To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο BroadlyΤο όνομα της μπορεί να μην είναι και τόσο αναγνωρίσιμο, αλλά οι δουλειές της Jodi Clark είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστικές. Σου μένουν. Με την Iggy Azalea να δηλώνει fan της, η εικονογράφος με έδρα το Sydney παίζει με το γκροτέσκο, το θηλυκό και τις αντιλήψεις για την ομορφιά.Το αποτέλεσμα είναι ένα μείγμα από λάγνα μυθικά πλάσματα, τα οποία έχουν σαν σκοπό να προκαλέσουν τις προσδοκίες που υπάρχουν γύρω από την έννοια της τελειότητας. Μιλήσαμε με την καλλιτέχνιδα και τη ρωτήσαμε τι σημαίνουν για εκείνη οι σκηνές που δημιουργεί.
Jodi Clark: Η τέχνη μου δεν έχει να κάνει τόσο με το σεξ, αλλά με τις κοινωνικές αντιλήψεις που προβάλλονται σε ιδέες σχετικές με τη σεξουαλικότητα, το φύλο και την ομορφιά. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει με την ανάκτηση της δύναμης από τις γυναίκες. Είναι ο τρόπος που διαλέγω για να ανατρέπω αυτές που θεωρώ απαρχαιωμένες κοινωνικές δομές. Απαιτούν από εμάς να μεγαλώσουμε και να μείνουμε μέσα στα όρια αυτών των δομών. Νομίζω πως με την τέχνη μου, προσπαθώ να ξεφύγω από αυτούς τους κανόνες.Προσπαθείς να είσαι προκλητική με τη δουλειά σου;
Ναι. Ο σκοπός μου είναι να κάνω τον θεατή μου να αισθανθεί άβολα. Πετυχαίνοντας αυτό, η τέχνη μού δίνει τη δύναμη στο θέμα που απεικονίζει. Ιδανικά, θα ήθελα οι θεατές μου να σκεφτούν γιατί αισθάνονται άβολα.Μερικοί από τους fans σου είναι πολύ γνωστοί, όπως η Iggy Azalea για παράδειγμα. Η τέχνη σου πάντα γινόταν δεκτή τόσο θετικά;
Όταν πήγαινα στην σχολή Καλών Τεχνών οι πάντες με επευφημούσαν, αλλά στον έξω κόσμο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι γονείς μου δεν μπορούν να κοιτούν τη δουλειά μου, ειδικά η μητέρα μου. Νομίζω πως πολύς κόσμος προσβάλλεται.Πολλοί άνθρωποι κοιτούν τη δουλειά μου και δεν καταλαβαίνουν τι βλέπει. Τους κάνω να δουν πιο μακριά αλλά και πιο κοντά, οπότε όταν αντιλαμβάνονται τι κοιτούν, εκπλήσσονται. Αυτό θέλω, να ρίχνουν άλλη μια ματιά.Οι υβριδικές φιγούρες που σχεδιάζεις με γυναικεία σώματα και κεφάλια ζώων, τι αντιπροσωπεύουν για σένα;
Είναι περίεργο, ζωγράφιζα τέτοιες φιγούρες εδώ και χρόνια και δεν είχα καταλάβει ποτέ τι ακριβώς σημαίνουν. Αλλά την τελευταία μου χρονιά στη Σχολή, είχα έναν υπεύθυνο ο οποίος με βοήθησε να βρούμε το νόημά τους.Είναι εκεί ως ηθοποιοί, ως μια αντίσταση απέναντι στα γενικευμένα στάνταρ περί ομορφιάς. Δεν μπορείς να τις κρίνεις σύμφωνα με αυτά τα στάνταρ με τα οποία κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι, επειδή αυτές οι φιγούρες δεν είναι φυσιολογικές. Δεν μοιάζουν με κάτι που έχεις δει μέχρι τώρα.Τα σχέδιά σου έχουν πολύ λεπτομέρεια. Αυτό το στοιχείο προσθέτει περισσότερα επίπεδα προκλητικότητας στη δουλειά σου;
Προσπαθώ να αποτυπώσω πιστά όλες τις ρυτίδες, τις ατέλειας, τις φακίδες. Λόγω της φύσης των σχεδίων μου, τα πράγματα διαστρεβλώνονται και καταλήγουν να έχουν κάτι το γκροτέσκο. Το ένα στήθος μπορεί να είναι φυσιολογικό, αλλά το άλλο μπορεί να είναι στον αέρα.Ο κόσμος που το βλέπει αυτό -ειδικά αν μιλάμε για την ανδρική ματιά- θα θεωρήσει πως είναι τελείως «λάθος». Αλλά δεν είναι όλα τέλεια εδώ. Ο τρόπος που ζωγραφίζω είναι σαν να υψώνω το μεσαίο μου δάχτυλο σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας κάνουν να κυνηγούμε άπιαστους στόχους.Περισσότερα από το VICEΓι' Αυτό η Θεσσαλονίκη Πέρασε τον Παγετό με ένα Σεσουάρ Μαλλιών στα ΧέριαΑυτές οι Φωτογραφίες που θα σε Στείλουν για ένα Όμορφο ΤριπάρισμαΆνθρωποι που Κάνουν Ναρκωτικά στη Δουλειά τους Εξηγούν Γιατί το Έχουν «Ανάγκη»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Broadly: Αν υπάρχει ένα ξεκάθαρο μήνυμα που προσπαθείς να περάσεις, ποιο είναι αυτό;Ο σκοπός μου είναι να κάνω τον θεατή μου να αισθανθεί άβολα.
Jodi Clark: Η τέχνη μου δεν έχει να κάνει τόσο με το σεξ, αλλά με τις κοινωνικές αντιλήψεις που προβάλλονται σε ιδέες σχετικές με τη σεξουαλικότητα, το φύλο και την ομορφιά. Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει με την ανάκτηση της δύναμης από τις γυναίκες. Είναι ο τρόπος που διαλέγω για να ανατρέπω αυτές που θεωρώ απαρχαιωμένες κοινωνικές δομές. Απαιτούν από εμάς να μεγαλώσουμε και να μείνουμε μέσα στα όρια αυτών των δομών. Νομίζω πως με την τέχνη μου, προσπαθώ να ξεφύγω από αυτούς τους κανόνες.
Ναι. Ο σκοπός μου είναι να κάνω τον θεατή μου να αισθανθεί άβολα. Πετυχαίνοντας αυτό, η τέχνη μού δίνει τη δύναμη στο θέμα που απεικονίζει. Ιδανικά, θα ήθελα οι θεατές μου να σκεφτούν γιατί αισθάνονται άβολα.
Όταν πήγαινα στην σχολή Καλών Τεχνών οι πάντες με επευφημούσαν, αλλά στον έξω κόσμο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι γονείς μου δεν μπορούν να κοιτούν τη δουλειά μου, ειδικά η μητέρα μου. Νομίζω πως πολύς κόσμος προσβάλλεται.
Έχω κόσμο που μου έχει πει ότι δεν μπορούσε τα πάει τα παιδιά του στο carousel (σ.σ. μια εικαστική εγκατάστασή της), εκεί όπου τα υβρίδια κάνουν pole dancing. Ήταν μια πολύ μεγάλη εγκατάσταση στην οποία μπορούσες να μπεις μέσα, αλλά πολύς κόσμος κάλυπτε τα μάτια των παιδιών του και έφευγε τρέχοντας.Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι περίεργο, ζωγράφιζα τέτοιες φιγούρες εδώ και χρόνια και δεν είχα καταλάβει ποτέ τι ακριβώς σημαίνουν. Αλλά την τελευταία μου χρονιά στη Σχολή, είχα έναν υπεύθυνο ο οποίος με βοήθησε να βρούμε το νόημά τους.Είναι εκεί ως ηθοποιοί, ως μια αντίσταση απέναντι στα γενικευμένα στάνταρ περί ομορφιάς. Δεν μπορείς να τις κρίνεις σύμφωνα με αυτά τα στάνταρ με τα οποία κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι, επειδή αυτές οι φιγούρες δεν είναι φυσιολογικές. Δεν μοιάζουν με κάτι που έχεις δει μέχρι τώρα.
Προσπαθώ να αποτυπώσω πιστά όλες τις ρυτίδες, τις ατέλειας, τις φακίδες. Λόγω της φύσης των σχεδίων μου, τα πράγματα διαστρεβλώνονται και καταλήγουν να έχουν κάτι το γκροτέσκο. Το ένα στήθος μπορεί να είναι φυσιολογικό, αλλά το άλλο μπορεί να είναι στον αέρα.Ο κόσμος που το βλέπει αυτό -ειδικά αν μιλάμε για την ανδρική ματιά- θα θεωρήσει πως είναι τελείως «λάθος». Αλλά δεν είναι όλα τέλεια εδώ. Ο τρόπος που ζωγραφίζω είναι σαν να υψώνω το μεσαίο μου δάχτυλο σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας κάνουν να κυνηγούμε άπιαστους στόχους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ