Oι Έλληνες δεν Γουστάρουν τους Δημοσιογράφους

Ήταν κάπου γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '90, ημέρα Κυριακή. Αραγμένος στον καναπέ διάβαζα το κυριακάτικο φύλλο μεγάλης εφημερίδας (δεν θυμάμαι δυστυχώς αν ήταν "Το Βήμα", η "Καθημερινή", ή η "Ελευθεροτυπία"), όταν έπεσα πάνω σε άρθρο, του οποίου ο συντάκτης εξέφραζε την απόλυτη έκπληξη του για το γεγονός ότι σε πορεία της εποχής, μεγάλη μερίδα των διαδηλωτών είχε φωνάξει με κέφι και με μπρίο, το κλασικό πλέον: "Αλήτες Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι!"

"Μας βρίζουν! Mα γιατί;", αναρωτιόταν έκπληκτος ο συντάκτης του άρθρου (του οποίου το όνομα επίσης αδυνατώ να θυμηθώ). Μπορεί να φαίνεται απίστευτο σήμερα, άλλα είκοσι χρόνια πριν, οι δημοσιογράφοι σοκάρονταν όταν ο κόσμος τους αποκαλούσε "Αλήτες" και "Ρουφιάνους", ενώ τέτοιου είδους λεκτικοί τραμπουκισμοί, ήταν τότε αρκετά σπάνιοι για να εμπνεύσουν άρθρα τα οποία εξέφραζαν τον αποτροπιασμό και την έκπληξη των συντακτών τους, για το γεγονός ότι υπήρχαν άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι δεν έδειχναν να εκτιμούν το μεγαλείο του δημοσιογραφικού "λειτουργήματος". Από τότε βέβαια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και ο βόθρος των ΜΜΕ έχει προ πολλού ξεχειλίσει:

Σήμερα, εν έτει 2016, είναι ασυνήθιστο να πεις σε κάποιον ότι είσαι δημοσιογράφος και να μην σε κοιτάξει παράξενα, ενώ το σύνθημα "Αλήτες Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι", ακούγεται πλέον τόσο συχνά, που ακόμα και το αρκτικόλεξο ΑΡΔ, έχει καταχωρηθεί για τα καλά στο συλλογικό ασυνείδητο. Πως φτάσαμε όμως ως εδώ;

Η αλήθεια είναι, πως από την εποχή του "Αυριανισμού" (μέσα δεκαετίας του '80) μέχρι σήμερα, το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα φθίνει διαρκώς, ενώ είναι απόλυτα σαφές ότι για πολύ κόσμο που εργάζεται στον τομέα των ΜΜΕ, η φάση είναι "κάνε όσο πιο πολλές λαμογιές μπορείς, γράψε και φέρσου σαν αποκτηνωμένος κανίβαλος και αν ποτέ στην πέσουν, άρχισε να ουρλιάζεις ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ".

Μια άλλη εξήγηση για την "δημοφιλία" που απολαμβάνουν οι δημοσιογράφοι τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να είναι η διαχρονική τάση του Έλληνα να μισεί διάφορες κοινωνικές ομάδες, όπως τους ταξιτζήδες, τους περιπτεράδες, τους πολιτικούς, τους δικαστές, τους παπάδες, τους αστυνομικούς, όσους έχουν καλή δουλειά, όσους είναι άνεργοι, όσους είναι πολύ λευκοί, όσους είναι μαυριδεροί, όσους είναι χαρούμενοι, όσους έχουν κατάθλιψη και πάει λέγοντας. Ο Έλλην ο σωστός, είναι hater, ξεκάθαρα.

Προκειμένου να γίνει κατανοητή η μεγάλη "αγάπη" του κόσμου για τους δημοσιογράφους, ας δούμε λίγο πως αντέδρασε ο λαός των social media στην απεργία της ΕΣΗΕΑ τις τελευταίες μέρες:

BONUS:

Περισσότερα από το VICE

Πώς Eίναι να Mεγαλώνεις τα Παιδιά σου σε Προσφυγικό Καταυλισμό;

Το να μας τον «Παίζουν» Είναι Ένας Παρεξηγημένος Μύθος

Τι Ένιωσα την Πρώτη Φορά που Έπιασα τους Γονείς μου να Κάνουν Σεξ