Εικόνες από τα Γραφεία Τελετών που «Στήνουν» τους Νεκρούς σαν να Είναι Ζωντανοί

Δύο εβδομάδες μετά την τραγική δολοφονία του Renard Matthews με πυροβόλο όπλο στη γειτονιά του, στη Νέα Ορλεάνη, ο 18χρονος έμοιαζε ακριβώς όπως όταν ζούσε. Στην ολονύχτια αγρυπνία του, ήταν αραχτός σε μια καρέκλα γραφείου μπροστά από μια τηλεόραση και «έπαιζε» NBA2K, με τα χέρια του γύρω από ένα χειριστήριο PS4. Φορώντας γυαλιά ηλίου, κάλτσες, παντόφλες και μια φανέλα των Celtics, είχε δίπλα του ακόμη και τα αγαπημένα του σνακ. Ήταν ακριβώς αυτό που είχε ζητήσει η οικογένειά του.

Η αγρυπνία του Matthews ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά «μη παραδοσιακών» -όπως τις αποκαλούν οι ιδιοκτήτες γραφείων κηδειών– επιμνημόσυνων τελετών. Αντί να τοποθετούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα σε φέρετρα, κάποιες οικογένειες επιλέγουν να στήσουν τις σορούς με ρεαλιστικό τρόπο, ώστε να θυμίζουν τους εκλιπόντες όπως όταν ήταν εν ζωή. Η πρακτική εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Πουέρτο Ρίκο το 2008, ως ένας πιο εορταστικός αποχαιρετισμός στον αποθανόντα, με το γραφείο τελετών Marín να τοποθετεί τις σορούς σε μοτοσικλέτες ή να τις βάζει να στέκονται σε ένα αυτοσχέδιο ρινγκ.

Το 2012, οι κηδείες «ακραίας ταρίχευσης» έφτασαν και στη Νέα Ορλεάνη, όταν η οικογένεια του Lionel Batiste -ντράμερ της φημισμένης ορχήστρας Treme Brass Band- ζήτησε από το γραφείο τελετών Charbonnet-Labat-Glapion να τον τοποθετήσει δίπλα στο τύμπανό του, με το χέρι του να στηρίζεται στο μπαστούνι που πάντα κουβαλούσε. Όταν η Mickey Easterling, μια κοσμική κυρία από τη Νέα Ορλεάνη που ήταν γνωστή για τα φαντασμαγορικά της πάρτι, πέθανε δύο χρόνια αργότερα, η οικογένειά της ζήτησε από το γραφείο τελετών Jacob Schoen & Son να της «χαρίσει» ένα τελευταίο ξεφάντωμα, φορώντας της το χαρακτηριστικό της φτερωτό μπόα και βάζοντας ένα τσιγάρο στο ένα της χέρι και ένα κολονάτο ποτήρι στο άλλο. Στη συνέχεια, ακολούθησε η Miriam Burbank, μια οπαδός των Saints, της οποίας οι κόρες ζήτησαν από το γραφείο κηδειών Charbonnet να την τοποθετήσει όπως την είχαν συνηθίσει: ντυμένη με χρυσά και μαύρα, να κάθεται σε ένα τραπέζι, με ένα τσιγάρο μενθόλης ανάμεσα στα δάχτυλά της και ένα κουτάκι μπίρας Busch στο πλάι της.

Σε μια εποχή που μπορείς κυριολεκτικά να εκτοξεύσεις τις στάχτες ενός αγαπημένου σου προσώπου στο διάστημα, αυτές οι αντισυμβατικές ταριχεύσεις είναι απλώς ένας ακόμη δημιουργικός τρόπος με τον οποίο επιλέγουν οι άνθρωποι να αποτίνουν φόρο τιμής στη ζωή κάποιου και να αλλάξουν την αφήγηση γύρω από τον θάνατο. Το VICE μίλησε στον διευθυντή γραφείου τελετών, Patrick Schoen -ο οποίος ανέλαβε την κηδεία της Easterling-, για να μάθει πώς οργανώνονται αυτές οι μη παραδοσιακές υπηρεσίες, γιατί αποκτούν δημοτικότητα, ειδικά στη Νέα Ορλεάνη και τους λόγους που τις προτιμούν οι οικογένειες.

VICE: Μπορείς να μου μιλήσεις λίγο για το ποια ήταν η Mickey Easterling;

Patrick Schoen:

Ήταν

μια κοσμική κυρία της Νέας Ορλεάνης

και ήταν πάντα στο κέντρο της προσοχής. Απολάμβανε πραγματικά τη ζωή. Είχε διασκεδάσει με πολλούς αστέρες του Χόλιγουντ που βρέθηκαν εδώ και πάντα την έβλεπες στις εφημερίδες να ξεφαντώνει. Είχε ένα όμορφο σπίτι μπροστά στη λίμνη και οργάνωνε τα πιο ξέφρενα πάρτι

Πώς πάρθηκε η απόφαση για την κηδεία της;

Ήταν δική της επιθυμία. Την είχε εκφράσει στην κόρη της και έτσι, όταν πέθανε, μου τηλεφώνησε η κόρη της και μου εξήγησε τι ακριβώς ήθελε η μητέρα της. Είχα μια εξαιρετική συνεργασία μαζί της στα πάντα. Η κεντρική ιδέα για την κηδεία ήταν ότι οργάνωνε ένα πάρτι. Ήταν ένα πάρτι με σαμπάνια και υποτίθεται ότι η κυρία Easterling είχε βγει στον κήπο, για να καθίσει σε ένα παγκάκι μετά το πάρτι, όπου και αποκοιμήθηκε. Αυτή ήταν η ιδέα. Είχε ακόμη τη σαμπάνια στο χέρι της, μέσα σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι Waterford. Στο άλλο χέρι κρατούσε ένα τσιγάρο. Φορούσε, μάλιστα και μια καρφίτσα που έγραφε «σκύλα» με αληθινά διαμάντια.

Ένα από τα διάσημα εστιατόρια της Νέας Ορλεάνης είναι το Galatoire’s, το οποίο ανέλαβε να σερβίρει τα αγαπημένα της φαγητά στην κηδεία. Φυσικά, καθώς εδώ είναι Νέα Ορλεάνη, υπήρχε και μια τζαζ μπάντα που έπαιζε. Ήταν ένα πολύ καλό πάρτι. Την είχαμε βάλει να καθίσει σε μικρή απόσταση από εμάς, σχεδόν σαν να ήταν μέρος ενός σκηνικού και γύρω της υπήρχαν ορχιδέες και λουλούδια που είχε επιλέξει ο ανθοπώλης της, για να δώσουν την αίσθηση ότι βρισκόταν σε κήπο. Είχε έναν μικρό κουβά δίπλα της με το μπουκάλι της σαμπάνιας και φορούσε ένα ροζ μπόα γύρω από τον λαιμό της. Επίσης, ήρθε ο κομμωτής της και της χτένισε τα μαλλιά. Ήταν ντυμένη με ρούχα επώνυμων σχεδιαστών που είχε.

Είχες κάνει ξανά τέτοια αντισυμβατική κηδεία στο παρελθόν, όπου έβαλες τη σορό να ποζάρει;

Όχι, δεν είχαμε κάνει ξανά κάτι τέτοιο.

Πώς αντέδρασες όταν σε προσέγγισε η οικογένεια για την κηδεία; Είχες επιφυλάξεις;

Η δουλειά μας είναι να ικανοποιούμε τις οικογένειες. Στην περίπτωση αυτή, η δουλειά μας ήταν βασικά να ικανοποιήσουμε την κυρία Easterling. Θέλω να πω, αυτή ήταν η επιθυμία της και ήρθε σε εμάς για αυτό, επομένως της δώσαμε αυτό που ήθελε. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έπρεπε να κάνουμε - να φέρουμε εις πέρας τις επιθυμίες της.

Δεν ήξερα καν αν μπορούσα να το κάνω. Σκεφτόμουν, «Πρέπει να το κάνουμε αυτό, πάση θυσία. Πρέπει να το κάνουμε» και τελικά βρήκαμε τρόπο. Ήταν μια τεράστια πρόκληση, τουλάχιστον για το δικό μου γραφείο τελετών.

Πώς ανταποκρίθηκε ο κόσμος στην κηδεία;

Είτε το πιστεύεις είτε όχι, η ανταπόκριση ήταν πολύ καλή. Κανείς δεν σοκαρίστηκε, ούτε θεώρησε κάποιος ότι ήταν ανάρμοστο όλο αυτό. Θέλω να πω, πρέπει να συνειδητοποιήσετε το εξής: Δεν συμβαίνουν κάθε μέρα παρόμοιες κηδείες. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη όλο αυτό για τους καλεσμένους. Αλλά ουσιαστικά, θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι η κηδεία της θα έμενε αξέχαστη σε όλους και αυτό συνέβη. Μαθεύτηκε σε όλον τον κόσμο. Είχα τοποθετήσει, πάντως, μια νεκροφόρα μπροστά στον χώρο, για να μη σοκαριστεί τόσο ο κόσμος και για να είναι εμφανές ότι πρόκειται για κηδεία. Το έκανα μόνο για να μη νιώσει κάποιος άβολα, παρόλο που δεν τη μεταφέραμε με νεκροφόρα. Όλα έγιναν εδώ στο γραφείο τελετών, και φυσικά έπρεπε να τη μεταφέρουμε με κανονικό φορτηγό, αφού την είχαμε ήδη βάλει σε πόζα.

Υπήρξε κάποια αρνητική αντίδραση μετά από την κηδεία και αν ναι, τι ενστάσεις είχε ο κόσμος;

Νομίζω ότι ο κόσμος απλώς εξεπλάγη. Φυσικά, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που δεν το καταλαβαίνουν ή που δεν έχουν την ευκαιρία να δουν συχνά κάτι τέτοιο και μπορεί να πουν, «Ουάου, αυτό ήταν πολύ διαφορετικό» - τέτοια πράγματα. Όμως κανείς δεν είπε κάτι υποτιμητικό. Απλώς τους φάνηκε τελείως εξωφρενικό όλο αυτό. Βέβαια, ακριβώς αυτός ήταν ο σκοπός. Για τη Mickey Easterling μιλάμε. Ο τρόπος ζωής της ήταν εξωφρενικός και έτσι επέλεξε να πει το τελευταίο αντίο.

VICE Video: Ψεύτικες Κηδείες στη Νότια Κορέα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ποιες είναι οι προκλήσεις μιας τέτοιας κηδείας, σε σχέση με την οργάνωση μιας παραδοσιακής κηδείας;

Καταρχάς, οι άνθρωποι που κάνουν σπουδές για να ανοίξουν γραφεία τελετών, δεν μαθαίνουν πώς να καθίσουν κάποιον σε έναν πάγκο. Αυτό δεν διδάσκεται. Επομένως, είναι μια τεράστια πρόκληση. Βρήκαμε μόνοι μας τον τρόπο να το κάνουμε και το κάναμε. Θυμάμαι να χτυπάει το τηλέφωνό μου και να ακούω, «Μα καλά, έχεις τρελαθεί τελείως; Πώς θα το κάνουμε αυτό;». Είπα, «Κοίτα, αυτή είναι η συμφωνία. Οφείλουμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες της οικογένειας, οπότε πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ό,τι και να γίνει». Δεν μπορώ να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, επειδή δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένεια, αλλά ναι, ήταν μια τεράστια πρόκληση.

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο είδος τεχνικής ταρίχευσης που χρησιμοποιείτε;

Δεν είναι τόσο η ταρίχευση το θέμα, όσο το ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τη σταθεροποιήσουμε. Η τεχνική ταρίχευσης είναι πάντα η ίδια.

Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω στις «μη παραδοσιακές κηδείες» που έχουν γίνει στο Πουέρτο Ρίκο, όπου έχουν τοποθετηθεί οι νεκροί σε μοτοσικλέτες ή τους έχουν βάλει να ποζάρουν σε ρινγκ – ποια είναι η άποψή σου;

Αν αυτή είναι η επιλογή της οικογένειας, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με όλα αυτά. Από τη στιγμή που όλοι μένουν ικανοποιημένοι μετά την τελετή -και μην ξεχνάμε ότι ίσως να ήταν επιθυμία του νεκρού- δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό. Η κάθε κουλτούρα έχει τους δικούς της τρόπους. Προφανώς, αυτή είναι η κουλτούρα τους σε αυτές τις περιπτώσεις και πραγματικά το απολαμβάνουν. Επίσης, οι άνθρωποι που βλέπεις, είναι συνήθως νεότεροι – εννοώ αυτούς που είδες στη μοτοσικλέτα.

Όταν κάναμε την κηδεία μας, η Easterling κοιμόταν. Αυτό ήταν το «σενάριο». Στις περιπτώσεις που αναφέρθηκες εσύ, στήνουν τους ανθρώπους σαν να είναι ζωντανοί και αυτό είναι λίγο διαφορετικό. Είναι λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα το να στήνεις κάποιον που έχει πεθάνει σαν να κοιμάται, από ό,τι να τον βάζεις πάνω σε μια μοτοσικλέτα, να τον κάνεις να φαίνεται ότι τραγουδάει ή οτιδήποτε τέτοιο. Δεν εννοώ ότι υπάρχει τίποτα κακό σε αυτές τις κηδείες, μια χαρά είναι - αν αυτές ήταν οι επιθυμίες της οικογένειας, τότε με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο.

Ποιες ήταν οι σκέψεις σου για την κηδεία του Renard Matthews;

Είμαι βέβαιος ότι αυτή η κηδεία χαροποίησε την οικογένειά του και ότι όλοι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι. Έτσι ήταν και αυτός. Το ζητούμενο ήταν να είναι αντιπροσωπευτική η κηδεία - ήταν για τον ίδιο, όχι για όλους τους άλλους. Αυτό που έκαναν, ήταν αυτό που έκανε πάντα και εκείνος - επομένως δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι άνθρωποι. Νιώθω ότι πάντα πρέπει να εκπληρώνεις τις επιθυμίες του εκλιπόντος.

VICE Video: Είναι Πολύ Ακριβό να Πεθαίνεις στην Ελλάδα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ποια πιστεύεις ότι είναι η ικανοποίηση που παίρνουν οι οικογένειες από αυτές τις κηδείες, όπου βλέπουν τους αγαπημένους τους όπως όταν ήταν ζωντανοί, την οποία δεν μπορούν να πάρουν από μια παραδοσιακή κηδεία;

Αντιπροσωπεύει το πρόσωπο που κηδεύεται. Όπως ο Lionel Batiste -ήταν πάντα στο φως της δημοσιότητας, όπως και η Mickey Easterling. Έτσι είχαν ζήσει τη ζωή τους και έτσι ήθελαν να παρουσιαστούν στην κηδεία τους.

Η οικογένειά μου κάνει αυτήν τη δουλειά εδώ και 144 χρόνια. Τα πρώτα 120, όλες οι κηδείες ήταν ακριβώς ίδιες. Χωρίς καμία εξαίρεση. Η μόνη διαφορά ήταν ο ιερέας, τίποτα άλλο. Ενώ τώρα -θα έλεγα τα τελευταία 15 χρόνια– υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις. Έκανα μια κηδεία σε ένα πανέμορφο παλιό αρχοντικό, με υπέροχους παλιούς κήπους και βάλαμε τον νεκρό στον κήπο. Είχαν ένα κουαρτέτο και ανοιχτό μπαρ – εκεί έγινε και η τελετή. Έχουμε έναν κήπο με γλυπτά εδώ στο City Park και ο αποθανών ήταν ένας καλλιτέχνης που είχε κάνει ένα διάσημο έργο τέχνης, οπότε τον τοποθετήσαμε στον κήπο με τα γλυπτά και βάλαμε ένα έργο του ακριβώς μπροστά από το φέρετρο. Σήμερα, λοιπόν, μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα – να οργανώσεις μια κηδεία που να είναι περισσότερο για το πρόσωπο που έφυγε, χωρίς να επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά αυτά που γίνονταν στο παρελθόν.

Πιστεύεις ότι αυτές οι κηδείες θα γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς;

Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ δημοφιλείς όσο περνάει ο καιρός. Σου δίνεται πλέον μια διαφορετική επιλογή που δεν είχαν προηγουμένως οι άνθρωποι. Αυτοί που θέλουν να εκφράσουν διαφορετικά τον χαμό τους, μπορούν να το κάνουν πλέον με έναν τρόπο που δεν γινόταν ποτέ προηγουμένως. Δεν λέω ότι θα γίνει μόδα και ότι θα το κάνουν όλοι, θα το κάνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι - άνθρωποι που είναι γενικά πολύ μοναδικοί στη ζωή τους.

Σε έχουν πλησιάσει και άλλοι, για να οργανώσεις μια μη παραδοσιακή κηδεία, όπως της Easterling;

Μου έχουν κάνει σχετικές ερωτήσεις άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους. Δεν πίστευαν ότι υπήρχε αυτή η επιλογή, ενώ τώρα ο κόσμος έχει πιο ανοιχτό τρόπο σκέψης.

Γιατί πιστεύεις ότι αυτές οι υπηρεσίες έχουν γίνει δημοφιλείς στη Νέα Ορλεάνη; Τι είναι αυτό στην κουλτούρα της πόλης που κάνει πρόσφορο το έδαφος για αυτές τις αντισυμβατικές κηδείες;

Η Νέα Ορλεάνη έχει διαφορετικό πνεύμα. Μας αρέσει να γιορτάζουμε εδώ, ακόμη και σε μια κηδεία. Μόνο και μόνο επειδή είναι κηδεία, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να γιορτάσεις και να περάσεις καλά. Πολλές από αυτές τις κηδείες είναι απλώς η επιθυμία ανθρώπων που ήταν από εδώ, οι οποίοι έχουν πεθάνει - αυτό ήθελαν για τον τελευταίο αποχαιρετισμό. Να βεβαιωθούν ότι όλοι θα συνεχίσουν να περνάνε καλά.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Περισσότερα από το VICE

Ο Τζαμάλ Έχει Μεγαλώσει με ΠΑΟΚ, Σιδηρόπουλο, Skate και Τρύπες

«Το Μάτι Μοιάζει Τόσο Πολύ με τη Συρία» - Οι Πρόσφυγες Εθελοντές των Πυρκαγιών Μιλούν

Μια Γερμανίδα Έκανε Τατουάζ τη Λέξη «Τζατζίκι» και Θέλει να μας Πει Γιατί