Οι Αμερικανοί Οδηγοί Νταλίκας

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Ένα κρύο και ηλιόλουστο πρωί του Οκτωβρίου του 2013, βρήκα τον εαυτό μου να κάθεται στο πίσω μέρος του ενός λεωφορείου, μόνος μου, χαιρετώντας μέσα από το παράθυρο τους γονείς μου. Μια νευρικότητα εμφανίστηκε στο πρόσωπό της μητέρας μου, ενώ ο πατέρας μου είχε μια αδιαφορία.

Όπως τα πρόσωπά τους εξαφανίστηκαν στο βάθος, κοίταξα το σακίδιό μου που «καθόταν» δίπλα μου και, μετά, το ανέκφραστο πρόσωπο του οδηγού του λεωφορείου μέσω του καθρέφτη. Ένιωσα σαν να ήμουν ένα 12χρονο στον δρόμο του για την κατασκήνωση για πρώτη φορά. Αντ' αυτού, ήμουν 25 ετών με πτυχίο φωτογραφίας που νόμιζα ότι η ζωή ως οδηγός φορτηγού μεγάλων αποστάσεων στις μεσοδυτικές πολιτείες ήταν η απάντηση στην υπαρξιακή κρίση μου. Το ενδιαφέρον μου για να μάθω πώς να οδηγώ ένα 18τροχο όχημα και να ζω μια ανώνυμη ζωή προήλθε από τον πατέρα μου που οδηγούσε φορτηγά για σχεδόν 25 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων 12 μηνών, κατέληξα να επισκέπτομαι κάθε πολιτεία στη χώρα τουλάχιστον δύο φορές, οδηγώντας 500-600 μίλια την ημέρα, σχεδόν επτά ημέρες την εβδομάδα, μαθαίνοντας σχεδόν κάθε δρόμο. Είδα τη χώρα μέσα από όλες τις ελευθερίες και τους περιορισμούς που μόνο ένας οδηγός φορτηγού μεγάλων αποστάσεων μπορεί να δει. Η ζωή στον δρόμο ορίζεται από την αίσθηση του αγνώστου, κάτι που είναι πάντα μακριά.

Άρχισα να φωτογραφίζω τη ζωή μου στον δρόμο, 4 μήνες μετά τη μετάβαση στον τρόπο ζωής ενός οδηγού φορτηγού μεγάλων αποστάσεων. Κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών, έζησα σε ένα φορτηγό με έναν άλλο άνδρα, ο οποίος έγινε, κατά κάποιον τρόπο, δεύτερος πατέρας μου. Μου δίδαξε πώς να βλέπω τα πράγματα μέσα από τα μάτια ενός οδηγού φορτηγού. Ένας ήπιος, 55χρονος, ο οποίος είχε το μουστάκι και το καπέλο του ως εμβλήματα αυτού που φαινόταν σαν μια συνειδητή απόφαση - να κάθεται πίσω από το τιμόνι επί 360 ημέρες το χρόνο.

Κατά την περίοδο αυτή, η κουλτούρα που δεν είχα ξαναζήσει ως τότε άρχισε να με συναρπάζει. Άρχισα να εστιάζω την προσοχή μου στην αρρενωπότητα και τη δύναμη που πηγάζει μέσα από την οδήγηση ενός φορτηγού - είναι ένας χώρος που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες.

Τον Σεπτέμβριο του 2015, παρακολούθησα τo US Diesel Truckin' Nationals. Είναι ένα μονοήμερο θέαμα με φορτηγά - αγώνες, επίδειξη. Η εκδήλωση προσελκύει περίπου 1.500 νταλίκες, κυρίως γύρω από την Ανατολική Ακτή, συμπεριλαμβανομένων των κλασικών cabovers από τη δεκαετία του 1980.

Ο καθένας είχε τοποθετηθεί γύρω από τις κερκίδες που μύριζαν cheesesteaks και την πίστα που μύριζε καμένο πετρέλαιο. Εγώ, όπως ίσως ήταν αναμενόμενο, ήμουν δεξιά πίσω συνομιλώντας με διάφορους σχετικά με το πόσες χιλιάδες μίλια έχω οδηγήσει, βλέποντας παράλληλα το ηλιοβασίλεμα μέσα από τη μάσκα της εξάτμισης.

Περισσότερα από το VICE

Τα Kαλύτερα Live Streaming Events του Δεκεμβρίου

Ο Σύρος Μουσικοσυνθέτης που Σήμερα Είναι Πρόσφυγας και Γράφει Μουσική στον Δρόμο

Οι Γυναίκες Πορνοστάρ Ενώνονται Κατά του James Deen Μετά τις Κατηγορίες Εναντίον του για Βιασμό