Ένας Κυνηγός Τυφώνων Περιγράφει πώς Είναι να Πιλοτάρεις Αεροπλάνα Μέσα σε Καταιγίδες

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Την πρώτη μέρα της εκπαίδευσης, οι πιλότοι συχνά μαθαίνουν τη σημασία τού να αποφεύγουν την κακοκαιρία, για να επιτύχουν την πιο ομαλή πτήση που είναι δυνατόν. Το να πιλοτάρεις ένα αεροπλάνο μέσα σε θανάσιμους τυφώνες μοιάζει αντιφατικό, αν αναλογιστεί κανείς αυτήν την οδηγία. Αλλά αυτή είναι μια συνηθισμένη μέρα στη ζωή ενός πιλότου στο τμήμα «Κυνηγός Τυφώνων» της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (National Oceanic and Atmospheric Administration - ΝΟΑΑ), που μαζί με την 53η Μοίρα Αναγνώρισης Καιρού της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, διεξάγει κάποιες από τις πιο επικίνδυνες επίσημες μετεωρολογικές αποστολές της Αμερικής.

Τις τελευταίες εβδομάδες έπεσε δουλειά στο σώμα της ΝΟΑΑ, με τους τυφώνες Harvey, Irma, Jose και Maria που ρήμαξαν τον Κόλπο του Μεξικό και την Καραϊβική. Η τελευταία καταιγίδα άφησε πίσω της τουλάχιστον δέκα νεκρούς στο Πουέρτο Ρίκο και προκάλεσε κρίση υποδομών στη νησιωτική επικράτεια των ΗΠΑ, όπου οι κάτοικοι μπορεί να μείνουν χωρίς ρεύμα για μήνες.

Ως επικεφαλής πιλότος επί εννιά χρόνια, ο σμήναρχος Scott Price έχει διαπεράσει το «τοίχωμα» που περικλείει το μάτι ενός κυκλώνα περισσότερες φορές απ' όσες θυμάται (περίπου 140 υπολόγισε, τελικά). Πιλότοι σαν τον Price πετούν τα αεροπλάνα, ενώ μέλη του πολιτικού προσωπικού της ΝΟΑΑ –μια ομάδα 16 ατόμων, ανάμεσά τους μηχανικοί, τεχνικοί και συντηρητές αεροσκαφών- συλλέγουν τα δεδομένα του τυφώνα.

Ρώτησα τον Price πώς είναι να πετάς επαγγελματικά μέσα σε τυφώνες και πόσο κοντά έχει βρεθεί στην καταστροφή.

Τα καλύτερα δεδομένα για μια καταιγίδα βρίσκονται μέσα στην ίδια την καταιγίδα. Έτσι πετάμε μέσα της και χρησιμοποιούμε αισθητήρες που συλλέγουν δεδομένα, όπως η ταχύτητα του ανέμου, η διεύθυνση, η πίεση, η θερμοκρασία και η υγρασία. Τους αφήνουμε και καθώς πέφτουν στην ατμόσφαιρα, τα δεδομένα μεταδίδονται στο αεροπλάνο και τα στέλνουμε στους τύπους που βγάζουν τις προγνώσεις. Έτσι, δίνουμε ένα ακριβές προϊόν στο κοινό, με βάση το οποίο παίρνουν αποφάσεις: Να εγκαταλείψουν ή όχι τα σπίτια τους, να κλείσουν τα μαγαζιά – μας ενδιαφέρει να δώσουμε την καλύτερη δυνατή πληροφόρηση στο κοινό, για να πάρει τις αποφάσεις του.

Συχνά κάνουμε δύο ή τρεις απανωτές αποστολές. Κάθε μία διαρκεί περίπου εννιά ώρες. Για τον τυφώνα Jose κάναμε μια αποστολή, προσγειωθήκαμε και δώσαμε το αεροπλάνο σε άλλο πλήρωμα, που έκανε τη δεύτερη αποστολή. Το πλήρωμά μου έφυγε στις τέσσερις το απόγευμα, προσγειώθηκε τα μεσάνυχτα και το επόμενο πλήρωμα έφυγε στις τέσσερις το πρωί και προσγειώθηκε στις δώδεκα το μεσημέρι. Κατά μέσο όρο, μας ενημερώνουν 48 ώρες νωρίτερα ότι θα πετάξουμε.

Η ΝΟΑΑ έχει δυο διαφορετικά αεροσκάφη τα οποία αποκαλούμε «Κυνηγούς Τυφώνων». Το ένα είναι ένα Gulf Stream IV. Έχει δύο μηχανές και συνήθως πετάει ανάμεσα στα 40.000 και 45.000 πόδια, παίρνει δείγμα από την ατμόσφαιρα γύρω από την καταιγίδα και τις εξωτερικές επιρροές, που μας βοηθούν να κινηθούμε γύρω από τον τυφώνα. Πού και πού το χρησιμοποιούμε και για να περάσουμε από το πάνω μέρος μιας καταιγίδας, αλλά συνήθως είναι για τις παρυφές της. Το άλλο αεροσκάφος που χρησιμοποιούμε, είναι το P-3 Orion. Το ναυτικό τα χρησιμοποιεί κυρίως για ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις ή αναγνωριστικές αποστολές και εμείς για να διαπερνούμε το τοίχωμα του ματιού του τυφώνα.

Ο κόσμος πιστεύει ότι έχει νηνεμία στο μάτι του τυφώνα και μπορεί να συμβαίνει. Η Irma είναι ένα καλό παράδειγμα: από κατηγορία 2 (άνεμοι ταχύτητας 154-177 χλμ/ώρα) ανέβηκε στην κατηγορία 5 (πάνω από 251 χλμ/ώρα). Υπήρχε σχετική νηνεμία στο κέντρο, αλλά το τοίχωμα του ματιού ήταν κατηγορία 5. Καθώς μπαίνεις μέσα, η ταχύτητα του ανέμου μεγαλώνει ολοένα και περνάς με δύναμη μέσα από το τοίχωμα. Μέσα, επικρατεί σχετική ηρεμία και ομαλότητα. Όσο είμαστε στο μάτι, προσπαθούμε να βρούμε το κέντρο οπίσθιας πίεσης της καταιγίδας, που βοηθάει στην πρόγνωση. Όταν το βρούμε, συνεχίζουμε προς τα έξω και βγαίνουμε από την άλλη πλευρά. Δεν μένουμε στο μάτι για πολύ. Σε καταιγίδες που μόλις ξεκινάνε –τροπικές καταιγίδες ή τυφώνες χαμηλότερης κατηγορίες- στο μάτι μπορεί να επικρατεί αναταραχή. Έτσι, όλα εξαρτώνται από την καταιγίδα. Αλλά στους τυφώνες τους οποίους έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι, ένα καλοσχηματισμένο μάτι συνήθως σημαίνει πιο ομαλή πτήση.

[VICE Video] Ανήλικοι Πρόσφυγες Πέφτουν Θύματα Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης στο Κέντρο της Αθήνας

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ένας τυφώνας εγγυάται μια πτήση με αναταράξεις. Αλλά το αεροσκάφος που έχουμε είναι κατάλληλο. Είναι παλιότερο αεροπλάνο που αντέχει. Σίγουρα δεν τα φτιάχνουν όπως παλιά. Αλλά ακόμη και ένα αεροπλάνο 50 τόνων μπορεί να γίνει καρυδότσουφλο. Όταν πετάξαμε στον τυφώνα Jose, ήταν μόλις κατηγορία 1 (119-152 χλμ/ώρα), έτσι το μάτι δεν ήταν καλοσχηματισμένο. Αλλά υπήρχαν πολλά ανοδικά και καθοδικά ρεύματα αέρα και αυτό σήμαινε πολλές αναταράξεις. Δύο ολόκληρες ώρες δεν μπορούσαμε να σβήσουμε τη φωτεινή σήμανση για τη ζώνη, έτσι όλοι ήταν δεμένοι. Ήταν κουραστικό και εξουθενωτικό να προσπαθείς να κρατήσεις το αεροπλάνο ίσια και να το πας εκεί που πρέπει, για να συλλέξεις τα καλύτερα δεδομένα. Αλλά στην επόμενη πτήση, μετά από έξι ή επτά ώρες, είχαν μια τελείως διαφορετική καταιγίδα.

Έχουμε περιορισμούς ως προς τους τυφώνες που επιτρέπεται να μπούμε. Το αεροπλάνο αντέχει, αλλά πρέπει και να το προστατεύσουμε. Αν πέσουμε σε συγκεκριμένη ταχύτητα ανέμου, εγκαταλείπουμε την αποστολή. Μια φορά είχαμε ζόρικες αναταράξεις και αναγκαστήκαμε να ματαιώσουμε την αποστολή. Το αεροπλάνο ήταν μια χαρά, όμως υπάρχει ένα προληπτικό όριο στην πολιτική μας για την προστασία του. Πρέπει άλλωστε να χρησιμοποιήσουμε το αεροπλάνο ξανά στην επόμενη πτήση. Πάντα υπάρχει μια ακόμη καταιγίδα στον ορίζοντα.

Το χειρότερο σενάριο είναι να υπάρξει κάποια δυσλειτουργία στο αεροπλάνο, ενώ είμαστε σε τέτοιο περιβάλλον. Έχω υπάρξει πολύ τυχερός και δεν είχα σημαντικά προβλήματα. Είχαμε, βέβαια, κάποιες φωτιές άγνωστης αιτίας - κάτι στο αεροπλάνο πιάνει φωτιά κι βγαίνει καπνός. Υπάρχουν διαδικασίες έκτακτης ανάγκης, για να διαχειριστούμε κάτι τέτοιο, αλλά είναι ιδιαίτερα δύσκολο επειδή σημαίνει ότι δεν επικεντρωνόμαστε στον τυφώνα. Μου έχουν τύχει δύο τέτοια περιστατικά σε περιβάλλον τυφώνα, όχι τη χειρότερη στιγμή, αλλά δεν μπορούσαμε να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη στον τυφώνα. Επίσης, κάποτε είχα μια ένδειξη για πρόβλημα στη μηχανή. Πάλι, δεν συνέβη τη χειρότερη στιγμή, αλλά βρισκόμασταν μέσα στην καταιγίδα, για να συλλέξουμε δεδομένα και να το κάνουμε με ασφάλεια. Αν δεν μπορείς να συλλέξεις τα δεδομένα και να βγεις με ασφάλεια στην άλλη πλευρά, δεν υπάρχει νόημα να είσαι εκεί.

Περισσότερα από το VICE

Αυτός ο Τύπος Τεστάρει την Ανθεκτικότητα του iPhone 8

Το «Πιο Βρώμικο Εστιατόριο στον Κόσμο» Ήταν μια Ελληνική Ταβέρνα στο Λονδίνο

Η Μελέτη 300.000 Ιατρικών Φακέλων από Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης Αποκαλύπτει ένα Θανατηφόρο «Κοκτέιλ» Ρύπανσης