Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE New Zealand.Ο Brett* έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του στη φυλακή. Το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του ήρθε τη δεκαετία του '90, όταν και αποπειράθηκε να δολοφονήσει δύο αστυνομικούς, ρίχνοντας 15 σφαίρες προς το αμάξι τους, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει με μια όμηρο. Το εκτενές του ποινικό μητρώο περιλαμβάνει επίσης αποδράσεις από φυλακές, κυκλώματα πορνείας και μια σειρά από ληστείες τραπεζών.Γνώρισα τον Brett για πρώτη φορά στο γυμναστήριο, μερικούς μήνες αφότου είχε βγει με αναστολή για την τελευταία του καταδίκη, η οποία αφορούσε την παράνομη κατοχή όπλου και την πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης. Καθίσαμε να συζητήσουμε για τις τύψεις τους και για το αν έχει μετανιώσει για κάτι. Για ποιο πράγμα στη μακρά και παράνομη καριέρα του μετανιώνει ένας άνθρωπος που δεν έχει πρόβλημα με το να κλέβει τράπεζες;
Brett: Από τότε που έγινα 18 ετών, έχω περάσει περισσότερο καιρό στη φυλακή παρά έξω. Δεν είχα κανένα ιδιαίτερο μέλλον. Ξεκίνησα με το να κάνω διάφορες μαλακίες και μετά θάφτηκα σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Ή απλώς τον κυνηγούσα. Δεν ξέρω, ρε φίλε.Τι είναι αυτό που σε προσέλκυσε στο έγκλημα;
Νομίζω ότι πάντα ήμουν «μαύρο πρόβατο». Τo DNA μου πρέπει να ήταν κάπως ανισόρροπο, επειδή πάντα πήγαινα προς τη σκοτεινή πλευρά - το έγκλημα, τα ναρκωτικά, την πορνεία και ό,τι άλλο υπάρχει εκεί. Μετά, ξεκίνησαν να τρέχουν μερικά πράγματα και όλο αυτό αύξανε ταχύτητα. Συνηθίζεις να βγάζεις τα λεφτά σου έτσι και ποτέ δεν είναι αρκετά. Συνηθίζεις την αδρεναλίνη, οπότε ψάχνεις για κάτι όλο και μεγαλύτερο. Μετά, γίνεσαι άπληστος, επειδή τη βρίσκεις με όλη αυτήν την εξουσία.Όπως το να κολλάς το όπλο στα μούτρα κάποιου;
Όχι, όχι βέβαια. Εννοώ να εξουσιάζεις μια κατάσταση. Νομίζω ότι είχα πρόβλημα με το να αποδεχτώ την εξουσία. Δεν προσπαθώ να το παίξω κακομοίρης. Απλώς σιχαίνομαι τους τύπους που νομίζουν ότι μπορούν να μας καβαλήσουν. Εν τέλει, έχει σημασία το πόσο απεγνωσμένος και άπληστος είσαι. Όταν μπουν και τα δύο αυτά πράγματα στο κεφάλι κάποιου και αντιμετωπίσει πραγματικά σκηνικά της ζωής, τότε ίσως αισθανθεί ότι πιέζεται σε μια γωνία και ίσως αντιδράσει. Ίσως για αυτό, το να πυροβολώ μπάτσους να μου είναι πιο εύκολο και να μην προβληματίζει τη συνείδησή μου. Επειδή σε εκείνη τη στιγμή ήταν ή αυτοί ή εγώ. Το ένστικτό της επιβίωσης σε καταλαμβάνει και κάνεις ό,τι κάνεις, χωρίς να σκέφτεσαι.Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Όταν βγήκα από τη φυλακή, έκανα τα πάντα για να τα βγάλω πέρα. Ξεκίνησα κάνοντας διαρρήξεις σε σπίτια και κλέβοντας. Έκανα ό,τι μπορούσα, για να σταθώ στα πόδια μου. Θυμάμαι τις οικογενειακές φωτογραφίες και τα παιδικά παιχνίδια στα σπίτια που άνοιγα, τα οποία πάντα μου έσφιγγαν την καρδιά. Ειδικά, όταν έβλεπα μια διαφήμιση για τα τροχαία δυστυχήματα, με μέλη οικογενειών να κρατούν φωτογραφίες με τα κοντινά τους πρόσωπα που είχαν χάσει. Με έκανε να σκέφτομαι πόσο φοβισμένοι μπορεί να ήταν όσοι τους είχα κλέψει, όταν έβλεπαν ότι κάποιος είχε μπει στο σπίτι τους και τους είχε πάρει όλα τα πράγματα. Έκλεβα τα πολύτιμά τους, για να αγοράσω μαλακίες. Αλλά μπλέκεις σε αυτό το σύστημα και καταλήγεις να κλέβεις όλο και περισσότερα, για να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι έχεις κάνει και δεν σταματάει ποτέ.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που σκόνταψα σε ένα από αυτά τα μικρά ροζ τραπεζάκια για μικρά κορίτσια, από αυτά που έχουν για να βάζουν τις κούκλες τους και τα κουζινικά τους. Τέλος πάντων, έψαχνα πράγματα σε ένα σαλόνι, όταν η οικογένεια γύρισε σπίτι. Έτρεξα και σκόνταψα στο τραπεζάκι. Μετά σηκώθηκα και έσπρωξα τον γέρο από τη μέση. Με κοιτούσαν κατάματα και τα πρόσωπά τους ήταν πανιασμένα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ - και ξέρεις, τα παιδιά ήταν αυτά που μου έμειναν περισσότερο. Δεν το άξιζαν. Σε καμία οικογένεια δεν αξίζει να παραβιάζεται το σπίτι της.Δεν έχεις σκεφτεί ποτέ να βρεις μια κανονική δουλειά;
Δεν μπορώ. Εξαιτίας των καταστάσεων που έχω βιώσει, είναι δύσκολο για μένα να παραμείνω συγκεντρωμένος και να ζήσω με έναν κανονικό μισθό. Θα ήθελα να είχα κάτι δικό μου, να είμαι αφεντικό του εαυτού μου. Αλλά δεν μπορείς απλά να το πεις. Πρέπει να το πετύχεις, να το κερδίσεις. Εγώ κυνηγάω το εύκολο χρήμα όλη μου τη ζωή. Δεν μπορώ να δουλέψω σκληρά.
The Real Greek Survivors: Ο Εξαρχειώτης Μελισσοκόμος του Ταΰγετου. Δες το βίντεο του VICE:
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Έχεις κάνει μερικές πολύ δύσκολες ληστείες.
Δεν έχεις άδικο. Αλλά φαντάζομαι πως αυτό που με κρατάει στην πρίζα σε αυτές τις καταστάσεις είναι η επίλυση των προβλημάτων. Απλώς εθίζεσαι στο να βρίσκεις τη λύση. Όταν βγάζεις ένα σχέδιο και όλοι οι μαλάκες σε κοιτάνε και λένε «τι σόι μαλάκας είναι αυτός;», αλλά μετά ακούνε στην πιάτσα ότι τα κατάφερες, γουστάρω. Είναι κάτι που με φτιάχνει εμένα.Στην πιάτσα ή στη φυλακή;
Τι να σου πω ρε φίλε, εγώ μόνο αυτήν τη ζωή έχω κάνει. Τα άτομα στη φυλακή με έκαναν αυτό που είμαι. Όχι με κάποιο άσχημο τρόπο, αλλά επειδή δεν έχω πρόσβαση στον έξω κόσμο. Μετά από περίπου πέντε χρόνια ή κάτι τέτοιο, οι κολλητοί σου σταματούν να έρχονται. Η μόνη γεύση που έχεις από τον έξω κόσμο, είναι αυτή που φέρνουν μαζί τους οι νέοι κατάδικοι. Δεν έχεις κάποιον να βλέπεις σαν πρότυπο, όλοι είναι ένας αριθμός και μια ιστορία. Μετράει όποιος έχει την καλύτερη ιστορία. Οπότε ναι, για αυτούς και με αυτούς μιλάω, επειδή μόνο αυτό ξέρω.
Με γυμναστήριο και πυγμαχία. Με το να σπρώχνω το σώμα μου στα όρια. Με το να προσπαθώ να κάνω το σωστό, να βάλω τον εαυτό μου στον σωστό δρόμο. Ξέρω ότι έχω απομακρυνθεί πλέον από αυτές τις πληγές που με στοιχειώνουν. Αλλά μου αξίζουν οι εφιάλτες και αυτά τα φρικτά συναισθήματα, επειδή έκανα όλα αυτά που έκανα και μου αρέσει να που θυμίζουν τις δύσκολες στιγμές. Οι δικοί σου δαίμονες αποκαλύπτουν τις αδυναμίες σου, οπότε μπορείς είτε να τους αφήσεις να σε νικήσουν είτε να τους πεις να βγάλουν τον σκασμό, ώστε να βάλεις τη ζωή σου σε μια σειρά. Μου πήρε πολλά χρόνια, για να το καταλάβω αυτό.Περισσότερο από το VICEΟι Θεσσαλονικείς Ξύπνησαν και Είδαν τον Θερμαϊκό ΚατακίτρινοΑπό τον Φονικό Καύσωνα του 1987, στους 43 Βαθμούς του 2017Έτσι Είναι η Πάρνηθα Σήμερα, Δέκα Χρόνια Μετά την Καταστροφική Πυρκαγιά
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Γεια σου Brett. Πόσο καιρό έχεις περάσει στη φυλακή;Διαβάστε ακόμη: H Ιστορία του Κωνσταντίνου Πάσσαρη, του πιο Σκληρού Κακοποιού της Ελλάδας
Brett: Από τότε που έγινα 18 ετών, έχω περάσει περισσότερο καιρό στη φυλακή παρά έξω. Δεν είχα κανένα ιδιαίτερο μέλλον. Ξεκίνησα με το να κάνω διάφορες μαλακίες και μετά θάφτηκα σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Ή απλώς τον κυνηγούσα. Δεν ξέρω, ρε φίλε.Τι είναι αυτό που σε προσέλκυσε στο έγκλημα;
Νομίζω ότι πάντα ήμουν «μαύρο πρόβατο». Τo DNA μου πρέπει να ήταν κάπως ανισόρροπο, επειδή πάντα πήγαινα προς τη σκοτεινή πλευρά - το έγκλημα, τα ναρκωτικά, την πορνεία και ό,τι άλλο υπάρχει εκεί. Μετά, ξεκίνησαν να τρέχουν μερικά πράγματα και όλο αυτό αύξανε ταχύτητα. Συνηθίζεις να βγάζεις τα λεφτά σου έτσι και ποτέ δεν είναι αρκετά. Συνηθίζεις την αδρεναλίνη, οπότε ψάχνεις για κάτι όλο και μεγαλύτερο. Μετά, γίνεσαι άπληστος, επειδή τη βρίσκεις με όλη αυτήν την εξουσία.
Δεν το άξιζαν. Σε καμία οικογένεια δεν αξίζει να παραβιάζεται το σπίτι της.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όχι, όχι βέβαια. Εννοώ να εξουσιάζεις μια κατάσταση. Νομίζω ότι είχα πρόβλημα με το να αποδεχτώ την εξουσία. Δεν προσπαθώ να το παίξω κακομοίρης. Απλώς σιχαίνομαι τους τύπους που νομίζουν ότι μπορούν να μας καβαλήσουν. Εν τέλει, έχει σημασία το πόσο απεγνωσμένος και άπληστος είσαι. Όταν μπουν και τα δύο αυτά πράγματα στο κεφάλι κάποιου και αντιμετωπίσει πραγματικά σκηνικά της ζωής, τότε ίσως αισθανθεί ότι πιέζεται σε μια γωνία και ίσως αντιδράσει. Ίσως για αυτό, το να πυροβολώ μπάτσους να μου είναι πιο εύκολο και να μην προβληματίζει τη συνείδησή μου. Επειδή σε εκείνη τη στιγμή ήταν ή αυτοί ή εγώ. Το ένστικτό της επιβίωσης σε καταλαμβάνει και κάνεις ό,τι κάνεις, χωρίς να σκέφτεσαι.Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Όταν βγήκα από τη φυλακή, έκανα τα πάντα για να τα βγάλω πέρα. Ξεκίνησα κάνοντας διαρρήξεις σε σπίτια και κλέβοντας. Έκανα ό,τι μπορούσα, για να σταθώ στα πόδια μου. Θυμάμαι τις οικογενειακές φωτογραφίες και τα παιδικά παιχνίδια στα σπίτια που άνοιγα, τα οποία πάντα μου έσφιγγαν την καρδιά. Ειδικά, όταν έβλεπα μια διαφήμιση για τα τροχαία δυστυχήματα, με μέλη οικογενειών να κρατούν φωτογραφίες με τα κοντινά τους πρόσωπα που είχαν χάσει. Με έκανε να σκέφτομαι πόσο φοβισμένοι μπορεί να ήταν όσοι τους είχα κλέψει, όταν έβλεπαν ότι κάποιος είχε μπει στο σπίτι τους και τους είχε πάρει όλα τα πράγματα. Έκλεβα τα πολύτιμά τους, για να αγοράσω μαλακίες. Αλλά μπλέκεις σε αυτό το σύστημα και καταλήγεις να κλέβεις όλο και περισσότερα, για να σταματήσεις να σκέφτεσαι τι έχεις κάνει και δεν σταματάει ποτέ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχει κάποια στιγμή που σου έχει μείνει;Τι να σου πω ρε φίλε, εγώ μόνο αυτήν τη ζωή έχω κάνει. Τα άτομα στη φυλακή με έκαναν αυτό που είμαι. Μετά από περίπου πέντε χρόνια ή κάτι τέτοιο, οι κολλητοί σου σταματούν να έρχονται.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που σκόνταψα σε ένα από αυτά τα μικρά ροζ τραπεζάκια για μικρά κορίτσια, από αυτά που έχουν για να βάζουν τις κούκλες τους και τα κουζινικά τους. Τέλος πάντων, έψαχνα πράγματα σε ένα σαλόνι, όταν η οικογένεια γύρισε σπίτι. Έτρεξα και σκόνταψα στο τραπεζάκι. Μετά σηκώθηκα και έσπρωξα τον γέρο από τη μέση. Με κοιτούσαν κατάματα και τα πρόσωπά τους ήταν πανιασμένα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ - και ξέρεις, τα παιδιά ήταν αυτά που μου έμειναν περισσότερο. Δεν το άξιζαν. Σε καμία οικογένεια δεν αξίζει να παραβιάζεται το σπίτι της.Δεν έχεις σκεφτεί ποτέ να βρεις μια κανονική δουλειά;
Δεν μπορώ. Εξαιτίας των καταστάσεων που έχω βιώσει, είναι δύσκολο για μένα να παραμείνω συγκεντρωμένος και να ζήσω με έναν κανονικό μισθό. Θα ήθελα να είχα κάτι δικό μου, να είμαι αφεντικό του εαυτού μου. Αλλά δεν μπορείς απλά να το πεις. Πρέπει να το πετύχεις, να το κερδίσεις. Εγώ κυνηγάω το εύκολο χρήμα όλη μου τη ζωή. Δεν μπορώ να δουλέψω σκληρά.
The Real Greek Survivors: Ο Εξαρχειώτης Μελισσοκόμος του Ταΰγετου. Δες το βίντεο του VICE:
Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Έχεις κάνει μερικές πολύ δύσκολες ληστείες.
Δεν έχεις άδικο. Αλλά φαντάζομαι πως αυτό που με κρατάει στην πρίζα σε αυτές τις καταστάσεις είναι η επίλυση των προβλημάτων. Απλώς εθίζεσαι στο να βρίσκεις τη λύση. Όταν βγάζεις ένα σχέδιο και όλοι οι μαλάκες σε κοιτάνε και λένε «τι σόι μαλάκας είναι αυτός;», αλλά μετά ακούνε στην πιάτσα ότι τα κατάφερες, γουστάρω. Είναι κάτι που με φτιάχνει εμένα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τι να σου πω ρε φίλε, εγώ μόνο αυτήν τη ζωή έχω κάνει. Τα άτομα στη φυλακή με έκαναν αυτό που είμαι. Όχι με κάποιο άσχημο τρόπο, αλλά επειδή δεν έχω πρόσβαση στον έξω κόσμο. Μετά από περίπου πέντε χρόνια ή κάτι τέτοιο, οι κολλητοί σου σταματούν να έρχονται. Η μόνη γεύση που έχεις από τον έξω κόσμο, είναι αυτή που φέρνουν μαζί τους οι νέοι κατάδικοι. Δεν έχεις κάποιον να βλέπεις σαν πρότυπο, όλοι είναι ένας αριθμός και μια ιστορία. Μετράει όποιος έχει την καλύτερη ιστορία. Οπότε ναι, για αυτούς και με αυτούς μιλάω, επειδή μόνο αυτό ξέρω.
Πώς αντιμετωπίζεις τις τύψεις;Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
Με γυμναστήριο και πυγμαχία. Με το να σπρώχνω το σώμα μου στα όρια. Με το να προσπαθώ να κάνω το σωστό, να βάλω τον εαυτό μου στον σωστό δρόμο. Ξέρω ότι έχω απομακρυνθεί πλέον από αυτές τις πληγές που με στοιχειώνουν. Αλλά μου αξίζουν οι εφιάλτες και αυτά τα φρικτά συναισθήματα, επειδή έκανα όλα αυτά που έκανα και μου αρέσει να που θυμίζουν τις δύσκολες στιγμές. Οι δικοί σου δαίμονες αποκαλύπτουν τις αδυναμίες σου, οπότε μπορείς είτε να τους αφήσεις να σε νικήσουν είτε να τους πεις να βγάλουν τον σκασμό, ώστε να βάλεις τη ζωή σου σε μια σειρά. Μου πήρε πολλά χρόνια, για να το καταλάβω αυτό.Περισσότερο από το VICEΟι Θεσσαλονικείς Ξύπνησαν και Είδαν τον Θερμαϊκό ΚατακίτρινοΑπό τον Φονικό Καύσωνα του 1987, στους 43 Βαθμούς του 2017Έτσι Είναι η Πάρνηθα Σήμερα, Δέκα Χρόνια Μετά την Καταστροφική Πυρκαγιά