Αγαπώ τη Ζωή μου ως Γυμνό Μοντέλο Επειδή μου Επιτρέπει να Ταξιδεύω Δωρεάν σε Όλο τον Κόσμο

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Έχω ποζάρει ανάμεσα σε αρχαία ερείπια των Μάγια στη χερσόνησο του Γιουκατάν, έχω ξαπλώσει σε παραλίες με λευκή αμμουδιά στο Κουίνσλαντ και έχω ισορροπήσει σε βράχια, την αυγή, σε μια διάφανη λίμνη στην Ιρλανδία. Έχω κοιτάξει από την πλώρη ενός καλιφορνέζικου ναυαγίου, σαν ακρόπλωρο και πόζαρα γυμνή καβάλα σε ένα άλογο στις ερήμους της Γιούτα. Αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των απίστευτων τόπων που έχω βρεθεί χάρη στη δουλειά μου τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Στην ηλικία των 24, έχω το προνόμιο να έχω επισκεφτεί 32 χώρες σε πέντε διαφορετικές ηπείρους – κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω αν δεν ήμουν freelance μοντέλο καλλιτεχνικών φωτογραφιών.

Όλα ξεκίνησαν το 2011, όταν ήμουν 18 χρονών και ζούσα έξω από το Τορόντο. Μια φίλη μου έκανε φωτογραφήσεις «trade for print» (TFP), όπου δεν υπάρχει ανταλλαγή χρημάτων, για χομπίστες φωτογράφους. Υπήρχε μια συγκεκριμένη φωτογράφιση που μου έδειξε, που τη λάτρεψα. Ήταν καλόγουστα γυμνά, τραβηγμένα με φυσικό φως, ασπρόμαυρα. Το μόντελινγκ φαινόταν κάτι διασκεδαστικό να κάνεις τα σαββατοκύριακα, έτσι έφτιαξα έναν λογαριασμό στο Model Mayhem και κανόνισα μερικές TFP φωτογραφίσεις στην περιοχή.

Οι πρώτες 12 φωτογραφίες ήταν με ρούχα και για να είμαι ειλικρινής, ήταν πολύ άβολες. Δεν ήμουν καθόλου φυσική και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς να ποζάρω ή να εκφράζομαι. Παρόλα αυτά, μου άρεσε πολύ το αποτέλεσμα. Με βοήθησαν πολύ να χτίσω την αυτοπεποίθησή μου. Εκ των υστέρων, βρίσκω τις περισσότερες απ’ αυτές τις φωτογραφίες ντροπιαστικές, αλλά στα 18 μου φαίνονταν υπέροχες.

Μετά από λίγο καιρό, ένας φωτογράφος με τον οποίο είχα δουλέψει στο παρελθόν με πλησίασε, για να κάνω μια γυμνή καλλιτεχνική φωτογράφιση σε ένα σκηνικό που είχε φτιάξει. Είχε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί γεμάτο με φώτα, στο στούντιό του. Ήθελε να ποζάρω μέσα στο σκουτί για μερικές φωτογραφίες σιλουέτας. Δεν με ενοχλούσε ποτέ το γυμνό και μου άρεσε η ιδέα του, έτσι αποφάσισα να το κάνω. Εξεπλάγην, που διαπίστωσα ότι ένιωθα πολύ πιο άνετα ποζάροντας γυμνή, απ’ ό,τι με τα ρούχα. Ξεκίνησα να κλείνω πληρωμένες γυμνές φωτογραφίσεις τα σαββατοκύριακα, ανάλογα με το πρόγραμμά μου στο πανεπιστήμιο. Σύντομα, έγινε το μοναδικό μου εισόδημα. Όταν αποφοίτησα με πτυχίο κοινωνικού λειτουργού, περνούσα τον περισσότερο καιρό κάνοντας μόντελινγκ, ενώ έκανα αιτήσεις για δουλειά στον τομέα μου.

Έκανα την πρώτη μου περιοδεία ως μοντέλο, για δυόμιση βδομάδες, το καλοκαίρι του 2015. Ταξίδεψα στον δυτικό Καναδά και μου έδωσε μια πραγματική γεύση από full time μόντελινγκ. Μου άρεσε πολύ η εμπειρία του να δουλεύω μια τόσο ποικίλη ομάδα φωτογράφων, μέσα σε ένα τόσο μικρό διάστημα. Η δημιουργικότητα με ενέπνεε.
Σε εκείνη την περιοδεία, ξεκίνησα να σκέφτομαι σοβαρά την πιθανότητα να γίνω full time μοντέλο. Σκέφτηκα ότι αν δεν τα κατάφερνα, θα είχα και το πτυχίο μου να βασίζομαι, έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω.

Δεν μου πήρε πολύ, για να καταλάβω ότι για να βγάλω καλά λεφτά, θα έπρεπε να ταξιδεύω το συχνότερο δυνατό. Όταν μένεις σε ένα μέρος, το πελατολόγιο σου είναι περιορισμένο και υπάρχουν λιγότερες ευκαιρίες για φωτογραφίσεις. Αλλά αν πηγαίνεις σε διάφορες πόλεις απανωτά για ένα μικρό διάστημα, η ζήτηση είναι υψηλότερη και μπορείς να δουλεύεις όλη μέρα, κάθε μέρα που διαρκεί το ταξίδι. Σήμερα, περνάω τον μισό μου χρόνο στον δρόμο. Αμείβομαι με 125 με δολάρια την ώρα και 800 τη μέρα, που μου επιτρέπει να έχω την οικονομική ελευθερία να κάνω επιπλέον δυο μήνες προσωπικών ταξιδιών τον χρόνο (εκτός δουλειάς). Ένα καινούριο μοντέλο, από την άλλη, μπορεί να περιμένει ότι θα βγάζει 50 δολάρια την ώρα και 300 τη μέρα, ενώ τα πιο περιζήτητα μοντέλα μπορούν να κερδίζουν πάνω από 150 δολάρια την ώρα ή 1.000 τη μέρα.

Πολλοί υποθέτουν ότι το να κάνεις περιοδεία είναι γκλαμουράτο, αλλά τον περισσότερο καιρό δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μια από τις πιο μεγάλες παρανοήσεις είναι ότι με πηγαίνουν αεροπορικώς σε απίστευτα μέρη – αλλά αυτό είναι βασικά σπάνιο. Εφόσον δεν έχω πρακτορείο, εγώ αποφασίζω συνήθως πού θέλω να δουλέψω. Όπως πολλοί συνάδελφοι, πληρώνω μόνη μου το ταξίδι, από την τσέπη μου. Έπειτα, ενημερώνω τους φωτογράφους ότι θα είμαι στην περιοχή τους, είτε ποστάροντας σε διάφορες πλατφόρμες social media είτε στέλνοντάς τους προσωπικά μηνύματα. Έτσι, μπορώ να γεμίζω το πρόγραμμά μου και να βγάζω κέρδος.

Όσον αφορά τους πελάτες, οι δικοί μου ποικίλουν, αλλά γενικά εμπίπτουν σε μία από τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες. Η πιο συνηθισμένη είναι μακράν αυτή του χομπίστα. Ο Foto Kammer, για παράδειγμα, είναι μηχανικός λογισμικού. Συνεργαστήκαμε πρώτη φορά στον Καναδά, αλλά και οι δύο μετακομίσαμε στην Καλιφόρνια, έτσι εκεί έχουν γίνει οι περισσότερες συνεργασίες μας. Οι φωτογραφίες είναι περισσότερο καλλιτεχνικά γυμνά και πάντα γίνονται σε όμορφα τοπία. Γενικά μιλώντας, οι περισσότεροι χομπίστες με τους οποίους έχω δουλέψει δεν εστιάζουν στο να δημοσιεύσουν τις φωτογραφίες τους, εφόσον φωτογραφίζουν κυρίως για τη δική τους προσωπική απόλαυση.

Η δεύτερη ομάδα ανθρώπων που με προσλαμβάνουν είναι full time επαγγελματίες, που ζουν από ένα διαφορετικό είδος φωτογραφίας. Όταν γνώρισα τον φωτογράφο Adrian Holmes, από το Τορόντο, το εισόδημά του προερχόταν κυρίως από φωτογραφίσεις σε εκδηλώσεις, εσωτερικά σπιτιών και εταιρικά/ προσωπικά πορτρέτα. Δουλέψαμε μαζί πολλές φορές για τα προσωπικά του project, τα οποία περιλάμβαναν όλα καλλιτεχνικό γυμνό σε μοναδικές εσωτερικές τοποθεσίες, όπως μια μεγαλοπρεπή έπαυλη, ένα εγκαταλελειμμένο οχυρό και ένα ιστορικό σπίτι. Κάποια από την κοινή μας δουλειά έχει παρουσιαστεί σε μια καλλιτεχνική έκθεση στο Τορόντο.

Επίσης, μερικές φορές το χρόνο θα έχω την ευκαιρία να δουλέψω με full time φωτογράφους Καλών Τεχνών, όπως τον Steve Richard. Ο Steve με προσέλαβε ως μοντέλο στα διήμερα εργαστήριά του στο Χάμιλτον του Οντάριο. Στο εργαστήριο δίδασκε τεχνικές φωτογραφίας και φωτισμού στούντιο σε πρόθυμους συμμετέχοντες. Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο σενάριο, κατά το οποίο δουλεύω με επαγγελματίες καλλιτέχνες φωτογράφους, αν και μερικές φορές με προσλαμβάνουν και για τα τρέχοντα project τους.

Επίσης, μερικές φορές δουλεύω με πιο παραδοσιακούς καλλιτέχνες, όπως ζωγράφους και σκιτσογράφους. Τον Μάρτιο, είχα το προνόμιο να δουλέψω με τον Sergio Lopez, στο στούντιό του στη Σάντα Ρόζα, για μια σειρά φωτογραφιών αναφοράς. Έπειτα, τις χρησιμοποίησε, για να δημιουργήσει καινούριες σουρεαλιστικές ελαιογραφίες, οι οποίες παρουσιάστηκαν πρόσφατα στο Rehs Contemporary Galleries στη Νέα Υόρκη.

Αν και οι περισσότεροι πελάτες μου είναι καλοί άνθρωποι, υπάρχει πού και πού κάποιος σκάρτος. Πάντα συστήνω να τσεκάρετε για συστάσεις, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι με τόσες φωτογραφίσεις που κάνω -περίπου 250 το χρόνο πλέον- απλώς δεν έχω το χρόνο να ψάχνω τον καθένα που συνεργάζομαι. Έτσι τα πιο σημαντικά εργαλεία που έχω, για να μείνω ασφαλής, είναι η διαίσθησή μου και η κοινή λογική. Άνθρωποι που μου κάνουν υπερβολικά κομπλιμέντα για τα προσόντα μου, στέλνουν μηνύματα «έτσι, για να τα πούμε» σε άσχετες ώρες, ζητάνε «επιπλέον υπηρεσίες» ή που φαίνεται ότι χρησιμοποιούν ψεύτικο πορτφόλιο, είναι κόκκινες σημαίες για μένα. Απλώς αποφεύγω να δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους, γεγονός που είμαι σίγουρη ότι με έχει γλιτώσει από πολλές άσχημες συναντήσεις.

Αν και προσπαθώ να χρησιμοποιώ την κρίση μου, καταλήγω καμιά φορά σε άβολες καταστάσεις. Με έχουν χτυπήσει, με έχουν γλυκοκοιτάξει και κάποιο φωτογράφοι έβγαλαν στα κρυφά φωτογραφίες που δείχνουν περισσότερα απ’ ό,τι είχαμε συμφωνήσει. Μια φορά στο Λος Άντζελες, ένας φωτογράφος ήθελε να υπογράψω μια δήλωση ότι δεν με είχε αναγκάσει να κάνω τίποτα παρά τη θέλησή μου, προτού καν ξεκινήσει η φωτογράφιση. Όταν αρνήθηκα, μου είπε ότι ήταν πρώην στρατιωτικός και ότι αν ήθελε να μου κάνει κακό μπορούσε να μπλοκάρει όλες τις εξόδους. Ευτυχώς, μπλόφαρε. Σε σύγκριση με άλλα μοντέλα, οι εμπειρίες μου ήταν αρκετά ήπιες. Παρά τους κινδύνους, λατρεύω τη δουλειά μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.

Δυστυχώς, ξέρω ότι η καριέρα μου έχει ημερομηνία λήξης. Αν και το freelance μόντελινγκ τείνει να περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά look και σωματότυπους απ’ ό,τι το μόντελινγκ μόδας, γενικά είναι σημαντικό να έχεις νεανική εμφάνιση. Για τον λόγο αυτό, θεωρώ ότι είναι συνετό να έχω ένα πλάνο συνταξιοδότησης. Μέχρι πρόσφατα, έλεγα ότι θα γίνω ξανά κοινωνική λειτουργός, αλλά έχω συνηθίσει υπερβολικά την ελευθερία που σου δίνει το ελεύθερο επάγγελμα. Ευτυχώς, οι γονείς μου μού έμαθαν να είμαι υπεύθυνη με τα χρήματα, έτσι κοντεύω να αγοράσω το πρώτο μου ακίνητο, ως επένδυση. Σκοπεύω να έχω τουλάχιστον δυο-τρία ακίνητα, για να έχω εισόδημα από ενοίκια, όταν αποσυρθώ από το μόντελινγκ. Στο μεταξύ, σκοπεύω να εκμεταλλευτώ τα χρόνια που μου μένουν δημιουργώντας την καλύτερη τέχνη που μπορώ, σε όσες πιο πολλές γωνιές του κόσμου γίνεται.

Περισσότερα από το VICE

Προφανώς θα Ερχόταν Αυτή η Ώρα: Ένα Ντοκιμαντέρ Αναζητά τον Μύθο του Ανδρέα Παπανδρέου

Τα Μηχανήματα στο Γυμναστήριο Απλώς Υποθέτουν Πόσες Θερμίδες Καις, Γαμώτο

Ονειρικές Εικόνες που Δημιουργεί μια Φωτογράφος με Μοντέλο τη Μαμά της