Bandallusia: Από τον Δρόμο στις Μεγάλες Μουσικές Σκηνές

«Είναι μεγάλο πάθος η μουσική, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτή, ειδικά αν έχεις πάρει feedback», μου λέει ο Γιώργος Αντώνης, ιδρυτικό μέλος των Bandallusia, ενός συγκροτήματος που έχει λάβει αρκετό feedback από τον κόσμο, πρώτα στα δρομάκια της Αθήνας και ύστερα στις μεγάλες μουσικές σκηνές της. Τον Γιώργο τον γνώρισα πριν από μερικά χρόνια, μαζί με τον Μιχάλη Χρήστου, άλλο ένα μέλος της μπάντας, όταν κάναμε πρόβες για μια παράσταση του Δημοτικού Θεάτρου Νέας Ιωνίας. Δεν μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως είχαν μέσα τους το μικρόβιο της μουσικής, αφού πάντα υπήρχε, είτε βγαίναμε σε κάποιο μαγαζί είτε στην πλατεία, ή αράζαμε στο σπίτι. Τότε, βέβαια, όλα ήταν πιο φλου.

Συνάντησα τον Γιώργο σε ένα στούντιο μουσικής στη Νέα Ιωνία και όντας φιλοσοφικά πνεύματα κι οι δύο, μπήκαμε κατευθείαν στο ψητό. «Όταν έχεις feedback, δεν μπορείς να ξεφύγεις. Σε κάνει να ξεφεύγεις κι εσύ μένεις εκεί. Μπορεί να είσαι στα σκοτάδια σου, να μην έχεις μία, αλλά με λίγο feedback είσαι μια χαρά», μου λέει ο Γιώργος. Τον ρωτάω πώς γεννήθηκαν οι Bandallusia. «Ξεκινήσαμε στην αρχή χύμα, με τον Μιχάλη Χρήστου και τον Στέλιο Χρυσανθόπουλο, όταν κάναμε ένα ταξίδι για δυο μήνες στην Ίο, όπου δουλεύαμε παράλληλα. Εκεί μάθαμε το ρεμπέτικο από δύο παρέες, η μία του Βαγγέλη, ενός ρεμπέτη, και η άλλη του καφενείου. Όταν το φθινόπωρο γυρίσαμε στην Αθήνα και βγαίναμε στον δρόμο, ξεκίνησε να έρχεται ο Αλέξανδρος Ορφανός και ο Ορέστης Γαργουλάκης μαζί μας. Μείναμε για κάμποσο καιρό αυτοί οι πέντε και ύστερα έγινε ένα ταξίδι στην Πάτρα, όπου είχε έρθει ο Αποστόλης Σταθόπουλος, ο οποίος είναι πιανίστας. Μέχρι σήμερα έπαιζε ακουστική κιθάρα και μπαγλαμά στην μπάντα», συμπληρώνει. «Μέχρι τότε, εγώ πιανίστα τον ήξερα», λέει και γελάμε.

Φυσικά, δεν γίνεται σε ένα συγκρότημα να παίζουν όλοι το ίδιο όργανο. «Είχε πλάκα διότι ήμασταν τέσσερις κιθάρες και ένα κρουστό. Όταν γίναμε έξι, είδαμε σιγά-σιγά ότι δεν γίνεται να παίζουν όλοι κιθάρα», λέει ο Γιώργος. Τα μέλη του συγκροτήματος συμπληρώνει η Ηλιάνα στα φωνητικά, η οποία παίζει και κρουστά. Μπορεί να είναι η μοναδική κοπέλα της μπάντας, αλλά τα βγάζει πέρα μια χαρά. Όπως λέει ο Γιώργος, «εντάξει, δεν είμαστε κι εμείς οι "αντρουά". Και ούτε αυτή είναι βέβαια Βarbie, ας πούμε». Την ίδια εποχή που μπήκε η Ηλιάνα στο συγκρότημα, αγόρασε κι ο Αλέξανδρος μια λύρα, την οποία μελέτησε μόνος του και μετά από λίγο καιρό ξεκίνησε να παίζει. «Ε, βρέθηκε και ένας τζουράς, βάλαμε και έναν μπαγλαμά μέσα και γύρισε στο πιο ρεμπέτικο ύφος τότε», προσθέτει ο Γιώργος.

Τότε, η μουσική ταυτότητα των Bandallusia δεν ήταν ξεκάθαρη. Κράτησαν το ίδιο πρόγραμμα για δυο-τρία χρόνια, με ένα σύμπλεγμα τραγουδιών από τραγουδοποιούς όπως οι Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Παπάζογλου, Χαίνηδες, Τρύπες, Παυλίδης, Ξύλινα Σπαθιά, Μπαλάφας, Άσιμος, Σιδηρόπουλος. «Μαζί με αυτά παίζαμε και τα ρεμπέτικά μας, τα παραδοσιακά και ό,τι άλλο μας άρεσε», αναφέρει ο Γιώργος. Τελευταίο μέλος της τότε μπάντας, με την ακουστική της μορφή, ήταν ο Κωστής Παναγούλης. Άλλαξε ουσιαστικά δομή όταν μπήκε στην παρέα και ο Ηρακλής Τσεσμελής. Πλέον, το συγκρότημα είχε μπάσο, ηλεκτρική, ηλεκτρακουστική, μπαγλαμάς, λαούτο, τρομπέτα, νταούλι και ντραμς. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να συντονιστούν όλα αυτά τα μέλη, όμως ευτυχώς μένουν κοντά και έχουν project. «Είναι μεγάλη υπόθεση για εμάς να υπάρχει project, μας ωθεί για να προχωράμε», τονίζει ο Γιώργος.

«Τον πρώτο καιρό παίζαμε και σε κάτι χαμένα μεζεδοπωλεία, όπου να ‘ναι. Παίρναμε ένα χαρτζιλίκι ρε παιδί μου και "ψηνόμασταν" σ’ αυτές τις καταστάσεις. Από τότε όμως λέγαμε ότι θα ήταν ωραία να φτιάξουμε κάτι τόσο όμορφο, να πάμε να παίξουμε κάποια στιγμή στον Σταυρό του Νότου, να το παρουσιάσουμε εκεί. Και σήμερα παίζουμε», μου εξιστορεί ο Γιώργος. «Στις συναυλίες που κάνουμε μόνοι μας το καλοκαίρι, δεν σταματάμε. Εκεί μπορούμε να παίξουμε και τέσσερις ώρες, αναλόγως τα κέφια, σε ποιο μέρος είμαστε, τι κόσμος υπάρχει. Ή μπορεί να βγουν δυο-τρεις από την μπάντα, να παίξουν μόνοι τους κάποια κομμάτια, δυο-τρία όργανα, και μετά να συνεχίσει. Εξαρτάται πάρα πολύ απ' το πού βρίσκεσαι», μου λέει.

VICE Video - ATH KIDS: Τα Παιδιά της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Με τον καιρό, όμως, οι Bandallusia ξεκίνησαν να βλέπουν κι άλλα πράγματα. Η φάση δεν ήταν πλέον φλου. «Είδαμε ότι πρέπει να μπούμε στη διαδικασία να εξελίξουμε τα όργανα που έχουμε. Άρχισαν οι δυσκολίες, διότι όταν μπαίνεις στο στούντιο… εκεί φαίνονται όλα. Δεν μπορείς να παίζεις όπως θες, όπως να 'ναι. Πρέπει να είναι καλοπαιγμένο. Πολλοί πήγαμε σε δασκάλους και ξεκινήσαμε κάποια μαθήματα, με προσωπικά έξοδα. Ο καθένας με τις δυνατότητές του. Βέβαια, δεν το χρειαστήκαμε όλοι αυτό. Άλλα παιδιά ήταν πολύ πιο μελετημένα. Άλλοι είδαμε ότι χρειαζόμαστε βελτίωση», λέει ο Γιώργος, συμπληρώνοντας πως η αλλαγή φαίνεται στην ενορχήστρωσή τους.

«Η τωρινή παρουσία της μπάντας είναι ένα αποτέλεσμα της ανάγκης να εκφράσουμε τις δικές μας δημιουργίες, τις δικές μας ανησυχίες, είτε είναι σε στίχους/συνθέσεις είτε σε ενορχηστρώσεις. Γεννήθηκε από τη θέληση να εκφραστούμε και να αφήσουμε τη δική μας προσφορά στη δισκογραφία που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα», τονίζει ο Γιώργος. Οι Bandallusia έχουν δουλέψει πολύ στο στούντιο και όπως λέει, έχουν «άλλη τόση δουλειά, δεν τελειώνει». «Είσαι εσύ, η σύνθεση και το τραγούδι», μου λέει και στην περίπτωση των Bandallusia, ο τρομπετίστας Αλέξανδρος Φανός είναι αυτός που συνήθως γράφει όλο το κομμάτι - στίχους και μουσική. Εκτός από τον Αλέξανδρο, στη μουσική δισκογραφία της μπάντας έχει συνεισφέρει με τους στίχους του ο Γιώργος και με τη μουσική του ο Κωστής, ο οποίος παίζει ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα. Τη δημιουργική ομάδα συμπληρώνει ο Στέλιος, ο οποίος έχει γράψει στίχους και μουσική σ' ένα τραγούδι.

Ζώντας στην Ελλάδα, όπου όλοι περνούν δύσκολα, δεν μπορείς παρά να φανταστείς ότι αυτό που κάνουν οι Bandallusia είναι δύσκολο. Ωστόσο, όπως φαίνεται, έχουν βρει τον δρόμο τους και έχουν πολλά να δώσουν, ακόμη και σε μία όχι τόσο μεγάλη σκηνή. «Θέλει υπομονή, πίστη, επιμονή και δουλειά. Μέχρι να φτάσεις να σε πληρώνει αυτό, σίγουρα θέλει κι άλλη δουλειά, παράλληλα. Αλλά θέλει και προσωπική δουλειά, όσο και ομαδική, ως συγκρότημα. Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, οφείλουν κάθε μέρα να εξελίσσουν τον εαυτό τους πάνω στη μουσική - και συνεπώς, όλοι μαζί, ως ομάδα».

Αν θες να μαθαίνεις περισσότερα από τους Bandallusia ακολούθησέ τους στο Facebook και στο YouTube. Επίσης, μπορείς να τους δεις ζωντανά στη σκηνή του Σταυρός του Νότου Club στις 4 Νοεμβρίου 2018.

Περισσότερα από το VICE

Political Stencil: Από το Γκράφιτι με τον Βέγγο, στις Γυναικείες Φυλακές Θηβών

Η Σχολή Τσίρκου στην Αθήνα που Αμφισβητεί τη Βαρύτητα

«Ο Παύλος Φύσσας Ήταν Στοχοποιημένος από τους Χρυσαυγίτες» - Το Χρονικό μιας Ναζιστικής Δολοφονίας