Η Χθεσινή Eurovision Τελικά δεν Ήταν και Τόσο Κακή

Όλοι έχουμε έστω μία ανάμνηση που σχετίζεται με την Eurovision. Εγώ, για παράδειγμα, θυμάμαι πως χαιρόμουν τρελά κάθε φορά που ερχόταν η μέρα του διαγωνισμού, επειδή είχαμε μια οικογενειακή παράδοση που μας ήθελε να τρώμε σουβλάκια παρακολουθώντας το αγαπημένο αυτό τηλεοπτικό σόου. Επίσης, οφείλω να ομολογήσω ότι τη χρονιά που φιλοξενήσαμε τον διαγωνισμό στην Αθήνα, είχα ψηφίσει τους Lordi για να σπάσω πλάκα. Μεγαλώνοντας, όμως, «σοβάρεψα» και πέρασα αρκετά χρόνια σνομπάροντας τον εν λόγω θεσμό, που -για να λέμε την αλήθεια- είχε χάσει τη λάμψη του για μεγάλο διάστημα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά χθες κάτι με έπιασε και αποφάσισα να κάνω τη μεγάλη επιστροφή. Παρήγγειλα λοιπόν σουβλάκια και έβαλα ΕΡΤ για να παρακολουθήσω τον πρώτο απ' τους δύο ημιτελικούς. Γύρω στις δέκα συνδεθήκαμε με τον Γιώργο Καπουτζίδη και τη Μαρία Καζάκου που βρίσκονταν στο Εκθεσιακό Κέντρο Κιέβου όπου πραγματοποιήθηκε ο ημιτελικός. Οι δύο οικοδεσπότες μετέφεραν το κλίμα που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή στον χώρο και μοιράστηκαν μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες, όπως το γεγονός ότι υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια της εμφάνισης της Demy -της τραγουδίστριας που εκπροσωπεί στην Ελλάδα στον φετινό διαγωνισμό-, στην ειδική εκδήλωση που έγινε για να ψηφίσει η κριτική επιτροπή. Αξίζει να αναφέρω ότι τα αποτελέσματα των προτιμήσεων του κοινού συμψηφίζονται με τα αντίστοιχα της επιτροπής κι έτσι προκύπτει το τελικό αποτέλεσμα. Αφού μας καλωσόρισαν και οι Ουκρανοί παρουσιαστές, μπήκαμε στο «ψητό».

Η αρχή έγινε με το opening act της βραδιάς, τον Monatik, ο οποίος, αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα πως είναι ο Ουκρανός Stan, αλλά στο πολύ καλύτερο.Το κομμάτι του ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η όλη φάση για να πάρει μπρος και με την ολοκλήρωση της σύντομης εμφάνισής του περάσαμε στο διαγωνιστικό σκέλος της βραδιάς.

Πρώτος βγήκε ο Σουηδός Robin Bengtsson, ο οποίος ήταν -ντυμένος- σαν μοντέλο σε διαφημιστική αφίσα γνωστής εταιρίας ρούχων -καταλάβατε ποια εννοώ- που ξαφνικά «ζωντάνεψε» και άρχισε να χορεύει και να τραγουδά. Ποιος Φωκάς Ευαγγελινός; Εμένα έπρεπε να έχουν πάρει εκεί. Το κομμάτι που τραγούδησε δεν ήταν κακό, αλλά μου έκανε άσχημη εντύπωση το γεγονός ότι η ομάδα του βάσισε τη χορογραφία της στο viral clip που έκανε διάσημους τους OK Go πριν από καμιά δεκαριά χρόνια. Είναι όμως μορφονιός και του το συγχωρώ. Πέρσι, η Γεωργία είχε αποχωρήσει από τον διαγωνισμό, επειδή το τραγούδι της είχε θεωρηθεί πολιτικό. Φέτος όμως επέστρεψε -με τη Ρωσία να απέχει για πολιτικούς λόγους- και μάλιστα, η τραγουδίστρια που την εκπροσώπησε ήταν μέλος του συγκροτήματος που είχε αναγκαστεί να αποσυρθεί έναν χρόνο πριν. Το τραγούδι, βέβαια, δεν έλεγε και πολλά. Ήταν σαν υλικό που είχε απορριφθεί από το soundtrack ταινίας James Bond. Ίσως πριν από κάποια χρόνια, να είχε περισσότερη πέραση. Τα επόμενα λεπτά ήταν δραματικά για μένα, μιας και νόμιζα ότι παθαίνω εγκεφαλικό. Αυτό συνέβη επειδή ο τρίτος κατά σειρά διαγωνιζόμενος, ο Isaiah Firebrace, εκπροσώπησε την Αυστραλία και αυτή η πληροφορία βραχυκύκλωσε τον ήδη καμένο εγκέφαλο μου. Ναι, η Αυστραλία συμμετέχει στην Eurovision. Η Μαρία Καζάκου ανέφερε πως κάθε χρόνο, η μακρινή αυτή ήπειρος μετακινείται λίγα εκατοστά πιο κοντά στην Ευρώπη με την οποία θα ενωθεί σε κάποια εκατομμύρια χρόνια. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί την εν λόγω συμμετοχή, αλλά αποφάσισα να το δεχτώ επειδή ο τυπάκος ήταν συμπαθητικός.

H χθεσινή εμφάνιση της Demy.

Οι Ουκρανοί παρουσιαστές ήταν αρκετά ευχάριστοι, όμως, μας τα έπρηξαν όλο το βράδυ με το app της Eurovision, το οποίο φρόντιζαν να μας θυμίζουν κάθε δύο τραγούδια. Τέλος πάντων, μετά την Ισλανδή Βίσση, ήταν η σειρά της Martina Bárta από την Τσεχία να ανέβει στη σκηνή. Όταν πηγαίνεις σε έναν διαγωνισμό με κομμάτι που ακούγεται σαν αποτυχημένο b-side της Alanis Morisette, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σε κρατήσω σφιχτά στην αγκαλιά μου, να σου πω ένα «δεν πειράζει» και να σου δώσω ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο καθώς σε ξεπροβοδίζω. Άντε και του χρόνου.

Ο Κύπριος καλλιτέχνης είναι -τι έκπληξη- πρώην διαγωνιζόμενος σε ελληνικό talent show. Αν έκλεινα τα μάτια μου, θα φανταζόμουν πως πρόκειται για κομμάτι που προορίζονταν για τον τραγουδιστή των Maroon 5, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο κατέληξε σε δίσκο του Νίκου Βέρτη. Εντωμεταξύ, χορευτικό ήταν αυτό ή διαφήμιση στην αρθρίτιδα; Ο Καπουτζίδης, στον πιο δύσκολο ρόλο της ζωής του, προσπαθούσε να μας πείσει ότι του άρεσε αυτό που άκουσε, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ήταν κάτι αντίστοιχο του αμήχανου «ναι, πολύ ωραίο», που απαντάμε αυτόματα όταν μας ρωτάει ένας φίλος αν μας άρεσει κάτι που έχει φτιάξει. Η Αρμενία φώναξε «yolo» και έριξε στην «αρένα» ένα electro-oriental κομμάτι. Ξαφνικά, βρέθηκα στο πατάρι να ψάχνω τον ναργιλέ μου για να νιώσω ξανά το 2001 στο πετσί μου. Όταν επέστρεψα, όμως, είχε ήδη βγει στη σκηνή ο Σλοβένος διαγωνιζόμενος, αλλά το μόνο που πρόσεξα είναι πως έμοιαζε με τον Joaquin Phoenix. Τελευταίοι βγήκαν οι Λετονοί Triana Park με το «Lines», ένα ξεψυχισμένο dance/rock κομμάτι, βγαλμένο από τα early 00's. Τραγουδίστρια στην μπάντα είναι μια τύπισσα, που κάποια στιγμή της είπαν πως μοιάζει με την Katy Perry και το πήρε πιο σοβαρά απ' ό,τι θα' πρεπε.

Αφού μας υπενθύμισαν ότι μπορούμε να κατεβάσουμε και να ψηφίσουμε μέσω του app της Eurovision, οι «κάλπες» άνοιξαν και η αγωνία -όσων νοιάζονται, όχι η δική μου- έφτασε στο αποκορύφωμα. Τελικά, η Demy εξασφάλισε, σχετικά γρήγορα, μια θέση στον τελικό κι έτσι, ο Καπουτζίδης και η Καζάκου ηρέμησαν. Μάλιστα, όταν πήρε το «εισιτήριο» και η Κύπρος, ξέσπασαν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς μιας και κανείς από τους δύο δεν περίμενε να περάσουν. Οι υπόλοιπες οκτώ χώρες που τα κατάφεραν είναι οι εξής: Αρμενία, Αυστραλία, Αζερμπαϊτζάν, Βέλγιο, Μολδαβία, Πολωνία, Πορτογαλία και Σουηδία. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, που έγινε αρκετά γρήγορα, η μετάδοση έφτασε στο τέλος της. Αύριο θα πραγματοποιηθεί ο δεύτερος ημιτελικός και όπως αναφέρω και πιο πάνω, το Σάββατο θα σερβιριστεί το «κυρίως πιάτο» του τελικού.

Τα συναισθήματα που μου άφησε αυτή η πρώτη επαφή με τη Eurovision μετά από τόσα χρόνια δεν ήταν αρνητική, κάθε άλλο. Τα κομματάκια ακούγονται, το «κιτσαριό» έχει μειωθεί αισθητά, ενώ το stage και τα visuals που έχουν στηθεί στην Ουκρανία είναι εκπληκτικά. Βέβαια, μου φαίνεται λίγο ανούσιο πλέον. Όπως και να' χει, όμως, εφόσον έχω σταματήσει να βγαίνω τα Σάββατα, θα καθίσω να δω τον τελικό.

Περισσότερα από το VICE Ένας Άνδρας, ο Αλέκος Παναγούλης - Η Ιστορία του Μεγαλύτερου Έλληνα Αγωνιστή
Τα Όργανα Γυμναστικής που Καταλήγουν Κρεμάστρες θα μας Στοιχειώσουν και Αυτό το Καλοκαίρι
Σε Αυτά τα Δεντρόσπιτα θα Ήθελες Σίγουρα να Μείνεις
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.