Τα Σταυρόλεξα με Έσωσαν Μετά το Τροχαίο Ατύχημα που Είχα

Η προηγούμενη χρονιά ήταν όλο αναποδιές. Η πρώτη και πιο δραματική ήταν όταν με χτύπησε αυτοκίνητο.

Εκείνη την εποχή ασκούμουν περισσότερο από συνήθως, έβλεπα φίλους τακτικά, έφτιαχνα θρεπτικά γεύματα και έβγαζα αρκετά λεφτά ως freelancer δημοσιογράφος για να τα πληρώνω όλα αυτά. Ένα απόγευμα που περίμενα στο φανάρι, είδα δύο αμάξια να συγκρούονται. Σκέφτηκα πόσο φρικτό ήταν και τότε συνειδητοποίησα ότι το ένα αυτοκίνητο δεν είχε σταματήσει. Ερχόταν προς το μέρος μου.

Το ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα έναν σπασμένο αστράγαλο κι έτσι δεν μπορούσα να περπατήσω για πάνω από δέκα λεπτά. Αυτό ήταν μεγάλη αλλαγή για μένα που το περπάτημα ήταν ένας τρόπος να βρίσκω τον εαυτό μου. Έτσι το άγχος μου εντάθηκε – πάθαινα συχνά κρίσεις πανικού όταν έφευγα από το σπίτι μου.

Λίγο μετά το ατύχημα, μου πρόσφεραν μια δουλειά σε μια πόλη έξι ώρες μακριά. Ήθελα να ξαναρχίσω τη ζωή μου και ένας Θεός ξέρει πόσο ανήσυχη ήμουν.

Όταν μετακόμισα ήθελα να εξερευνήσω τον γύρω χώρο, αλλά δεν ένιωθα ότι μπορούσα. Οι μέρες ήταν πανομοιότυπες. Μετά τη δουλειά ξάπλωνα κι έβλεπα τηλεόραση, έτρωγα κατεψυγμένα γεύματα που δεν ήθελαν πολλή προσπάθεια. Τα σαββατοκύριακα, πήγαινα για περπάτημα αλλά σε λίγα λεπτά πάθαινα πανικό και επέστρεφα. Αυτό που ένιωθα μετά το ατύχημα έγινε πιο έντονo. Δεν αναγνώριζα τη ζωή μου.

VICE Video: Αυτόνομη Οδήγηση

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Το πρόγραμμά μου ως freelancer μου επέτρεπε να βλέπω φίλους συνέχεια, αλλά μια βδομάδα με 40 ώρες δουλειάς και ο μόνιμος πόνος μου με απομόνωσαν. Φίλοι με καλούσαν σε συναυλίες αλλά δεν μπορούσα να βλέπω άλλους να χορεύουν τρελά και να μη ζηλεύω. Στα πάρτι της δουλειάς δεν μπορούσα να πηγαίνω να μιλάω με κόσμο όπως άλλοι, έτσι καθόμουν σε μια άκρη και έφευγα νωρίς για να περιορίζω τον πόνο. Οι άλλοι έλεγαν, είτε ότι υπερέβαλλα είτε ότι ήμουν άνθρωπος. Μια φίλη έλεγε ότι το ατύχημα έγινε γιατί το σύμπαν ισορροπούσε όλα τα καλά που μου είχαν συμβεί ως τότε. Για να μου δείξει πόσο τυχερή ήμουν, ένας οδηγός Uber μου αφηγήθηκε την ιστορία ενός άνδρα που είναι σε κώμα 28 χρόνια από τότε που τον χτύπησε αυτοκίνητο έξω από ένα παντοπωλείο. Με κάθε συζήτηση που έκανα, ένιωθα το μυαλό μου να τρελαίνεται. Φαινόταν ότι από δω και μπρος, αν έπαιρνα της μετρητοίς αυτά που λέγανε, θα έπρεπε να πηγαίνω στα σχολεία και να μιλάω στους εφήβους για το πολύτιμο δώρο της ζωής: η χειρότερη έκβαση.

Ξύπνησα στην επέτειο του ατυχήματος περιμένοντας να έχω ξαναγίνει ο εαυτός μου, σαν να ζούσα με μια κατάρα που θα έληγε κάποια στιγμή. Η κατάρα δεν διαλύθηκε κι έτσι παράτησα τη δουλειά έναν μήνα μετά, για να ξαναβάλω τη ζωή μου σε σειρά. Τέσσερις εβδομάδες μετά κατέληξα σε ένα βιβλιοπωλείο. Τα βιβλία δεν μου έλεγαν πολλά, οπότε πήγα στα σταυρόλεξα. Αγόραζα το πιο φτηνό βιβλίο με τα σταυρόλεξα των New York Times. Σύντομα έπαθα εξάρτηση. Τα σταυρόλεξα απαιτούσαν την προσοχή μου και με αποσπούσαν από τις εξωτερικές δυνάμεις που με τιμωρούσαν. Μου κρατούσαν συντροφιά στο κρεβάτι. Αν πνιγόμουν από τις πολλές εξωτερικές δουλειές, καθόμουν κάπου κι έλυνα ένα σταυρόλεξο. Ήρθα πιο κοντά με φίλους από τους οποίους είχα απομακρυνθεί, τους έστελνα αστεία πράγματα που έβρισκα.

Τα σταυρόλεξα ξαναζωντάνεψαν την περιέργειά μου για τον κόσμο, αυτό που με είχε κάνει δηλαδή να θέλω να γράψω εξαρχής. Η ευκολία με την οποία γέμιζα τα κενά επιβεβαίωσε την υπόνοια ότι το μυαλό μου κατείχε χρήσιμες πληροφορίες. Έπαιρνα ενέργεια όταν έβρισκα τυχαία μια απάντηση που έψαχνα, είτε σε ένα παντοπωλείο, συνειδητοποιώντας ότι το μοσχοκάρυδο ήταν το μπαχαρικό που σχετιζόταν και με την κρέμα και το έγκνογκ, ή πηγαίνοντας σε μια φίλη που συμπτωματικά έδινε την απάντηση σε μια ερώτηση για σινεμά. Η εκστατική περιέργεια που ένιωθα όταν έκανα σταυρόλεξα ήταν σαν να ενθουσιάζομαι για ένα κομμάτι που προτείνω ή να με απορροφά ένα μυθιστόρημα. Με ωθούσε να έρθω κοντά σε εκείνο το κομμάτι του εαυτού μου, τετραγωνάκι τετραγωνάκι.

Ακόμα κι όταν δεν έχω όρεξη να δω κόσμο ή να περπατήσω, τα σταυρόλεξα με συνδέουν με τους ανθρώπους: επειδή είναι φτιαγμένα για το γενικό κοινό, μπαίνω σε μια ευρύτερη οπτική. Τα σταυρόλεξα μού διδάσκουν για τις ζωές των άλλων και με ενθαρρύνουν να μαθαίνω νέες δεξιότητες (ο Όλεγκ Κασίνι ήταν υπεύθυνος για το στιλ της Τζάκι Ωνάση και το τοπικό πουλί της Χαβάης είναι η χήνα). Μου θυμίζουν γιατί αγαπώ τα πράγματα που κάνω και γιατί οι άλλοι μπορεί να αγαπούν τα δικά τους. Όταν συμπληρώνω σταυρόλεξα, ηρεμώ. Νιώθω κοντά στον κόσμο.

Περισσότερα από το VICE

«Άναψε Ένα Κερί για το Μωρό»: Η Στιγμή Εντοπισμού του 6χρονου Θύματος του Serial Killer στην Κύπρο

Αυτή Είναι η Πρώτη Άφυλη Φωνή που Σύντομα θα Έχεις στο Κινητό σου

Agent Orange: Ο Έλληνας που Βοηθά τα Θύματα του Βιετνάμ