Γιατί Κάποιοι Έχουν Σεξουαλική Επαφή με Ζώα: Μια Μελέτη των Διαδικτυακών Κοινοτήτων Κτηνοβατών​

Η κτηνοβασία, για προφανείς λόγους, είναι ένα από τα λίγα θέματα ταμπού της εποχής του Ίντερνετ. Ενώ ο διαδικτυακός κόσμος μάς έχει επιτρέψει να κάνουμε αναλυτικές συζητήσεις για μια τεράστια ποικιλία από βίτσια, για τη συναίνεση και το φάσμα της σεξουαλικότητας, η επιθυμία να κάνεις σεξ κανείς με ζώα είναι μια παρόρμηση που βρίσκεται αρκετά εκτός ορίων - ακόμη και στην επιστημονική κοινότητα.

Ο Δρ Damian Sendler, εγκληματολόγος σεξολόγος και ερευνητής, είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στον κόσμο που προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό. Για πολλά χρόνια τώρα, ο Sendler βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μελέτης περιπτώσεων παραφιλίας - σεξουαλικής διέγερσης με πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως δεν βρίσκουν ελκυστικά. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για το τι συμβαίνει εάν πεθάνει κάποιος κατά τη διάρκεια ερωτικής ασφυξίας, fisting και κτηνοβασίας. Στην τελευταία του μελέτη, την οποία μοιράστηκε με το VICE πριν από τη δημοσίευσή της στο επιστημονικό περιοδικό Deviant Behaviour, ο Sendler εξέτασε πώς οι κτηνοβάτες επικοινωνούν και μιλούν για την κατάστασή τους σε ένα από τα μοναδικά μέρη όπου μιλούν ανοιχτά, σε φόρουμ στο Ίντερνετ.

Στη μελέτη με τίτλο «Γιατί οι Άνθρωποι που Έχουν Σεξουαλική Επαφή με Ζώα, Πιστεύουν ότι Είναι ο Σεξουαλικός Προσανατολισμός τους - Μια Τεκμηριωμένη Θεωρητική Μελέτη των Διαδικτυακών Κοινοτήτων Κτηνοβατών», ο Sendler διαπιστώνει ότι οι κτηνοβάτες εξηγούν την έλξη τους χρησιμοποιώντας μια στρεβλή ερμηνεία της γενετικής, συζητάνε για το αν είναι πραγματικός σεξουαλικός προσανατολισμός και για τη νομιμότητα και την ηθική γύρω από το σεξ με τα ζώα, ενώ συγκρίνουν την αγάπη για τα ζώα με την αγάπη για τους ανθρώπους. Ελπίζει ότι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα μέλη αυτής της κοινότητας βλέπουν τον εαυτό τους, θα βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς να θεραπεύσουν τους κτηνοβάτες στο μέλλον. Δεν είναι εύκολο ανάγνωσμα, ειδικά όταν οι κτηνοβάτες μιλούν για το πώς καταλαβαίνουν ότι τα ζώα τους συναινούν στο σεξ.

«Ο σκύλος μου κάνει πάντα ένα παράξενο κοφτό γάβγισμα και προσπαθεί πάντα να γλείψει τα πόδια μου ή το κεφάλι μου, πολύ απαλά. Έπειτα, ξαπλώνει ανάσκελα συνεχίζοντας το γάβγισμα, μέχρι να ανταποκριθώ», έγραψε ένας χρήστης ονόματι Nmyass. «Αν ανταποκριθώ, είτε θα πηδήξει πάνω μου και θα με γαμήσει σαν τρελός, είτε θα γυρίσει την πλάτη του και θα περιμένει να κάνω το ίδιο».

Η ταμπού φύση του θέματος επεκτείνεται και στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ο Sendler έχει δεχτεί έντονες επικρίσεις από άλλους κλινικούς γιατρούς και ερευνητές, που αποκαλούν τους ασθενείς του «αποκλίνοντες» - κάτι το οποίο συνεχώς πρέπει να αντικρούει. Είπε στο VICE πως πιστεύει ότι είναι καθήκον του ως γιατρός να βοηθήσει τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτές τις ασθένειες, επειδή λίγοι τους βοηθούν.

«Θέλω να πω σε αυτούς τους ανθρώπους ότι γνωρίζω πως έχουμε βοήθεια για τη μετατραυματική αγχώδη διαταραχή και για την κατάθλιψη, αλλά κανείς δεν ψάχνει θεραπεία για τη δική σας πάθησή, οπότε γιατί να μην το κάνω;», δήλωσε ο Sendler στο VICE. «Γιατί να κάνω έρευνα για την κατάθλιψη, αφού κάθε μέρα δημοσιεύονται εκατοντάδες σχετικά άρθρα; Το VICE ήλθε σε επαφή με τον Δρ Sendler, για να μιλήσει για την κτηνοβασία, τις διαδικτυακές κοινότητες και το πώς είναι να μελετάει ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα.

VICE: Ποια είναι η κεντρική ιδέα της πρόσφατης μελέτης σου;
Δρ Damian Sendler:Η μελέτη που κάναμε εξετάζει αναδρομικά για τι πράγματα μιλούν οι κτηνοβάτες και για τις ανησυχίες που έχουν σχετικά με το σεξ με ζώα, συμπεριλαμβανομένης της συναίνεσης. Εξετάζει πώς αυτοί οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι τα ζώα το θέλουν, γιατί θεωρούν ότι είναι επιτρεπτό και αναφέρεται στη γενική ιδέα για το αν η κτηνοβασία είναι πραγματικός σεξουαλικός προσανατολισμός.

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν συνδέονται με την αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας, πώς απελευθερώθηκε από το στίγμα μετά από πολλά χρόνια. Έτσι, όλοι οι άνθρωποι με σεξουαλική συμπεριφορά κοινωνικά στιγματισμένη προσπαθούν να απαντήσουν στην ίδια ερώτηση: αν οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες μπορούν να παντρευτούν και να έχουν κανονική ζωή, γιατί όχι εγώ. Αυτά είναι τα συνηθισμένα ερωτήματα και επιχειρήματα που προσπαθώ να αξιολογήσω.

Ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα στη μελέτη σου είναι ότι φαίνεται πως οι κτηνοβάτες ενδιαφέρονται για τη συναίνεση και αυτό είναι σημαντικό θέμα στα φόρουμ τους.
Είναι. Ουσιαστικά λένε ότι αν κάνεις κακό σε ζώο ή κάτι άσχημο, θα φύγει – είναι κάτι που το ξέρουμε από βιολογικές έρευνες. Νομίζω ότι οι κτηνοβάτες το εφαρμόζουν αυτό και στον τρόπο που κατανοούν τη συναίνεση. Λένε ότι, «αν κάνουμε σεξ με μια γάτα ή έναν σκύλο και δεν φύγει, την επόμενη φορά που θα το κάνουμε μάλλον δεν θα ’χει πρόβλημα ή θα είναι χαρούμενο και αν μου φέρει και κανένα παιχνίδι που του αρέσει θα σημαίνει ότι συναινεί, σωστά; Ίσως αυτό να είναι το σημάδι που θα μου δώσει».

Πώς είναι οι διαδικτυακές κοινότητες κτηνοβατών;
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία είναι ότι συζητούν μεταξύ τους χρόνια, χωρίς να εκφράσουν κάποιο ενδιαφέρον να γνωριστούν από κοντά. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τον φόβο του στίγματος ή ακόμη και της άσκησης δίωξης για τη συμπεριφορά τους. Είναι όπως με τους παιδόφιλους, ξέρουν ένα σωρό ανθρώπους ψηφιακά, αλλά ποτέ δεν μπορούν να τους γνωρίσουν από κοντά και έτσι στηρίζουν ο ένας τον άλλον και γιορτάζουν τα γενέθλιά τους και κάνουν σαν κολλητοί, αλλά όλα αυτά μόνο στο Ίντερνετ.

Επομένως, φαντάζεσαι τι θα συνέβαινε αν κάποιος διέγραφε αυτόν τον χώρο. Θα έμεναν χωρίς χώρο να επικοινωνούν μεταξύ τους. Προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας το πιο φυσικό τους περιβάλλον, αυτά τα φόρουμ, δοκιμάζουμε, λοιπόν, την ιδέα ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους και να τους βοηθήσουμε εκεί.

VICE Video: Υπηρεσία Ενοικίασης Κυρίων

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Φαίνεται ότι αν δείξουμε συμπάθεια στον διάβολο, μπορούμε να σώσουμε τη ζωή τους.
Φυσικά, φαντάσου τα πιστεύω σου, οι επιθυμίες σου, να αντιμετωπίζονται ως παθολογικές καταστάσεις τόσο, που να μην μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν, οπότε αυτή η διαδικτυακή κοινότητα γίνεται το σπίτι σου. Σκέφτομαι πώς θα ήταν πριν από 20 ή 30 χρόνια, όταν δεν υπήρχε τέτοιο μέρος.

Εξετάζουμε το πώς μιλούν οι νέοι για την ασυνήθιστη σεξουαλικότητά τους και πώς οι μεγαλύτεροι της κοινότητας, που δεν είχαν Ίντερνετ. Ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που βλέπουμε, είναι ότι όσο μεγαλώνεις, ως κτηνοβάτης, τόσο πιο πιθανό είναι να ψάχνεις άλλους σαν εσένα και να μπαίνεις στην ίδια κοινότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουμε κοινότητες όπου αυτοί οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με άλλους κτηνοβάτες από την επαρχία. Ζουν σε αγροτικές περιοχές όπου δεν υπάρχει ισχυρή αστυνομική παρακολούθηση και εκφράζουν υψηλό επίπεδο ικανοποίησης όχι μόνο σεξουαλικά, αλλά και διανοητικά, επειδή δεν είναι μόνοι.

Τελευταία βλέπουμε για την κτηνοβασία στις ειδήσεις, με καινούργιες νομοθεσίες και περιπτώσεις ανθρώπους που τους έπιασαν. Τι σημαίνει αυτό για την κοινότητα;
Υπήρχε μια υπόθεση με έναν πανεπιστημιακό που κατηγορήθηκε για μακρόχρονη σεξουαλική επαφή με το σκυλί του. Συνήθως, τέτοιες ειδήσεις έχουν να κάνουν με κάποιον κατώτερης κοινωνικής τάξης, αλλά εδώ έχουμε έναν καθηγητή, έναν διανοούμενο, οπότε οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τώρα ότι αυτό δεν αφορά μόνο περιθωριοποιημένους, μη προνομιούχους ανθρώπους, αλλά και μορφωμένους.

Σε ένα τμήμα της μελέτης λες ότι αυτή η έρευνα μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να το καταλάβουν αυτό στο μέλλον. Θεωρείς ότι υπάρχει περιορισμένη έρευνα για αυτό, ότι δεν καταλαβαίνουμε αρκετά, ώστε να τους βοηθήσουμε;
Αυτήν τη στιγμή δεν ξέρουμε πολλά για την κτηνοβασία, δεν υπάρχουν πολλές μελέτες - υπήρξαν μερικές πριν από περίπου 15 χρόνια, αλλά όχι πολλά πράγματα από τότε. Το πρόβλημα με τη μελέτη αυτής της ιδιαίτερης ομάδας ατόμων με τη συγκεκριμένη διαταραχή, είναι ότι οι περισσότεροι κτηνοβάτες που μελετήσαμε ήταν κλινικές περιπτώσεις, δηλαδή άνθρωποι που μιλάνε, επειδή θέλουν βοήθεια ή έχουν κατηγορηθεί για εγκληματική συμπεριφορά

Το πρόβλημα με το να δουλεύεις μόνο με κλινικές περιπτώσεις είναι ότι το δείγμα δεν είναι αντικειμενικό. Ο λόγος που χρησιμοποιούμε φόρουμ συζητήσεων, αυτές τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, είναι, πρώτον, επειδή είναι πολύ δύσκολο να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους να συνεισφέρουν στην έρευνα. Σκεφτόμουν ότι, «αν οι άνθρωποι έχουν παράξενα φετίχ, θα χρησιμοποιήσουν το ίντερνετ, είναι ανώνυμο, δωρεάν και σταματάς όποτε θες», ενώ αν έρθεις στην κλινική μου θα πρέπει να υπογράψεις χαρτιά και να γίνεις ασθενής - μπορεί να είναι πολύ κουραστικό. Στο Ίντερνετ, μπορούμε να μελετήσουμε περίεργες συμπεριφορές, ασυνήθιστες συμπεριφορές, στο πιο φυσικό πλαίσιο και να τις περιγράψουμε.

Πώς πιστεύεις ότι πρέπει να θεραπευτεί;
Νομίζω ότι όποιος αισθάνεται ότι δεν μπορεί να είναι ο εαυτός του συγκεκριμένα εξαιτίας των σεξουαλικών του επιθυμιών, θα πρέπει να αναζητήσει θεραπεία. Υπάρχουν προφανώς προβλήματα, επειδή αν πραγματοποιείς αυτές τις επιθυμίες, μπορεί να σου ασκηθεί δίωξη. Νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν έρχονται πολλοί ασθενείς για θεραπεία, επειδή φοβούνται τις νομικές συνέπειες. Πλέον, περισσότεροι άνθρωποι έρχονται μόνοι τους και ζητούν βοήθεια, επειδή μπορεί να στείλουν ανώνυμα ένα mail και να κάνουν ερωτήσεις.

Όταν το κάνουν με εμένα, τους κάνω απλές ερωτήσεις, όπως «το να είσαι κτηνοβάτης βλάπτει τη δουλειά σου ή τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους;». Αν η απάντηση είναι ναι, τότε τους λέω να ζητήσουν βοήθεια. Αν είναι απλώς φαντασιώσεις, ίσως είναι εντάξει χωρίς να αναζητήσουν θεραπεία. Νομίζω ότι είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ποιοι πρέπει να θεραπεύονται, επειδή η θεραπεία, κάποιες φορές, μπορεί να είναι δυσάρεστη και δύσκολη και δεν ξέρουν πώς να την εφαρμόσουν πολλοί ψυχοθεραπευτές ή γιατροί.

Γιατί πιστεύεις ότι είναι σημαντικό να ερευνώνται τέτοιες συμπεριφορές;
Το πρόβλημα με τους ερευνητές είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται να αγγίξουν θέματα που είναι αμφιλεγόμενα και δύσκολα. Ένας λόγος είναι ότι δεν διαθέτουμε τα κατάλληλα εργαλεία, για να τα μελετήσουμε, όπως το ότι χρειάζεται, για παράδειγμα, να χρησιμοποιούμε τα φόρουμ συζητήσεων. Αλλά λέω ότι είναι ακριβώς όπως η έρευνα για την ομοφυλοφιλία, που βοήθησε τους γκέι να έχουν τελικά αναγνώριση και αποδοχή και να αφαιρέσουν το στίγμα που υπήρχε στη σεξουαλικότητά τους για αιώνες.

Νομίζω ότι η έρευνά μου, αν και δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα απομακρύνει το στίγμα, θα εκθέσει το γεγονός ότι δεν είναι όλες οι σεξουαλικές συμπεριφορές και οι επιθυμίες ασυνήθιστες ή ότι επηρεάζουν συγκεκριμένους ανθρώπους. Γνωρίζουμε ότι οι έφηβοι πειραματίζονται διαρκώς, για να διαπιστώσουν τα όρια της σεξουαλικής ευχαρίστησής τους. Λέω στους ανθρώπους ότι απλώς εκθέτω ένα τμήμα μιας αμφιλεγόμενης σεξουαλικής συμπεριφοράς. Ότι είναι χρήσιμο για τους γιατρούς και μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο, αλλά θέλω να μάθουν οι άνθρωποι για αυτό.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Canada.

Περισσότερα από το VICE

«Το Πάσχα Ψήναμε στην Αυλή και Τρώγαμε Παρέα» - Μία από τις Τελευταίες Λαϊκές Αυλές της Παλιάς Αθήνας

«Το Ποδόσφαιρο Ανήκει στους Οπαδούς» - Οι Ρομαντικοί της Μπάλας στην Ελλάδα

Η Γερμανική Αστυνομία Κλήθηκε να Απενεργοποιήσει Χειροβομβίδα που Αποδείχθηκε Sex Toy

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.