Όλες οι Λεσβίες Φίλες μου Θέλουν το Σπέρμα του Άντρα μου

Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE US.

Ο Michael, ο άντρας μου, είναι ένας δίμετρος κούκλος με δυνατό γερμανοσουηδικό αίμα και η οικογένειά του διακρίνεται για το εξαιρετικό της ακαδημαϊκό παρελθόν. Ο παππούς του έζησε μέχρι τα 90. Κοινώς, το σπέρμα του είναι ΧΡΥΣΟΣ.

Η Valentina και η Alissa είναι ένα queer ζευγάρι, που έχουν προσπαθήσει ανεπιτυχώς εδώ και δυόμισι χρόνια, ξοδεύοντας πάνω από 10.000 ευρώ, να «πιάσουν» ένα παιδί. Τυγχάνει επίσης να είναι και από τις πλέον αγαπημένες μας φίλες. Δουλεύοντας με ανώνυμους δωρητές σε τράπεζες σπέρματος στο Oakland της California, πολλές φορές γύριζαν για περισσότερο «καύσιμο», μόνο και μόνο για να μάθουν ότι ο δωρητής που είχαν επιλέξει προσεκτικά ήταν πλέον sold-out.

Στον γάμο μας το περασμένο καλοκαίρι, ζήτησαν και επίσημα από τον άντρα μου να τους δωρίσει το σπέρμα του, κάτι με το οποίο εκείνος συμφώνησε με ενθουσιασμό. Μερικούς μήνες και δύο πτήσεις στο Βερολίνο αργότερα, φτάσαμε στο Bay της δυτικής ακτής, έτσι ώστε να δωρίσει ο Michael όσο περισσότερο σπέρμα θα μπορούσε να παράγει μέσα σε δύο εβδομάδες. Αυτό βέβαια σήμαινε ότι για μένα δεν θα είχε σεξ και ότι ο Michael θα είχε ένα πολύ κουρασμένο πέος. Μας φάνηκε όμως μια μικρή θυσία στο ευρύτερο πλαίσιο της δημιουργίας μιας νέας ζωής.

Η πράξη από μόνη της, ήταν απλά μια βιολογική διαδικασία: ο Michael τελείωνε μέσα σε ένα ποτήρι, το παρέδιδε και η Alissa με την Valentina πήγαιναν στο δωμάτιό τους για να το χρησιμοποιήσουν. Ο Michael έκανε και μια σειρά από «καταθέσεις» στην California Cryobank, αφήνοντας εκεί παγωμένο σπέρμα για μελλοντική χρήση.

Μετά υπήρχε η χαρτούρα. Υπογράψαμε συμβόλαια στα οποία δηλώναμε ότι δεν θα διεκδικούσαμε το παιδί και ότι εκείνες δεν θα διεκδικούσαν διατροφή. Δεν θα πλήρωναν για το σπέρμα – μας φάνηκε ανήθικο ενώ ούτε κι εκείνες προσφέρθηκαν – αλλά θα κάλυπταν τα έξοδα πτήσεων, παραμονής, ενοικίασης αυτοκινήτων, ιατρικής κάλυψης, ψυχολογικής θεραπείας και νομικών συμβουλών. Επιπλέον, πριν ο Michael δωρίσει το σπέρμα του, έπρεπε να περάσει από μια σειρά γενετικών, αιματολογικών και σωματικών εξετάσεων και ελέγχων, έτσι ώστε να η τράπεζα σπέρματος να έχει ήσυχο το κεφάλι της.

Την πρώτη βραδιά ψήσαμε ένα κοτόπουλο και μιλήσαμε ξανά για τις προθέσεις και τα άγχη μας. Η Valentina και η Alissa μας διαβεβαίωσαν ότι ήθελαν να έχουμε παρουσία στην ζωή του παιδιού, ή τέλος πάντων όσο θα μπορούσαμε να είμαστε παρόντες μιας και ζούμε στην Ευρώπη. Θα ήμασταν κάτι σαν θείοι του, μια ευθύνη που μας άρεσε πολύ και πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να τιμήσουμε. Στην χειρότερη, ο Michael φοβόταν πως βλέποντας το παιδί που θα δημιουργούσε το σπέρμα του θα άρχισε κι εκείνος να νιώθει την ανάγκη να κάνει ένα δικό του παιδί. Στην χειρότερη, ανησυχούσα ότι η μητέρα του Michael δεν θα μπορούσε να ΜΗΝ στείλει πλεχτά καλτσάκια, κάτι που ενδεχομένως να μην ήταν στις ευθύνες του ρόλου της γιαγιάς-δωρητή. Ή κάτι τέτοιο.

Στο γραφείο του γιατρού, ο Michael κάθισε ήρεμα και εξήγησε όλα τα γενετικά προβλήματα της οικογένειάς του – Asperger's, καρκίνο του μαστού, κολίτιδα – αλλά εγώ αισθανόμουν αγχωμένος. Καθώς η Valentina άρχισε να δείχνει κάπως άβολα, σκέφτηκα ότι ίσως κι εγώ έπρεπε να πω τα της οικογένειάς μου, αλλά μετά από μια σύντομη εσωτερική αναδρομή, κατέληξα ότι το άθροισμα δεν ήταν πολύ καλύτερο.

Προσπάθησα να απασχοληθώ με την κάμερά μου λοιπόν και μετά από κάποια ώρα πήγα προς την τουαλέτα, με απώτερο σκοπό να μπω στο αυνανιστήριο της τράπεζας για να ρίξω μια γρήγορη ματιά. Το αποτέλεσμα δεν ήταν και κάτι σπουδαίο: μια πρώην τουαλέτα αναπήρων γεμάτη με αναλογικές και ψηφιακές τσόντες. Ήμουν έτοιμος να διαμαρτυρηθώ για την απουσία ομοφυλοφιλικής πορνογραφίας, αλλά εν τέλει εντόπισα μια σειρά από τσόντες με φαντάρους.

Καθώς ο Michael τελείωνε σε ένα ποτηράκι στον ίδιο ακριβώς χώρο λίγη ώρα αργότερα (δεν μπορούσα να του κάνω παρέα. Ρώτησα όμως), είδα την Valentina να google-άρει μερικές από τις ασθένειες και παθήσεις που είχε αναφέρει ο Michael. Εν τέλει, ο άντρας μου βγήκε από την τουαλέτα θριαμβευτής και οδηγήθηκε γρήγορα από μια νοσοκόμα σε έναν άλλο χώρο για να του πάρουν αίμα.

Στην συνέχεια, βρεθήκαμε και οι τέσσερις σε μια ψυχολογική συνεδρία, όπου μας ανέλυσαν μερικά από τα πιο περίπλοκα θέματα που προκύπτουν όταν ο δωρητής είναι γνωστό πρόσωπο. Μας προειδοποίησαν για τους κίνδυνους στις επιλογές των εκφράσεων: η χρήση του όρου «βιολογικός πατέρας» μπορεί να δημιουργήσει περίεργες ιδέες πατρότητας στο υποσυνείδητο του δωρητή. Μάθαμε επίσης ότι έπρεπε να δημιουργήσουμε χώρο για το παιδί. Μπορεί να ξέραμε τις προθέσεις μας ως κουαρτέτο, μπορεί η Valentina και η Alissa να ήξεραν τις προθέσεις τους ως γονείς, αλλά δεν έχουμε ιδέα τι θα θέλει το παιδί.

Ξυπνήσαμε με τα νέα πως η Valentina ήταν σε στάδιο ωορρηξίας. Υπό κανονικές συνθήκες η ωορρηξία διαρκεί 24 με 48 ώρες, πράγμα που σήμαινε ότι η γονιμοποίηση θα έπρεπε να γίνει εκείνο το βράδυ.

Έτσι, εγώ, η Valentina και η Alissa κάτσαμε να παρακολουθήσουμε το Real Housewives of Atlanta, κάνοντας πως δεν ξέραμε ότι ο Michael τον έπαιζε στο άλλο δωμάτιο για να γεμίσει το κυπελάκι του. Όταν τελείωσε και παρέδωσε, εγώ και ο Michael πήγαμε σε ένα κοντινό In-N-Out Burger καθώς η Alissa εναπόθετε το χρυσοφόρο σπέρμα στον κόλπο της Valentina. Εγώ και ο άντρας μου φάγαμε λαδερές τηγανητές πατάτες και κάναμε πλάκα με το γεγονός ότι το παιδί που θα έβγαινε μπορεί να ήταν ο επόμενος νικητής του βραβείου Νόμπελ ειρήνης, ή ο επόμενος Αδόλφος Χίτλερ. Εμείς μια φορά είχαμε κάνει την δουλειά μας. Τα υπόλοιπα ήταν πλέον με την Valentina και την Alissa.

Καθώς φεύγαμε από το San Francisco, ένιωθα μια ανακούφιση που είχαμε ολοκληρώσει την «αποστολή» μας. Ταυτόχρονα, ένιωθα λιγότερο άγχος από ότι ένιωθα στην αρχή. Δεν αισθανόμουν τόσο σαν μεσάζοντας πια, αλλά σαν ένα μέλος μιας μοναδικής τετράδας. Αφού προσγειωθήκαμε, μάθαμε ότι στην Valentina είχε έρθει περίοδος, τζίφος δηλαδή. Οι πρώτες προσπάθειες βέβαια, είναι η αλήθεια πως σπανίως πιάνουν τόπο. Το ίδιο ισχύει και για τις επόμενες. Μπορεί να πάρει και πέντε χρόνια. Μπορεί οι φίλες μας να μην «πιάσουν» ποτέ παιδί με το σπέρμα του Michael. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε την βιολογία, αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Εν τέλει, αυτό που έχει σημασία, ανεξάρτητα με το τι θα γίνει, είναι πως αυτή η ιστορία με έπεισε πως οι φίλοι μπορούν κυριολεκτικά να είναι η οικογένεια που ΕΣΥ επιλέγεις.

Περισσότερα από το VICE

Χλιδάτα Πάρτι, Τρέλες και ο Κολλητός του Leonardo DiCaprio στα 90's

Πώς Είναι η Ζωή σου Όταν Είσαι Γκέι στη Φυλακή

Είκοσι Ξεκαρδιστικά Μαθήματα Ελληνικής και Παγκόσμιας Ιστορίας