Επισκέφτηκα μια Γιατρό που Κάνει «Εγχειρήσεις Εγκεφάλου» - και Έκανα

Έχω περάσει αρκετό καιρό όντως στρεσαρισμένη. Όταν ήμουν freelancer, σηκωνόμουν από το κρεβάτι και άρπαζα ένα κουτάκι Red Bull με μια γρήγορη, επιδέξια κίνηση. Μετά έπινα μονοκοπανιά όλο το κουτάκι, προτού καν ανοίξω καλά-καλά τα μάτια μου. Στη συνέχεια, καθόμουν στο laptop μου και πληκτρολογούσα μέχρι να θυμηθώ να βάλω μια μπουκιά στο στόμα μου, η οποία συνήθως αποτελούνταν από λουκάνικα που έχωνα βιαστικά στο στόμα μου. «Αυτή τη ζωή επέλεξες, σκεφτόμουν και έσφιγγα τα δόντια μου, έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου και έχοντας ξεκινήσει να πανικοβάλλομαι, επειδή είχα υπερβεί το όριο υπερανάληψής μου. «Αν συνεχίσεις να δουλεύεις, ίσως μια μέρα να έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο».

Αισθάνομαι λιγότερο άγχος αυτές τις μέρες. Έχω μια δουλειά που δεν με καταστρέφει τελείως και έχω μάθει να βάζω προτεραιότητα σε πράγματα που με κάνουν χαρούμενη, όπως το να τρώω αγαπημένα φαγητά στο κρεβάτι ή να χορεύω το «Word Up» των Cameo στο Dance Mat. Όλοι έχουμε ανάγκη από λίγη περισσότερη χαλάρωση - ειδικά αν είσαι ένας εξαντλημένος από τη δουλειά millennial. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ταπί. Τα διαμερίσματα που νοικιάζουμε έχουν μούχλα. Τα έπιπλα από το IKEA που έχουμε καταρρέουν. Ξοδεύουμε τον χρόνο μας -τον πολύτιμο, πεπερασμένο χρόνο της ζωής μας- σε γραφεία, πίσω από ταμειακές μηχανές ή οπουδήποτε αλλού βγάζουμε τα προς το ζην. Ένας είναι ο εχθρός, ο καπιταλισμός κτλ.

Αυτός είναι ο λόγος που, όταν μου έδωσαν αυτήν την κάρτα στον δρόμο τις προάλλες, μου κίνησε το ενδιαφέρον:

Το «απόλυτη χαλάρωση» και το «εγχείρηση εγκεφάλου», που γράφει στο πάνω μέρος της κάρτας, δεν είναι δύο έννοιες που συμβαδίζουν συνήθως, όμως αυτό συμβαίνει με πολλά πράγματα, π.χ. πατάτες από τα McDonald's και μιλκσέικ σοκολάτα, γιόγκα και αίθουσα με υψηλή θερμοκρασία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα δοκιμάσουμε.

Έτσι, με το που επέστρεψα στο γραφείο, έστειλα ένα email στη «Δρ Leon» ζητώντας αμέσως ραντεβού. Στην απάντηση μου είπαν να πάω την επόμενη μέρα στις 12:30 μ.μ., να χτυπήσω το κουδούνι και να ξεκινήσω το ταξίδι μου προς τη βελτίωση του εαυτού μου. Όταν ήρθε η στιγμή, σύρθηκα αναμαλλιασμένη στην οδό Μπρικ Λέιν, όπου έχει τη βάση της η «κλινική» τους και πήρα μαζί μου την Daisy, την ασκούμενή μας, για να βγάλει φωτογραφίες.

Φτάνοντας, με υποδέχτηκε η Δρ Leon (γνωστή και ως Sofi Lee-Henson, η δημιουργός της XNN Systems), η οποία φορούσε μια λευκή ποδιά και κρατούσε ένα σημειωματάριο. «Πολύ χαίρομαι που σας γνωρίζω», είπε ενθουσιασμένη, οδηγώντας με σε έναν χώρο που θύμιζε αίθουσα για μασάζ με ιατρικές πινελιές και ανέδυε μια απαλή μυρωδιά από αιθέρια έλαια. «Παρακαλώ, βολευτείτε»: Μου έδειξε μια μαλακή πολυθρόνα και έπειτα μου έβαλε να δω μερικά βίντεο με επιστήμονες που μιλούσαν για το πώς μπορώ να γίνω ο «καλύτερος εαυτός μου» μέσω της «νευρικής ενίσχυσης».

Στη συνέχεια, μου ζητήθηκε να συμπληρώσω μια φόρμα στην οποία έπρεπε να αξιολογήσω πόσο ευτυχισμένη ήμουν εκείνην τη στιγμή, βάσει μιας κλίμακας από το ένα έως το δέκα (επτά, μερικές φορές οκτώ), να πω αν δίνω περισσότερη αξία στην αγάπη, τη γνώση ή την εξουσία (αγάπη) και τι θέλω να πετύχω μετά τη συνεδρία (δημιουργικότητα, παραγωγικότητα, συνδυασμό των δύο;). Στη συνέχεια, οδηγήθηκα σε μια καρέκλα για μασάζ στη γωνία, όπου η Δρ Leon μου φορεσε γυαλιά και ακουστικά και με έβαλε να ακούω απαλή μουσική στο background.

«Νιώθετε αρκετά άνετα, κυρία Jones;», ρώτησε. Έγνεψα καταφατικά. «Τότε, θα ξεκινήσουμε».

Δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω τι συνέβη στη συνέχεια. Η Δρ Leon ψέκασε υγρό δυόσμο στο στόμα μου («αυτό μπορεί να προκαλέσει ψευδαισθήσεις σε μερικούς ασθενείς») και με άλειψε με ένα άγνωστο τζελ στο μέτωπο. Μου μίλησε για το μικροτσίπ του «καλύτερου εαυτού» μου και για το πώς θα τρύπωνε στον «εγκέφαλό μου». Σε κάποια στιγμή, το κεφάλι μου ξεκίνησε να δονείται απαλά, λες και κυλούσε ένα μαλακό μπλέντερ στο πρόσωπό μου. Όντας ένας άνθρωπος που έχει εγκεφαλικούς οργασμούς όταν πηγαίνει στο κομμωτήριο ή όταν του βγάζουν τα φρύδια, η εμπειρία μού φάνηκε εξαιρετικά χαλαρωτική. Όταν η Δρ Leaon μου είπε ότι η «διαδικασία» τελείωσε και μπορούσα να σηκωθώ, ένιωθα ζαλισμένη, λες και μου είχαν κάνει μασάζ στο κεφάλι ή σαν να είχα κοιμηθεί βαριά.

Προφανώς, συνειδητοποίησα αρκετά γρήγορα ότι το XNN Systems ήταν ουσιαστικά «immersive theatre» - μια διαδραστική μορφή θεάτρου. Ήταν πολύ περίεργο και παράλογο, για να είναι κάτι άλλο. Έπειτα, όταν βγήκε από τον ρόλο, η Sofi μου είπε ότι ξεκίνησε τις παραστάσεις πριν από έξι χρόνια, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε Graphic Design στο Central Saint Martins.

«Δεν είμαι πολύ πνευματική», μου είπε. «Δεν είμαι fan της γιόγκα και δεν θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ με τον διαλογισμό. Οπότε προσπαθούσα να βρω κάτι που θα με βοηθούσε να ενδιαφερθώ περισσότερο για την προσωπική μου ευεξία – επέλεξα, λοιπόν, την επιστημονική φαντασία. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργήσω συνθήκες που θα διευκόλυναν τον κόσμο να δραπετεύσει από την πραγματικότητα, κάτι που εξαρτιόταν από το μέλος του κοινού – και στο τέλος παίρνεις όσα δίνεις».

Ο σκοπός των XNN Systems -τα οποία ξεκίνησαν ως ένα παρακλάδι του Secret Cinema- μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι η «διασκέδαση». Η Sofi μού λέει ότι την επισκέπτονται αρκετά ζευγάρια για το πρώτο τους ραντεβού, για παράδειγμα - και πρόκειται σαφώς για ένα performance. Ταυτόχρονα, όμως, το concept φλερτάρει με τις διάφορες πρακτικές «ευεξίας» και πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν αποκλειστικά για αυτό. «Ο στόχος μου αυτήν τη στιγμή είναι να εξερευνήσω το θέατρο και την εμπειρία ως θεραπεία», γράφει η ιστοσελίδα για τις κρατήσεις. «Εξερευνώντας τις θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται σήμερα, η εταιρεία μου, η XNN, εφαρμόζει μεθόδους μέσω της εμπειρίας, προσφέροντας μια απόδραση στο κοινό και τη δυνατότητα να εξερευνήσει την ελευθερία».

VICE Video: Ο Μαιευτήρας των Οροθετικών

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Προφανώς, όλα αυτά είναι πολύ αόριστα και η Sofia δεν διαθέτει επίσημα θεραπευτικά ή ιατρικά προσόντα, ούτε ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Ωστόσο, εγείρονται κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα, σχετικά με το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε, για να έχουμε λιγότερο άγχος. Όταν ξοδεύουμε χρήματα για ένα μασάζ, για θεραπεία με βεντούζες ή για μια δεξαμενή επίπλευσης αισθητηριακής αποστέρησης (ναι, σαν εκείνη στο Stranger Things), για παράδειγμα, για τι ακριβώς πληρώνουμε; Για τη «διαδικασία» και τα υποτιθέμενα οφέλη της ή για μια ώρα στην οποία μπορούμε να νιώσουμε ότι μας φροντίζουν προσωπικά; Με πολλούς τρόπους, μια ψεύτικη χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο δεν διαφέρει από κανένα από όλα αυτά.

Αυτές οι θεραπείες, επίσης, δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές. Όταν ξαπλώνεις στο κρεβάτι μέσα στη μέρα, αντί να δουλεύεις, θεωρείσαι τεμπέλης. Όμως όταν ξαπλώνεις σε ένα τραπέζι για μασάζ έχοντας πληρώσει 40 λίρες (45 ευρώ) για μια «θεραπευτική» διαδικασία (το ποσό, δηλαδή, που κοστίζει και η συγκεκριμένη συνεδρία), απλώς φροντίζεις τον εαυτό σου.

Όταν τελείωσε η «επέμβαση» δεν έφυγα με άδεια χέρια. Η Sofia μου είχε φορέσει ένα ιατρικό βραχιολάκι, όταν έφτασα και όταν έφυγα μου έδωσε ένα μπουκαλάκι με «διάλυμα εξέλιξης» για «αποθεραπεία». Το μπουκαλάκι, φυσικά, δεν είχε τίποτα μέσα. «Γεμίστε το με το αγαπημένο σας πόσιμο υγρό», έγραφε η ετικέτα. «Πιείτε και επαναλάβετε έως και τρεις φορές».

Κατά κάποιο τρόπο, το μπουκάλι λειτουργεί ως μια εξαιρετική μεταφορά. Συγχωρήστε με αν ακούγομαι σαν πρωτοετής φοιτήτρια Φιλοσοφίας που μόλις ανακάλυψε τον Carl Marx, αλλά σε μια εποχή τόσο απαιτητική όσο η δική μας –μια εποχή που μας μαθαίνει ότι η δουλειά είναι χρήμα και το χρήμα είναι επιτυχία και ως εκ τούτου ο ελεύθερος χρόνος πηγαίνει κόντρα στο χρήμα και ισοδυναμεί με το αντίθετο της επιτυχίας- μπορεί να είναι δύσκολο να βρει κανείς χρόνο για τον εαυτό του. Η χαλάρωση είναι τόσο εφήμερη και σε γεμίζει με τόσες ενοχές, που μερικές φορές είναι ευκολότερο να την απολαύσεις, όταν είναι μεταμφιεσμένη σε κάτι θεραπευτικό, κάτι ωφέλιμο για τη βελτίωσή μας, κάτι που μπορεί να μας κάνει πιο παραγωγικούς.

Ή μπορεί απλά να τα βλέπω όλα μαύρα αυτήν τη στιγμή και να πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά.

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE UK.

Περισσότερα από το VICE

Ο Έλληνας «Μastermind» που Βάδιζε για Νόμπελ, τα Πειράματα σε Πιθήκους και ο Βλάσης Μπονάτσος

Οι Άνδρες Βιάζονται στην Ελλάδα Αλλά το Καταγγέλλουν Σπάνια

Οι Επικρίσεις που Δέχτηκα από την Γκέι Κοινότητα Όταν Παραδέχτηκα ότι Ήμουν Γκέι