Πήγαμε στο Φετινό "Gods Of War" Για την Βία Κατά των Γυναικών

Συνήθως τις Κυριακές τις περνώ κάνοντας catch up με σειρές ή προσπαθώντας να ολοκληρώσω ένα από τα δεκάδες βιβλία που κατά καιρούς ξεκινάω και αφήνω στη μέση. Αυτή η Κυριακή όμως, είναι διαφορετική αφού πρόκειται να παρακολουθήσω τον πρώτο μου αγώνα kickboxing, στα πλαίσια της φετινής αγωνιστικής συνάντησης μαχητικών αθλημάτων "Gods of War". Φτάνω στο κλειστό αθλητικό κέντρο Δαΐς γύρω στις 8 το βράδυ, με ανάκατες σκέψεις. Δεν έχω ξαναδεί live ούτε kickboxing, ούτε boxing, ούτε Muay Thai και οι γνώσεις μου επί του θέματος αρχίζουν και τελειώνουν με τις ταινίες του Rocky. Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ, δεν είναι ότι ξαφνικά αποφάσισα να διευρύνω τους ορίζοντες μου ως προς τον χώρο των μαχητικών αθλημάτων, αλλά διότι αυτή τη χρονιά πίσω από τους αγώνες κρύβεται κι ένα σημαντικό μήνυμα. Με πρωτοβουλία της Τίτας Γκρουέβα, μιας από τις διαγωνιζόμενες, η φετινή διοργάνωση έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει το κοινό για την βία κατά των γυναικών και να ενθαρρύνει τις γυναίκες θύματα βίας να ζητήσουν βοήθεια. Η Τίτα μάλιστα, πρόκειται να αφιερώσει προσωπικά τον αγώνα της σ' αυτόν τον σκοπό.

Tο πάρκινγκ είναι γεμάτο και στην είσοδο του κτιρίου είναι μαζεμένος πολύς κόσμος: μυώδεις και γεροδεμένοι άνδρες και γυναίκες, με κορμιά σμιλεμένα στο γυμναστήριο. Το «στάδιο» είναι ασφυκτικά γεμάτο, τρώω λίγο σπρωξίδι, σπρώχνω κι εγώ -όσο γίνεται πιο διακριτικά- και προσπαθώ να φτάσω στο ρινγκ. Ο πρώτος αγώνας έχει ήδη ξεκινήσει μεταξύ της Αγγελικής Κοκούρη και της Δέσποινας Παναγιωταρά. Κάθομαι στα σκαλιά, στο ίδιο επίπεδο με το ρινγκ. Μπροστά μου διαγωνίζονται τα δύο κορίτσια, που είναι μόλις 16 χρόνων, όπως μου διευκρινίζει η Μαριάννα, η οποία ανήκει στον ίδιο σύλλογο με την Αγγελική που διαγωνίζεται. Γι' αυτό και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας βρίσκονται εδώ, ώστε να της συμπαρασταθούν. Από ό,τι καταλαβαίνω όσο κυλάει η βραδιά, οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι είναι μέλη αθλητικών συλλόγων και γυμναστηρίων, φίλοι και συγγενείς. Υπάρχουν ακόμη και παππούδες και μικρά παιδιά ανάμεσα σ' αυτούς που έχουν έρθει να υποστηρίξουν τους αθλητές.

Παρακολουθώ τον έναν αγώνα μετά τον άλλον με σφιγμένο στομάχι. Το θέαμα παραείναι brutal για τα γούστα μου. Όσο περνάει η ώρα το θερμόμετρο ανεβαίνει. Συνομιλώ με τον δημοσιογράφο Βίκτωρα Ρέντη, υπεύθυνο Δυναμικών Αθλημάτων στο sports.gr, στα τραπέζια των «επισήμων» που πλαισιώνουν το ρινγκ, ο οποίος καλύπτει ανάλογους αγώνες τα τελευταία 30 χρόνια και ο οποίος μου λέει ότι το σκηνικό είναι «πολύ πετυχημένο, διότι έχει πολύ κόσμο-γύρω στα 1800 άτομα-, οι αγώνες είναι υψηλού επιπέδου, έχουν ροή και δεν υπάρχουν διαμαρτυρίες». Κάθε φορά που τελειώνει ένας γύρος, τα φώτα χαμηλώνουν, πολύχρωμοι προβολείς φωτίζουν τις κερκίδες, στο μπακράουντ ακούγεται χιπ χοπ μουσική και κόρνες, ο κόσμος χειροκροτάει, σφυρίζει και δείχνει γενικώς να διασκεδάζει, φωνάζοντας συνθήματα εμψύχωσης στους αθλητές.

Όσο προχωράει η βραδιά, οι αγώνες δυσοκλεύουν και γίνονται πιο βίαοι και τα χειροκροτήματα δυναμώνουν. Κάποιοι ματώνουν, η μυρωδιά της counterpain μου τρυπάει την μύτη, απέναντι μου ένας ψηλός τύπος με πέτσινο μπουφάν ανάβει ένα καπνογόνο που σβήνει γρήγορα. «Ήθελα να στηρίξω τον φίλο μου, που τον έχωσαν τελευταία στιγμή στον αγώνα, διότι ο άλλος αθλητής τραυματίστηκε», μου λέει. Παρόλο που όλο η όλη φάση με ξενίζει, όχι μόνο διότι η βία δεν με ιντριγκάρει, αλλά και διότι, όπως μου επιβεβαίωσε και ο συνομιλητής μου, είναι ένας χώρος στον οποίο κινούνται πάρα πολλοί χρυσαυγίτες, μετατρέποντας ενίοτε την προπόνηση σε διαδικασία εκπαίδευσής τους, διαπιστώνω ότι υπάρχει ένας πολύ ξεκάθαρος κώδικας αγωνιστικού και αθλητικού πνεύματος ανάμεσα στους ίδιους τους αθλητές. Όταν τελειώνει ένας αγώνας ο εκφωνητής συγχαίρει και τους δύο αθλητές, ενώ εκείνοι χτυπούν τα γάντια τους και σε αρκετές περιπτώσεις αγκαλιάζονται.

Εντωμεταξύ, πιάνω συζήτηση με πολλούς από τους παρευρισκόμενους. Οι περισσότεροι από αυτούς, προς απογοήτευσή μου, δεν γνωρίζουν τίποτα για το μήνυμα κατά της βίας. Δεκατρείς αγώνες αργότερα και μετά από το περισσότερο χιπ χοπ που έχω ακούσει από το γυμνάσιο και το πρώτο ζωντανό νοκάουτ μου, που είναι λιγότερο δραματικό από αυτό που βλέπουμε στις ταινίες, φτάνει επιτέλους η ώρα να αγωνιστεί η Τίτα.

Πριν τον αγώνα της, οι παρουσιαστές αναφέρουν ότι η φετινή διοργάνωση έχει και σκοπό να διαδώσει το μήνυμα κατά της βίας των γυναικών. Προβάλλουν ένα δίλεπτο βίντεο της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) και ξεκινά ο αγώνας. Η Τίτα εμφανίζεται με τον αριθμό 15900 -την 24ώρη γραμμή ΣΟΣ η οποία προσφέρει υπηρεσίες ενημέρωσης και τηλεφωνικής συμβουλευτικής σε θύματα όλων των μορφών βίας λόγω φύλου- γραμμένο στο μπράτσο της, κερδίζει στα σημεία την Χαρά Δημητρούλα και στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα κατά της βίας εις βάρος των γυναικών. Στο τέλος του αγώνα, αφού της απένειμαν το μετάλλιο, η κα. Κόλλια της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) έδωσε μια ολιγόλεπτη ομιλία, τονίζοντας ότι «η βία κατά των γυναικών δεν είναι παιχνίδι. Αν είσαι γυναίκα θύμα βίας, δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι μόνη».

Στο τέλος της βραδιάς, συγχαίρω κι εγώ με τη σειρά μου, την Τίτα και κανονίζουμε να μιλήσουμε την επόμενη ημέρα για την ζωή της, την εκστρατεία κατά της βίας και το μήνυμα που θέλει να στείλει στον κόσμο. Και ορίστε τι είπαμε:

VICE: Γεια σου Τίτα. Πώς ξεκίνησες το kick boxing;
​Τίτα Γκρουέβα: Από τα 5 μου ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες. Επηρεάστηκα από τις ταινίες του Rocky που έβλεπα όταν ήμουν πιτσιρίκι. Η αλήθεια ειναι ότι θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακαλάω τους γονείς μου να με γράψουν και οταν πια αποφάσισαν να δοκιμάσουμε έλεγαν ότι θα φάω καμμιά μπουνιά και θα φυγω κλαίγοντας απ' τη σχολή. Σημερα 15 χρονια μετά πιστεύω ότι μάλλον κάτι δεν είχαν υπολογίσει σωστά.

Σε πόσους αγώνες έχεις συμμετάσχει;  
​Η αλήθεια ειναι ότι δεν ξέρω ακριβώς διότι ι οι περισσότεροι ήταν ερασιτεχνικοί. Παίζω απο 7 ετών επομένως σίγουρα είναι πολλοί.

Σπουδάζεις παράλληλα;
​Σπουδαζω στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά.

Σου μένει ελεύθερος χρόνος;
​Σε περίοδο προετοιμασίας αφιερώνω στην προπόνηση γύρω στις 4 ώρες την ημέρα. Σε συνδυασμό και με το πανεπιστήμιο η αλήθεια ειναι ότι δεν μένει ελεύθερος χρόνος για άλλες δραστηριότητες.

Πόσο διαδεδομένο είναι το γυναικείο kickboxing στην Ελλάδα; 
​Τα τελευταία χρόνια στο χώρο μας η προσέλευση των γυναικών ειναι μεγάλη. Έχουμε αρκετές αθλήτριες που αγωνίζονται και προπονούνται. Πιστεύω ότι πλέον ειναι αρκετά διαδεδομένο και αυτο φαίνεται και απ' ότι στις επαγγελματικές βραδιές εχουν πάντα γυναικεία ζευγάρια.

Πολλοί πιστεύουν ότι τα full-contact αθλήματα, όπως το kickboxing, προωθούν τη βία. 
​Τα μαχητικά αθλήματα έχουν κατά βάση την αμυντική και όχι την επιθετική φιλοσοφία. Διδάσκουν πειθαρχία, σεβασμό και αυτοεκτίμηση.

Η ιδεά να χρησιμοποιηθεί το φετινό Gods Of War ως αφορμή για να ευαισθητοποιήθει η ελληνική κοινωνία για τη βία κατά των γυναικών ήταν δική σου. Πώς προέκυψε;Ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω εδώ και καιρό.  Είναι πάρα πολλά τα κρούσματα και οι γυναίκες ακόμα φοβούνται να μιλήσουν και να ζητήσουν βοήθεια. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω την όποια δημοσιότητα μου δίνει το άθλημά μου προκειμένου να περάσω αυτό το μήνυμα.

Σε ευχαριστώ Τίτα! 

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.