Το Instagram του Σιλβέστερ Σταλόνε Είναι Σκέτη Τέχνη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK

Θα μπορούσα τώρα να ξεκινήσω να κελαηδάω, για το πώς όλες οι ταινίες του Ρόκι είναι για τη δύναμη της καρδιάς, την οικογένεια, το πώς να ξεπερνάς τις δυσκολίες, το πώς η σκληρή δουλειά μπορεί να ξεπεράσει το φυσικό αθλητικό ταλέντο και το γεγονός ότι το να σε βαράνε στο κεφάλι ξανά και ξανά είναι εξαιρετικά ηρωικό. Α, ναι, επίσης για τη σημασία του να ανεβαίνεις τρέχοντας σκαλιά. Αυτό όμως που σου λέει το μοντάζ στο Rocky IV είναι ότι το να είσαι τρελός και δυνατός σε ένα χωράφι, είναι καλύτερη τακτική προπόνησης από το να γυμνάζεσαι σε ένα γυμναστήριο. Αμέ.

Τι μαθαίνουμε λοιπόν από αυτές τις ταινίες; 'Οτι δεν είναι όλα, έτσι όπως φαίνονται. Δεν είναι τα πάντα αυτό που νομίζουμε. Καμιά φορά πρέπει να πας πέρα από το πετσί τους, να μπεις στην ωμή, κατακόκκινη σάρκα τους και να φτάσεις στην καρδιά τους. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: μπορεί να πιστεύετε πως το Instagram του Σιλβέστερ Σταλόνε είναι απλώς ένας λογαριασμός Instagram. Κάνετε λάθος όμως. Είναι αγνή τέχνη.

Νομίζω πως για να εκτιμήσει κανείς το τι πραγματικά ΕΙΝΑΙ το Instagram του Σλάι, πρέπει πρώτα να το εξετάσει από τη σκοπιά του τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Δηλαδή, δεν μιλάμε για έναν λογαριασμό Instagram, όπως σκεφτόμαστε έναν λογαριασμό Instagram. Κοιτάξτε τον δικό σας λογαριασμό: προσεκτικά δομημένος, κάποιες ζεστές εικόνες από το σπίτι σας, κάποια κοκτέιλ που παραγγείλατε σε ένα μπαρ, ένα πιάτο που φάγατε σε ένα brunch, μια φωτογραφία με μια καλή σας πόζα. Αυτό είναι το Instagram άλλωστε: ένα feed που το διαχειριζόμαστε μόνοι μας και αφορά το τι τρώμε, το τι πίνουμε, το πώς είμαστε και το πού ζούμε. Τα σκυλιά που συνάντησες αυτήν την εβδομάδα. Μια πινακίδα που είδες. Κάτι γκράφιτι. Ηλιοβασιλέματα. Τέτοια πράγματα. Υπάρχει αυτή η άποψη πως τα social media είναι απλά τα highlights της ζωής μας, το μέρος όπου εστιάζουμε μόνο στα καλά, αποφεύγοντας τα άσχημα. Δεν κλαίμε ποτέ στο Instagram, δεν μελαγχολούμε. Τα μαλλιά μας είναι πάντα τέλεια εκεί, ποτέ βρεγμένα από τη βροχή. Αν κατουρηθούμε πάνω μας (λέμε, ρε παιδί μου), αυτό δεν θα μπει ποτέ στο Instagram. Τo Instagram είναι το φως, όχι το σκοτάδι. Είναι η καλύτερή μας πλευρά, χωρίς λάθη.

Το Instagram του Σταλόνε δεν είναι έτσι. Το Instagram του Σταλόνε είναι περίπου έτσι:

•  Μικρά βίντεο όπου ο Σλάι ταλαιπωρεί τον Φρανκ, τον αδερφό του, που μοιάζει σαν τον Έλβις (αν ο Έλβις είχε γεράσει αρκετά, ώστε να φτάσει να μοιάζει τόσο διαλυμένος). Είτε πεθαίνεις ως Έλβις είτε ζεις αρκετά για να δεις τον εαυτό σου να γίνεται ο Φρανκ Σταλόνε.

• Μικρά βίντεο όπου ο Σλάι λέει ακαταλαβίστικα αστεία στις μοντελοκόρες του, που έχουν βαρεθεί να τα ακούνε, αλλά δεν το δείχνουν.

• Εικόνες από τα γυρίσματα των ταινιών Ρόκι 30 και πλέον χρόνων, επειδή, είπαμε, είναι οι καλύτερες.

Η σταθερότητά του είναι καθησυχαστική σαν χάπι. Ας δούμε λοιπόν τις καλύτερες στιγμές από το Instagram του Σλάι και νομίζω ότι στο τέλος θα συμφωνήσετε και εσείς: ο Σλάι κάνει την καλύτερη Τέχνη που υπάρχει αυτήν τη στιγμή στον κόσμο. Αμήν.

Το βλέπεις και λες πως αυτό δεν είναι Τέχνη. Είναι δύο γέροι, δύο αρχαίοι τύποι που ψιλοτσακώνονται σαν 12χρονα. Λάθος. Έχουμε και λέμε: Άθλια αστεία, ο Φρανκ ντυμένος σαν ημίτρελος στρατιωτικός. Τσακωμοί. Μετά, το τέλος: σταγόνες βροχής πάνω στο τζάμι. Ο Φρανκ να φαίνεται από πίσω, ένα χτύπημα γκολφ. Οι λέξεις: «Ο Ηλίθιος». Μιλάμε για γαλλικό καλλιτεχνικό κινηματογράφο εδώ, όχι αστεία.

Σκεφτείτε λίγο τον Σλάι στις ήρεμες στιγμές της ζωής του. Μεγάλος, με τα χρόνια να έχουν περάσει, μα δυνατός, να περπατάει με μαλλιά ακούνητα μέσα στο παλάτι του στο Λος Άντζελες. Τελικά, μου αρέσει να τον σκέφτομαι ως έναν άνθρωπο σε πλήρη αρμονία. Όπως ακριβώς είναι και εδώ: τόσο ήρεμος που έχει κολλήσει και δεν θυμάται μια λέξη, τόσο ζεν που μπορεί να διαχειρίζεται την κίνηση και την οδήγηση και ταυτόχρονα να προμοτάρει τη νέα του ταινία. Άσε που στο τέλος πρέπει να κάνει και μια ολόκληρη κίνηση για να σταματήσει τη βιντεοσκόπηση – μια κίνηση που από μόνη της έχει μια αξία.

Οπότε και εδώ, με Τέχνη έχουμε να κάνουμε.

Όταν ήμουν μικρός οι τσακωμοί στο σχολείο, στο Δημοτικό έστω, πάντα κατέληγαν στα περίφημα, «ο μπαμπάς μου μπορεί να δείρει τον μπαμπά σου», οπότε και ερχόταν η πληρωμένη απάντηση, «ναι ε; Εμένα ο δικός μου μπαμπάς είναι πιο δυνατός». Δεν το έκανα ποτέ βέβαια, δεν έστειλα δηλαδή ποτέ τον μπαμπά μου να δείρει κάποιον άλλον μπαμπά, επειδή βαθιά μέσα μου ήξερα πως ήταν λίγο φλώρος και πως δεν σκάμπαζε από κλωτσομπουνίδια.

Ο πιο σκληρός μπαμπάς του κόσμου όμως, αυτός που θα μπορούσε να πλακώσει όλους τους άλλους μπαμπάδες, είναι ξεκάθαρα ο Σλάι. Αλλά το βασικό είναι να θυμόμαστε ότι κατά βάση είναι ένας απλός μπαμπάς. Για αυτόν το βασικό λόγο γυρίζει αυτά τα βίντεο με τις γαζελένιες του κόρες. Όλες τους έχουν έναν ελαφρύ πανικό, όταν τις σημαδεύει με την κάμερα του τηλεφώνου του, μάλλον επειδή τις κυνηγάει μέχρι και 10 ώρες την ημέρα, διαλύοντας κάθε οικογενειακή στιγμή, περιμένοντας τη στιγμή που πει ένα ακόμη κάτι-σαν-κακό-αστείο, αλλά δεν είναι ακριβώς αστείο, αλλά το λέει λες και είναι αστείο και όλο αυτό με μπερδεύει οπότε λογικά να μπερδεύει και τις κόρες του.

Καμιά φορά, η Τέχνη δεν χρειάζεται να βγάζει νόημα.

Σε κάποια φάση γίνεσαι τόσο δυνατός που μπορείς να κάνεις μόνο ΑΥΤΗΝ την πόζα στις φωτογραφίες. Είναι νόμος ή κάτι τέτοιο, αλλά κοιτάξτε πόσο άψογος είναι. Είναι λες και η σπονδυλική του στήλη με το ζόρι αντέχει τη φοβερή του δύναμη. Πόσες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες του, ΤΕΤΟΙΕΣ φωτογραφίες του υπάρχουν; Ούτε οι επιστήμονες δεν μπορούν να υπολογίσουν. ΤΕΧΝΗ ΛΕΜΕ.

Έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν το να σκοτώνατε τον Φρανκ Σταλόνε; Ούτε και εγώ. Τι θα λέγατε για ένα σενάριο, όπου τον σκοτώνετε και την ίδια στιγμή λέτε ένα πολύ κακό αστείο, όπως σε εκείνες τις αστυνομικές κωμωδίες των 80ς. όπου πρέπει να πεις μια εξυπνάδα καθώς συλλαμβάνεις ή σκοτώνεις κάποιον; Όχι, ε; Ούτε και εσείς; Αλλά αν, λέμε ΑΝ, θέλατε να το σκεφτείτε ποτέ, να το φανταστείτε, κάπως έτσι θα ήταν. Κάπως σαν ΤΕΧΝΗ.

Πώς να το πω, απλά μου αρέσει. Κάθε διασημότητα, βασικά κάθε άνθρωπος στον κόσμο, προσέχει το Instagram του. Το ρετουσάρει, το φιλτράρει, διαλέγει τα καλά. Το σκέφτεται. Αλλά όχι ο Σλάι. Ο Σλάι απλά κάνει την πλάκα του. Απλά περνάει την ώρα του, ενοχλώντας τους ανθρώπους που έχει πιο κοντά του και μετά ποζάρει δείχνοντας τη γροθιά του στην κάμερα.

Όλοι μας χρειαζόμαστε έναν τρόπο να δραπετεύουμε, να πατάμε το κουμπί της αποσυμπίεσης σε αυτόν τον κρύο και άκαρδο κόσμο και κάπου εκεί έρχεται η Τέχνη. Η Τέχνη μπορεί να είναι ακριβή, μπορεί να σου βάζει δύσκολα, μπορεί να προκαλεί, μπορεί να φαντάζει δύσκολη στην αποκρυπτογράφηση. Αλλά μπορεί κιόλας να είναι ο Σλάι, μέσα σε ένα ταξί, μελαγχολικός, ενώ σκέφτεται τον Drake. Ποιος μπορεί να πει τελικά;

Περισσότερα από το VICE

Τελικά Υπάρχουν Άνθρωποι που Ψάχνουν στα Σκουπίδια στην Αθήνα (και) το 2017

«Είσαι Ένας Τίμιος Άνδρας. Δεν Είσαι Γκέι»: Η Ιστορία του Νουρ που Ξέφυγε από το ISIS και Ζει στην Αθήνα

Φωτογραφίες από τον Διαγωνισμό Ομορφιάς «Μις Καμήλα 2017»