Έναν Χρόνο Μετά Κανείς δεν Χόρευε το Bella Ciao στο Tae Kwon Do

Κείμενο: Μελπομένη Μαραγκίδου

«Μαμά λες να έρθουν οι αγρότες από τα μπλόκα;» ακούω με το που φτάνω έξω από το γήπεδο του Tae Kwon Do να ρωτά ένας 9χρονος -το πολύ- πιτσιρικάς βλέποντας τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Είναι 6.00 το απόγευμα και κανείς δεν έχει έρθει με ρομαντική διάθεση να θαυμάσει τα μωβ χρώματα που έχει πάρει ο ουρανός και η θάλασσα του Παλαιού Φαλήρου από το ηλιοβασίλεμα. Οι περισσότεροι είναι μποτιλιαρισμένοι και εκνευρισμένοι ψάχνοντας μια θέση πάρκινγκ για να προλάβουν την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα που υποτίθεται ξεκινά σε μισή ώρα και έχει ως θέμα τον «έναν χρόνο Αριστερά».

Προχωράω προς τις κλούβες που είναι γεμάτες με ΜΑΤατζήδες. «Κοιτάζουν τσόντα!», λέω στον Ορέστη ο οποίος ζουμάρει τον φακό και βλέπει ότι δεν πρόκειται για ταινία αλλά για φωτογραφία με δύο γυμνές γυναίκες την οποία έχουν στολίσει μέσα στην κλούβα, λες και πρόκεται για δωμάτιο έφηβου. Έχουν ένα σεξιστικό «λάβαρο» μέσα σε κρατικό αυτοκινήτο αλλά μάλλον αυτό είναι το τελευταίο από τις πράξεις των ΜΑΤ που μπορεί να απασχολούν μετά από ένα χρόνο αριστεράς με μπόλικη δόση αστυνομικής βίας.

Όσο προχωράω προς το κλειστό γήπεδο θυμάμαι ότι πριν ένα χρόνο είχα ξανάρθει για την προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας όταν ο Σαμαράς έπαιζε τα τελευταία του χαρτιά για να κερδίσει τις εκλογές. Σκέφτομαι πως ούτε καν τότε δεν υπήρχαν τόσο ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή. Το σοκ όμως το παθαίνω όταν φτάνοντας στην είσοδο του γηπέδου βλέπω να έχουν στηθεί μηχανήματα υψηλού ελέγχου όπως αυτά που υπάρχουν στα αεροδρόμια. Ένας ένας οι παρευρισκόμενοι περνούν κάτω από τα μηχανήματα και δίνουν τις τσάντες τους επίσης για έλεγχο. Ο Ορέστης είναι «ζωσμένος» με τον εξοπλισμό του με τις φωτογραφικές μηχανές και στον έλεγχο βαράει κόκκινο ο συναγερμός, όμως του την χαρίζουν γιατί μάλλον δεν τον κόβουν ούτε για τζιχαντιστή, ούτε για αγρότη, ούτε για οπαδό της Θύρας 13.

Δεν χρειάζεται να ακούσει κανείς την ομιλία του Τσίπρα για να καταλάβει τι έχει αλλάξει στο κόμμα του ένα χρόνο μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Από εκεί που πριν ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την προεκλογική του συγκέντρωση σε εξωτερικό χώρο γεμίζοντας ασφυκτικά την Ομόνοια και μάλιστα σχολιάζοντας αρνητικά την επιλογή του Σαμαρά να κάνει τη δική του στο κλειστό του Tae Kwon Do, ένα χρόνο μετά είναι αυτός που δεν βρίσκεται «στις πλατείες με τον κόσμο» αλλά σε αυτόν τον κλειστό χώρο, να τον φυλάνε μάλιστα Ματατζήδες που έχουν τοιχοκολλημένη τσόντα και ασφαλίτες που κάνουν control σε όποιον μπαίνει.

Κοντεύει 6.30 και οι καρέκλες είναι άδειες μέσα στο γήπεδο κάνοντας πολλούς να σκέφτονται ότι μπορεί και να μην γεμίσει. Απ' έξω ούτε αγρότες έχουν φανεί, ούτε συνταξιούχοι, ούτε γραβατωμένοι δικηγόροι, ούτε όμως και Παναθηναϊκοί -άλλωστε εδώ θεωρείται Πειραιάς. Παρά μόνο ένας εργαζόμενος με 5μηνο στο δήμο Παλαιού Φαλήρου ο οποίος κρατάει ένα μικρό πανό που γράφει «5μηνη δουλεία ως εδώ! Ποτέ Ξανά!», και φωνάζει συνθήματα, αλλά ο κόσμος που περνάει για να μπει στο γήπεδο δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία και τον προσπερνά.

Κατά τις 7.00 πούλμαν που έχει βάλει το κόμμα από διάφορες περιοχές της Αττικής φτάνουν και οι καρέκλες γεμίζουν, αφήνοντας κι αρκετούς να παρακολουθούν όρθιοι. Τα στελέχη, οι βουλευτές και οι υπουργοί είναι μπροστά και ο κόσμος από τις τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ στις κερκίδες. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ κάθεται στις κερκίδες βάθος και είναι μόνο μερικές δεκάδες άτομα, αφού έπειτα από την αποχώρηση της πλειοψηφίας της νεολαίας μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ «χωλαίνει» σε αυτό το κομμάτι οργανωτικά. Τελικά από εκεί που είχαμε να λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα των νέων, ένα χρόνο μετά, το γήπεδο γεμίζει κυρίως με 55άρηδες και 65άρηδες.

Όσο περιμένουμε τον πρωθυπουργό, στα μεγάφωνα ακούγονται διάφορα τραγούδια με χαρακτηριστικό το «Bella Ciao» το οποίο πριν ένα χρόνο προκαλούσε σεισμό στην Ομόνοια και σε κάθε συγκέντρωση των Συριζαίων. Αυτήν την φορά όμως κανείς δεν χορεύει, κανείς δεν πανηγύριζε στους ρυθμούς του. Το κλίμα που επικρατεί είναι κάπως παγωμένο. Λίγες σημαίες, ακόμα πιο λίγα χειροκροτήματα, καθόλου συνθήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάει την καλύτερη περίοδο στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει και στο κοινό. Από τα μεγάφωνα μας λένε ποιοι βρίσκονται στο γήπεδο και προτρέπουν τον κόσμο να στηρίζει τα κομματικά media.

Στις 7.30, με μία ώρα καθυστέρηση, ο Αλέξης Τσίπρας μπαίνει στο γήπεδο. Κανείς όμως δεν τον προαναγγέλλει από τα μεγάφωνα και ο κόσμος δεν τον παίρνει χαμπάρι ώστε να χειροκροτήσει. Το #akward_moment «σώζει» το μπουλούκι με τους φωτορεπόρτερ που πέφτουν πάνω στον πρωθυπουργό για να πάρουν ένα κλικ κι έτσι ο κόσμος στις κερκίδες αντιλαμβάνεται ότι έχει έρθει κι έτσι ξεσπά σε χειροκροτήματα.

Ο Πάνος Ρήγας, ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος ανεβαίνει στο βήμα για να ανοίξει την εκδήλωση, ενώ την σκυτάλη παίρνει ένα βιντεάκι που παίζει στις γιγαντοοθόνες του γηπέδου. Το βίντεο πρόκειται για ένα ποτ πουρί από τον έναν χρόνο ΣΥΡΙΖΑ με αρκετές δόσεις λαϊκισμού σε μερικά σημεία αφού έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος του βίντεο στις κόντρες στα τηλεοπτικά παράθυρα ανάμεσα σε Συριζαίους και δημοσιογράφους. Θα περίμενε κανείς να έχει σπουδαιότερα πράγματα να σταθεί στον απολογισμό από την χρονιά διακυβέρνησης από τις τσιρίδες των παραθύρων.

Μετά την ολοκλήρωση του βίντεο, ο Αλέξης Τσίπρας αναβαίνει στο βήμα που τον καλούν από τα μεγάφωνα αποκαλώντας τον «προστάτη της αταλάντευτης προσπάθειας της χώρας να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά της», ενώ ο κόσμος χειροκροτεί όρθιος. Ο πρωθυπουργός ξεκινά την ομιλία του απευθυνόμενος στον κόσμο ως φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι και λέγοντας πως «Η παρουσία σας εδώ σήμερα, σε μια μέρα γιορτινή και ιστορική, δίνει μήνυμα αισιοδοξίας και μάχης να συνεχίσουμε τη μεγάλη προσπάθεια που ξεκινήσαμε εδώ κι ένα χρόνο για να δώσουμε πνοή, ελπίδα, όραμα στον ελληνικό λαό».

Όσο ο Αλέξης Τσίπρας μιλά, το πρόσωπό του στις οθόνες το καλύπτει η rainbow σημαία της Άννας Πήλιου τρανς ακτιβίστριας που όπως μου λέει έχει έρθει γιορτάζοντας το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια και αναμένοντας την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Πίσω από τις κερκίδες, μέλη της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε είχαν μπει στο γήπεδο κι ετοίμαζαν να αναρτήσουν πανό για τους πρόσφυγες. Το πανό γράφει «Ελλάδα-ΕΕ-Τουρκία το αίμα στα χέρια σας. Ανοιχτά σύνορα. Κάτω ο φράχτης», όμως πριν το ανοίξουν γίνονται αντιληπτοί από άντρες της περιφρούρησης του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έκαναν έλεγχο στην τσάντα ενός από τα μέλη της πρωτοβουλίας και βρήκαν το πανό. Αφού το κατάσχεσαν, έπειτα από διαπραγματεύσεις, το ξαναέδωσαν στα μέλη της πρωτοβουλίας, τα οποία αποχώρησαν χωρίς τελικά να το σηκώσουν.

Όσο ο Αλέξης Τσίπρας μιλά περίπου για μία ώρα, το γήπεδο έχει ντουμανιάσει από τον καπνό των τσιγάρων, αφού στους Συριζαίους το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης το έκοψε αλλά το κάπνισμα σε εσωτερικό χώρο ούτε να το σκεφτείς. Όποτε ο πρωθυπουργός ανεβάζει τον τόνο της φωνής του ο κόσμος καταλαβαίνει ότι είναι η ώρα για χειροκρότημα και αντιδρά ενώ κατά τ' άλλα παρακολουθεί σχεδόν βαριεστημένος. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι καλός, διατηρεί τον αέρα του αρχηγού, δίνει αρκετές και σωστές εξηγήσεις για τον κιτρινισμό που έχουν δεχτεί κατά καιρούς συνεργάτες του, όμως φαίνεται σαν να είναι ξεχασμένος στην αντιπολίτευση, βάζοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωταγωνιστή σε μία ομιλία που έχει αντιπολιτευτική σχεδόν προεκλογική χροιά ενώ επρόκειτο για απολογισμό έργου.

Πριν ολοκληρώσει την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει πως: «Κλείνουμε ένα χρόνο. Δύσκολο χρόνο και τραχύ. Αλλά αν τα πράγματα ήταν εύκολα δε θα ήμασταν εμείς εδώ για να τα διαχειριστούμε. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι εμείς έχουμε έρθει για τα δύσκολα», επαναλαμβάνοντας την ατάκα που έχει γίνει αντικείμενο σχολιασμού μετά κι από την σύλληψη του καστανά στην Θεσσαλονίκη πως: «Έχουμε έρθει για να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά και να τελειώνουμε με τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους».

Στις 9.00 η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα ολοκληρώνεται και στα μεγάφωνα ακούγεται η φωνή του Σωκράτη Μάλαμα να τραγουδά «Οσα κοστίζουν μια δραχμή γι' άλλους κοστίζουν μια ζωή. Δεν είναι κρίμα;» την ώρα που οι φίλοι και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ φεύγουν για τα πούλμαν της επιστροφής.

Περισσότερα από το VICE

Οι 365 Ημέρες Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Μέσα από Δέκα Πρόσωπα

Ένας Χρόνος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Μέσα από τους Τοίχους της Αθήνας

Η Goth Κοινότητα της Αθήνας