Ο Stan Lee Δεν Ήταν Απλώς ο Θρύλος Πίσω από τους Υπερήρωες της Marvel

Ως δημιουργός της Marvel τη δεκαετία του 1960, ο Lee -μαζί με καλλιτέχνες όπως ο Steve Ditko και ο Jack Kirby- εμφύσησαν τους υπερήρωες με ένα επίπεδο ρεαλισμού, σε αντίθεση με ό,τι είχαμε δει ως τότε. Το 1972 ορίστηκε εκδότης της Marvel. Κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του, ο Lee δημιούργησε ή συν-δημιούργησε ένα πλήθος εικονικών υπερηρώων όπως ο Spider-Man, οι Χ-men, οι Fantastic Four και πολλοί, πολλοί άλλοι.

Ακόμη και μετά τη λήξη της θρυλικής θητείας του στη Marvel, ο Lee παρέμενε κεφάλαιο στον κόσμο του υπερηρώων, ως εκτελεστικός παραγωγός σε πολλές ταινίες και σειρές στην τηλεόραση και με κάποιον τρόπο, πάντα κατάφερνε να αναδυθεί στην επιφάνεια.

«Σκεφτόμουν ότι αυτό που έκανα, δεν ήταν πολύ σημαντικό», είχε δηλώσει ο Lee σε συνέντευξή του το 2014, σύμφωνα με το Hollywood Reporter. «Οι άνθρωποι χτίζουν γέφυρες και ασχολούνται με την ιατρική έρευνα, ενώ εγώ έκανα ιστορίες για φανταστικούς ανθρώπους που κάνουν εξαιρετικά, τρελά πράγματα και φορούν κοστούμια».

Τα γεράματα του Lee είχαν «μολυνθεί» με προβλήματα -προσωπικά και υγείας-, συμπεριλαμβανομένης μίας μάχης με την πνευμονία και φήμες για σεξουαλική παρενόχληση σε νοσηλεύτριες που τον φρόντιζαν - ο ίδιος το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Ο Stan Lee, πάντως, ήταν ένας αληθινός σύμμαχος για τους μαύρους ανθρώπους. Πέρα από την τέχνη, τα βιβλία κόμικς και τους υπερήρωες, ο Lee επέλεξε να υποστηρίξει τη διαφορετικότητα και το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, με έναν τρόπο που λίγοι άνθρωποι το έκαναν.

Ο Stan Lee έδειξε ξεκάθαρα την αποστροφή του για τον φανατισμό και τον ρατσισμό - πολύ ξεκάθαρα, το 1968, στη στήλη Stan's Soapbox - που εμφανιζόταν μηνιαία στο Marvel Comics, από το 1965 έως το 2001. Ο Lee έγραψε στους αναγνώστες του ότι, ενώ είναι λογικό να μην κάνεις παρέα με κάθε άτομο που γνωρίζεις ή να μη συμαπθείς κάποιον, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να τον μισείς τυφλά.

Πολλοί δεν ήμασταν ζωντανοί όταν έγραφε αυτήν τη στήλη, όμως όταν συνέβη το Charlottesville, η στήλη έγινε re-tweet, σε μια άλλη γενιά. Οι αντιθέσεις μεταξύ τότε και τώρα, ήταν ότι ο Lee δεν κέρδισε τίποτα με αυτήν τη γνώμη - τίποτα τότε, και πολύ λίγα τώρα. Ήταν το πιο προνομιούχο είδος λευκού άνδρα, σε εμφάνιση και ευκαιρίες, αλλά χρησιμοποίησε αυτό το προνόμιο για κάτι θετικό, που λίγοι είναι σε θέση να κάνουν, λαμβάνοντας υπόψη τα προοδευτικά ιδανικά για τα οποία μαχόταν.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μεγαλώσαμε μαζί του. Έβαλε προοδευτικά μηνύματα μέσα στα έργα του, απευθυνόμενος σε λευκά ακροατήρια που ίσως δεν νοιάζονταν ιδιαίτερα για αυτά πριν τα διαβάσουν. Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε μάθημα ιστορίας, αλλά αναγνωρίζουμε έναν άνθρωπο που ήταν σύμμαχος σε σημαντικά πράγματα, μέσω της τέχνης του.

Με πληροφορίες από το VICE US & VICE Canada.

Περισσότερα από το VICE

Ο WΔLF Είναι Εδώ και Έχει Σκοπό να Πάει την Trap Ένα Επίπεδο πιο Πάνω

Η Ιστορία του Boss

Plus-Size Άνθρωποι Αποκαλύπτουν τις Διακρίσεις που Γίνονται εις Βάρος τους στη Δουλειά