Οργάνωσα Όλα μου τα Γεύματα για Έναν Μήνα και Μείωσα τα Έξοδά μου στο Μισό

Ποτέ δεν ήμουν του μέτρου. Το να υπολογίζω, να κάνω οικονομία, να μοιράζω, δεν μου λένε τίποτα. Και αυτή η έλλειψη πειθαρχίας φαίνεται ιδιαίτερα στο φαγητό.

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να μαγειρεύω ολόκληρο πακέτο μακαρόνια, να πίνω τρεις καπουτσίνο το πρωί ή να τελειώνω ένα πακέτο μπισκότα μέσα σε ένα απόγευμα. Τόσο που μέσα σε ένα φθινόπωρο κατάφερα να πάρω 20 κιλά.

Αλλά δεν ήταν μόνο το φαγητό που ήταν εκτός ελέγχου, ήταν και τα ψώνια. Πάντα αγόραζα πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να καταναλώσω. Πολλές φορές ένιωθα ντροπή να πετάω χαλασμένο φαγητό που δεν είχα φάει ενώ παράγγελνα απ’ έξω. Η κατάσταση αυτή δεν ήταν καλή για το μυαλό, το σώμα μου και τον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Δοκίμασα δίαιτες και δούλεψαν. Αλλά όταν σταματούσα ξανάρχιζα να ψωνίζω παρορμητικά. Έπρεπε να βάλω όρια. Ήθελα να απενεργοποιήσω την αυτόματη λειτουργία που με έκανε να αγοράζω μια κάσα κόκα κόλες και δύο κιλά τυρί.

Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω ένα αυστηρό καθεστώς οργάνωσης γευμάτων για να δω αν μπορούσα να γλιτώσω κάποια λεφτά και να σώσω τη συνείδησή μου. Σχεδίασα πέντε γεύματα τη μέρα για 30 μέρες (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό και δύο σνακ) χρησιμοποιώντας γραφήματα και υπολογιστικά φύλλα. Ανακάλυψα τα εξής:

Πρώτα, άνοιξα το ημερολόγιο και άρχισα να γράφω συνταγές. Για να κάνω το πείραμα εφαρμόσιμο από ανθρώπους όλων των μπάτζετ, άφησα στην άκρη τα εστιατόρια και τις παραγγελίες. Υπολογίζοντας ακριβώς τι χρειαζόμουν σε φρούτα, λαχανικά, κρέας, αυγά και ψάρι –αντί να αγοράζω πολλά μαζί– μείωσα τα ψώνια μου αμέσως

Πριν, έτρωγα κρέας δύο με τέσσερις φορές την εβδομάδα. Αλλά όταν το σχεδίασα, έβαλα κρέας πέντε φορές όλον τον μήνα. Δεν ήταν συνειδητή απόφαση: υπήρχαν πολλά πράγματα που ήθελα να φάω και δεν θα τα σκεφτόμουν όταν έκανα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Φασόλια, πατάτες, ρικότα, μανιτάρια, κολοκύθα, τορτελίνια και λάχανο. Όταν σχεδιάζεις τα γεύματά σου, σταματάς να μαγειρεύεις τα ίδια και τα ίδια κάθε βράδυ.

Γενικά γλίτωσα πολλά λεφτά. Αγόρασα μόνο δυο κολοκυθάκια ή ντομάτες αντί για ολόκληρη συσκευασία. Αυτό σημαίνει ότι πήγαινα στον μανάβη ή στον χασάπη και όχι στο σούπερ-μάρκετ, ενώ οι τιμές ήταν πάλι καλές. Ένα κομμάτι φρέσκος τόνος των 200 γραμμαρίων κοστίζει πέντε ευρώ στο ψαράδικο – όσο δύο ή τρεις κονσέρβες κακής ποιότητας τόνου στο σουπερμάρκετ.

Επίσης, σταμάτησα να τρώω χαζομάρες ανάμεσα στα γεύματα. Πατατάκια, κόκα κόλες, κομμάτια πίτσα που αγόραζα καθώς γύριζα σπίτι ή ολόκληρα πιάτα με αλλαντικά που τα παρατούσα στο ψυγείο. Έτρωγα φρούτα, ξηρούς καρπούς ή φρυγανισμένο ψωμί με αβοκάντο.

Ο αρχικός οικονομικός μου στόχος ήταν να γλιτώσω 100 ευρώ, από τα 300 που ξόδευα συνήθως τον μήνα. Στο τέλος, παρόλο που αγόρασα καλύτερης ποιότητας τρόφιμα ξόδεψα συνολικά 150 ευρώ. Τα μισά. Παρόλο που χρειάστηκε να κάνω όλο αυτόν τον σχεδιασμό, γλίτωσα και χρόνο. Όταν πήγαινα στο σούπερ-μάρκετ χωρίς λίστα χάζευα άσκοπα, μαγεμένος από τα μεγάλα ωραία ψωμιά. Με τη νέα μου μέθοδο, μπαίνω και βγαίνω.

Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας άρχισα να νιώθω κάποια από τα μειονεκτήματα. Πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους κι εγώ, τρώνε για συναισθηματικούς λόγους και το βρίσκουν περιοριστικό να μην μπορούν να φάνε ανάλογα με τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα, ένα βράδυ έλεγα να ψήσω κολοκύθα αλλά το μόνο που ήθελα ήατν πίτσα απ’ έξω. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα νιώθεις κάποιο βράδυ και ήταν δύσκολο να αντισταθώ.

Πολλά προϊόντα σε βαζάκια ή μπουκάλια δεν χρησίμευαν επειδή δεν χρειαζόμουν πολύ. Για παράδειγμα, δεν έχει νόημα να αγοράσω ένα βάζο με σος ταρτάρ αν είναι να τη χρησιμοποιήσω -με βάση το πλάνο- μια φορά. Τέτοια προϊόντα μιας χρήσης τα έβγαλα από το πλάνο μου. Και τη λατρεύω τη σος ταρτάρ.

Από την άλλη, με τον σχεδιασμό μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα τον χρόνο προετοιμασίας. Διαπίστωσα ότι μαγείρευα πιο νόστιμα και θρεπτικά γεύματα απ’ ό,τι συνήθως, που ήθελαν χρόνο, όπως τορτελίνια σε σπιτικό ζωμό, γεμιστές πιπεριές και μπούτια κοτόπουλο ψητά με πατάτες.

Η κοπέλα μου ήξερε ότι ήταν προσωρινό πρόγραμμα, αλλά μπορούσα να φανταστώ πως αν προσπαθήσεις να κάνεις το ίδιο πλάνο για δύο ή περισσότερα άτομα θα είναι πιο περίπλοκο. Το ίδιο ισχύει και για δείπνο με φίλους.

Αλλά καθώς το πείραμα συνεχιζόταν, τα σωματικά και ψυχικά οφέλη ήταν εμφανή. Έτρωγα λιγότερη ζάχαρη (επειδή δεν είχα λιχουδιές στο ντουλάπι), αγόραζα λιγότερο junk food και ένιωθα λιγότερες ενοχές για ό,τι πετούσα.

Το πείραμα μπορεί να ακούγεται ασήμαντο, αλλά με έκανε να σκεφτώ πολύ τις διατροφικές μου συνήθεις και να ανακτήσω εν μέρει τον έλεγχο. Θα συνεχίσω να σχεδιάζω τα γεύματά μου, αλλά ίσως όχι τόσο επιθετικά. Για όποιον έχει αντίστοιχα θέματα: κάνε μια δοκιμή, ακόμα κι αν πρέπει να κόψεις τη σος ταρτάρ.

Περισσότερα από το VICE

«Τα Περιστέρια με Γνωρίζουν, Έχω Μεγαλώσει Μαζί τους»

Ένας Εικονογραφημένος Οδηγός για να Προσφέρεις Απόλαυση Χωρίς Διείσδυση

Η Μακρά Εξαντλητική Ιστορία να Κάνεις Σχέσεις με Παντρεμένους

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.