Εικόνα: Pixabay
Κάθε μέρα, το VICE Greece παρουσιάζει σε πρώτη δημοσίευση διηγήματα με θέμα «Καλοκαίρι και Έγκλημα». Το παρακάτω διήγημα που έγραψε ο Γιώργος Τσαντίκος για το αφιέρωμα βιβλίο, έχει τίτλο «Κοιμάσαι;». Ο Γιώργος Τσαντίκος είναι δημοσιογράφος, γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στα Γιάννενα και έχει γράψει δύο βιβλία: τη συλλογή διηγημάτων «Οι Ναΐτες πετάχτηκαν δίπλα», που κυκλοφορούν από τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις και τη νουβέλα «Άλλη μια σοβιετική στάση λεωφορείου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χαραμάδα.Eπιμέλεια αφιερώματος: Μελπομένη Μαραγκίδου
- Κοιμάσαι; - Ναι - Άκου λίγο αυτό: Πώς λέγεται το βαμπίρ που κάνει στατιστικές έρευνες και δίνει και συνεντεύξεις: Ελστάτ. - Τι μαλακίες, θεέ μου… - Γιατί; Καλό ήτανε… - Πάω να ανοίξω το αιρκοντίσιον, δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη ζέστη. - Όχι μην το ανοίξεις, διάβασα ότι έχουν αυξηθεί 13% παγκόσμια οι αναπνευστικές παθήσεις από κλιματιστικά. - Θα ζήσω με αυτό. - ΧA!- ΧΑ! Θες να δεις ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ γατίνι που κάνει κόλπα; - Όχι, θέλω να με πάρει ο ύπνος. Καλοκαίρι. Η εποχή που τρέφει το Ίνσταγκραμ. Ο καιρός για δυσφορία από μπίρες και άγρυπνους Ιούληδες από κουνούπια και ζέστα. - Κάποτε έμενες ξύπνιος επειδή ο μπάρμπας από το διπλανό μπαλκόνι έβλεπε τηλεόραση στη διαπασών. Σε κυνηγούσαν οι Ινδιάνοι, σε ενημέρωνε η Εύη Δεμίρη, σε ανάτασσε ο εθνικός ύμνος και μετά φσσσς. - Τι είναι το φσσσς; - Έτσι έκανε η τηλεόραση όταν τέλειωνε το πρόγραμμα και είχε πάρει ο ύπνος τον μπάρμπα στο μπαλκόνι. - Τέλειωνε ποτέ το πρόγραμμα στην τηλεόραση; Χαμογέλασε. Σκέφτηκε πόσα χρόνια την περνούσε. Όχι πολλά, αλλά αρκετά για να μην θυμάται ότι η τηλεόραση δεν έπαιζε συνέχεια. Την κοίταξε καθώς γύρισε στο κινητό της και του αποκάλυψε πλάτη-κώλο για χειροκρότημα. Αλλά ζεσταινόταν και πολύ. - Το καλοκαίρι είναι πιο ερωτική εποχή, λέει εδώ. - Σιγά μην μας καθορίσει τη λίμπιντο μια εποχή. Θα γαμιόμαστε όποτε μας γουστάρει. Κάτι άλλο όμως έφταιγε. Σηκώθηκε ξανά και κοίταξε μια γύρα το δωμάτιο. - Κουνούπι; Διάβασα σήμερα ότι ανησυχεί ο ιατρικός σύλλογος για έξαρση της νόσου του Νείλου. - Όχι, κάτι άλλο με ενοχλεί. Ο καπιταλισμός ίσως. - Ε; Ξαναχαμογέλασε.
Η Φυλή του Κρητικού Σερφ
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook
Κοίταξε απέναντι, υπολογίζοντας το ύψος των ματιών του όταν ήταν ξαπλωμένος. ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΦΩΣ ΦΤΑΙΕΙ. Το είχε βρει. - Γιατί έχει φως το παγωτατζίδικο απέναντι στις 4 το πρωί; - Έλα στο κρεβάτι. Έδειξε και ένα πόδι με βαμμένα νύχια. Ωραίο χρώμα. - Δεν μπορώ να κοιμηθώ σου λέω , μου έχει σπάσει τα παπάρια το φως απέναντι. Γιατί δεν σβήνει την επιγραφή, αφού κλειστός είναι; - Νομίζω ότι την έχει συνέχεια αναμμένη. Είναι λίγο περίεργος αυτός εκεί. Επίσης, δεν είναι παγωτατζίδικο. - Αφού λέει «παγωτά». - Ναι αλλά δεν πουλάει παγωτά. - Και τι πουλάει; - Τίποτα. Τον θυμήθηκε. Ήταν ένας τύπος γύρω στα δύο μέτρα, με κάπως ανύπαρκτη φάτσα. Αυτή δηλαδή που κάθε φορά τη βλέπεις, δεν τη θυμάσαι, αλλά συνδυάζεις την ύπαρξη με κάτι άλλο: Με το σκυλί που βγάζει βόλτα, με το πλύσιμο του αυτοκινήτου… - Αυτός δεν είναι που πλένει συνέχεια το αυτοκίνητο; - Αυτός, ναι. Θυμάσαι που λέγαμε ότι πλένει μέρα παρά μέρα, ακόμα και όταν βρέχει; Ναι, το θυμότανε. Έπλενε το άσπρο Φορντ Τάουνους στέισον βάγκον σχεδόν όποτε τον έβλεπε. Δεν είχαν χαιρετηθεί ούτε μια φορά, παρότι έμεναν απέναντι. Και όντως, θυμήθηκε ότι όσες φορές είχε περάσει από τα «Παγωτά» και είχε κοιτάξει μέσα, το μαγαζί ήταν άδειο. Δεν είχε δηλαδή ούτε παγωτά. Και ήταν σκοτεινό. Και εκείνο το σκυλί. Το είχε δει δυο φορές και μετά δεν το ξαναείδε. Τώρα όμως, το μαγαζί είχε φως. - Νομίζω η μάνα μου, μου είχε πει για τον πατέρα του. Κάτι παράξενα, δεν τα θυμάμαι. Θα την ξαναρωτήσω αύριο. - Θα πάω να του πω να σβήσει το φως. - Και αν είναι κανένας σίριαλ κίλερ; - Μη λες χαζά. - Κατέβασε το στόρι λίγο παραπάνω. - Δεν κατεβαίνει άλλο. Βλέπω συνέχεια ένα «ά» από νέον και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Περνάω neon nights που λέγανε και οι Sabbath, αν με εννοείς. - Ε; Ξαναχαμογέλασε. - Πρέπει να είναι μέσα, γιατί έχει φως και το μαγαζί. Παράξενο είναι, ποτέ δεν ήταν φωτισμένο. Θα πεταχτώ να τον παρακαλέσω να την κλείσει. Τον κοίταξε με ημιαληθινή ανησυχία - Μην πας. - Θα πάω. Έβαλε βερμούδα και σαγιονάρες και κατέβηκε από τις σκάλες, γιατί σκέφτηκε «ας κινηθούμε και λίγο, πολύ κουραδιάσαμε». Κατεβαίνοντας από τον πρώτο, σκεφτότανε μήπως δεν κοιμάται πολύ λόγω άγχους, αν έπρεπε να το κοιτάξει σε κάνα γιατρό, γιατί τις προάλλες του είχε διαβάσει κάτι που είχε βρει στο Ίντερνετ για τη σύνδεση κακού ύπνου, καρδιακών επεισοδίων και μείωσης του ΑΕΠ, αλλά συνήθως δεν έδινε σημασία σε αυτά που του διάβαζε από το Ίντερνετ. Έξω είχε ένα ελαφρύ αεράκι και αναρωτήθηκε, «Πού στον πούτσο είναι αυτό το αεράκι όταν πέφτω για ύπνο;». Πέρασε απέναντι κοιτώντας μήπως έρχεται κανένα αυτοκίνητο που δεν ερχόταν. Για την ακρίβεια, όλα ήταν ήσυχα και αθόρυβα, εκτός από το χλαπ-χλαπ της σαγιονάρας στην άσφαλτο. Το παγωτατζίδικο χωρίς εμπόρευμα, δεν ήταν απλά φωταγωγημένο. Ήταν και η πόρτα του ανοιχτή. Την έσπρωξε λίγο και μπήκε μέσα. - Είναι κανείς εδώ; Και να ήταν, δεν απάντησε. Ενστικτωδώς κοίταξε μήπως ο τύπος έπλενε ξανά το λευκό Τάουνους, αλλά το είδε γυαλιστερό και παλιό όπως το θυμόταν, ακριβώς απ’ έξω. Πέρασε πίσω από το άδειο ψυγείο των παγωτών, που πάντως δούλευε. Όλα γύρω του ήταν εντυπωσιακά καθαρά, αλλά και κάπως θλιβερά ρετρό. Είχε εκείνους τους διακόπτες για το φως που τοποθετούσαν οι ηλεκτρολόγοι μαζικά στα σπίτια της Κυψέλης, το 1970 και είχε και ταμειακή μηχανή. Όχι ηλεκτρονική όμως, αλλά από τις παλιές. - Παιδιά, να κάνουμε κάτι με το φως της πινακίδας; Δίνει κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα, ρε γαμώτο. Είπε να δώσει μερικές σύντομες πληροφορίες για το σκοπό της επίσκεψης, για να έχει μια βάση συζήτησης μόλις συναντήσει αυτόν που λογικά θα ήταν στο μαγαζί. Αλλά δεν ήταν κανείς. Ή κανείς δεν απαντούσε στα διαβήματά του. Κοίταξε γύρω και είδε ότι η πόρτα πίσω από το ψυγείο και δίπλα από την τουαλέτα, ήταν μισάνοιχτη. Έγραφε «μόνο προσωπικό-χώρος παρασκευής παγωτού». Σκέφτηκε ενστικτωδώς κάτι που του είχε διαβάσει πριν από λίγες μέρες, κάτι για παγωτά, αλλά δεν θυμόταν ακριβώς τι έλεγε. Έσπρωξε λίγο την πόρτα. - Παιδιά, κάποιος; Σκοτάδι. Τι έλεγε το άρθρο για τα παγωτά ρε γαμώτο; - Από απέναντι είμαι, με θυμάστε; Παγωτά και χοληστερίνη. Όχι. Παγωτά και λακτόζη; Ούτε… Έψαξε με το χέρι στον τοίχο να βρει διακόπτη. Βρήκε. Άναψε. Ο τύπος μπροστά του, κρατούσε κάτι βαρύ. Ήταν σίδερο και το κατάλαβε όταν τον χτύπησε πάνω από το δεξί μάτι. Τελευταίο πράγμα που θυμήθηκε, ήταν ο τίτλος του άρθρου: «Έχουν σχέση τα παγωτά με το έγκλημα;».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
- Κοιμάσαι; - Ναι - Άκου λίγο αυτό: Πώς λέγεται το βαμπίρ που κάνει στατιστικές έρευνες και δίνει και συνεντεύξεις: Ελστάτ. - Τι μαλακίες, θεέ μου… - Γιατί; Καλό ήτανε… - Πάω να ανοίξω το αιρκοντίσιον, δεν μπορώ να κοιμηθώ από τη ζέστη. - Όχι μην το ανοίξεις, διάβασα ότι έχουν αυξηθεί 13% παγκόσμια οι αναπνευστικές παθήσεις από κλιματιστικά. - Θα ζήσω με αυτό. - ΧA!- ΧΑ! Θες να δεις ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ γατίνι που κάνει κόλπα; - Όχι, θέλω να με πάρει ο ύπνος. Καλοκαίρι. Η εποχή που τρέφει το Ίνσταγκραμ. Ο καιρός για δυσφορία από μπίρες και άγρυπνους Ιούληδες από κουνούπια και ζέστα. - Κάποτε έμενες ξύπνιος επειδή ο μπάρμπας από το διπλανό μπαλκόνι έβλεπε τηλεόραση στη διαπασών. Σε κυνηγούσαν οι Ινδιάνοι, σε ενημέρωνε η Εύη Δεμίρη, σε ανάτασσε ο εθνικός ύμνος και μετά φσσσς. - Τι είναι το φσσσς; - Έτσι έκανε η τηλεόραση όταν τέλειωνε το πρόγραμμα και είχε πάρει ο ύπνος τον μπάρμπα στο μπαλκόνι. - Τέλειωνε ποτέ το πρόγραμμα στην τηλεόραση; Χαμογέλασε. Σκέφτηκε πόσα χρόνια την περνούσε. Όχι πολλά, αλλά αρκετά για να μην θυμάται ότι η τηλεόραση δεν έπαιζε συνέχεια. Την κοίταξε καθώς γύρισε στο κινητό της και του αποκάλυψε πλάτη-κώλο για χειροκρότημα. Αλλά ζεσταινόταν και πολύ. - Το καλοκαίρι είναι πιο ερωτική εποχή, λέει εδώ. - Σιγά μην μας καθορίσει τη λίμπιντο μια εποχή. Θα γαμιόμαστε όποτε μας γουστάρει. Κάτι άλλο όμως έφταιγε. Σηκώθηκε ξανά και κοίταξε μια γύρα το δωμάτιο. - Κουνούπι; Διάβασα σήμερα ότι ανησυχεί ο ιατρικός σύλλογος για έξαρση της νόσου του Νείλου. - Όχι, κάτι άλλο με ενοχλεί. Ο καπιταλισμός ίσως. - Ε; Ξαναχαμογέλασε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Φυλή του Κρητικού Σερφ
Κοίταξε απέναντι, υπολογίζοντας το ύψος των ματιών του όταν ήταν ξαπλωμένος. ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΦΩΣ ΦΤΑΙΕΙ. Το είχε βρει. - Γιατί έχει φως το παγωτατζίδικο απέναντι στις 4 το πρωί; - Έλα στο κρεβάτι. Έδειξε και ένα πόδι με βαμμένα νύχια. Ωραίο χρώμα. - Δεν μπορώ να κοιμηθώ σου λέω , μου έχει σπάσει τα παπάρια το φως απέναντι. Γιατί δεν σβήνει την επιγραφή, αφού κλειστός είναι; - Νομίζω ότι την έχει συνέχεια αναμμένη. Είναι λίγο περίεργος αυτός εκεί. Επίσης, δεν είναι παγωτατζίδικο. - Αφού λέει «παγωτά». - Ναι αλλά δεν πουλάει παγωτά. - Και τι πουλάει; - Τίποτα. Τον θυμήθηκε. Ήταν ένας τύπος γύρω στα δύο μέτρα, με κάπως ανύπαρκτη φάτσα. Αυτή δηλαδή που κάθε φορά τη βλέπεις, δεν τη θυμάσαι, αλλά συνδυάζεις την ύπαρξη με κάτι άλλο: Με το σκυλί που βγάζει βόλτα, με το πλύσιμο του αυτοκινήτου… - Αυτός δεν είναι που πλένει συνέχεια το αυτοκίνητο; - Αυτός, ναι. Θυμάσαι που λέγαμε ότι πλένει μέρα παρά μέρα, ακόμα και όταν βρέχει; Ναι, το θυμότανε. Έπλενε το άσπρο Φορντ Τάουνους στέισον βάγκον σχεδόν όποτε τον έβλεπε. Δεν είχαν χαιρετηθεί ούτε μια φορά, παρότι έμεναν απέναντι. Και όντως, θυμήθηκε ότι όσες φορές είχε περάσει από τα «Παγωτά» και είχε κοιτάξει μέσα, το μαγαζί ήταν άδειο. Δεν είχε δηλαδή ούτε παγωτά. Και ήταν σκοτεινό. Και εκείνο το σκυλί. Το είχε δει δυο φορές και μετά δεν το ξαναείδε. Τώρα όμως, το μαγαζί είχε φως. - Νομίζω η μάνα μου, μου είχε πει για τον πατέρα του. Κάτι παράξενα, δεν τα θυμάμαι. Θα την ξαναρωτήσω αύριο. - Θα πάω να του πω να σβήσει το φως. - Και αν είναι κανένας σίριαλ κίλερ; - Μη λες χαζά. - Κατέβασε το στόρι λίγο παραπάνω. - Δεν κατεβαίνει άλλο. Βλέπω συνέχεια ένα «ά» από νέον και δεν με αφήνει να κοιμηθώ. Περνάω neon nights που λέγανε και οι Sabbath, αν με εννοείς. - Ε; Ξαναχαμογέλασε. - Πρέπει να είναι μέσα, γιατί έχει φως και το μαγαζί. Παράξενο είναι, ποτέ δεν ήταν φωτισμένο. Θα πεταχτώ να τον παρακαλέσω να την κλείσει. Τον κοίταξε με ημιαληθινή ανησυχία - Μην πας. - Θα πάω. Έβαλε βερμούδα και σαγιονάρες και κατέβηκε από τις σκάλες, γιατί σκέφτηκε «ας κινηθούμε και λίγο, πολύ κουραδιάσαμε». Κατεβαίνοντας από τον πρώτο, σκεφτότανε μήπως δεν κοιμάται πολύ λόγω άγχους, αν έπρεπε να το κοιτάξει σε κάνα γιατρό, γιατί τις προάλλες του είχε διαβάσει κάτι που είχε βρει στο Ίντερνετ για τη σύνδεση κακού ύπνου, καρδιακών επεισοδίων και μείωσης του ΑΕΠ, αλλά συνήθως δεν έδινε σημασία σε αυτά που του διάβαζε από το Ίντερνετ. Έξω είχε ένα ελαφρύ αεράκι και αναρωτήθηκε, «Πού στον πούτσο είναι αυτό το αεράκι όταν πέφτω για ύπνο;». Πέρασε απέναντι κοιτώντας μήπως έρχεται κανένα αυτοκίνητο που δεν ερχόταν. Για την ακρίβεια, όλα ήταν ήσυχα και αθόρυβα, εκτός από το χλαπ-χλαπ της σαγιονάρας στην άσφαλτο. Το παγωτατζίδικο χωρίς εμπόρευμα, δεν ήταν απλά φωταγωγημένο. Ήταν και η πόρτα του ανοιχτή. Την έσπρωξε λίγο και μπήκε μέσα. - Είναι κανείς εδώ; Και να ήταν, δεν απάντησε. Ενστικτωδώς κοίταξε μήπως ο τύπος έπλενε ξανά το λευκό Τάουνους, αλλά το είδε γυαλιστερό και παλιό όπως το θυμόταν, ακριβώς απ’ έξω. Πέρασε πίσω από το άδειο ψυγείο των παγωτών, που πάντως δούλευε. Όλα γύρω του ήταν εντυπωσιακά καθαρά, αλλά και κάπως θλιβερά ρετρό. Είχε εκείνους τους διακόπτες για το φως που τοποθετούσαν οι ηλεκτρολόγοι μαζικά στα σπίτια της Κυψέλης, το 1970 και είχε και ταμειακή μηχανή. Όχι ηλεκτρονική όμως, αλλά από τις παλιές. - Παιδιά, να κάνουμε κάτι με το φως της πινακίδας; Δίνει κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα, ρε γαμώτο. Είπε να δώσει μερικές σύντομες πληροφορίες για το σκοπό της επίσκεψης, για να έχει μια βάση συζήτησης μόλις συναντήσει αυτόν που λογικά θα ήταν στο μαγαζί. Αλλά δεν ήταν κανείς. Ή κανείς δεν απαντούσε στα διαβήματά του. Κοίταξε γύρω και είδε ότι η πόρτα πίσω από το ψυγείο και δίπλα από την τουαλέτα, ήταν μισάνοιχτη. Έγραφε «μόνο προσωπικό-χώρος παρασκευής παγωτού». Σκέφτηκε ενστικτωδώς κάτι που του είχε διαβάσει πριν από λίγες μέρες, κάτι για παγωτά, αλλά δεν θυμόταν ακριβώς τι έλεγε. Έσπρωξε λίγο την πόρτα. - Παιδιά, κάποιος; Σκοτάδι. Τι έλεγε το άρθρο για τα παγωτά ρε γαμώτο; - Από απέναντι είμαι, με θυμάστε; Παγωτά και χοληστερίνη. Όχι. Παγωτά και λακτόζη; Ούτε… Έψαξε με το χέρι στον τοίχο να βρει διακόπτη. Βρήκε. Άναψε. Ο τύπος μπροστά του, κρατούσε κάτι βαρύ. Ήταν σίδερο και το κατάλαβε όταν τον χτύπησε πάνω από το δεξί μάτι. Τελευταίο πράγμα που θυμήθηκε, ήταν ο τίτλος του άρθρου: «Έχουν σχέση τα παγωτά με το έγκλημα;».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περισσότερα από το VICEΗ Fahima, η Rabiya και η Farzana Δολοφονήθηκαν στα Ελληνοτουρκικά ΣύνοραΜέσα στα Ασιατικά Μπαρμπέρικα της ΘεσσαλονίκηςΦωτογραφίες Από τη Lowriding Σκηνή του Λος ΆντζελεςΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.