FYI.

This story is over 5 years old.

Feminisme

Δύο Κορίτσια με Χιτζάμπ Μιλούν για την Αναταραχή που Έχει Φέρει στη Ζωή τους η Απαγόρευση της Μαντίλας

Από το 2004, οι μουσουλμάνες στη Γαλλία απαγορεύεται να φορούν μαντίλες στο σχολείο. Μιλήσαμε με δυο κορίτσια με χιτζάμπ για το πώς αυτό επηρεάζει τη ζωή τους, εντός και εκτός της τάξης.
Leila Ettachfini
Κείμενο Leila Ettachfini

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Το 2004, η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε την απαγόρευση των επιδεικτικών θρησκευτικών συμβόλων στα δημόσια σχολεία και τα κυβερνητικά κτίρια. Πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν την κίνηση -η οποία έγινε γνωστή ως «η απαγόρευση της μαντίλας»- ως μια συγκαλυμμένη επίθεση στο χιτζάμπ και συγκεκριμένα στις μουσουλμάνες γυναίκες. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Γαλλία προχώρησε στην απαγόρευση της μπούρκας και του νικάμπ (ισλαμικές μαντίλες που καλύπτουν το σώμα και το κεφάλι) και μόλις πέρυσι επιχείρησε να απαγορεύσει το μπουρκίνι, ένα μαγιό που επιτρέπει στις γυναίκες που φορούν χιτζάμπ να κολυμπούν. Στο STATES OF UNDRESS της περασμένης εβδομάδας, η παρουσιάστρια Hailey Gates ταξίδεψε στη Γαλλία, για να μιλήσει με δυο κορίτσια του Γυμνασίου, την Amina Moulay και τη Wissem Djaiz, για το πώς η απαγόρευση δεν συνιστά απλώς έναν ενδυματολογικό περιορισμό για εκείνες.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάθε μέρα, η Djaiz και η Moulay αναγκάζονται να κάνουν έναν συμβιβασμό στην πίστη τους, προκειμένου να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Είναι υποχρεωμένες να βγάζουν τις μαντίλες τους, ώστε να τους επιτραπεί η είσοδος στο σχολείο. Η διεύθυνση του σχολείου έχει τοποθετήσει έναν καθρέφτη έξω από το κτίριο, ώστε να μπορούν οι μουσουλμάνες κοπέλες να βγάζουν και να βάζουν τις μαντίλες τους, πριν από και μετά το σχολείο - κάτι που δεν μπορούν να κάνουν στις τουαλέτες του σχολείου, καθώς αυτό θα συνιστούσε παραβίαση του νόμου.

Πέρυσι, κανένα από τα δυο κορίτσια δεν κατάφερε να παραβρεθεί στον σχολικό χορό, καθώς ήταν υποχρεωτικό να αφαιρέσουν τις μαντίλες τους.

Οι δύο νεαρές γυναίκες είναι απογοητευμένες που η γαλλική κυβέρνηση, η οποία προασπίζει περήφανα την αρχή «ελευθερία, ισότης, αδελφότης», τους στερεί αυτήν την ελεύθερη επιλογή. Μετά την ψήφιση της απαγόρευσης, «πολλά κορίτσια σταμάτησαν να πηγαίνουν σχολείο και κάποια σταμάτησαν να δουλεύουν, επειδή ήθελαν να εξασκήσουν τη θρησκεία τους», λέει η Moulay. Πέρυσι, κανένα από τα δυο κορίτσια δεν κατάφερε να παραβρεθεί στον σχολικό χορό, καθώς ήταν υποχρεωτικό να αφαιρέσουν τις μαντίλες τους.

Η παρεμπόδιση της συμμετοχής τους στον σχολικό χορό μπορεί να μην είναι κάτι το φοβερό, όμως οι δυο νεαρές γυναίκες γνωρίζουν ότι όσο μεγαλώνουν, η απαγόρευση θα εμποδίζει τη επίτευξη πολύ σημαντικότερων στόχων για εκείνες. Οι γυναίκες απαγορεύεται να φορούν μαντίλες σε θέσεις εργασίας που απαιτούν την παρουσία τους σε κυβερνητικά κτίρια, πράγμα που σημαίνει ότι τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τη νομική και την πολιτική αποκλείονται για τις γυναίκες με μαντίλες. Τον περασμένο Μάρτιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η απαγόρευση της μαντίλας είναι επίσης στη διακριτική ευχέρεια των γαλλικών εταιρειών, είτε είναι κυβερνητικές είτε όχι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δες, επίσης, το βίντεο του VICE «Ποιοι Δεν Θέλουν το Μουσουλμανικό Τέμενος στην Αθήνα;»

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.


Τόσο η Moulay όσο και η Djaiz ευελπιστούν να περάσουν στην ιατρική. Η Moulay θέλει να σπουδάσει γυναικολογία ή μαιευτική και η Djaiz καρδιολογία ή νευροχειρουργική. Τα περισσότερα νοσοκομεία στη Γαλλία είναι κρατικά, πράγμα που σημαίνει ότι το χιτζάμπ απαγορεύεται (αν και υπάρχει μεγαλύτερη επιείκεια απέναντι στους επισκέπτες, σε σχέση με το προσωπικό). «Θέλουμε να κάνουμε πράγματα, όμως δεν μπορούμε, λόγω της απαγόρευσης της μαντίλας», λέει η Moulay. «Θα πρέπει δηλαδή να βγάλουμε τη μαντίλα, για να γίνουμε γιατροί;»

Ο νόμος ουσιαστικά διασφαλίζει τον αποκλεισμό των μουσουλμάνων γυναικών με χιτζάμπ από μια σειρά επαγγελμάτων. «Μπορώ να σας δείξω δεκάδες γυναίκες με μαντίλα, οι οποίες αποφοίτησαν με διακρίσεις από τη νομική, την ιατρική, τη χημεία, τη μηχανολογία και δεν μπορούν να βρουν δουλειά - όχι επειδή δεν είναι καλές, αλλά επειδή έχουν ένα κομμάτι υφάσματος πάνω στο κεφάλι τους», λέει η ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Yasser Louati.

«Εκεί μας αποκαλούν Γάλλους. Εδώ, Άραβες. Τι είμαστε λοιπόν;».

Η απαγόρευση έχει προκαλέσει και μια σύγκρουση ταυτότητας σε πολλές Γαλλίδες μουσουλμάνες, οι οποίες δεν νιώθουν πλέον ευπρόσδεκτες στη χώρα που γεννήθηκαν. «Πολλές από εμάς σκεφτόμαστε να φύγουμε από τη Γαλλία και να πάμε σε άλλες χώρες, όπου θα μας επιτρέπεται να εξασκήσουμε ειρηνικά τη θρησκεία μας», λέει η Moulay, «όμως σπαράζει η καρδιά μας».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι οικογένειες της Moulay και της Djaiz κατάγονται από την Αλγερία, μια χώρα με προϊστορία στη γαλλική αποικιοκρατία. Η Moulay περιγράφει την ειρωνεία της κατάστασης. «Εκεί μας αποκαλούν Γάλλους. Εδώ, Άραβες. Τι είμαστε λοιπόν;».

Περισσότερα από το VICE

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Κράχτη

Αν Ήσουν Survivor σε μια Ελληνική Παραλία, Ποια Δέκα Πράγματα θα Έπαιρνες Μαζί σου;

Έτσι Εκδικήθηκαν Αυτοί οι Σερβιτόροι τους πιο Αντιπαθητικούς Πελάτες τους

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter , Facebook και Instagram .