Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο i-D.Ο Steven Meisel φαίνεται να έχει ένα θέμα με τα άτομα με κόκκινα μαλλιά. Ο θρυλικός φωτογράφος, απαθανάτισε την Karel Elson στα 18α γενέθλιά της το 1997, την ίδια χρονιά που φωτογράφισε την κοκκινομάλλα Maggie Rizer, το πασίγνωστο μοντέλο, για το editorial της ιταλικής Vogue που την έβαλε στον χάρτη. Το 2015, ο Meisel φωτογράφισε μέχρι και την αγαπημένη μας «κόκκινη» Natalie Westling, για τη φθινοπωρινή καμπάνια της Prada. Παρά το γεγονός ότι τα κόκκινα μαλλιά υπάρχουν και μάλιστα έντονα στη βιομηχανία της μόδας, οι κάτοχοί τους αποτελούν μόλις το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, κάνοντάς τους μια μειονότητα σε κάθε σχεδόν χώρα και κουλτούρα του πλανήτη.
VICE: Τι σε οδήγησε να φτιάξεις το περιοδικό;
Steven Meise: Ξεκίνησε ως project φωτογραφίας με μια μικρή ομάδα φίλων, όλοι τους με κόκκινα μαλλιά. Μετά από λίγο καιρό, το project επεκτάθηκε και σε άλλα άτομα με κόκκινα μαλλιά και αρχίσαμε να συλλέγουμε τις ιστορίες τους και να τραβάμε φωτογραφίες. Το ενδιαφέροντά μου -δηλαδή η φωτογραφία, το design, η τέχνη και τα ανεξάρτητα περιοδικά- εξελίχτηκαν περαιτέρω, οπότε από περιέργεια κοίταξα το πόσο θα μου κόστιζε να βγάλω μερικά αντίτυπα αυτής της δουλειάς σε μορφή περιοδικού, ως δώρο σε όλα τα άτομα που πήραν μέρος στο project. Είδα πως το κόστος εκτύπωσης για 20 αντίτυπα ήταν πολύ κοντά στο κόστος εκτύπωσης για 500, οπότε ξεκίνησα μια καμπάνια crowdfunding, για να δω αν ένα τέτοιο περιοδικό θα ενδιέφερε και άλλο κόσμο. Υπήρξαν αρκετές προπαραγγελίες, οπότε κατάφερα να τυπώσω 1.600 αντίτυπα του πρώτου τεύχους.
Πώς ψάχνεις τα θέματά σου; Τι σε εμπνέει;
Επικοινωνώ με τους καλλιτέχνες που θα ήθελα πολύ να μπουν στο περιοδικό, όπως για παράδειγμα ο Giovanni Lipari και ο Jens Kaesemann, οι οποίοι έκαναν το εξώφυλλο και μερικά από τα μεγαλύτερα editorials του τελευταίου τεύχους. Λαμβάνω προτάσεις κατευθείαν από διάφορους καλλιτέχνες ή κάποιοι φίλοι μου προτείνουν καλλιτέχνες που βρίσκουν στα social media. Εμπνέομαι από την αίσθηση που έχω και εγώ ως κοκκινομάλλης και του πώς αυτό με συνδέει με ποιοτικές δουλειές. Ακόμη και όταν οι συμμετοχές δεν είναι οι καλύτερες ή μοιάζουν με άλλα κομμάτια που έχουμε δημοσιεύσει, πάντα προσπαθώ να στέλνω feedback στον καλλιτέχνη. Όταν τελειώνω με τις αρχικές επιλογές, συζητώ τα πάντα με τον Max Weinland, τον layout editor του MC1R και την Patricia και τον Lenard που είναι φίλοι μου - κοκκινομάλληδες και αυτοί και με πολύ έντονες απόψεις.
Τι έχεις μάθει για την κουλτούρα των κοκκινομάλληδων;
Πάρα πολλά. Ανακάλυψα ότι υπάρχει ένα μεγάλο δίκτυο από και για κοκκινομάλληδες σε όλο τον κόσμο και τώρα είμαι και εγώ μέρος αυτού του κινήματος. Οι άνθρωποι πραγματικά συνδέονται σε φεστιβάλ κοκκινομάλληδων, μοιράζονται όσα έκαναν ή τις εμπειρίες τους – υπάρχει ένα θετικό hype γύρω από αυτό τώρα. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το να επικεντρώνεσαι σε τρίχες είναι μια παράδοξη μέθοδος, αλλά αν οι άνθρωποι αναγνωρίζονται από το πώς φαίνονται, το να κάνεις κάτι γι' αυτό επιτρέπει στους καλλιτέχνες να αντιπροσωπεύσουν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν ένα θετικό αίσθημα για όλους. Κάποιος άλλος, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου, θα μπορούσε να έχει προβλήματα με την εμφάνισή του, έτσι το να δημιουργήσεις κάτι θετικό, μπορεί να τους δώσει δύναμη.Πώς διαφέρει η κουλτούρα των ανθρώπων με κόκκινα μαλλιά σε διαφορετικά μέρη του κόσμου;
Το Irish Redhead Convention, θα είναι το πρώτο από πολλά φεστιβάλ για άτομα με κόκκινα μαλλιά που θα επισκεφτώ φέτος. Ανακάλυψα μια ισχυρή καλλιτεχνική σκηνή γεμάτη από projects στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ολλανδία, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, την Ιταλία, το Ισραήλ και τη Γερμανία. Αν και δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, έχω παρατηρήσει πως στην Αγγλία, τα projects οδηγούνται από την αρνητική στάση που υπάρχει γύρω από τα άτομα με κόκκινα μαλλιά και τη διάθεση να μετατραπεί αυτή η στάση σε κάτι θετικό.
Μιας που είμαστε στο θέμα, θέλω να σου πω ότι λατρεύω τη σειρά της Harley Weir. Μπορείς να μου πεις άλλους φωτογράφους από το παρόν ή το παρελθόν που έχουν καταγράψει άτομα με κόκκινα μαλλιά με συναρπαστικό τρόπο;
Είναι περίεργο: η Lily Inge –ένα μοντέλο από τη σειρά της Harley που είναι και φίλη μου– μου πρότεινε τη Harley για το επόμενο τεύχος. Προσπαθώ ακόμη να επικοινωνήσω μαζί της, οπότε ελπίζω να διαβάσει αυτήν τη συνέντευξη, η δουλειά της είναι απίστευτη! Αλλά υπάρχουν και άλλοι φοβεροί φωτογράφοι: Η Jacky Colliss Harvey εξερεύνησε την ιστορία των «κόκκινων» σε έναν βιβλίο που δημοσίευσε πριν από μερικές εβδομάδες. Ο Thomas Knight κέρδισε την προσοχή με το RED HOT, μια καμπάνια ενάντια στο bullying που έγινε viral. Μου αρέσει επίσης και η σειρά μόδας της Alina Asmus, ενώ και η Michelle Marshall έχει κάνει μια πολύ ιδιαίτερη σειρά για το γονίδιο MC1R. Το τελευταίο μας τεύχος περιλαμβάνει 20 καλλιτέχνες και το επόμενο θα περιλαμβάνει περίπου 36 διεθνείς ιστορίες, συνεντεύξεις και φωτογραφικές σειρές. Υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες, σε κάθε γωνιά του κόσμου και για αυτό δημιούργησα αυτό το περιοδικό: ήθελα να δείξω όλες αυτές τις δουλειές και να τους δώσω τον χώρο που χρειάζονταν.Ποιες είναι οι ελπίδες σου για το μέλλον του περιοδικού;
Ελπίζω να μπορέσω να κρατήσω την ποιότητα του περιοδικού ψηλά και να το κάνω ακόμη καλύτερο. Προφανώς, ελπίζω να αποκτήσω και άλλους αναγνώστες για να γίνει επικερδές, αλλά μιλάμε για ένα project που είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου – πάντα θα δουλεύω με αυτό.Περισσότερα από το VICE«Ηρέμησε Αγόρι μου, Ούτε Εμείς σε Θέλουμε» - Η Ιστορία Ενός Ι5 Ψυχολογικού στον Ελληνικό ΣτρατόΈνας 74χρονος Κατηγορείται ότι Κέρασε Μπισκότα από Χασισέλαιο στην Εκκλησία της Γειτονιάς τουΉπιαμε «Gin & Juice» με τον Snoop Dogg και Μιλήσαμε για τα Πάντα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή ακριβώς η σπανιότητα και μοναδικότητά τους, οδήγησε τον Tristan Rogers να κυκλοφορήσει το MC1R, ένα ανεξάρτητο περιοδικό τέχνης και design που εστιάζει στην κουλτούρα των κόκκινων μαλλιών, παίρνοντας το όνομά του από το γονίδιο που προκαλεί τις κόκκινες τρίχες. Καταφέραμε να μιλήσουμε με τον Tristan που σπουδάζει lighting design στο Αμβούργο, καθώς ετοιμαζόταν να κυκλοφορήσει το επόμενο τεύχος του περιοδικού. Σας είπαμε ότι είναι κοκκινομάλλης;Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Steven Meise: Ξεκίνησε ως project φωτογραφίας με μια μικρή ομάδα φίλων, όλοι τους με κόκκινα μαλλιά. Μετά από λίγο καιρό, το project επεκτάθηκε και σε άλλα άτομα με κόκκινα μαλλιά και αρχίσαμε να συλλέγουμε τις ιστορίες τους και να τραβάμε φωτογραφίες. Το ενδιαφέροντά μου -δηλαδή η φωτογραφία, το design, η τέχνη και τα ανεξάρτητα περιοδικά- εξελίχτηκαν περαιτέρω, οπότε από περιέργεια κοίταξα το πόσο θα μου κόστιζε να βγάλω μερικά αντίτυπα αυτής της δουλειάς σε μορφή περιοδικού, ως δώρο σε όλα τα άτομα που πήραν μέρος στο project. Είδα πως το κόστος εκτύπωσης για 20 αντίτυπα ήταν πολύ κοντά στο κόστος εκτύπωσης για 500, οπότε ξεκίνησα μια καμπάνια crowdfunding, για να δω αν ένα τέτοιο περιοδικό θα ενδιέφερε και άλλο κόσμο. Υπήρξαν αρκετές προπαραγγελίες, οπότε κατάφερα να τυπώσω 1.600 αντίτυπα του πρώτου τεύχους.
Επικοινωνώ με τους καλλιτέχνες που θα ήθελα πολύ να μπουν στο περιοδικό, όπως για παράδειγμα ο Giovanni Lipari και ο Jens Kaesemann, οι οποίοι έκαναν το εξώφυλλο και μερικά από τα μεγαλύτερα editorials του τελευταίου τεύχους. Λαμβάνω προτάσεις κατευθείαν από διάφορους καλλιτέχνες ή κάποιοι φίλοι μου προτείνουν καλλιτέχνες που βρίσκουν στα social media. Εμπνέομαι από την αίσθηση που έχω και εγώ ως κοκκινομάλλης και του πώς αυτό με συνδέει με ποιοτικές δουλειές. Ακόμη και όταν οι συμμετοχές δεν είναι οι καλύτερες ή μοιάζουν με άλλα κομμάτια που έχουμε δημοσιεύσει, πάντα προσπαθώ να στέλνω feedback στον καλλιτέχνη. Όταν τελειώνω με τις αρχικές επιλογές, συζητώ τα πάντα με τον Max Weinland, τον layout editor του MC1R και την Patricia και τον Lenard που είναι φίλοι μου - κοκκινομάλληδες και αυτοί και με πολύ έντονες απόψεις.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πάρα πολλά. Ανακάλυψα ότι υπάρχει ένα μεγάλο δίκτυο από και για κοκκινομάλληδες σε όλο τον κόσμο και τώρα είμαι και εγώ μέρος αυτού του κινήματος. Οι άνθρωποι πραγματικά συνδέονται σε φεστιβάλ κοκκινομάλληδων, μοιράζονται όσα έκαναν ή τις εμπειρίες τους – υπάρχει ένα θετικό hype γύρω από αυτό τώρα. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το να επικεντρώνεσαι σε τρίχες είναι μια παράδοξη μέθοδος, αλλά αν οι άνθρωποι αναγνωρίζονται από το πώς φαίνονται, το να κάνεις κάτι γι' αυτό επιτρέπει στους καλλιτέχνες να αντιπροσωπεύσουν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν ένα θετικό αίσθημα για όλους. Κάποιος άλλος, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου, θα μπορούσε να έχει προβλήματα με την εμφάνισή του, έτσι το να δημιουργήσεις κάτι θετικό, μπορεί να τους δώσει δύναμη.Πώς διαφέρει η κουλτούρα των ανθρώπων με κόκκινα μαλλιά σε διαφορετικά μέρη του κόσμου;
Το Irish Redhead Convention, θα είναι το πρώτο από πολλά φεστιβάλ για άτομα με κόκκινα μαλλιά που θα επισκεφτώ φέτος. Ανακάλυψα μια ισχυρή καλλιτεχνική σκηνή γεμάτη από projects στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ολλανδία, τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία, την Ιταλία, το Ισραήλ και τη Γερμανία. Αν και δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, έχω παρατηρήσει πως στην Αγγλία, τα projects οδηγούνται από την αρνητική στάση που υπάρχει γύρω από τα άτομα με κόκκινα μαλλιά και τη διάθεση να μετατραπεί αυτή η στάση σε κάτι θετικό.
Είναι περίεργο: η Lily Inge –ένα μοντέλο από τη σειρά της Harley που είναι και φίλη μου– μου πρότεινε τη Harley για το επόμενο τεύχος. Προσπαθώ ακόμη να επικοινωνήσω μαζί της, οπότε ελπίζω να διαβάσει αυτήν τη συνέντευξη, η δουλειά της είναι απίστευτη! Αλλά υπάρχουν και άλλοι φοβεροί φωτογράφοι: Η Jacky Colliss Harvey εξερεύνησε την ιστορία των «κόκκινων» σε έναν βιβλίο που δημοσίευσε πριν από μερικές εβδομάδες. Ο Thomas Knight κέρδισε την προσοχή με το RED HOT, μια καμπάνια ενάντια στο bullying που έγινε viral. Μου αρέσει επίσης και η σειρά μόδας της Alina Asmus, ενώ και η Michelle Marshall έχει κάνει μια πολύ ιδιαίτερη σειρά για το γονίδιο MC1R. Το τελευταίο μας τεύχος περιλαμβάνει 20 καλλιτέχνες και το επόμενο θα περιλαμβάνει περίπου 36 διεθνείς ιστορίες, συνεντεύξεις και φωτογραφικές σειρές. Υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες, σε κάθε γωνιά του κόσμου και για αυτό δημιούργησα αυτό το περιοδικό: ήθελα να δείξω όλες αυτές τις δουλειές και να τους δώσω τον χώρο που χρειάζονταν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ελπίζω να μπορέσω να κρατήσω την ποιότητα του περιοδικού ψηλά και να το κάνω ακόμη καλύτερο. Προφανώς, ελπίζω να αποκτήσω και άλλους αναγνώστες για να γίνει επικερδές, αλλά μιλάμε για ένα project που είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου – πάντα θα δουλεύω με αυτό.Περισσότερα από το VICE«Ηρέμησε Αγόρι μου, Ούτε Εμείς σε Θέλουμε» - Η Ιστορία Ενός Ι5 Ψυχολογικού στον Ελληνικό ΣτρατόΈνας 74χρονος Κατηγορείται ότι Κέρασε Μπισκότα από Χασισέλαιο στην Εκκλησία της Γειτονιάς τουΉπιαμε «Gin & Juice» με τον Snoop Dogg και Μιλήσαμε για τα Πάντα