Ιn Photos: H Ωμή Δύναμη της Γυναικείας Πάλης στη Λάσπη

Το να πηγαίνεις σε έναν αγώνα των Mud Queens (Βασίλισσες της Λάσπης) στο Σικάγο είναι λίγο σαν να βλέπεις το G.L.O.W. στο Netflix, αλλά με μπίρες, κιθάρες, περισσότερο χαμό και λιγότερη σεξουαλική παρενόχληση. Η διοργάνωση, που υπάρχει από το 2003, στόχο έχει να διεκδικήσει εκ νέου την ωμή δύναμη της γυναικείας πάλης στη λάσπη, χωρίς την υπερβολικά σεξουαλικοποιημένη εικόνα της. Κάτι που ξεκίνησε ως ένας χαζός αγώνας ανάμεσα σε φίλες, έγινε μια πειστική διοργάνωση αγώνων σε εσωτερικό χώρο από τον Απρίλιο ως τον Νοέμβριο, σε μουσικούς χώρους και μπαρ σε όλη την πόλη. Από το 2004, η ομάδα δωρίζει κέρδη από τους αγώνες σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Οι προκλητικές, έξυπνες και ικανές στην επίθεση γυναίκες που εκσφενδονίζουν λάσπη (και μερικές φορές γλίτσα, λιπαντικό ή σπαγγέτι) έχουν κερδίσει κοινό για τις Mud Queens στο Σικάγο. Ο μεγαλύτερος αγώνας της χρονιάς γίνεται κάθε Halloween στο Reggie’s Rock Club στο Σάουθ Λουπ του Σίκαγο. Αντί για λάσπη, βάζουν ψεύτικο αίμα (αν και η συνταγή παραμένει μυστική). Είναι ένας συνδυασμός punk, φεμινισμού, αθλήματος επαφής και ακτιβισμού που αντιπροσωπεύει την τραχιά, DIY ηθική της πόλης.

Το VICE πήγε στη φετινή διοργάνωση του Halloween με τη φωτογράφο Danielle Scruggs, για να γνωρίσει τις Mud Queens και να δει παρασκηνιακά τι χρειάζεται για να κάνεις έναν γαμάτο αγώνα πάλης.

«Είμαι στις Mud Queens εδώ και οκτώ ή εννιά χρόνια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που το κάνω. Περισσότερο μου αρέσουν οι γυναίκες που ασχολούνται με αυτό. Είναι πολύ αστείες και είμαστε πολύ δεμένες. Απολαμβάνουμε η μία την άλλη. Όλοι ζούμε πολύ "κουμπωμένες" ζωές και είναι cool να χαλαρώνεις και να κάνεις κάτι απρόσμενο, ξέφρενο και τρελό. Κάθε χρόνο, μετά τον τελευταίο μας αγώνα, δίνουμε ένα ποσό από τα κέρδη μας στο Chicago Women’s Health Center. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε τους άλλους, ιδίως τις γυναίκες με αναπαραγωγικές ανάγκες. Το Σικάγο αγωνίζεται ενάντια στη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες και το ότι οι Mud Queens είναι εδώ δίνει μια τολμηρή όψη στο Σικάγο, μια φήμη ότι είναι ζόρικο».

«Ήρθα στο Σικάγο μόνη, όταν ήμουν 21 και δεν ήξερα κανέναν. Είδα ένα διαφημιστικό για έναν αγώνα των Mud Queens και έστειλα μήνυμα στη διοργανώτρια και είπα, “Θέλω να το κάνω. Πώς μπορώ να εκπαιδευτώ;”. Εκείνη απάντησε, "Μια κοπέλα τα παράτησε. Αύριο στις 7:00 μ.μ.". Με έβαλε να παλέψω με μια από τις πιο μεγαλόσωμες μαχήτριες και φυσικά έχασα. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν κέρδισα ούτε αγώνα και μόνο την πέμπτη χρονιά τα κατάφερα. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα, όταν κοιτάζεις το κοινό και όλοι σε επευφημούν. Έχω εθιστεί σε αυτό. Καταργούμε τα στερεότυπα. Όταν σκέφτεσαι πάλη σε λάσπη, σκέφτεσαι γυναίκες να κυλιούνται με σέξι τρόπο, αλλά εμείς βάζουμε δύναμη σε όλο αυτό».

«Η φίλη μου η Megan ήθελε να κάνει πάλη με ζελέ, αλλά δεν ξέραμε πού να φυλάμε τόσο ζελέ, έτσι φτιάξαμε λάσπη. Το κάνω από το 2003. Το κάνω τόσο καιρό και δεν ξέρω για ποιο λόγο θα σταματούσα. Οι Mud Queens υπάρχουν μόνο στο Σικάγο. Είμαστε underground, υπάρχουμε 15 χρόνια. Πρέπει να είναι από τους πιο παλιούς αγώνες στην πόλη αυτήν τη στιγμή. Μου αρέσει η αίσθηση κοινότητας –μαζευόμαστε και κάνουμε έναν αγώνα-, είμαστε σαν αδέλφια, τέτοια φάση».

«Οι Mud Queens είναι μοναδικές. Ζόρικες γυναίκες που επαναπροσδιορίζουν την πάλη στη λάσπη. Είναι κομμάτι της κουλτούρας του Σικάγο και δεν υπάρχει σε άλλες πόλεις. Είναι μια προσπάθεια ζόρικη, σκληρή και με θράσος – όπως η ίδια η πόλη. Ο πρώτος μας αγώνας ήταν σε ένα πάρτι γενεθλίων σε ένα διαμέρισμα, το κάναμε για πλάκα, αλλά περάσαμε φανταστικά. Έπαιξαν όλα τα συγκροτήματα των φίλων μας και από τότε ξεκινήσαμε να κάνουμε πιο πολλούς αγώνες. Τους πρώτους τέσσερις ή πέντε τους σταμάτησε η Αστυνομία. Μια-δυο φορές, επίσης, κάλεσαν την Αστυνομία για τον θόρυβο, αλλά οι μπάτσοι έκατσαν και έβλεπαν.

»Δεν πίστευα ότι θα μας άφηναν ποτέ να αγωνιστούμε σε έναν νόμιμο χώρο. Όταν ήμασταν σε κάτι αποθήκες, αναγκαζόμασταν να μετακινούμε κάδους σκουπιδιών και κάποια τη γρατζούνισε ένας αρουραίος. Ήταν χάλια. Δεν πιστεύαμε ότι θα κάναμε ποτέ “πραγματικό” αγώνα. Ξεκινήσαμε να κόβουμε εισιτήρια, για να βγάλουμε λεφτά για εξοπλισμό και στο τέλος βγάζαμε τόσα, που δεν ξέραμε τι να τα κάνουμε, έτσι σκεφτήκαμε ότι το καλύτερο θα ήταν να τα δώσουμε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Από την αρχή δίνουμε στο Chicago Women’s Health Center».

«Δεν είχαμε χώρο προηγουμένως. Παλεύαμε σε αποθήκες ή στον δρόμο. Δεν υπήρχαν κανόνες. Είχαμε κανόνες ασφαλείας, αλλά αν έφευγε το μπλουζάκι κάποιας δεν ήμασταν σε δημόσιο χώρο. Οι στολές έγιναν πιο περίτεχνες και η ίδια η οργάνωση πιο οργανωμένη. Έχουμε προσαρμοστεί. Στην αρχή βάζαμε μόνο λάσπη, αλλά φτιάξαμε μια συνταγή για αίμα και αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε και γλίτσα. Τα ιδρυτικά μέλη των Mud Queens πάντα προσθέτουν στοιχεία στον αγώνα».

«Υπάρχει ένα στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν είναι δυνατές – ότι οι γυναίκες έχουν εσωτερική δύναμη, αλλά όχι σωματική. Όλες εμείς είμαστε δυνατές γυναίκες που προσπαθούμε να βοηθήσουμε άλλες γυναίκες. Η κάθε μία έχει άλλο σώμα. Μαζί μας νιώθεις ευπρόσδεκτη. Εγώ δεν είμαι άτομο που ξεχωρίζει. Στην κανονική μου ζωή δεν έχω πολλή αυτοπεποίθηση. Αυτό αλλάζει τελείως, όταν παλεύω. Πιέζω το σώμα μου και εκφράζω όλη μου την ενέργεια, περισσότερο απ’ όταν γυμνάζομαι. Όταν έχω εκτονώσει όλη αυτήν την επιθετικότητα, νιώθω ήρεμη».

Οι Mud Queens πάντα αναζητούν νέο αίμα, φρέσκα πρόσωπα και έντονες προσωπικότητες. Η σεζόν του 2018 έχει τελειώσει, αλλά η πάλη θα ξεκινήσει και πάλι την άνοιξη. Ακολουθήστε τις στο Facebook για περισσότερες πληροφορίες.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ο Έβρος Είναι το «Ποτάμι των Φαντασμάτων»

«Οι Απαλές Υφές Είναι πιο Ερεθιστικές» - Η Σεξουαλική Έλξη για τους Τυφλούς

Πώς να Τακτοποιήσεις την Ντουλάπα σου μια και Καλή