Ένα Έντονο Απόγευμα Γεμάτο Τατουάζ, Κομμένα Δάχτυλα και Σάκε με τη Γιακούζα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia.

Όλα ξεκίνησαν με μια επίσκεψη στο tattoo studio του θρυλικού καλλιτέχνη ιαπωνικών τατουάζ τεμπόρι Horiyoshi III. Είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο και αγαπημένος της Γιακούζα. Όταν τον ρώτησα γιατί επισκέπτονται το στούντιό του τόσα πολλά μέλη της Γιακούζα, εκείνος απάντησε με σιγουριά: «Πίνουν το ποτό τους σε πρωτοκλασάτα μπαρ, έχουν δίπλα τους πρωτοκλασάτες γυναίκες και έχουν πρωτοκλασάτα τατουάζ». Δεν υπήρξε καμία έκπληξη, λοιπόν, όταν εμφανίστηκαν στο μαγαζί του δύο νεαρά μέλη και με ρώτησαν αν είχα ακουστά την τράπουλα όικο-καμπού (oicho-kabu) και αν ασχολούμουν με τον τζόγο.

Τους είπα ότι είχα σταματήσει να παίζω «πιάνο» εδώ και καιρό – η αργκό που χρησιμοποιούν οι απατεώνες για τους κουλοχέρηδες. Γέλασαν. Δεν ήμουν σίγουρος αν με κορόιδευαν ή αν τους είχε αρέσει όντως η έκφρασή μου. Προσφέρθηκαν να μου μάθουν όικο-καμπού και άπλωσαν τα χαρτιά δίπλα σε έναν ατσάλινο δίσκο με πακέτα τσιγάρων HOPE, αναπτήρες και γιαπωνέζικα παιχνίδια με πλακίδια.

Καθώς παίζαμε, συζητούσαμε για τη φημισμένη Γιακούζα και τη διαστρεβλωμένη εικόνα που έχει σχηματίσει γι' αυτήν ο κόσμος. Γνωστή στην Ιαπωνία ως Γκόκουντο, χαρακτηρίζεται συχνά ως ένα διεθνές συνδικάτο του εγκλήματος. Με άλλα λόγια, η ιαπωνική εκδοχή της Μαφίας. Έχω ακούσει ιστορίες για νεαρούς γκάνγκστερ της Γιακούζα –ντυμένους με κοστούμι και με βαμμένα ξανθά μαλλιά- που ξυλοφορτώνουν κόσμο σε νυχτερινά κέντρα και στέκονται απειλητικά πάνω από ξένους, αναγκάζοντάς τους να πληρώσουν εξωφρενικούς λογαριασμούς σε μπαρ συνοδών. Οι αμείλικτοι κανόνες τους είναι επίσης θρυλικοί και έχουν σχεδιαστεί, για να προστατεύσουν τα ιδανικά της τιμής και της δόξας. Όλα αυτά μου θύμισαν τις δικές μου εμπειρίες στην πατρίδα μου, τότε που ήμουν μηχανόβιος και ζούσα στην παρανομία – ο σεβασμός ήταν το παν.

Μετά από λίγα τσιγάρα και μερικές αποτυχημένες προσπάθειες στο παιχνίδι με τα πλακίδια, τους ανοίχτηκα και τους μίλησα για τη λέσχη μου και για το πώς, όταν αυτή ανακηρύχθηκε σε εγκληματική οργάνωση στην Αυστραλία, οι παράνομοι μηχανόβιοι δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να ανοίξουν tattoo studio – ένα επάγγελμα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κουλτούρα των μοτοσικλετιστών από τη γέννησή της, τη δεκαετία του '70. Με τη σειρά τους, τα μέλη της Γιακούζα μού μίλησαν για τις διώξεις που αντιμετωπίζουν από την κυβέρνηση, η οποία τους απαγόρευσε να υπογράφουν συμβάσεις κατασκευής έργων και να ασχολούνται με επαγγέλματα στα οποία βασίζεται η οργάνωση εδώ και αιώνες. Τους ρώτησα αν θα ήταν ανοιχτοί σε μια συνέντευξη όπου θα συζητούσαν για τον ρόλο της Γιακούζα στη σύγχρονη Ιαπωνία. Κατευθείαν, επέστρεψαν στις τυπικότητες, ξεκίνησαν να ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλο και μου είπαν ότι θα με καλούσε κάποιος σε συγκεκριμένη ώρα και διεύθυνση.

Την επόμενη μέρα, καθώς έβγαινα από το μετρό του Τόκιο, ένα μαύρο φορτηγάκι σταμάτησε απότομα δίπλα μου. Η πόρτα άνοιξε και αποκάλυψε ένα χέρι που φορούσε Rolex γεμάτο διαμάντια και στη συνέχεια τη σιλουέτα ενός άνδρα με πουκάμισο με λευκό γιακά. Μου είπε ότι το όνομά του ήταν «Κύριος S» και ότι ήθελε να «ακούσει τι έχω να πω», προτού το αφεντικό του εγκρίνει τη συνάντησή μας. Με κοίταξε ανέκφραστος χαϊδεύοντας το μουσάκι του με τον κομμένο του αντίχειρα. «Καφέ;», ρώτησε.

Έκανα μια υπόκλιση και συμφώνησα αγχωμένος, ξέροντας ότι η καφεΐνη θα με βύθιζε ακόμη περισσότερο στον ιστό της παράνοιας.

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Γιακούζα δεν σημαίνει μόνο κομμένα δάχτυλα, ταινίες του Takeshi Kitano και ωμή βία. Η ιστορία της ξεκινά πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, κατά την περίοδο του αυτοκράτορα Meiji, τότε που οι παράνομοι χωρίζονταν σε δυο κατηγορίες: τους τέκιγια –αυτούς που εμπορεύονταν κλεμμένα προϊόντα– και τους μπακούτο, αυτούς που εμπλέκονταν στον τζόγο και τους εκβιασμούς.

Τα μέλη της σύγχρονης Γιακούζα προτιμούν να βλέπουν τον εαυτό τους ως πνευματικούς απογόνους των παράνομων ρόνιν (των σαμουράι χωρίς αφεντικό) από τον 17ο αιώνα. Στοιχεία αυτών των τάξεων είναι εμφανή στις τελετές μύησης των μελών της Γιακούζα, οι οποίες ενσωματώνουν τελετουργικά με σάκε των τέκιγια και των μπακούτο.

Στις μέρες μας, η Γιακούζα είναι ένα κρυφό ταμπού. Πολλοί πιστεύουν ότι σπιλώνει την περήφανη κληρονομιά της ιαπωνικής ευπρέπειας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να μιλούν γι' αυτήν. Όταν ρώτησα τον κόσμο, άλλαζαν την κουβέντα ή εξέφραζαν την απέχθειά τους. Όπως το έθεσε ένας μπάρμαν, «Η Ιαπωνία έχει πολύ καλύτερα πράγματα».

Σύμφωνα με τον Economist, τα ποσοστά εγκληματικότητας στην Ιαπωνία έχουν μειωθεί σημαντικά τα τελευταία 13 χρόνια. Το ποσοστό δολοφονιών (0,3 θάνατοι ανά 100.000 ανθρώπους) είναι ανάμεσα στα χαμηλότερα στον κόσμο. Σε αυτήν την ολοένα και ασφαλέστερη, σύγχρονη Ιαπωνία, λέγεται ότι η Γιακούζα είτε είναι πλέον παρωχημένη, καθώς δέχθηκε ήττα από τους σκληρούς νόμους, είτε ότι απλώς ξεθωριάζει, ελλείψει νέων μελών.

Στο φορτηγάκι, ο Κύριος S έσπασε τη σιωπή του λέγοντας χαμηλόφωνα στον διερμηνέα του ότι έδειχνα «πολύ γλυκός». Το αυτοκίνητο συνέχισε την πορεία του, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα για το πού κατευθυνόμασταν, όμως τελικά φτάσαμε σε ένα εταιρικό κτίριο, το οποίο όπως φάνηκε ήταν το αρχηγείο τους. Ήταν ένα διώροφο γραφείο με τέσσερις άνδρες γεμάτους με τατουάζ στην είσοδο, οι οποίοι είχαν καρφωμένο το βλέμμα τους στο βαν που πάρκαρε μπροστά τους. Την ίδια στιγμή, στοιχήθηκαν και υποκλίθηκαν.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν η ηλικία των ανδρών στην είσοδο – ήταν όλοι κοντά στα 30 ή και παραπάνω. Είδα έναν από αυτούς να ανεβάζει το φερμουάρ του Champion μπουφάν του και παρατήρησα ότι δύο από τα δάχτυλά του ήταν κομμένα στον δεύτερο κόνδυλο. Με κοίταξε και έκανε ένα αστείο στα γιαπωνέζικα, κρατώντας σηκωμένο το χέρι του. Ο μεταφραστής μου είπε ότι είπε πως είχε κάνει τα δάχτυλά του να πετάξουν. «Γιουμπίτσουμε!» φώναξε κάποιος άλλος, αναφερόμενος στο τελετουργικό του ακρωτηριασμού μέρους του δαχτύλου, ως πράξη εξιλέωσης – μια έμπρακτη απόδειξη μεταμέλειας.

Η Γιακούζα είναι η μοναδική εγκληματική οργάνωση στην οποία ο αυτοακρωτηριασμός λειτουργεί ως σύμβολο θάρρους και τιμωρίας. Αν ένα μέλος κάνει οτιδήποτε το οποίο μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα ή να ντροπιάσει την οργάνωση, τότε οφείλει να κόψει το δάχτυλό του, για να εξιλεωθεί. Τα δάχτυλα κόβονται με ένα στιλέτο ή ένα μικρό σπαθί σαμουράι, μια παράδοση που αντικατοπτρίζει το πόσο γερή λαβή έχει ένας σαμουράι στο σπαθί του – με κάθε λάθος και κάθε κομμένο δάχτυλο, ο στρατιώτης αναγκάζεται να βασίζεται όλο και λιγότερο στην εξασθενημένη λαβή του και περισσότερο στην ομάδα που ανήκει.

Δεδομένου του πόσο φημίζεται για την ωμή της βία, ρώτησα τον Κύριο S τι ήταν αυτό που τον τράβηξε στη Γιακούζα. «Νομίζω ότι συνήθως υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπου που μπαίνουν οργάνωση», είπε μέσω του διερμηνέα. «Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν άτομα που έχουν περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, είναι ατίθασοι από μικρή ηλικία και θέλουν να ενσωματωθούν στην κοινότητα της Γιακούζα, για να αποκτήσουν φήμη στον δρόμο. Η δεύτερη κατηγορία απαρτίζεται από εφήβους που ενσωματώνονται μέσω κάποιου μέλους για οικονομικό όφελος – είναι άτομα που ψάχνουν για δουλειά. Όπως εγώ».

Λέγοντας αυτό, βγήκε έξω από το βαν και μας άνοιξε ευγενικά την πόρτα.

Δύο άνδρες άνοιξαν τις πόρτες του γραφείου. Ήταν ξεκάθαρο ότι μας περίμεναν. Ο Κύριος S μάς είπε ότι μπορούσαμε να βγάλουμε όσες φωτογραφίες θέλαμε, αρκεί να μην φαινόταν τα πρόσωπα των μελών της Γιακούζα.

Στο φουαγιέ, τον ρώτησα γιατί ένιωθε ότι ήταν τόσο σημαντική η εικόνα της αφοσίωσης για τη Γιακούζα. «Η Γιακούζα κρατά τους πάντες σε τάξη. Αν τα πιτσιρίκια δεν είχαν κανέναν να φοβούνται, θα έκαναν ό,τι ήθελαν και κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, για να τα σταματήσει», είπε. «Θα έκαναν φασαρίες στον δρόμο και θα δημιουργούσαν χάος. Όταν έρχονται όμως οι άνθρωποι της Γιακούζα, τα βγάζουν έξω από τα κλαμπ, τα ξυλοφορτώνουν και βάζουν τέλος στο χάος».

Δείτε ακόμη: Σπάνιες Φωτογραφίες από Μέλη της Yakuza

Περάσαμε από την αίθουσα συνεδριάσεων, όπου αρκετοί άνδρες κάθονταν σε ένα τραπέζι και μιλούσαν πίνοντας τσάι. Παρατήρησα κάποιες φάτσες που μου ήταν οικείες από το προηγούμενο βράδυ, από το στούντιο του Horiyoshi. Σηκώθηκαν όρθιοι και χαμογέλασαν. Δύο από αυτούς ζήτησαν το email μου, καθώς ήθελαν να δουν τις φωτογραφίες που είχα βγάλει με τα τατουάζ τους, το προηγούμενο βράδυ.

Φέτος, η Ιαπωνία ψήφισε έναν αντιτρομοκρατικό νόμο, με βάση τον οποίο μπορεί να κατηγορηθεί μια ολόκληρη οργάνωση, σε περίπτωση που ένα και μόνο μέλος της σχεδιάσει να διαπράξει κάποιο έγκλημα. Το νομοσχέδιο έχει διχάσει και του έχει ασκηθεί έντονη κριτική, καθώς εξισώνει «εγκλήματα», όπως την αντιγραφή μουσικής και τη συλλογή μανιταριών από προστατευμένα δάση, με εγκλήματα που αποτελούν πραγματικές τρομοκρατικές απειλές.

Ο Κύριος S πιστεύει επίσης ότι ο νόμος είναι απαράδεκτος. «Σύμφωνα με τον νόμο, "Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ίδια με βάση το σύνταγμα", όμως δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη απέναντί μας. Δεν μπορούμε να παίξουμε καν γκολφ», είπε. «Αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους κοιτούν μονάχα τη βολή τους. Αν κάνουν κάτι κακό οι πολιτικοί, πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να γλιτώσουν. Ίσως είναι πολύ χειρότεροι από τη Γιακούζα».

Του είπα ότι υπήρξε παρόμοια υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα μέλη της λέσχης μοτοσικλετιστών που ανήκα, μετά την ψήφιση των νόμων VLAD στην Αυστραλία – σε ορισμένες πολιτείες απαγορεύτηκε η δημόσια συνάθροιση άνω των δύο ατόμων για τα μέλη των παράνομων κλαμπ μοτοσικλετιστών. Δεν μας επιτρέπουν καν να οδηγούμε μοτοσικλέτες ομαδικά –πράγμα που είναι ο βασικός στόχος της λέσχης μας– πόσο μάλλον να παίξουμε μερικούς γύρους γκολφ.

Μπορούσα να ταυτιστώ με το πώς ένιωθαν τα μέλη της Γιακούζα. Είναι λες και η κυβέρνηση προσπαθεί να πνίξει τη φωνή τους. Όμως σύμφωνα με τον Κύριο S, αυτή η καταστολή από την πλευρά της ιαπωνικής κυβέρνησης δεν οφείλεται απλώς στη «σκληρή στάση απέναντι στο έγκλημα» που θέλει να επιδείξει – οι λόγοι είναι πιο πολύπλοκοι.

Διαβάστε επίσης: Yakuza, Χάπια και Rave: Μια Κουβέντα με Έναν από τους πιο Γνωστούς Λαθρέμπορους Ναρκωτικών

«Ίσως να οφείλεται τόσο στις επιρροές από αμερικανικές εταιρείες όσο και την ιαπωνική κυβέρνηση», είπε. «Υπάρχουν κάποιες συγκρούσεις μεταξύ οργανισμών που συνδέονται με την κυβέρνηση, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν πρωτοβουλίες, όπως τη διαχείριση νόμιμων χώρων τυχερών παιχνιδιών πατσίνκο και των κατασκευαστικών τους εταιρειών, τις οποίες διαχειριζόταν κατά παράδοση η Γιακούζα. Η κυβέρνηση προσπαθεί να κατακτήσει τη βιομηχανία μας και προσλαμβάνει ανθρώπους, όπως αστυνομικούς εν αποστρατεία, ώστε να εξυπηρετηθούν διαπλεκόμενα συμφέροντα. Τα μηχανήματα πατσίνκο είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων, επομένως τους "καίει" αυτό το θέμα.

»Αυτό συμβαίνει επειδή οι εταιρείες συνδέονται με την κυβέρνηση και υπάρχει αγαστή συνεργασία μεταξύ τους. Επομένως, οι πολιτικοί και οι αστυνομικοί έχουν επίσης μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν, απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί να ελέγχεται, να παρακολουθείται και να ρυθμίζεται από νόμους μόνο η Γιακούζα. Γιατί μας αλυσοδένουν;».

Του είπα ότι ίσως έχει να κάνει και με το ιστορικό βίας που έχουν. Συμφώνησε. «Φυσικά κάνουμε και κακά πράγματα. Όμως υπάρχει και ένα αναγκαίο κακό στην κοινωνία μας και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Για παράδειγμα, έχουμε συμβόλαια με μπαρ και κλαμπ, ώστε να τα προστατεύουμε, όταν γίνονται φασαρίες. Φαντάσου να έχεις ένα μπαρ και να ξεσπάει καβγάς μεταξύ πελατών. Μέχρι να φτάσει η Αστυνομία, να πάρει τα στοιχεία τους, να βρει τις απαραίτητες αποδείξεις και να πάρει καταθέσεις, το βράδυ σου καταστράφηκε, το πάρτι τελείωσε και η επιχείρησή σου φαλίρισε.

»Αν όμως πάρουν εμάς τηλέφωνο, εμείς μπορούμε να εστιάσουμε απλώς στον τύπο που ξεκίνησε τη φασαρία και οι υπόλοιποι μπορούν να απολαύσουν τη βραδιά τους. Θα τον τραβήξουμε έξω από το μπαρ και θα του πούμε να μην πατήσει ξανά το πόδι του, αν σκοπεύει να κάνει κι άλλες φασαρίες. Όταν αναλαμβάνουμε εμείς, η φωτιά σβήνει πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο εύκολα».

Ο Κύριος S με διαβεβαίωσε ότι ο βασικότερος ρόλος της Γιακούζα είναι να προστατεύει τους ανθρώπους. «Προσπαθούμε να είμαστε υπεύθυνοι για τον ντόπιο κόσμο, είτε ανήκουν σε κάποια ομάδα είτε όχι. Αν μάθουμε ότι υπάρχουν νέα παιδιά που κάνουν κατάχρηση ναρκωτικών, είμαστε υπεύθυνοι και πρέπει να τους βοηθήσουμε να ξεμπλέξουν. Βασικά, πρέπει να φροντίζεις τη νέα γενιά και να της δείχνεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Είτε ανήκουν στη δική μας ιεραρχία είτε όχι».

Για να αποδείξει τα λεγόμενά του, ο Κύριος S αναφέρθηκε στο τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία το 2011. Με βάση τα δημοσιεύματα, η Γιακούζα είχε προσφέρει βοήθεια πιο γρήγορα από την κυβέρνηση – ένα κατόρθωμα για το οποίο τα μέλη της εξακολουθούν να είναι πολύ περήφανα.

«Μετά τον σεισμό, η οργάνωσή μας έστειλε δέκα φορτηγά γεμάτα προμήθειες για τους ανθρώπους στη Φουκουσίμα. Στους αυτοκινητόδρομους επικρατούσε πανικός και τα βενζινάδικα είχαν απίστευτο κόσμο. Βάλαμε όμως τεράστια αυτοκόλλητα στα φορτηγά που έγραφαν "προμήθειες πληγέντων"», είπε ο Κύριος S. «Τότε, τα βενζινάδικα έλεγαν ότι το κάθε αυτοκίνητο μπορούσε να βάλει μέχρι 20 λίτρα [βενζίνης], όμως εμείς τους είπαμε, "Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε τις μαλακίες σας. Υπάρχει επείγουσα ανάγκη, ο κόσμος χρειάζεται τη βοήθειά μας". Έτσι παρακάμπταμε τις ουρές, επειδή ο κόσμος μας φοβάται. Εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός ότι είμαστε της Γιακούζα».

Ρώτησα τον Κύριο S πού βρίσκονταν όλα τα νεαρά μέλη της Γιακούζα. «Δεν υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που να θέλουν να γίνουν μέλη», παραδέχτηκε. «Για να είμαι ειλικρινής, θα συναντήσεις πολλά προβλήματα, αν ενσωματωθείς στη Γιακούζα. Τα νέα παιδιά ξέρουν ότι είμαστε πολύ αυστηροί και η κυβέρνηση είναι πολύ αυστηρή μαζί μας. Η κυβέρνηση δεν μας αφήνει να ανοίξουμε τραπεζικούς λογαριασμούς, δεν μπορούμε να αγοράσουμε διαμερίσματα, δεν μπορούμε να αγοράσουμε αυτοκίνητα, ούτε καν να παίξουμε γκολφ. Δεν μπορούμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, επειδή δεν έχουμε τίποτα στο όνομά μας. Τα "κακά παιδιά" προτιμούν να μπουν σε σπείρες που εξαπατούν κόσμο και σε συμμορίες, παρά να γίνουν μέλη της Γιακούζα».

Όλα αυτά, μου ακούγονταν πολύ οικεία. Θυμάμαι τι μου είχε πει ο πρόεδρος της λέσχης μοτοσικλετιστών, όταν ήμουν υποψήφιο μέλος: «Αν είσαι εδώ για τα λεφτά, οι τσέπες σου σύντομα θα αδειάσουν». Επίσης, μου είπε ότι αν είχα κοπέλα, μάλλον θα με παρατούσε. Οι μοναδικές διακοπές που θα έκανα, θα ήταν στη φυλακή. Δεν θα είχα και την πιο χλιδάτη ζωή.

Όταν τελειώσαμε τη συζήτηση, ο Κύριος S με πήγε στο αγαπημένο του εστιατόριο. Ο ιδιοκτήτης ήρθε γρήγορα στο τραπέζι μας με σάκε και ξεκινήσαμε να πίνουμε τον έναν γύρο μετά τον άλλο. Μας έφεραν τα καλύτερα ιαπωνικά εδέσματα από το μενού. Έχω περάσει αρκετές βραδιές με υψηλόβαθμα στελέχη του υπόκοσμου, όμως το δείπνο μου με τον Κύριο S δεν με έκανε να νιώθω ότι προσπαθεί να με εντυπωσιάσει με το στάτους του και την επιρροή του. Ήταν μια ειλικρινής πρόσκληση στην κουλτούρα τους και τον κόσμο τους.

Επιχείρησα να πληρώσω τον λογαριασμό διακριτικά, επειδή ο Κύριος S μας κερνούσε γενναιόδωρα καφέδες, φαγητό και τσιγάρα όλη την ημέρα. Ο ιδιοκτήτης με σταμάτησε κατευθείαν και τον φώναξε. Ο Κύριος S σήκωσε το χέρι του με τα κομμένα δάχτυλα και είπε χαμηλόφωνα, «Προτιμώ να κόψω άλλο ένα δάχτυλο, παρά να αφήσω έναν καλεσμένο της Γιακούζα να πληρώσει».

Περισσότερα από το VICE

Ο Ελληνοαλβανικός «Πόλεμος» τον Σεπτέμβρη του 2004 Δεν Είχε να Κάνει με το Ποδόσφαιρο

Σταυρούπολη Είναι τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, τα Καπνομάγαζα και η Υπόγεια Διάβαση στο Ψυχιατρείο

Το Ζεϊμπέκικο Ενός Νεαρού με Κινητικά Προβλήματα στην Μποφίλιου Είναι ο Ορισμός της Μαγκιάς