καιρό, όμως δεν είχε τύχει να ακούσω τη μουσική της. Λάθος μου. Αν και προτιμώ άλλου είδους ακούσματα, στη δισκοθήκη αλλά και την καρδιά μου, πάντα υπάρχει χώρος για πραγματικά όμορφα pop κομμάτια. Έτσι έγινε και με την Angelika Dusk. Έκατσα να ακούσω κάποια κομμάτια από τον πρώτο της δίσκο Marionette, ο οποίος κυκλοφόρησε πέρσι τον Απρίλιο, και κόλλησα.

Θέλοντας λοιπόν να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για την εν λόγω καλλιτέχνιδα, διάβασα πως έχει κάνει μουσικές σπουδές στην Αμερική και την Αγγλία, συνεργάζεται με πολύ γνωστούς παραγωγούς όπως οι Red Triangle Productions (One Direction, Pixie Lott, Olly Murs, Little Mix) και Ross Cullum (Tori Amos, Rufus Wainwright, Tears for Fears, Roxy Music, Enya), ενώ την Τρίτη 8 Μαρτίου θα εμφανιστεί στο Let Me Know! Festival_Woman.

Για όσους έχουν κακή μνήμη, θυμίζουμε ότι στις 8/3 γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (εξού και το «woman» δίπλα στο φεστιβάλ), με την Dusk να ανεβαίνει στη σκηνή του Let Me Know! Festival μαζί με τις Katerine Duska και Daphne and the Fuzz. Μια πληροφορία που ήταν αρκετή για να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά τη συζήτησή μου με την Angelika.

VICE: Πώς βλέπεις την κατάσταση όσον αφορά τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία σήμερα;
Angelika Dusk: Νομίζω πως τα πράγματα σήμερα είναι καλύτερα απ' ό,τι ήταν τα παλαιότερα χρόνια. Όμως και πάλι δεν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα. Κάπου διάβασα πως μία στις επτά γυναίκες πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας, αυτό είναι σοκαριστικό και πρέπει να σταματήσει. Σε γενικές γραμμές, όμως, πιστεύω πως υπάρχουν πολλές δυναμικές γυναίκες εκεί έξω και τα πράγματα είναι, όπως είπα, σαφώς καλύτερα.

Πως νιώθεις που θα εμφανιστείς στο Let Me Know! Festival στις 8 Μαρτίου, σε ένα event που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα;
Είναι πολύ ωραίο το γεγονός πως γίνεται μια τέτοια εκδήλωση - βέβαια, θα πρέπει να γιορτάζουμε τη γυναίκα κάθε μέρα. Χαίρομαι όμως που θα βρεθούμε εκεί με την Katerine Duska και την Daphne and the Fuzz. Είναι ωραίο να γίνονται πράγματα στο αγγλόφωνο κομμάτι της ελληνικής σκηνής. Ειδικά τώρα που τα πράγματα στη μουσική έχουν γίνει λίγο δύσκολα, πρέπει να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας και χαίρομαι που η ομάδα του Let Me Know Festival διοργανώνει αυτήν τη βραδιά.

Έχεις κάνει μουσικές σπουδές σε Αμερική και Αγγλία, γιατί δεν έμεινες εκεί που σίγουρα υπάρχουν πιο πολλές ευκαιρίες και γύρισες στην Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι πως τότε γύρισα για έναν έρωτα. Δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά με το τραγούδι από την αρχή, επειδή έκανα κάποιες συμβατικές δουλειές που υποτίθεται πως έπρεπε να κάνω. Οπότε, δούλεψα στην ΕΡΤ, στη Λυρική Σκηνή και στο Φεστιβάλ Αθηνών, στον τομέα της οργάνωσης συναυλιών. Αυτό άλλαξε ύστερα από κάποια χρόνια, όταν και συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν χαρούμενη και πως αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω ήταν μουσική. Έτσι, έπειτα από πολλή προσπάθεια το πήρα απόφαση και ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον χώρο του performance από το μηδέν. Για να απαντήσω όμως στη βασική σου ερώτηση, μου αρέσει εδώ. Παρόλο που πηγαίνω πολύ συχνά στην Αγγλία, συνεργάζομαι εκεί με παραγωγούς και έχω ζήσει και έξω, θεωρώ πως εδώ θέλω να ζω.

Οπότε, θα συμβούλευες κάποιον να ακολουθήσει τα όνειρά του;
Γενικά, επειδή το έχω φάει στη μάπα αυτό το «να μην κάνεις αυτό που θέλεις επειδή νομίζεις πως πρέπει να κάνεις αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εσένα», μια ζωή την έχουμε, πρέπει να ξυπνάμε και να είμαστε χαρούμενοι με αυτό που κάνουμε.

Τον Απρίλιο του 2015 κυκλοφόρησες τον πρώτο σου δίσκο, με τίτλο Marionette.
Πέρασα φάση της αργοπορημένης εφηβείας όσον αφορά την pop και έτσι είχα αρκετές επιρροές από καλλιτέχνες όπως η Pink και η Alicia Keys και είχα σκοπό να φτιάξω ένα δίσκο που να είναι κοντά σε αυτά τα ακούσματα. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο και οι Red Triangle, οι οποίοι κάνουν παραγωγές σε καλλιτέχνες όπως οι One Direction, και ονομάστηκε Marionette επειδή συνοψίζει όλη αυτήν τη δυσκολία που πέρασα μέχρι να ασχοληθώ με τη μουσική, μιας και ουσιαστικά μέχρι να κινηθώ επαγγελματικά με αυτό που αγαπούσα κινούσαν τα νήματα της ζωής μου άλλοι, σαν να ήμουν μαριονέτα στα χέρια τους. Τα κομμάτια έχουν να κάνουν με το πώς κατάφερα να αλλάξω τις ισορροπίες στη ζωή μου. Αφού λοιπόν τα κατάφερα, στον νέο δίσκο θα εστιάσω σε αυτά που έχω εγώ μέσα μου και όχι σε όσα περιμένουν οι άλλοι από εμένα.

Αυτή την εποχή ετοιμάζεις τον δεύτερό σου δίσκο. Τι μπορείς να μου πεις γι' αυτόν;
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως πρόκειται να έχει πολύ διαφορετικό ήχο από τον πρώτο μου, που ήταν ουσιαστικά pop. Ο επόμενος θα είναι πιο alternative, pop-rock. Πάω σε έναν ήχο που θα είναι πολύ πιο δυνατός, πολύ πιο rock, κάπως πιο σκοτεινός και ωμός. Έχει επιρροές από Editors, Archive, Alanis Morissette, Garbage, Bjork. Βρίσκομαι σε μια διαδικασία που έχω γράψει 30-40 κομμάτια και θέλω να διαλέξω τα καλύτερα. Αυτό δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, και εγώ ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από αυτήν τη διαδικασία, τι θέλω να πω και τι ήχο θέλω να έχω, τον οποίο δουλεύω μαζί με τους παραγωγούς που συνεργάζομαι, οπότε δεν ξέρω ακόμα πώς ακριβώς θα είναι ο ήχος. Πάντως υπάρχουν δυο καινούργια κομμάτια που ήδη παρουσιάζω στα live μου. Είναι μια διαδικασία που προχωράει και έχει να κάνει και με ψυχολογικούς λόγους, πέραν των μουσικών.

Σε ποιο format προτιμάς να ακούς μουσική;
Θεωρώ το Spotify μεγαλύτερη ανακάλυψη της ανθρωπότητας μετά το ρεύμα (γέλια). Είμαι εκεί συνεχώς, είναι φοβερό πώς μπορείς εκεί να ανακαλύπτεις νέα μουσική, να σου προτείνει καλλιτέχνες, έχει δικά του playlists. Είμαι μεγάλη fan. Μου αρέσει όμως και το CD, εντάξει, βινύλια είχε ο πατέρας μου και από εκεί έμαθα όλη τη rock μουσική, μικρή του τα είχα πάρει όλα. Πάντως, όταν μου αρέσει ένας καλλιτέχνης αγοράζω το CD του. Μου αρέσει, και γι' αυτό είχα βγάλει και το δικό μου άλμπουμ με ωραίο ένθετο με φωτογραφίες, γιατί πιστεύω πως ένα άλμπουμ είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά και χάνεται λίγο πλέον με το διαδίκτυο, μέσω του οποίου μπορεί να ακούσεις ένα κομμάτι μόνο και να μην ασχοληθείς περαιτέρω.

Ποιος ήταν ο καλλιτέχνης που σε έκανε να θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική;
Στα τρία μου τραγουδούσα Stevie Wonder στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Από τότε μου αρέσει πάρα πολύ. Γενικώς, όταν ήμουν μικρή γυρνούσα από το νηπιαγωγείο, χόρευα με τον σκύλο μου, τραγουδούσα με μικρόφωνο μια βούρτσα και φανταζόμουν πως είχα μπροστά μου ένα τεράστιο κοινό.

Αν, χτύπα ξύλο, έπιανε φωτιά το σπίτι σου, ποιους δίσκους θα έσωνες;
Miles Davis - Kind of Blue
Metallica - Master of Puppets
Ella Fitzgerald - Οποιονδήποτε
Eva Cassidy - Live at Blues Alley
B.B. King - Live at the Apollo

Περισσότερα από το VICE

H πιο Παλαιά Μυστική Αδελφότητα του Κόσμου Ανοίγει τις Πόρτες της

Ξετυλίγοντας το Κουβάρι της «Ζώνης Φιλίας»

Ο Παντελής