Τα Θύματα Ενδοοικογενειακής Βίας που Καλύπτουν τα Σημάδια τους με Τατουάζ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Broadly. Η Ρωσίδα tattoo artist Zhenya Zahar είχε την ιδέα να κάνει τατουάζ πάνω από σημάδια ενδοοικογενειακής βίας το 2016, όταν ανακάλυψε τη δουλειά της βραζιλιάνας tattoo artist Flavia Carvalho και το project της A Pele da Flor (στα πορτογαλικά, Το Δέρμα του Λουλουδιού»). «Αποφάσισα να ακολουθήσω το παράδειγμά της», λέει η Zahar. «Δεν περίμενα να έχω τόσες πελάτισσες. Δεν ήξερα ότι τόσες πολλές γυναίκες υπέφεραν έτσι». Στη Ρωσία, εξαιτίας της ενδοοικογενειακής βίας, βρίσκουν τον θάνατο12.000 γυναίκες κάθε χρόνο. Το 2017, ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin αποχαρακτήρισε ως έγκλημα τέτοιες μορφές κακοποίησης – όσοι το έκαναν για πρώτη φορά και σε μη επικίνδυνο βαθμό, τιμωρούνταν μόνο με ένα πρόστιμο μέχρι 30.000 ρούβλια ή φυλάκιση μέχρι 15 μέρες. Δύο χρόνια αργότερα, η Zahar έχει κάνει τατουάζ δωρεάν σε περίπου 200 γυναίκες και μαζεύει χρήματα, ώστε να καλύψει το κόστος, για να βοηθήσει και άλλες επιζήσασες. «Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο δυνατές νιώθουν οι γυναίκες και πόση ενθάρρυνση παίρνουν, όταν γίνεται το τατουάζ. Αξίζει τον κόπο». Η φωτογράφος Claudia Janke ταξίδεψε στην Ουφά στα δυτικά της Ρωσίας όπου βρίσκεται η Zahar και το τατουατζίδικό της, για να φωτογραφίσει και να πάρει συνέντευξη από κάποιες από τις πελάτισσες της Zahar.

Ο πρώην μου και εγώ γνωριστήκαμε, όταν ήμασταν 17 χρονών. Στην αρχή όλα ήταν καλά, αλλά μετά ξεκίνησε να πίνει στη δουλειά και η συμπεριφορά του άλλαξε.

Δεν μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του, γινόταν επιθετικός και ζήλευε χωρίς λόγο. Στην αρχή, μόνο τσακωνόμασταν, δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. Σταδιακά, έγινε και σωματικό. Με χτύπησε μερικές φορές – όχι δυνατά, ευτυχώς. Αλλά λίγους μήνες μετά, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Μια μέρα, ήμασταν στο μπάνιο και τσακωνόμασταν για το ποτό και τρελάθηκε. Πήρε το ψαλίδι για το ίσωμα των μαλλιών απ’ τα χέρια μου και το έβαλε στο μπράτσο μου. Έμεινε ουλή.

Λίγο καιρό μετά, χρησιμοποίησε μαχαίρι, για πρώτη φορά. Ήμασταν στην κουζίνα και τσακωνόμασταν και άρπαξε ένα μαχαίρι και ξεκίνησε να με κόβει στον πήχη του χεριού. Όταν λυγίζω το χέρι νιώθω την ουλή. Μόνο όταν με έκοψε ξανά, αυτή τη φορά στην κοιλιά μου, τον άφησα. Όλες οι προσπάθειες να αλλάξει και να σταματήσει να πίνει κρατούσαν μια-δυο βδομάδες, έναν μήνα το πολύ.

Η συμβουλή μου προς τις γυναίκες που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία θα ήταν: Κάντε κάτι. Μην κάνετε υπομονή, νομίζοντας ότι είναι φυσιολογικό. Μην κλείνετε τα μάτια στις πράξεις του συντρόφου σας. Πρέπει να κάνετε κάτι, να τον αφήσετε ή κάτι τέλος πάντων. Ήμουν από τις πρώτες γυναίκες που η Zhenya έκανε τατουάζ για το project της. Νομίζω πως η δουλειά της είναι σημαντική και απαραίτητη. Επιτρέπει στις γυναίκες να καλύψουν τις ουλές τους και να ξεχάσουν, εν μέρει, τι συνέβη στο παρελθόν. Δεν θέλω να βλέπω τις ουλές. Μου θυμίζουν το παρελθόν και τώρα καλύπτονται από όμορφες εικόνες.

Nastya, 34 ετών

Ήμουν 17 χρονών, όταν γνώρισα τον πρώην μου. Εκείνος ήταν 23. Ήμασταν μαζί δυο χρόνια. Μέναμε σε ένα μικρό χωριό έξω από την Ουφά. Ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του και ένιωθε τη δύναμη που είχε πάνω μου. Έλεγε, «μπορώ να σου κάνω ό,τι θέλω και ακόμη θα μ’ αγαπάς».

Όταν ξεκίνησε να είναι βίαιος, ήθελα να ξεφύγω, αλλά με ακολουθούσε παντού και έλεγχε κάθε μου κίνηση. Μια φορά, μέθυσε και τρελάθηκε - με χτύπησε τόσο δυνατά, που έπεσα αναίσθητη. Όταν συνήλθα, καθόταν από πάνω μου και με κράταγε κάτω. Ένιωσα έναν πόνο και συνειδητοποίησα ότι με έκοβε με μαχαίρι. Με είχε κόψει ξανά μερικές φορές, αλλά εκείνη τη φορά σχεδόν με σκότωσε. Τα κοψίματα ήταν τόσο βαθιά, επειδή δεν μπορούσα να αντιδράσω ή να κρυφτώ. Ήταν έξυπνος – αντί να με κόψει παντού, έκοβε μόνο το αριστερό μπράτσο μου, ώστε να φαίνεται ότι είχα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Ποτέ δεν τηλεφώνησα στην Αστυνομία. Το χωριό ήταν πολύ μικρό. Δεν ήθελα να ξέρει ο κόσμος για την κατάστασή μου. Εδώ στη Ρωσία πολλοί πιστεύουν ότι αν κάποιος σε χτυπάει, σ’ αγαπάει. Έτσι, το αντιμετώπισα μόνη μου.

Στο τέλος το έσκασα, όταν κατάφερα να τον πείσω ότι πάω να δω μια φίλη. Εγώ όμως πήρα το τρένο για Ουφά και εξαφανίστηκα στην ανωνυμία της πόλης. Έκοψα κάθε επαφή με φίλους από το χωριό, άλλαξα τηλέφωνο και ξεκίνησα μια καινούρια ζωή. Προσπάθησε να με εντοπίσει, αλλά δεν μπόρεσε. Δεν ξέρω πού είναι τώρα. Έχει εξαφανιστεί. Στην αρχή, με έπιανε παράνοια ότι μια μέρα θα εμφανιστεί. Αλλά τώρα είμαι καλά. Είμαι παντρεμένη έξι χρόνια και αυτά συνέβησαν πριν από αρκετά χρόνια. Όμως και πάλι η όλη υπόθεση με επηρεάζει έντονα. Ακόμη κι όταν επικοινώνησα με τη Zhenya, για να κάνω τατουάζ, δυσκολευόμουν να τα γράψω όλα αυτά. Μου πήρε καιρό να κάνω το τατουάζ, αλλά τώρα είμαι έτοιμη και θέλω να αφήσω αυτό το κομμάτι της ζωής μου πίσω και να ξεχάσω εκείνη την περίοδο. Η γιαγιά μου λέει πάντα: «Έχεις μία ζωή. Μην τη ζεις στο παρελθόν. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα».

Nadezda, 34 ετών

Γνωριστήκαμε, όταν ήμουν 17 ετών. Ο Ilshat ήταν εφτά χρόνια μεγαλύτερος. Ήμασταν μαζί τρία χρόνια, τα φτιάχναμε και τα χαλούσαμε. Δεν ήταν ωραίος – βασικά, ήταν άσχημος. Όλοι οι φίλοι μου με θεωρούσαν τρελή που ήμουν μαζί του. Αλλά τον αγαπούσα και μετακόμισα μαζί του. Προς το τέλος της σχέσης μας, έμεινα έγκυος στην κόρη μου, Camilla. Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι. Πεταλούδες στο στομάχι και τα ρέστα. Αλλά σύντομα ξεκίνησαν να συμβαίνουν διάφορα. Ο Ilshat ήταν εθισμένος και όταν χρειαζόταν ναρκωτικά γινόταν επιθετικός. Ξεκίνησε να με χτυπάει. Μια μέρα, έκρυψα τα λεφτά, όταν ήθελε να πάρει ναρκωτικά. Θύμωσε τόσο, που πήρε ένα μαχαίρι και με μαχαίρωσε στην κοιλιά. Έχω μια βαθιά ουλή. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που τον άφησα. Έπειτα, πέρασε ένα σύντομο διάστημα στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών. Όταν βγήκε ήρεμος κι ωραίος, ήμασταν ξανά μαζί. Αλλά σύντομα έκαψε το πόδι μου με τσιγάρο. Έκλαιγα, τον παρακαλούσα να σταματήσει τα ναρκωτικά. Θύμωσε και ήθελε να σταματήσω να μιλάω.

Δεν ξέρω γιατί το έκανε. Ούτε εκείνος καταλάβαινε. Πάντα ικέτευε να τον συγχωρέσω. Απλώς τρελαινόταν και έκανε πράγματα χωρίς λόγο. Αφού έκαψε το πόδι μου, τον άφησα ξανά, αυτήν τη φορά για τα καλά, καθώς ήμουν έξι μηνών έγκυος. Ήξερα ότι θα δυσκολευόμουν μόνη, αλλά έπρεπε να φύγω.

Πέτυχα τυχαία το project της Zhenya. Προτού συμμετάσχω, νόμιζα ότι ήμουν μόνη με τα προβλήματά μου, ότι κανείς άλλος δεν νοιαζόταν. Η Zhenya ήταν σαν ψυχίατρος για μένα. Μπορούσα να της πω την ιστορία μου και να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό με τους φίλους μου. Οι άνθρωποι είναι πολύ επικριτικοί και σε βλέπουν σαν ηλίθια, αν έχεις υποστεί ενδοοικογενειακή βία. Συνήθως, δεν έχω πολλές ανασφάλειες, αλλά η αυτοεκτίμησή μου δέχτηκε μεγάλο πλήγμα, μετά απ’ ό,τι συνέβη. Έχω πολλά σημάδια: μια βαθιά ουλή στην κοιλιά μου, ένα κάψιμο στο πόδι και οι ουλές στο χέρι είναι επειδή κοβόμουν. Ήθελα να αυτοκτονήσω, λόγω του ξύλου που έτρωγα. Ντρεπόμουν να πάω στην παραλία. Δεν φορούσα κοντομάνικα ούτε το καλοκαίρι. Δεν ένιωθα ποτέ περήφανη για μένα, αλλά τώρα έχω αυτοπεποίθηση. Δεν φοβάμαι να δείξω τον εαυτό μου και νιώθω ψυχικά και σωματικά πολύ καλύτερα αυτήν τη στιγμή.

Vika, 29 ετών

Το πρώτο μου τατουάζ καλύπτει τη μαχαιριά στο στήθος μου. Είναι μια πεταλούδα, επειδή οι πεταλούδες συμβολίζουν τη μετενσάρκωση και την αλλαγή της ψυχής. Το δεύτερο τατουάζ είναι στο μπράτσο μου. Εδώ, διάλεξα έναν λύκο. Στην ινδιάνικη παράδοση ο λύκος σημαίνει προστασία. Είναι ο προστάτης μου. Με κρατάει ασφαλή. Γνώρισα τον Denis, όταν ήμουν 12 χρονών. Με στρίμωξε μετά το σχολείο και είπε, «Αν δεν με φιλήσεις, δεν σ’ αφήνω να φύγεις». Έτσι, τον φίλησα και τα φτιάξαμε. Λίγα χρόνια μετά, έπρεπε να πάει φυλακή για οχτώ χρόνια. Όταν βγήκε, εγώ είχα μόλις πάρει διαζύγιο, έτσι ήθελα να είμαστε μόνο φίλοι. Αλλά ο Denis είναι πολύ πειστικός.

Λίγο αργότερα, έμεινα έγκυος στον γιο μας. Στην αρχή χαρήκαμε πολύ, αλλά η οικογένεια του Denis του έβαζε λόγια. Ήταν πεπεισμένοι ότι το μωρό δεν ήταν δικό του. Έτσι, μια μέρα ο Denis εμφανίστηκε στη δουλειά μου με τον φίλο του, με έβαλε στο αμάξι και με πήγε στο κοντινό δάσος.

Έπιναν βότκα και με έδεσαν σε ένα δέντρο, δίπλα σε μια τρύπα στο έδαφος. Τους άκουγα να συζητάνε τι θα μου κάνουν και ότι ήθελαν να πετάξουν το πτώμα μου στην τρύπα. Ο Denis πλησίασε με ένα μαχαίρι στο χέρι και ξεκίνησε το στριφογυρίζει γύρω από την κοιλιά μου. Προσπάθησε να με κάνει να παραδεχτώ ότι το μωρό δεν ήταν δικό του. Από το άγχος αναγούλιασα και τον έπεισα να με λύσει, για να ξεράσω. Τότε προσπάθησα να δραπετεύσω. Αλλά όταν γύρισα, ο Denis είχε δώσει το μαχαίρι στον φίλο του που με μαχαίρωσε στο στήθος και μετά κάτω από το μπράτσο, καθώς προσπαθούσα να τον διώξω από πάνω μου. Ο Denis πανικοβλήθηκε, όταν είδε το αίμα, με έβαλε στο αυτοκίνητο και με πήγε στο νοσοκομείο. Παραλίγο να χάσω το μωρό. Η μητέρα του Denis με ικέτευσε να μην πω στην Αστυνομία ότι ο εκείνος είχε πει στον φίλο του να με μαχαιρώσει. Συμφώνησα, με τον όρο να υπογράψει ένα επίσημο έγγραφο, όπου θα δήλωνε ότι δεν θα με πλησίαζε ξανά.

Ξεκίνησε να μπλέκει με ναρκωτικά – τότε τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα. Σκαρφάλωνε στο κτίριο, για να μπει από το παράθυρο τη νύχτα, έκανε το διαμέρισμα άνω-κάτω, με απειλούσε, με χτυπούσε. Μια φορά, προσπάθησα να μιλήσω λογικά μαζί του. Τον ρώτησα: «Γιατί το ήθελες αυτό το μωρό; Γιατί μου ζήτησες να μείνω έγκυος;».

Μου είπε ότι δεν τον ενδιέφερε το παιδί, το ήθελε μόνο για να μην τον αφήσω. Θύμωσα τόσο, που τον χτύπησα με ένα τηγάνι – χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο. Από τότε, άλλαξαν τα πράγματα. Έβαλα κάγκελα στα παράθυρα, μια ενισχυμένη ατσάλινη πόρτα τριών εκατοστών, πήρα έναν μεγάλο σκύλο και μπλόκαρα τον αριθμό του. Τα επόμενα Χριστούγεννα, μου ζήτησε την άδεια να έρθει να δει τον Makar σε μια παράσταση του παιδικού σταθμού. Ήταν πολύ ήρεμος, με αγκάλιασε, μου είπε πόσο με αγαπούσε και ζήτησε συγγνώμη για ό,τι μας έκανε να περάσουμε. Το ίδιο βράδυ, μπήκε στο νοσοκομείο με τραύματα στο κεφάλι. Πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Ακόμη νιώθω ότι ήταν δίκαιο που πέθανε – έξι χρόνια μαρτυρίου τελείωσαν. Δεν είμαι η μόνη γυναίκα που τα περνάει αυτά. Υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν εμένα. Φοβούνται να μιλήσουν για την ιστορία τους. Θέλω να μοιραστώ τη δική μου, για να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες.

Περισσότερα από το VICE

Όλα Όσα Εμαθα για το Σεξ, Ένα Απόγευμα Σαββάτου στην Ιερά Οδό

Η Ιστορία του 14χρονου που Καταδικάστηκε για τη Δολοφονία του Φίλου του στη Θεσσαλονίκη

Δέκα Eρωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε μια Αεροσυνοδό