Η Νυχτερινή Βάρδια των Σεκιουριτάδων σε μια Αγγλική Φοιτητική Εστία

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

«Πολλές φορές, ξέρουμε ότι αν δεν είχαμε φτάσει εμείς εγκαίρως, ο φοιτητής θα ήταν νεκρός. Εννιά στις δέκα φορές όμως, δεν ακούμε ξανά κάτι από αυτούς».

Είναι ακόμα νωρίς, είναι Σάββατο βράδυ και βρίσκομαι στο πίσω κάθισμα του van της ασφάλειας του campus του πανεπιστημίου του Exeter, ακούγοντας διάφορες τρομακτικές ιστορίες που μοιράζονται μαζί μου τα άτομα του προσωπικού περιπολίας, σχετικά με τα διάφορα «θύματα» του ποτού τα οποία έχουν χρειαστεί να σώσουν στα τόσα χρόνια υπηρεσίας τους. Είμαι εδώ για να τους ακολουθήσω στη βραδινή τους βάρδια -ώρες κατά τις οποίες οι περισσότεροι φοιτητές προσπαθούν να «πνίξουν» τον οργανισμό τους στο αλκοόλ- και για την ώρα απλά περιπολούμε την πόλη, περνώντας από τις διάφορες φοιτητικές εστίες, περιμένοντας την ενημέρωση από τα κεντρικά για το πρώτο σημαντικό συμβάν της βραδιάς.

Το προσωπικό ασφαλείας που εκτελεί τις περιπολίες, έχει ως βασικό του μέλημα να προστατεύει τους φοιτητές του πανεπιστημίου του Exeter, πολλοί από τους οποίους δεν πολυ-θέλουν τη φροντίδα των σεκιουριτάδων. Ένα από τα άτομα που εκτελεί περιπολίες, ο Gary White, περιγράφει την κλασσική «υποδοχή» που τους επιφυλάσσουν οι φοιτητές που πάνε να βοηθήσουν. «Φτάνουμε και δεν μας επιτρέπουν καν να μιλήσουμε», εξηγεί. «Μας βρίζουν. Αποκτούν θάρρος μετά από μερικές μπύρες».

Το ότι οι φοιτητές «καίνε» ένα μεγάλο μέρος των φοιτητικών τους δανείων στο ποτό δεν είναι κάτι καινούριο. Ούτε βέβαια και οι αντιδράσεις που προκαλούνται από αυτήν τους την «τάση». Διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως η πανεπιστημιακή αλκοολική κουλτούρα δεν είναι ιδανική για την υγεία των φοιτητών, μιας και μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο στρες και αυξημένα ποσοστά σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων. Και δεν αναφέρω καν το να χρειαστεί να πας για πλύση στομάχου ή να ξεράσεις πάνω σε έναν άγνωστο. Η βρετανική κυβέρνηση έχει χρηματοδοτήσει καμπάνιες για την καταπολέμηση της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ στα πανεπιστήμια, με αποκορύφωμα μια ιδιαίτερα φιλόδοξη καμπάνια που ξεκίνησε το 2014, που στόχο έχει να κάνει τους φοιτητές, που μέχρι τώρα προτιμούν να πνίγουν το συκώτι τους με αλκοόλ, να αλλάξουν την προτίμησή τους και να αγκαλιάσουν την κουλτούρα των καφέ. Ναι, καλά.

Μια έρευνα που οργανώθηκε από το φοιτητικό site The Tab, τοποθέτησε το πανεπιστήμιο του Exeter στο νούμερο 16 της σχετικής λίστας με τα πανεπιστήμια των οποίων οι φοιτητές καταναλώνουν το περισσότερο αλκοόλ. Μια παρόμοια έρευνα που οργάνωσε το hexjam.xom, τοποθέτησε το πανεπιστήμιο στην 14η θέση, προσθέτοντας ένα επιπλέον στοιχείο: ο μέσος φοιτητής στο εν λόγω πανεπιστήμιο καταναλώνει 12,25 μονάδες αλκοόλ ανά εβδομάδα ή αλλιώς 5,5 pints (το ένα pint αντιστοιχεί σε μισό περίπου λίτρο). Μιλώντας όμως με τους υπεύθυνους των περιπολιών, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό το νούμερο ίσως και να είναι κάπως μετριοπαθές.

Η πρώτη κλήση της βραδιάς, έρχεται λίγο πριν τις 10 το βράδυ και αφορά ένα πάρτι σε μια από τις φοιτητικές εστίες. Από την είσοδο κιόλας του κτιρίου, η μυρωδιά του «χόρτου» είναι πολύ έντονη. Ένας τύπος μας εντοπίζει και μπαίνει βιαστικά στην κουζίνα. Το προσωπικό περιπολίας ζητά από ένα από τα παιδιά του πάρτι να περάσει για λίγο έξω.

«Αντιλαμβάνεστε ότι βρωμάει όλο το κτίριο;», ρωτάει η Charlotte Mackie, ένα από τα άτομα του προσωπικού περιπολίας.

«Ναι, αλλά γιατί μου είπατε να περάσω έξω; Γιατί εμένα;», αναρωτιέται ο φοιτητής. «Εμένα δεν μου μυρίζει κάτι».

Ή λέει ψέματα, ή δεν λειτουργεί η μύτη του, δεν εξηγείται αλλιώς.

Αρχίζει και βρίζει τη Mackie, η οποία προσπαθεί να τον ηρεμήσει. Εν τέλει και από την στιγμή που δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για την όποια κατανάλωση χόρτου, εκείνη και ο συνάδελφός της δίνουν στα παιδιά μια απλή, αλλά επίσημη προειδοποίηση.

Όταν κάποια ώρα αργότερα μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω με τον υπεύθυνο ασφαλείας του πανεπιστημίου, Allan Edgcumbe, ενημερώνομαι ότι το προσωπικό περιπολίας πάντα προσπαθεί να ακούει τις θέσεις των φοιτητών. «Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μορφωμένα άτομα και όχι με τίποτα κάφρους που ψάχνουν να πλακωθούν», με διαβεβαιώνει ο Edgcumbe.

Οι φοιτητές, βέβαια, σπάνια αντιμετωπίζουν με την ίδια θετική προδιάθεση τους σεκιουριτάδες. Η Mackie που έχει πτυχίο English and History από το 2005, αναφέρει πως οι φοιτητές απλά αντιμετωπίζουν το προσωπικό περιπολίας ως «εργαζόμενους της σειράς».

«Νομίζουν ότι δεν ξέρουμε τι μυρωδιά έχει το χόρτο», λέει. «Υποθέτουν ότι, επειδή είμαστε σεκιουριτάδες, πρέπει να είμαστε και ηλίθιοι».

Αποχωρώντας από το κτίριο, περνάμε έναν τύπο που ξερνάει στο πάτωμα. Ένας φίλος του χτυπάει αδύναμα την πλάτη, σκεπτόμενος προφανώς ότι το Σαββατόβραδό του δεν έχει την εξέλιξη που θα ήθελε. «Ίσως πρέπει να τον πας σε μια τουαλέτα» του αναφέρει ο Paul Cook, άλλο ένα μέλος του προσωπικού περιπολίας. «Δώσ' του λίγο νερό».

«Οι φοιτητές μας απλά αντικατοπτρίζουν αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία» λέει ο Edgcumbe, όταν τον ρωτάω κάποια πράγματα για την αλκοολική κουλτούρα του πανεπιστημίου. «Δεν είναι ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι από άλλους».

Η βασική ομάδα του Edgcumbe απαρτίζεται από 16 άτομα -οι οποίοι δουλεύουν κυκλικά πρωινές και νυχτερινές βάρδιες- και 3 άτομα που δουλεύουν αποκλειστικά βραδινές βάρδιες. «Το προσωπικό μου είναι εξαιρετικό», λέει, «έχουν καλή καρδιά και είναι φοβερά φιλότιμοι». Τονίζει πως το περιπολικό ασφαλείας είναι «soft security», καθώς πρέπει να ισορροπούν τα θέματα ασφαλείας, αλλά και να προσέχουν και για την υγεία των φοιτητών.

Στις 00:40 ενημερωνόμαστε να μαζέψουμε τον πρώτο μεθυσμένο άτομο της βραδιάς. Μια κοπέλα περπατούσε μόνη προς το διαμέρισμά της σε κακή κατάσταση, κάποιοι φοιτητές την είχαν εντοπίσει και την πήγαν στο διαμέρισμά τους μέχρι να καταφτάσει το προσωπικό ασφαλείας. Όταν φτάνουμε, κοιμάται στον καναπέ, με τα μαλλιά της να έχουν μπλεχτεί σε μια υπερπαραγωγή εμετού. Αρχικά δυσκολεύεται να θυμηθεί πού μένει, αλλά τελικά τα καταφέρνει ,αν και χρειάζεται τη βοήθεια των White και Cook.

«Κανείς δεν είναι σπίτι» μουρμουρίζει ο Cook, όταν φτάνουμε στο διαμέρισμα της κοπέλας. Ενημερώνει από τον ασύρματο τη Vicky Laskey, ένα από τα μέλη της ομάδας που ασχολείται με τα πεζά περίπολα. Τα πεζά περίπολα ελέγχουν πολύ μικρότερες περιοχές, κυρίως αυτές στις οποίες υπάρχουν φοιτητικά διαμερίσματα και εστίες και αποτελούν τον πρώτο δίαυλο επικοινωνίας των φοιτητών για κάποιο πρόβλημα, προτού γίνει κλήση προς τα περίπολα με τα van. H Laskey καταφτάνει σύντομα και σιγουρεύεται ότι η κοπέλα είναι εντάξει, μέχρι να επιστρέψουν κάποια από τα άτομα με τα οποία συζεί.

«Τουλάχιστον έχουν το Friends σε boxset», παρατηρεί αστειευόμενη η Laskey.

Όταν επιστρέφουμε στο van, ο White με ενημερώνει πως είναι πολύ συχνό φαινόμενο το να βρίσκουν φοιτητές που γυρίζουν μόνοι τους προς το σπίτι σε κατάσταση μέθης. «Κανείς από τους φίλους τους δεν θέλει να ξεμείνει μαζί τους και να τους πάει σπίτι, οπότε καταλήγουν να φεύγουν μόνοι τους», λέει. «Πριν από μερικά χρόνια, βρήκα μια κοπέλα λιπόθυμη σε κεντρικό δρόμο στις 10:30 το βράδυ, ολομόναχη».

«Πριν από επτά ή οκτώ χρόνια, ένας φοιτητής πέθανε αφού πνίγηκε στον εμετό του. Είχε καταρρεύσει στην μέση του δρόμου, γυρίζοντας σπίτι μόνος του», λέει η Mackie. «Για κάποιο διάστημα μετά, οι φοιτητές γύριζαν στο σπίτι με παρέα, αλλά ο καιρός περνάει και οι φοιτητές ξεχνάνε. Δυστυχώς, κάτι πρέπει να γίνει για να τους τρομάξει, για να τους κάνει να προσέχουν».

Ως το μέλος της ομάδας που έχει και κάποιες ιατρικές γνώσεις, η Mackie πολλές φορές πρέπει να διαχειρίζεται και τα πιο σοβαρά συμβάντα. «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον εμετό μηλίτη», με ενημερώνει. «Το κόκκινο κρασί επίσης, η βότκα είναι εντάξει».

Η Mackie λέει πως όταν ήταν φοιτήτρια δεν υπήρχε η ίδια αλκοολική κουλτούρα, αποκαλώντας την τωρινή της μορφή «διεστραμμένη». Προσωπικά, θυμάμαι ιστορίες από αλκοολικές «μυήσεις» διαφόρων πανεπιστημιακών κοινοτήτων, οι οποίες όμως έχουν πλέον απαγορευθεί από το πανεπιστήμιο. Ο Cook που στο παρελθόν δούλευε στο προσωπικό ασφαλείας μιας γεωργικής σχολής, θυμάται κάποια συμβάντα με φοιτητές να πίνουν αλκοόλ από γουρουνοκέφαλα.

Βέβαια, στα 13 χρόνια που δουλεύει με αυτήν την ομάδα, ο Cook έχει δει πολύ πιο σοβαρά συμβάντα από αυτό. Μου λέει πως θυμάται τη φορά που έπρεπε να σπάσει μια πόρτα τουαλέτας για σώσει έναν φοιτητή που προσπαθούσε να κρεμαστεί. «Οι φοιτητές μας αντιμετωπίζουν σαν τους «κακούς» που θέλουν να τους χαλάσουν τα πάρτι», λέει ο Edgcumbe. «Αλλά είμαστε πολύ παραπάνω απο μια απλή ομάδα ασφαλείας».

Η φοιτήτρια Maria Bowles, 20 ετών, λέει πως το προσωπικό περιπολιών δεν είναι «απλά οι τύποι που καταστρέφουν τα πάρτι όπως νομίζει πολύς κόσμος». Μου περιγράφει πως το προσωπικό ασφαλείας τη μάζεψε από τα επείγοντα του νοσοκομείου μετά απο ένα πολύ σοβαρό ατύχημα όταν ήταν πρωτοετής. «Με πήγαν σπίτι, λέγοντάς μου ότι όλα θα πάνε καλά και κάνοντάς με να γελάσω ενώ ήμουν στα όρια του να καταρρεύσω», λέει.

Καθώς με πάνε προς το σπίτι στις 4:30 το πρωί, σκέφτομαι πόσο λίγο αναγνωρίζεται η δουλειά αυτών των ανθρώπων. Όπως λέει χαρακτηριστικά η Mackie, «τις περισσότερες φορές δεν μας λένε ούτε ευχαριστώ».

«Απλά θα ξυπνήσουν την άλλη μέρα και δεν θα αναρωτηθούν καν για το πώς έφτασαν σπίτι».

Περισσότερα από το VICE

Έτσι θα Πάρει Πίσω Ένας 20χρονος τη Χαμένη του Στύση

Ένας Χρόνος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Μέσα από τους Τοίχους της Αθήνας

Πώς Καταλήγουν να Συλληφθούν οι Βαρόνοι των Ναρκωτικών στο Μεξικό;