Πώς να Αντιμετωπίσετε το Online Tρολάρισμα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Είναι μια κανονική ημέρα στο internet. Στο Twitter γίνονται «τιτιβίσματα», στο Facebook «like» και «share» και το Reddit «βουίζει» με όλα τα online πράγματα - καλά και κακά. Ήταν μια μέρα σαν κι αυτή, το 2010, όταν ο σκιτσογράφος Ben Garrison είχε το «θράσος» να δημιουργήσει κάτι πολιτικό και να το δημοσιεύσει στο διαδίκτυο.

Η εικόνα, που ονομάζεται «The March of Tyranny» (Η Πορεία της Τυραννίας), ανέβηκε στο 4chan, επεξεργάστηκε και η πυραμίδα των πεφωτισμένων αντικαταστάθηκε από το «Happy Merchant», ένα αντι-σημιτικό meme που απεικονίζει έναν κολακευτικό Εβραίο.

Από εκεί και έπειτα, τα πράγματα έφεραν το ένα το άλλο. Οι online χρήστες μετέτρεψαν πολλά ακόμη από τα κινούμενα σχέδια του Garrison σε άλλες εικονογραφήσεις. Τώρα πια, αποκαλείται ο «πιο τρολαρισμένος σκιτσογράφος του κόσμου». Επειδή το όνομά του έχει μείνει σε όλες τις επόμενες αλλαγμένες εκδοχές των εικονογραφήσεών του, όταν τον google-άρεις θα βρεις έναν σωρό αποτελέσματα από ανούσιες φωτογραφίες και ιστορίες για αυτόν, ως meme.

Τι θα πρέπει να κάνει κάποιος ο οποίος, όπως ο Garrison, τρολάρεται μέχρι θάνατου και δεν έχει οποιοδήποτε κονέ με τις μεγαλύτερες οργανώσεις που μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα; Τι και αν ο ίδιος δεν έχει τρόπο να μπει στον χώρο της τηλεόρασης για να εκφέρει τη δική του οπτική και άποψη - ότι δεν κάνει αυτός τις προσβλητικές γελοιογραφίες που κυκλοφορούν με το όνομά του;

Το «Online Ινστιτούτο Πρόληψης του Μίσους (OHPI)» είναι ένα από τα λίγα ιδρύματα στο είδος του, στην Αυστραλία, για να σταματάει και να αποτρέπει τις online περιπτώσεις μίσους. Για να κατανοήσω καλύτερα τη δράση τους, μίλησα μέσω e-mail με τον Δρ. Andre Oboler, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της OHPI, καθώς επίσης και με τον Ben Garrison. Οι δυο τους συνεργάστηκαν, σε μια προσπάθεια να μειώσουν τρολάρισμα που υπέστη ο Garrison.

ΒΗΜΑ 1: Προσδιορίστε το Είδος του Τρολαρίσματος

Γλώσσα Μίσους: Η ρητορική μίσους απευθύνεται σε άτομα που βασίζονται σε προκαταλήψεις, όπως γυναίκες, Εβραίοι, LGBTQI κοινότητες και γενικά όποιος/-α δεν είναι λευκός/-η, straight κ.τ.λ.

Hλεκτρονικό Bullying: «Ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός μπορεί να προκύψει μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Συναντάται συχνά σε ανθρώπους που γνωρίζονται από το σχολείο, αλλά αποτελεί επίσης ένα στοιχείο του εκφοβισμού στον χώρο εργασίας και χρησιμοποιείται και ως ένα είδος ενδοοικογενειακής βίας», λέει ο Δρ. Oboler. Το cyber-bullying, συχνά, υποκινείται από κάποιον που γνωρίζει προσωπικά το θύμα. Ο θάνατος του Tyler Clementi, το 2010, αποδίδεται εν μέρει στο cyberbullying, αφού ο συγκάτοικός του τον κατασκόπευε μέσω web κάμερας και έγραψε στο twitter για αυτό.

Τρολάρισμα: Το «τρολάρισμα» είναι μια παρενόχληση που χαρακτηρίζεται από την ανωνυμία, έτσι ώστε το θύμα να μην έχει τρόπο να απαντήσει απ' ευθείας. Το «OHPI» παρατηρεί πολλές «RIP trolling» περιπτώσεις, όπου οι χρήστες στέλνουν σχόλια μίσους σε λογαριασμούς νεκρών ανθρώπων στα social media. Σε περίπτωση trolling, το θύμα δεν έχει συνήθως καμία δυνατότητα απάντησης, δεδομένου ότι δεν ξέρει ποιοι είναι απέναντί του. «Ο λόγος που είχαν το θράσος να με τρολάρουν», λέει ο Garrison, «ήταν η ανωνυμία τους».

Griefing: Στο Griefing, «ορισμένες πληροφορίες σχετικά με το θύμα είναι απαραίτητες, αλλά συνήθως θα είναι οι πολύ βασικές», λέει ο Δρ. Oboler. Ο όρος «Griefing» προέρχεται από τον κόσμο του online gaming και περιγράφει μια ομάδα παικτών που θα δημιουργούσαν έναν σωρό λογαριασμούς, ενώ, στη συνέχεια, θα έφτιαχναν μία συμμορία εναντίον ενός μόνο παίκτη. Στο πλαίσιο της ευρύτερης online παρενόχλησης, το Griefing είναι όταν πολλοί άνθρωποι κάνουν μια πολύ μικρή προσπάθεια, όπως η αποστολή ενός μισητού tweet, και το σωρευτικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι πολύ καταστροφικό.

Στην περίπτωση του Ben Garrison, τα trolls που χρησιμοποιούσαν το Griefing και τη γλώσσα μίσους, αμαύρωσαν τη φήμη του. Σε μια παρόμοια κατάσταση, όπου τα trolls υποδύονταν μια φεμινίστρια συγγραφέα, την Caitlin Roper, προωθούσαν τρανσφοβικές ρητορικές μίσους με το όνομά της.

ΒΗΜΑ 2: Αναφέρετε την Παρενόχληση στο Κοινωνικό Δίκτυο όπου Συνέβη

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, διατηρούν συνήθως «κοινοτικά πρότυπα» που απαγορεύουν τις απειλές ή το περιεχόμενο μίσους. Τα πρότυπα του Facebook δεν επιτρέπουν τη ρητορική μίσους ή το bullying, καθώς και μια σειρά από άλλα πράγματα, όπως τη χρήση του site για τη διευκόλυνση της εγκληματικής δραστηριότητας.

Το Twitter είναι πραγματικά κακό στο να αντιμετωπίζει τέτοιες ρητορικές μίσους. Συγκεκριμένα, ο πρώην CEO του Twitter, ο Dick Costolo, παραδέχθηκε σε ένα σημείωμα που διέρρευσε στο The Verge, ότι «δεν "το 'χουμε" με το να ασχολούμαστε με την κακοποίηση και τα trolls στο Τwitter, εδώ και χρόνια».

Ωστόσο, η ιστοσελίδα έχει προσαρμοστεί, πρόσφατα, στα πρότυπα της κοινότητάς της. Ενώ στο παρελθόν η απειλή έπρεπε να είναι «άμεση και συγκεκριμένη», τώρα οποιαδήποτε έμμεση απειλή είναι πιθανό να παραβιάσει τα πρότυπα της κοινότητας, υπό μία ευρύτερη έννοια «που προωθεί τη βία εναντίον άλλων». Ο επί χρόνια troller, Chuck Johnson, πραγματοποίησε εκστρατεία μαζεύοντας δωρεές στο Twitter για να «πετάξουν έξω» τον ακτιβιστή DeRay McKesson και, στη συνέχεια, ο Johnson αποβλήθηκε από το Twitter. Πριν από την κατάργηση της ρήτρας «άμεση και συγκεκριμένη», το τιτίβισμα του Johnson μπορεί να μη θεωρούνταν παραβίαση των κοινοτικών κανόνων και είναι δυνατόν να μην είχε ληφθεί κανένα μέτρο. «Πρόσφατα, παρατηρήθηκε μια αύξηση 400% του αριθμού των υπαλλήλων στο Twitter, που απαντούν στις αναφορές των χρηστών», σημειώνει ο Δρ. Oboler.

Το «OHPI» τρέχει ένα πρόγραμμα -«Fight Against Hate-FAH» (Μάχη Εναντίον του Μίσους)- το οποίο δεν είναι ένα σύστημα αναφοράς, αλλά ένα σύστημα λογοδοσίας. Αφού ένας χρήστης αναφέρει το εμπαθές περιεχόμενο, μπορούν να συνδέσουν την εν λόγω αναφορά με το «Fight Against Hate» και η ομάδα του «OHPI» θα παρακολουθήσει πόσον καιρό παίρνει για την πλατφόρμα να απαντήσει. Αν δεν ανταποκριθεί (η πλατφόρμα) άμεσα, η ομάδα FAH ενημερώνεται και αναλαμβάνει δράση.

ΒΗΜΑ 2.5: Ψάξτε για Σελίδες Phoenix

«Το πρόβλημα των σελίδων Phoenix είναι κάτι σημαντικό για το Facebook», παραδέχεται ο Δρ. Oboler. Οι σελίδες «Phoenix» παρατηρούνται όταν μια άλλη σελίδα -ρητορικής μίσους ή παρενόχλησης- απομακρύνεται από το Facebook και, στη συνέχεια, δημιουργεί μια νέα σελίδα ή λογαριασμό. «Μια σελίδα Phoenix χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση, καθώς ο χρόνος για να δημιουργηθεί μια νέα σελίδα και να κερδίσει followers είναι μικρότερος από τον χρόνο που παίρνει, συνήθως, μια σελίδα για να αφαιρεθεί».

Στην περίπτωση του Garrison, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απομακρυνθούν οι διάφορες σελίδες. «Το Facebook αρνήθηκε να "ρίξει" πολλές από τις σελίδες, ακόμα και μετά από επανειλημμένες καταγγελίες. Θα τις "κατεβάσει" τελικά, αλλά το έκαναν πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί».

Έχετε τον νου σας για αναδημιουργημένες σελίδες/ χρήστες και αναφέρετέ το αμέσως, ώστε να το προλάβετε. Βέβαια, να ξέρετε ότι μπορεί να είναι τελικά ένα μάταιο χάσιμο χρόνου. «Έχω περάσει αμέτρητες ώρες για τη συμπλήρωση φορμών και την αποστολή email σε υπηρεσίες για τα φωτογραφικά/ εικονογραφικά δικαιώματα», λέει ο Garrison. «Αυτός ο χρόνος θα μπορούσε να έχει δαπανηθεί για κάτι πιο παραγωγικό».

ΒΗΜΑ 3: Αναφέρετε την Παρενόχληση στην Αστυνομία

«Κατά γενικό κανόνα, εάν οι άνθρωποι αισθάνονται να απειλούνται ή να τους παρενοχλεί κάποιο online περιεχόμενο, θα ήταν καλύτερο να επικοινωνήσουν με την αστυνομία», σημειώνει ο Δρ. Oboler.

Τι γίνεται όμως όταν η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτα; Αν ο «δράστης» βρίσκεται σε μία χώρα και εσείς είστε σε μία άλλη; Το πιο πιθανό είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Όταν η συγγραφέας Αmanda Hess ανέφερε την παρενόχλησή της (στο Twitter) στην αστυνομία, η απάντηση του υπαλλήλου ήταν «τι είναι το Twitter;». Για να μπορέσει η αστυνομία να κάνει κάτι ουσιαστικό, σχετικά με τη διαδικτυακή παρενόχληση, θα πρέπει πρώτα να την κατανοήσει. Η συνεχής ενασχόληση με το διαδίκτυο, η καταγραφή και η αναφορά περιπτώσεων παραβατικής παρενόχλησης είναι ένας τρόπος για να βοηθήσει την αστυνομία να μάθει.

Το Twitter έχει καταστήσει απλούστερη την αναφορά περιπτώσεων παρενόχλησης στα όργανα επιβολής του νόμου. Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η αντιπρόσωπος Katherine Clark και η Βουλή των Αντιπροσώπων, κάλεσαν επισήμως το Υπουργείο Δικαιοσύνης να ασχοληθεί σοβαρά και πιο συχνά στις online περιπτώσεις παρενόχλησης. Οι τοπικές Αρχές επιβολής του νόμου δεν μπορούν να έχουν τις τεχνικές γνώσεις ή τους πόρους για να «χτυπήσουν» την internet-ική παρενόχληση. Σκεφτείτε να παρακάμψετε, λοιπόν, την τοπική αστυνομία και κάντε αναφορά στο FBI, μέσω του Κέντρου Παραπόνων Διαδικτυακού Εγκλήματος (IC3). Το IC3 φιλοδοξεί να εξετάσει κάθε περίπτωση και να την αναφέρει στα τοπικά ή ομοσπονδιακά όργανα επιβολής του νόμου, όπως είναι απαραίτητο να γίνει.

Προσπεράστε και τον δικηγόρο. Ο Garrison το δοκίμασε. Ο δικηγόρος του τελικά αρνήθηκε να συνεχίσει, λόγω της δαπάνης και της δυσκολίας. «Συνήθως, οι δράστες ζουν στα υπόγεια των γονιών τους», μου λέει. «Λίγοι δικηγόροι θα αναλάβουν αυτές τις περιπτώσεις. Υποψιάζομαι ότι ένας από τους λόγους είναι πως θέλουν να αποφύγουν να αναμειχθούν με τις "μηχανές μίσους του διαδικτύου"».

ΒΗΜΑ 4: Προσπαθήστε να Διασώσετε την Κατεστραμμένη Φήμη σας

Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να συνδέσετε, κατά κάποιον τρόπο, τα trolls με εσάς, λέγοντας, χωρίς ντροπή, «αυτό είναι που συμβαίνει σε μένα». Η Caitlin Roper διατηρεί τέτοια troll tweets καρφωμένα στην κορυφή του λογαριασμού της. Ο Ben Garrison συνεχίζει να δημιουργεί την τέχνη του, ενώ καταγγέλλει τα τρολαρίσματα όποτε το θεωρεί αναγκαίο. «Έβαλα μια ενημέρωση στο site μου και αποφάσισα να αγνοήσω τα trolls. Αυτό λένε όλοι εξάλλου - απλά αγνοήστε τα και θα φύγουν από μόνα τους».

Αλλά, σε κάποιες περιπτώσεις αυτό δεν είναι αρκετό. «Στην περίπτωσή μου, μετά από δύο χρόνια, δεν έχουν φύγει ακόμα», λέει ο Garrison.

ΒΗΜΑ 5: Μιλήστε για τις Εμπειρίες Παρενόχλησής σας και Προσπαθήστε να Κατανοήσετε τη Νοοτροπία των Ανθρώπων που σας Μισούν χωρίς Λόγο

Ορισμένοι χρήστες βλέπουν το internet ως έναν μαγικό χώρο για να λένε ό,τι θέλουν και να διασκεδάζουν χωρίς συνέπειες. Το τρολάρισμα είναι ένας τρόπος, για αυτούς τους σαδιστές, να επιδίδονται στις μακιαβελικές επιθυμίες τους. Ο Garrison το ξέρει αυτό από πρώτο χέρι. «Για τα ανώνυμα trolls», μου λέει, «δεν υπάρχουν οι έννοιες της δυσφήμησης, της συκοφαντικής δυσφήμισης ή της παρενόχλησης. Υπάρχει άφθονη "ελευθερία λόγου" και θεωρούν ότι αυτή, συγκεκριμένα, είναι η "απόλυτη" ελευθερία του λόγου».

Ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει η online παρενόχληση είναι να αλλάξει το περιβάλλον των ίδιων των διαδικτυακών κοινοτήτων. Οι Riot Games, δημιουργοί του League of Legends, αναχαίτισαν αποτελεσματικά τις παρενοχλήσεις μες στο παιχνίδι τους, καθώς οι χρήστες που χρησιμοποιούσαν τη γλώσσα του μίσους στο παιχνίδι υπέστησαν τις ανάλογες συνέπειες. Μόνο όταν τα trolls αισθανθούν τις πραγματικές συνέπειες αλλάζει η συμπεριφορά τους.

Ιστορικά, υπάρχει μια γενική αίσθηση πως ό,τι συμβαίνει στο διαδίκτυο δεν είναι «πραγματικό». Στον σημερινό online κόσμο αυτό δεν υπάρχει. Προστατεύστε τον εαυτό σας πρώτα, αλλά μην είστε απρόθυμοι να δημοσοποιήσετε την παρενόχλησή σας και να φθάσετε μέχρι την online κοινότητα για υποστήριξη. Σιγά-σιγά, εταιρείες όπως το Facebook και το Twitter τα προσέχουν όλα αυτά και αρχίζουν να προσαρμόζουν τον τρόπο που διαχειρίζονται τις κοινότητές τους.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.