To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D UK.Από το να τα βάζει με τα εξωπραγματικά ιδεώδη της ομορφιάς, μέχρι το να υποστηρίζει την ποικιλία στην εκπροσώπηση των ατόμων, η φωτογράφος Ashley Armitage, έχει ως βασικό της στόχο τη διατάραξη της κανονικότητας, της νόρμας. Για την τελευταία της δημιουργική προσπάθεια, η Ashley έθεσε ως στόχο να αποκαταστήσει τη γυναικεία μορφή και πολύ συγκεκριμένα, τα οπίσθια. «Οπίσθια έχουν οι άνθρωποι όλων των φύλων», εξηγεί. «Τα άτομα που ορίζουν τους εαυτούς τους ως θηλυκά, σεξουαλικοποιούνται πολύ συχνά και στοχοποιούνται στο Διαδίκτυο. Όμως το να αναδεικνύουμε τα οπίσθιά μας, μας παρέχει ένα διάλειμμα από όλο αυτό, μιας και είναι ένα σημείο του σώματος που δεν χαρακτηρίζεται από το φύλο». Με τις λήψεις να δημιουργούνται μέσα σε μια περίοδο δύο ετών, το Taking Back What's Ours είναι μια ειλικρινή σειρά φωτογραφιών που περιλαμβάνει ένα σύνολο γυναικών διαφόρων μεγεθών, χρωμάτων και θρησκειών.Μένοντας μακριά από τις σεξουαλικές απεικονίσεις των γυναικείων οπισθίων, αυτές οι εικόνες είναι ταυτόχρονα απόκοσμες, αλλά και απίστευτα αληθινές. Παιχνιδιάρικο και οικείο, το Taking Back What's Ours είναι είναι μια ερωτική επιστολή στη γυναικεία μορφή.i-D: Ποια είναι η ιδέα πίσω από το Taking Back What's Ours;
Ashley Armitage: Το Taking Back What's Ours είναι μια σειρά που ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια. Ήμουν στη σχολή Καλών Τεχνών σπουδάζοντας Ιστορία της Τέχνης και η πλειονότητα των καλλιτεχνών για τους οποίους μαθαίναμε ήταν άνδρες και συνήθως λευκοί άνδρες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνδρες είναι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, ενώ είναι και αυτοί που δημιουργούν την τέχνη που βλέπουμε, όταν μελετάμε την ιστορία. Αυτή η τέχνη μάς δείχνει τον κόσμο μέσα από μια ανδρική ματιά και αυτό είναι μόνο ένα μέρος αυτού του ζητήματος. Για αυτήν τη σειρά, ήθελα να είμαι αυτή που θα πάρει πίσω αυτό που είναι δικό μας και να δημιουργήσω φωτογραφίες που αντιπροσωπεύουν εμένα και τις φίλες μου. Ορίζουμε πλέον το σώμα μας με τους δικούς μας όρους.Έχεις πει πως τα οπίσθια δεν έχουν φύλο. Θες να μας το εξηγήσεις λίγο αυτό;
Οπίσθια έχουν οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου. Τα οπίσθια δεν ανήκουν σε ένα φύλο. Κοιτάζοντας μόνο έναν κώλο, δεν μπορείς να καταλάβεις το φύλο του ατόμου στο οποίο ανήκει. Τα άτομα που ορίζουν τους εαυτούς τους ως θηλυκά, σεξουαλικοποιούνται και στοχοποιούνται στο Διαδίκτυο, αλλά το να επιδεικνύουμε τα οπίσθια μας, μάς παρέχει ένα διάλειμμα από αυτό, επειδή τα οπίσθια δεν έχουν φύλο.Γιατί χρησιμοποίησες ρουζ, για να χρωματίσεις τα οπίσθια;
Η φίλη μου Bonnie Robbins χειρίστηκε το ρουζ και απαντά ως εξής: «Το οπίσθιο ρουζ ξεκίνησε ως ένας τρόπος για να δούμε το σώμα με περισσότερη στοργή και χιούμορ. Μου αρέσει η ιδέα του πορτραίτου οπισθίων, όπου αντιμετωπίζει κανείς τα οπίσθια με την ίδια λογική που αντιμετωπίζει φωτογραφικά ένα πρόσωπο. Κάθε κώλος έχει το δικό του σχήμα, χρώμα, μέγεθος και υφή, οπότε προσπαθήσαμε να αναδείξουμε αυτά τα στοιχεία με τον κατάλληλο φωτισμό και το ανάλογο makeup. Το ρουζ ήταν μια πολύ φυσική λύση, επειδή τα μαλακά "μάγουλα" είναι ιδανικά για τη χρήση ενός τέτοιο υλικού».Πώς ήταν για σένα φωτογραφικά το να πλησιάζεις τα γυναικεία οπίσθια ως κεντρικό σου θέμα;
Εγώ δεν θα το έβλεπα έτσι. Σε αυτήν τη φωτογράφιση, τα οπίσθια ζωντάνευαν και έπαιρναν μόνα τους τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ήταν κάπως παιχνιδιάρικη σαν εμπειρία. Βάζαμε ρουζ στα οπίσθια, όπως θα έβαζες σε ένα πρόσωπο. Οι κώλοι είχαν την προσωπικότητά τους. Κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης υπήρχε μια ξεκάθαρα φιλική και παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Όλοι μας είχαμε βγάλει τους κώλους μας έξω.Τι θα ήθελες να αποκομίσει o θεατής από αυτές τις φωτογραφίες;
Θέλω να νιώσει καλά για τον εαυτό του/της κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες. Θέλω να δουν τα σημάδια, την κυτταρίτιδα και να μπορέσουν να νιώσουν μια σύνδεση με αυτό που βλέπουν και μια περηφάνια για το δικό του/της σώμα. Ελπίζω ο κάθε άνθρωπος που θα δει αυτές τις φωτογραφίες να δει ένα κομμάτι του εαυτού του σε αυτές.Υπάρχει κάτι που σε εξέπληξε στην όλη διαδικασία;
Μου εξέπληξε ευχάριστα το πόσο άνετες ήταν οι φίλες μου με το σώμα τους, το πόση αυτοπεποίθηση είχαν. Πάντα μου μαθαίνουν πώς να αγαπώ και να σέβομαι περισσότερο το σώμα μου.Ποια είναι η σημασία της γυναικείας ματιάς;
Η γυναικεία ματιά και κάθε περιθωριοποιημένη ματιά, η trans ματιά, η queer ματιά, η ματιά των ατόμων με αναπηρία, η ματιά των plus-size ατόμων, όλες έχουν τη σημασία τους στη μάχη ενάντια στην πανταχού παρούσα, καπιταλιστική και εγγενώς εκμεταλλευτική ανδρική ματιά. Όλες οι μορφές τέχνης που γίνονται από τις περιθωριοποιημένες αυτές ομάδες έχουν πολιτικό χαρακτήρα.Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα το 2017;
Νομίζω ότι για τις λευκές γυναίκες, όπως εγώ, σημαίνει απλώς να μάθεις να κάθεσαι και να ακούς ομάδες ατόμων πιο περιθωριοποιημένες από σένα.
Ανυπομονώ να ξεκινήσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να περιλαμβάνουν στο προσωπικό τους περισσότερο τις γυναίκες, τα μη λευκά άτομα, τα LGBTQI+ άτομα, καθώς και τα plus-size άτομα. Νομίζω ότι με περισσότερους από εμάς πίσω από την κάμερα, η αντιπροσώπευση θα γίνει πιο ποικίλη και αντιπροσωπευτική.Περισσότερα από το VICEΗ Ιστορία του Μάρκου Καραμπέρη, της πιο Αντιπροσωπευτικής Φιγούρας στη Σαλονικιώτικη Νύχτα των 80'sΔέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Μάρτυρα του ΙεχωβάΤι Έκανα τη Βραδιά Πριν Από τις Πανελλαδικές
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ashley Armitage: Το Taking Back What's Ours είναι μια σειρά που ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια. Ήμουν στη σχολή Καλών Τεχνών σπουδάζοντας Ιστορία της Τέχνης και η πλειονότητα των καλλιτεχνών για τους οποίους μαθαίναμε ήταν άνδρες και συνήθως λευκοί άνδρες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνδρες είναι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, ενώ είναι και αυτοί που δημιουργούν την τέχνη που βλέπουμε, όταν μελετάμε την ιστορία. Αυτή η τέχνη μάς δείχνει τον κόσμο μέσα από μια ανδρική ματιά και αυτό είναι μόνο ένα μέρος αυτού του ζητήματος. Για αυτήν τη σειρά, ήθελα να είμαι αυτή που θα πάρει πίσω αυτό που είναι δικό μας και να δημιουργήσω φωτογραφίες που αντιπροσωπεύουν εμένα και τις φίλες μου. Ορίζουμε πλέον το σώμα μας με τους δικούς μας όρους.Έχεις πει πως τα οπίσθια δεν έχουν φύλο. Θες να μας το εξηγήσεις λίγο αυτό;
Οπίσθια έχουν οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου. Τα οπίσθια δεν ανήκουν σε ένα φύλο. Κοιτάζοντας μόνο έναν κώλο, δεν μπορείς να καταλάβεις το φύλο του ατόμου στο οποίο ανήκει. Τα άτομα που ορίζουν τους εαυτούς τους ως θηλυκά, σεξουαλικοποιούνται και στοχοποιούνται στο Διαδίκτυο, αλλά το να επιδεικνύουμε τα οπίσθια μας, μάς παρέχει ένα διάλειμμα από αυτό, επειδή τα οπίσθια δεν έχουν φύλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η φίλη μου Bonnie Robbins χειρίστηκε το ρουζ και απαντά ως εξής: «Το οπίσθιο ρουζ ξεκίνησε ως ένας τρόπος για να δούμε το σώμα με περισσότερη στοργή και χιούμορ. Μου αρέσει η ιδέα του πορτραίτου οπισθίων, όπου αντιμετωπίζει κανείς τα οπίσθια με την ίδια λογική που αντιμετωπίζει φωτογραφικά ένα πρόσωπο. Κάθε κώλος έχει το δικό του σχήμα, χρώμα, μέγεθος και υφή, οπότε προσπαθήσαμε να αναδείξουμε αυτά τα στοιχεία με τον κατάλληλο φωτισμό και το ανάλογο makeup. Το ρουζ ήταν μια πολύ φυσική λύση, επειδή τα μαλακά "μάγουλα" είναι ιδανικά για τη χρήση ενός τέτοιο υλικού».Πώς ήταν για σένα φωτογραφικά το να πλησιάζεις τα γυναικεία οπίσθια ως κεντρικό σου θέμα;
Εγώ δεν θα το έβλεπα έτσι. Σε αυτήν τη φωτογράφιση, τα οπίσθια ζωντάνευαν και έπαιρναν μόνα τους τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ήταν κάπως παιχνιδιάρικη σαν εμπειρία. Βάζαμε ρουζ στα οπίσθια, όπως θα έβαζες σε ένα πρόσωπο. Οι κώλοι είχαν την προσωπικότητά τους. Κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης υπήρχε μια ξεκάθαρα φιλική και παρεΐστικη ατμόσφαιρα. Όλοι μας είχαμε βγάλει τους κώλους μας έξω.
Θέλω να νιώσει καλά για τον εαυτό του/της κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες. Θέλω να δουν τα σημάδια, την κυτταρίτιδα και να μπορέσουν να νιώσουν μια σύνδεση με αυτό που βλέπουν και μια περηφάνια για το δικό του/της σώμα. Ελπίζω ο κάθε άνθρωπος που θα δει αυτές τις φωτογραφίες να δει ένα κομμάτι του εαυτού του σε αυτές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μου εξέπληξε ευχάριστα το πόσο άνετες ήταν οι φίλες μου με το σώμα τους, το πόση αυτοπεποίθηση είχαν. Πάντα μου μαθαίνουν πώς να αγαπώ και να σέβομαι περισσότερο το σώμα μου.
Η γυναικεία ματιά και κάθε περιθωριοποιημένη ματιά, η trans ματιά, η queer ματιά, η ματιά των ατόμων με αναπηρία, η ματιά των plus-size ατόμων, όλες έχουν τη σημασία τους στη μάχη ενάντια στην πανταχού παρούσα, καπιταλιστική και εγγενώς εκμεταλλευτική ανδρική ματιά. Όλες οι μορφές τέχνης που γίνονται από τις περιθωριοποιημένες αυτές ομάδες έχουν πολιτικό χαρακτήρα.
Νομίζω ότι για τις λευκές γυναίκες, όπως εγώ, σημαίνει απλώς να μάθεις να κάθεσαι και να ακούς ομάδες ατόμων πιο περιθωριοποιημένες από σένα.
Ποιες είναι οι ελπίδες και τα όνειρά σου για το μέλλον;Διαβάστε ακόμη: Η Βραζιλία Θρηνεί για τα Σάπια Οπίσθια Αυτού του Μοντέλου
Ανυπομονώ να ξεκινήσουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να περιλαμβάνουν στο προσωπικό τους περισσότερο τις γυναίκες, τα μη λευκά άτομα, τα LGBTQI+ άτομα, καθώς και τα plus-size άτομα. Νομίζω ότι με περισσότερους από εμάς πίσω από την κάμερα, η αντιπροσώπευση θα γίνει πιο ποικίλη και αντιπροσωπευτική.