Ένας πιτσιρικάς μπαίνει για πρώτη φορά σε ένα δισκάδικο προκειμένου να αγοράσει μερικά βινύλια με τις αγαπημένες του μουσικές. Μπροστά στη θέα των αμέτρητων δίσκων που ξαφνικά τον έχουν περικυκλώσει, μαγεύεται από τον τεράστιο όγκο μουσικής που υπάρχει εκεί έξω και δεν έχει ακούσει. Δεν είναι όμως μόνο αυτό που κάνει τον χώρο του δισκάδικου για εκείνον κάτι ιδιαίτερο, αλλά και η διάδραση μεταξύ υπαλλήλων και μουσικόφιλων πελατών. Αυτή η προσωπική σχέση που χτίζεται λεπτό με το λεπτό, κουβέντα με την κουβέντα, μουσική πρόταση με ηχητική σύσταση. Ξάφνου η πόρτα του τοπικού δισκάδικου δεν φαντάζει στα μάτια του εκκολαπτόμενου έφηβου ως μια ακόμη πόρτα ενός καταστήματος, αλλά σαν μια πύλη για ένα ολοκαίνουργιο, ανεξερεύνητο, μαγικό κόσμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το ξεκίνημα της ιστορίας διόλου ασυνήθιστο. Η απαρχή της παθιασμένης σχέσης με τη μουσική δεν είναι κάτι πρωτότυπο, αλλά μάλλον κοινό. Αποκτά όμως άλλο ενδιαφέρον όταν ένας εξ αυτών, μέσα από αυτό του το χόμπι, έμελλε με την αγάπη του για τους ήχους περασμένων εποχών και ξεχασμένων κυκλοφοριών να αλλάξει εντελώς τον τρόπο που μια νέα γενιά επίδοξων δημιουργών προσεγγίζει όχι μόνο την τέχνη της, αλλά και τη σύνθεση των κομματιών γενικότερα. Για τους γονείς και τους φίλους του είναι ο Josh Davis. Ο υπόλοιπος κόσμος, πάλι, τον γνωρίζει ως DJ Shadow ή, αλλιώς, τον άνθρωπο που 20 χρόνια πριν κατάφερε όχι μόνο να εντυπωσιάσει με το ιστορικό του ντεμπούτο Endtroducing, αλλά και να βάλει δυναμικά στις συζητήσεις των ένθερμων οπαδών της μουσικής την έννοια του sampling.Ο μύθος λέει πως ο παρθενικός δίσκος του ανθρώπου που σε αντίθεση με το ψευδώνυμό του, μόνο σκιά καλλιτέχνη δεν θυμίζει, είναι ο πρώτος που έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από ηχητικά δείγματα. Κομμάτια μουσικής δηλαδή τα οποία έχουν απομονωθεί από ήδη προϋπάρχοντα τραγούδια, που έπειτα ο Davis συγκέντρωσε και τοποθέτησε στρατηγικά έτσι ώστε να δημιουργήσει τις δικές του πρωτότυπες μελωδίες. Φυσικά αυτή η τεχνική δεν ήταν κάτι το καινούργιο, καθώς ολόκληρο το οικοδόμημα της χιπ χοπ μουσικής έχει χτιστεί επάνω σε αυτήν τη λογική. Ο DJ Shadow όμως κατάφερε να το τοποθετήσει σε μια εναλλακτική βάση, να το καταστήσει αυτόνομη ύπαρξη, χωρίς την ανάγκη ενός ή περισσοτέρων ράπερ που φτύνουν ρίμες πάνω από τα κομμάτια. Με αυτό τον τρόπο πέτυχε να το κοινωνήσει με μεγάλη επιτυχία στο indie κοινό, που τότε είχε ενθουσιαστεί με το hot μουσικό κίνημα της εποχής, το trip hop.
Το Endtroducing βέβαια δεν είναι ένας αμιγώς trip hop δίσκος, αλλά περισσότερο ένας από τους πρώτους (κατά γενική ομολογία και ο πιο σημαντικός) instrumental hip hop δίσκους. Περισσότερο από όλα όμως αποτελεί ένα πειστήριο του μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτός ο ήχος στα χέρια ενός ανθρώπου με μεγάλη καλλιτεχνική φαντασία, μπόλικες ιδέες, διάθεση για καινοτομία και περίσσια ικανότητα στη σύνθεση τραγουδιών. Μεγαλύτερη απόδειξη αυτού μια ακρόαση του άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος. Ένα μουσικό ταξίδι που βγάζει στον ακροατή την αίσθηση της νοσταλγίας, του γνώριμου, της ζεστασιάς, της πηγαίας απόλαυσης, χωρίς να ρέπει ούτε λεπτό στην κοινοτοπία, το βαρετό, το ανέμπνευστο ή το στάσιμο.Η βουτιά στα αβαθή νερά της ανεξάντλητης συλλογής βινυλίων του Josh Davis δεν απογοητεύει σε κανένα σημείο του Endtroducing, που ηχεί εξίσου φρέσκο και μουσικά ενδιαφέρον εν έτει 2016, όσο και στις 19 Νοεμβρίου του 1996, όταν και πρωτοκυκλοφόρησε. Το Midnight In A Perfect World παραμένει ένα από τα πιο ονειρικά, αλλά και πιο κατάλληλα τιτλοφορημένα τραγούδια όλων των εποχών. Η παχιά μπασογραμμή και η σέξι διάθεση του What Does Your Soul Look Like? δεν μοιάζουν καθόλου αταίριαστα πλάϊ στους οργιαστικούς ρυθμούς του The Number Song. Το βασικό θέμα του Organ Donor έγινε τόσο ιστορικό και άμεσα αναγνωρίσιμο, όσο και το κομμάτι από το οποίο προήλθε το βασικό sample του, το Tears του Giorgio Moroder. Η διαρκής εναλλαγή διαθέσεων και προσθαφαίρεση ηχητικών στοιχείων στην μουσική παλέττα του Changeling, μια ακόμη απόδειξη του περιπετειώδη χαρακτήρα του άλμπουμ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Χιλιάδες samples κάθε λογής, από όλο το μουσικό φάσμα βρίσκουν τη θέση τους μέσα στο ντεμπούτο του Davis. Τα μουσικά σύνορα πέφτουν και ένα ηχητικό δείγμα από έναν δίσκο ψυχεδελικού ροκ της δεκαετίας του '60 μπλέκει ιδανικά με τζαζ αναμνήσεις. Θολά φωνητικά και spoken word ιντερλούδια κοιτούν στα μάτια τη disco, το funk και το boogie. Ενώ η επιρροή της έκρηξης του hip hop στις αρχές της χρυσής εποχής των early 90's έχει αφήσει εμφανή σημάδια στον χαρακτήρα του δίσκου.Το πάθος του νεαρού DJ Shadow για ανεξερεύνητα μουσικά μονοπάτια τον οδήγησε σε αμέτρητα μικρά και μεγάλα δισκάδικα, στην αναζήτηση εκείνης της ανακάλυψης που θα του προσέφερε το πολυπόθητο sample. Εκείνο που δεν μπορούσε να το περιγράψει, όμως όταν το άκουγε ήξερε πως το χρειαζόταν προκειμένου να οικοδομήσει την εισαγωγή του στον μουσικό κόσμο, το ντεμπούτο άλμπουμ του. Ψάχνοντας ανάμεσα σε αναρίθμητα μεταχειρισμένα βινύλια, που πολλές φορές κατέληγαν στα εν λόγω δισκάδικα κυριολεκτικά μέσα από σακούλες απορριμάτων, καθώς οι αρχικοί ιδιοκτήτες τους τα θεωρούσαν περιττά. Τα αχρείαστα υπάρχοντα μερικών συμπολιτών του όμως μέσα από το μοναδικό καλλιτεχνικό πρίσμα του Josh Davis μετουσιώθηκαν όχι μόνο σε έναν από τους σημαντικότερους δίσκους των 90's, αλλά και έναν από τους πιο επιδραστικούς, καθώς επηρρέασε χιλιάδες από τους παραγωγούς του εδώ και τώρα. Επιβεβαιώνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την αμερικανική παροιμία που λέει πως «τα σκουπίδια ενός ανθρώπου είναι ο θησαυρός ενός άλλου».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
